EPIOSYINFO NEWS
latest

728x90

468x60

Και όμως, η ρήξη είναι εφικτή!

του Παναγιώτη Σωτήρη

Αφήνοντας κατά μέρος τη ρητορική, είναι σαφές ότι την ίδια ώρα που η ελληνική κυβέρνηση καταγγέλλει την αδιαλλαξία των δανειστών, η ίδια επιμένει στις «47 σελίδες», δηλαδή ένα νέο μνημόνιο.
 

Ακόμη χειρότερα, αυτή η γραμμή νομοτελειακά σημαίνει ότι στο τέλος ακόμη και εάν κάνουν υποχωρήσεις οι «Θεσμοί» θα βρεθούμε με κάτι που θα είναι χειρότερο και από τις «47 σελίδες».

Και αυτό είναι το καλό ενδεχόμενο. γιατί θα σημαίνει ότι θα «έχουμε συναντηθεί στη μέση του δρόμου». Στο κακό ενδεχόμενο απλώς θα αποδεχτούμε όλες τις προτάσεις των δανειστών.

Στην πραγματικότητα δέσμια του καταστροφικού σχήματος «ούτε ρήξη – ούτε υποταγή» η κυβέρνηση οδηγείται στην ταπείνωση (παρασύροντας στην ήττα μια ολόκληρη κοινωνία) ακόμη και εάν στο μεταξύ παίξει όλη τη χορογραφία της «ρήξης» (διακοπή διαπραγμάτευσης, προσφυγή στις κάλπες, νέα διαπραγμάτευση), ακριβώς γιατί δεν έχει στρατηγική ρήξης.

Γι’ αυτό το λόγο και σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε να συζητήσουμε ανοιχτά και όχι με όρους «μυστικής διπλωματίας», την αναγκαία «τεχνική της ρήξης». Γιατί μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος ακόμη και τώρα:

• Εφόσον οι «θεσμοί» διαλέγουν το δρόμο της αδιαλλαξίας πρέπει να σταματήσει η διαπραγμάτευση και να σταματήσουν να εξαρτώνται οι εσωτερικές πολιτικές αποφάσεις από τη διαπραγμάτευση.
Αυτό σημαίνει ότι επιστρέφουμε στη θέση ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις (που σημαίνει καμιά ιδιωτικοποίηση στα λιμάνια, στο Ελληνικό, στα αεροδρόμια, κανένα ξεπούλημα από το ΤΑΙΠΕΔ, κ.λπ.), ότι προχωρά μονομερώς η πλήρης επαναφορά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των συλλογικών συμβάσεων, ότι εγκαταλείπεται η θέση για πρωτογενή πλεονάσματα και ότι δοκιμάζεται πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση (αντί για το φόρτωμα βαρών στις πλάτες των λαϊκών τάξεων μέσω του ΦΠΑ).

• Η παύση πληρωμών στο χρέος πρέπει να γίνει πραγματικότητα και αυτό αφορά και τις δόσεις του ΔΝΤ και τις δόσεις προς την ΕΚΤ.
Την ίδια στιγμή η έκδοση εντόκων πρέπει πλέον γίνεται χωρίς αίτημα αδείας από την ΕΚΤ. Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους γίνεται πραγματικό όπλο και τα πορίσματα για την κλίμακα που μπορεί να χαρακτηριστεί παράνομο και επαχθές μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν βάση μιας θέσης για διαγραφή του χρέους.

• Ο πολιτικός έλεγχος της κεντρικής τράπεζας αποκτά ξεχωριστή σημασία.
Η αποπομπή με πολιτική απόφαση του Στουρνάρα γίνεται πρώτη προτεραιότητα, ώστε να μπορεί να υπάρχει άλλος έλεγχος και δυνατότητα χρήσης όλων των εργαλείων που μπορεί να χρειαστούν (συμπεριλαμβανομένου και της αναγκαίας πλήρους άσκησης ουσιαστικού δημόσιου ελέγχου στις «συστημικές τράπεζες»).

• Ο έλεγχος των κινήσεων κεφαλαίων
αλλά και ο περιορισμός των αναλήψεων από τράπεζες οφείλουν να αποτελέσουν άμεσα αναγκαία βήματα, σε πείσμα της ιδεολογικής τρομοκρατίας των συστημικών ΜΜΕ. Την ίδια στιγμή η δυνατότητα για παροχή ρευστότητας με μονομερή έκτακτη απόφαση της ΤτΕ (κατά το πρότυπο της Ιρλανδίας) επίσης είναι ένα αναγκαίο βήμα.

Προφανώς όλα αυτά βάζουν και θέμα ευρώ.
Όμως, το βάζουν μέσα σε μια ακολουθία πρακτικών ρήξης που το καθιστούν αναγκαία συνθήκη αλλά και πείθουν για την αναγκαιότητά του, όχι με όρους ιδεολογικής τοποθέτησης αλλά πρακτικής αναγκαιότητας.

Από εκεί και πέρα το ερώτημα μιας πραγματικής παραγωγικής ανασυγκρότησης με όρους εναλλακτικού παραγωγικού υποδείγματος αποκτά άλλη διάσταση και δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την αναμονή του επόμενου ΕΣΠΑ (ας θυμηθούμε ότι το προηγούμενο ΕΣΠΑ καθόλου δεν απέτρεψε την καταστροφική ύφεση και την κοινωνική διάλυση).

Θα υπάρξει μια τέτοια κατεύθυνση ρήξης;
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Για την ακρίβεια είμαι απόλυτα βέβαιος πώς δεν θα υπάρξει όσο η αντικαπιταλιστική Αριστερά μένει απλώς στο να καταγγέλλει με όρους αυτοδικαίωσης και όσο οι αριστερές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ επίσης απλώς καταγγέλλουν εσωκομματικά.

Χρειάζεται και άλλης κλίμακας κινητοποίηση του λαού και πολύ πιο συγκεκριμένη τοποθέτηση για το τι σημαίνει ρήξη.

Η κινητοποίηση στις 11 Ιούνη οφείλει να αγκαλιαστεί από όλες τις δυνάμεις, κοινωνικές και πολιτικές που αναφέρονται στην αναγκαιότητα της ρήξης.

Η πίεση των δανειστών σημαίνει ότι εξακολουθούν να βλέπουν την Ελλάδα ως δυνάμει «αδύναμο κρίκο» και γι” αυτό επικεντρώνουν τις δυνάμεις τους στην επίτευξη όχι απλώς «αριστερής λιτότητας» αλλά ταπείνωσης. Αυτό σημαίνει ότι αντικειμενικά είμαστε μέσα σε ένα «παράθυρο ευκαιρίας» που δεν πρέπει να κλείσει.

Το πώς θα παρέμβουμε στη συγκυρία που ανοίγει το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων θα κρίνει σημαντικά τις εξελίξεις.

 

Πηγη


ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!

Τελικά, τι είδους Σχολεία θέλουμε και τι Εκπαιδευτικούς;

Επειδή ζούμε στην εποχή της Εκπαιδευτικής αλλαγής και των πολλών συζητήσεων και διαφωνιών περί αυτής, επειδή άρχισαν οι προετοιμασίες και δεδηλωμένη είναι η απόφαση υλοποίησής της από τη νέα σχολική χρονιά, κρίνω σκόπιμο να καταθέσω και τις δικές μου απόψεις για συζήτηση και προβληματισμό.

Εκ των προτέρων λοιπόν δηλώνω ότι είμαι υπέρ της αλλαγής, καθώς πολλά είναι τα προβλήματα ιδιαίτερα τα προερχόμενα από την εφαρμογή του Ενιαίου Λυκείου Επιλογής μαθημάτων, αλλά και γενικότερα από το Εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Επιτρέψτε όμως χωρίς να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις όλων, να έχω τις αμφιβολίες μου όσο αφορά την επιτυχία του εγχειρήματος, καθότι στην πορεία της σταδιοδρομίας ζήσαμε και τον ενθουσιασμό της αλλαγής από τα ΛΕΜ στο Ενιαίο Λύκειο, ζήσαμε και τις πολυδιαφημισμένες προσπάθειες αλλαγής από τους «7 σοφούς», καθώς και τις πολύχρονες και πολυδάπανες προσπάθειες από ειδικούς Πανεπιστημιακούς που κλήθηκαν από την Ελλάδα για να συντονίσουν τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού.

Πώς γίνεται λοιπόν μετά από τόσες προσπάθειες το Εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου να είναι τόσο απαρχαιωμένο, συντηρητικό και συγκεντρωτικό και ελάχιστες διαφορές να έχει από εκείνο του 1960 με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ας αρχίσουμε λοιπόν απ΄αυτό πριν μπούμε στις διακοσμητικές αλλαγές. Υπάρχουν συγκεκριμένες αδυναμίες στις δομές, αλλά και στη στελέχωση του Υπουργείου Παιδείας που δεν του επιτρέπουν να είναι γρήγορο στις αποφάσεις, επαρκές στην υλοποίηση τους και αποτελεσματικό.

Το έχω πει αρκετές φορές ότι αν τα δημόσια σχολεία της Κύπρου πάνε καλά (όσο καλά πάνε) αυτό δεν οφείλεται στους λειτουργούς και στις εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας. Οφείλεται πρωτίστως στην ικανότητα, στην εργατικότητα και στον «πατριωτισμό» κυρίως των Διευθυντών, αλλά και των ευσυνείδητων Εκπαιδευτικών που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία.

Ενώ το Σύστημα υπερφορτώνει με πολλαπλά καθήκοντα τους Διευθυντές και τους εμπιστεύεται 500-600-800 μαθητές, διστάζει ταυτόχρονα να τους εμπιστευτεί παραχωρώντας τους μερική έστω αυτονομία και δεν τους δίνει λόγο ούτε καν σε θέματα που αυτονόητα θα έπρεπε να έχουν τον πρώτο λόγο.

Θέλει Διευθυντές διεκπεραιωτές και υπάκουους εκτελεστές εγκυκλίων, την ώρα που τα Σχολεία μας χρειάζονται τους σωστούς ηγέτες διευθυντές.

Τον πρώτο λόγο στις αξιολογήσεις των Εκπαιδευτικών δεν το δίνει στους Διευθυντές που τους γνωρίζουν και τους παρακολουθούν κάθε μέρα, αλλά στους Επιθεωρητές που ασθμαίνοντας και με μια βαλίτσα στο χέρι τρέχουν από Σχολείο σε Σχολείο για να παρακολουθήσουν για 45΄τον Εκπαιδευτικό (το πολύ για δύο 45 λεπτά) και να τον αξιολογήσουν. Ενώ θεωρεί το Διευθυντή υπεύθυνο για τη σωστή πορεία και τη βελτίωση της Σχολικής του μονάδας, δεν τον επιτρέπει ούτε η Εκπαιδευτική εξουσία (Σύστημα) ούτε η ΟΕΛΜΕΚ να έχει λόγο στην επιλογή και στη διακίνηση του προσωπικού. Πώς λοιπόν θα βελτιώσει το Σχολείο και θα διορθώσει τα κακώς έχοντα;

Είτε εργάζεται ο Εκπαιδευτικός είτε όχι, είτε είναι ευσυνείδητος είτε όχι, είτε είναι επαρκής είτε όχι, είτε είναι ψυχικά ισορροπημένος είτε όχι, πρέπει να παραμείνει στο Σχολείο για 8 χρόνια (ή 5 αν είναι Βοηθός Διευθυντής) και ο Διευθυντής οφείλει να σιωπά και να εκτελεί τις εγκυκλίους.

Την ίδια ώρα παραχωρεί υπέρμετρες εξουσίες και αρμοδιότητες στις Σχολικές Εφορείες κάποιες από τις οποίες μειώνουν το Διευθυντή ακόμα και για ασήμαντα ποσά και μικρά έργα στο Σχολείο. Στα πλαίσια της μεταρρύθμισης και της αλλαγής δεν έφτασε η ώρα να εξεταστεί και ο ρόλος και ο τρόπος λειτουργίας των Σχολικών Εφορειών; Δίνει επίσης δικαιώματα σε Συνδέσμους Γονέων που συχνά χωρίς όρια παρακάμπτουν το δυστυχή Διευθυντή, χωρίς βέβαια να αμφισβητώ τη βοήθεια των Συνδέσμων Γονέων όταν λειτουργούν σωστά εντός ορίων. Κοντά σ΄αυτά, σημαντική έλλειψη που πρέπει άμεσα να διορθωθεί, είναι η ελλιπής στελέχωση των Σχολείων με Συμβούλους και Εκπαιδευτικούς Ψυχολόγους.

Είναι γνωστό ότι τον τελευταίο καιρό λόγω και της συνεχιζόμενης οικονομικής-ηθικής-κοινωνικής κρίσης ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών με οικογενειακά, οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα και όλα αυτά καταλήγουν στις αυλές των Σχολείων και ο Διευθυντής μαζί με τους Εκπαιδευτικούς πρέπει να βρούν καθημερινά λύσεις, την ίδια ώρα που για κάθε Εκπαιδευτικό ψυχολόγο αντιστοιχούν 3500 παιδιά.

Μέσα σόλα αυτά τα προβλήματα, έχω την αίσθηση ότι αναλωνόμαστε σε ξεπερασμένα μέτρα ελέγχου, στην εκτέλεση των τυπικών καθηκόντων και στην απαρέκκλιτη τήρηση εγκυκλίων, ενδεχομένως για να καλύψουμε την έλλειψη οράματος και την ανεπάρκειά μας. Πρέπει απ΄όλους να γίνει κατανοητό ότι πριν αλλάξουμε ωρολόγια προγράμματα και μαθήματα, πρέπει πρώτα ν΄ αλλάξουμε τα Σχολεία.

Θέλουμε Σχολεία ανοιχτά, ανθρώπινα και δημοκρατικά. Ανοιχτά στην κοινωνία (τοπική και ευρύτερη) που να εμπλέκονται σε δραστηριότητες και συνεργασίες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Σχολεία που θα επικοινωνούν με τα παιδιά και δε θα ασκούν μόνο έλεγχο, που θα εργάζονται για ένα ευχάριστο και χαρούμενο σχολικό κλίμα που θα κάνει ευτυχισμένους όλους όσους ζουν εκεί Εκπαιδευτικούς και Εκπαιδευομένους. Για να γίνει αυτό, πρέπει ως κοινωνία να καταλάβουμε ότι τα Σχολεία δεν είναι κτίρια όπου σε κάποιες αίθουσες τους κάποιοι μεταδίδουν γνώσεις στα παιδιά. Δεν πρέπει να παραμελείται και αυτό, αλλά πρωτίστως στα σχολεία πρέπει να παρέχεται και αγωγή η οποία μέσα από κατάλληλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, θα συμβάλλει στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων και ηθικών προσωπικοτήτων και θα ετοιμάζει τους αυριανούς ενεργούς, πολιτικοποιημένους και συνειδητοποιημένους πολίτες της πατρίδας, αλλά και του κόσμου.

Επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι με τις όποιες αλλαγές πρέπει να διαφυλάξουμε δύο πράγματα:

Τα σχολεία δεν πρέπει να μοιάζουν ούτε με στρατόπεδα ούτε με μοναστήρια.
Τα σχολεία δεν πρέπει να θεωρούνται ούτε χώροι φροντιστηρίων ούτε προθάλαμοι πανεπιστημίων.
Χρειάζεται α παραδεχτούμε επίσης ότι ως κοινωνία έχουμε σοβαρά προβλήματα Παιδείας, πολιτισμού, κουλτούρας και νοοτροπίας τα οποία επιβάλλεται να εργαστούμε όλοι να βελτιώσουμε, για να μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη νέα γενιά χωρίς τις δικές μας νοσηρότητες που θα βγάλει τη καθημαγμένη μικρή πατρίδα από το βούρκο και τη λάσπη. Ως πρώτο βήμα, καλό θα ήταν να μετατραπεί επιτέλους το δικό μας Υπουργείο πραγματικά σε Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και όχι απλά σε Υπουργείο Διαχείρισης της Εκπαίδευσης.

Όα αυτά αποτελούν προβλήματα που αν δεν αντιμετωπιστούν πιστεύω ότι τα σχολεία δε θα προχωρήσουν με όσες αλλαγές κι αν γίνουν στα ωρολόγια προγράμματα. Το δυσάρεστο είναι ότι οι αποτελούντες και υπηρετούντες το σύστημα δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά αποτελούν πρόβλημα και ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα.

Κοντά σ΄αυτά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι Εκπαιδευτικούς θέλουμε, ώστε να είναι ικανοί να πάρουν την Εκπαίδευσή μας ένα βήμα πάρα πέρα.

Η επάρκεια στο αντικείμενο είναι απαραίτητη καθώς και η συνεχής επιμόρφωση και σπουδές. Ειδικά για την Επιμόρφωση θέλω να πω ότι χαίρομαι καθώς συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο Μεταρρύθμισης. Πιστεύω στη συνεχή επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών και ο καλύτερος τρόπος πέραν της ατομικής είναι όπως τα Σχολεία γίνουν χώροι καθημερινής και συνεχούς επιμόρφωσης του προσωπικού.

Πέραν αυτού τα Σχολεία του 21ου αιώνα χρειάζονται Εκπαιδευτικούς ανθρώπινους, επικοινωνιακούς, δημοκρατικούς που να έχουν την απαραίτητη συναισθηματική νοημοσύνη ώστε να κατανοούν τα παιδιά, να τα αγαπούν καθώς και αυτό που κάνουν. Να έχουν μεταδοτικότητα, να είναι φιλικοί και να εμπνέουν σεβασμό. Να μπορούν να ελέγχουν την τάξη και να θέτουν τα σωστά όρια.

Οι Εκπαιδευτικοί χρειάζεται να είναι σωστοί επαγγελματίες, εργατικοί και ευσυνείδητοι, να χρησιμοποιούν σύγχρονες μεθόδους και να επιμορφώνονται συνεχώς. Απαραίτητα οφείλουν να έχουν ήθος, αντικειμενικότητα, δικαιοσύνη και ν΄αποτελούν με τη συμπεριφορά μας τα σωστά πρότυπα για τους νέους. Πέραν της γνώσης πρέπει να προσφέρουν αγωγή και διαπαιδαγώγηση και να προετοιμάζουν τους αυριανούς δημοκρατικούς πολίτες.

Το πρόβλημα είναι πώς θα εξασφαλίσεις στα σίγουρα τέτοιους εκπαιδευτικούς; Το υπάρχον σύστημα διορισμών έχει ατέλειες, δεν είναι το καλύτερο και συμφωνώ ότι χρειάζεται αλλαγή. Ποια όμως ειδική εξέταση πριν το διορισμό είναι σίγουρο ότι θα μας εξασφαλίσει τα πιο πάνω;

Για την υλοποίηση όλων όσων προαναφέρθηκαν υπάρχει μια «εκ των ων ουκ άνευ» προϋπόθεση. Χρειάζεται ο σωστός ηγέτης Διευθυντής που θα εμπνέει και θα οδηγεί το Σχολείο και τους συνεργάτες του, που θα γνωρίζει από Εκπαιδευτική Διοίκηση και θα έχει επάρκεια, αυτοπεποίθηση, θάρρος της γνώμης, τόλμη και αποτελεσματικότητα. Πού θα βρούμε το σωστό Διευθυντή-ηγέτη και όχι τον υποτακτικό και φοβισμένο δημόσιο υπάλληλο;

Επιτέλους ήρθε η ώρα και όλοι συμφωνούν και χαίρομαι που προβλέπεται στις αλλαγές για τη δημιουργία της Σχολής Διευθυντών ή Ακαδημίας Στελεχών που θα προετοιμάζει τους σωστούς Διευθυντές. Θα είναι μια πολύ καλή εξέλιξη που θα λύσει πολλά προβλήματα, αν την αναλάβουν αυτοί που πρέπει, αν αυτοί που θα επιλεγούν να διδάσκουν και θα καθοδηγούν θα είναι οι «άριστοι» και όχι οι «ημέτεροι».

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες και «περιρρέουσα περί τα Εκπαιδευτικά ατμόσφαιρα» επιχειρείται η αλλαγή στα ωρολόγια προγράμματα που θα ισχύσουν από την προσεχή σχολική χρονιά.

Δεν είναι κακό το ότι επιχειρείται, αντίθετα σωστό και αναγκαίο είναι. Το πρόβλημα (και είναι διαχρονικό) είναι ότι επιχειρείται βιαστικά, χωρίς μελέτη, εμβάθυνση και έρευνα. Βιαστικά συγκροτήθηκαν οι Επιτροπές και στελεχώθηκαν. Δεν αμφισβητώ το στόχο ούτε το ότι εργάστηκαν σκληρά και συντακτικά, αλλά γιατί δε ζητήθηκε και η άποψη των μαθητών που πρωτίστως τους αφορά, των γονιών, που αγωνιούν, ακόμα και των Διευθυντών των Σχολείων;

Γιατί αναλώθηκαν οι Επιτροπές και το Υπουργείο σ΄ένα μπακαλίστικό τρόπο καθορισμού των ωρολόγιων προγραμμάτων με προσθαφαιρέσεις ωρών σε ειδικότητες ανάλογα με την πίεση ή τη μη πίεση της Συνδικαλιστικής Οργάνωσης;

Γιατί τόση επιμονή να βλέπουν τα Σχολεία ως προθάλαμο Πανεπιστημίων και δε δίνεται έμφαση και στην Παιδεία και στον Πολιτισμό; Γιατί ο χαρακτηρισμός «εύκολα μαθήματα» γι΄αυτά που πρωτίστως προάγουν Πολιτισμό (π.χ. Τέχνη, Θέατρο, Φωτογραφία). Δεν πρόκειται πότε να φτιάξουμε κοινωνία που να έχει Παιδεία και Πολιτισμό που τόσο μας λείπει, αν λειτουργούμε τόσο μονόπλευρα. Δεν είναι οι Επιστήμονες, τα πτυχία, οι τίτλοι που μας λείπουν σ΄αυτό τον τόπο. Ας επενδύσουμε και στον Πολιτισμό που στο τέλος θα είναι το καλύτερο μας εφόδιο για πρόοδο.

Πόσο σίγουροι είναι ότι έστω και με σωστή δουλειά από τους Συμβούλους θα είναι τελικά έτοιμοι και ώριμοι οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄Γυμνασίου να κάνουν τις σωστές επιλογές;

Δε διαβλέπουν τον κίνδυνο να έχουμε πολλές αλλαγές και αναστάτωση στα Σχολεία το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο και ακόμη χειρότερο ενίσχυση της Παραπαιδείας που τάχατες όλοι θέλουμε να καταργήσουμε;

Καταθέτω λοιπόν τις απόψεις μου αυτές με καλή διάθεση και έγνοια για το μέλλον του δημόσιου Σχολείου με μια Γενική τοποθέτηση κι΄ας θεωρηθεί ως πρόταση-μήνυμα από ένα Εκπαιδευτικό που αγάπησε το Σχολείο και πρόσφερε όσα μπορούσε για 34 ολόκληρα χρόνια:

Πριν προετοιμάσουμε τον αυριανό φοιτητή και καθορίσουμε τις ώρες και τα μαθήματα που θα του παρέχουμε, πρέπει προηγουμένως να φτιάξουμε τα Σωστά Σχολεία, να επιλέξουμε τους κατάλληλους Εκπαιδευτικούς, τους ικανούς ηγέτες Διευθυντές και να βοηθήσουμε τα παιδιά να γίνουν ισορροπημένοι άνθρωποι και πολίτες που να μπορούν πρώτα να ζήσουν και μετά να σπουδάσουν.

*Φιλόλογος - Επίτιμος Πρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Διευθυντών Μέσης Εκπαίδευσης Κύπρου






πηγη



ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!

Στα «μαλακά» ο Μαντούβαλος για τη συμμετοχή του στο παραδικαστικό κύκλωμα

Σε ποινή φυλάκισης 4 ετών με 3ετή αναστολή καταδικάστηκε ο πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και δικηγόρος, Πέτρος Μαντούβαλος, για την υπόθεση δωροδοκίας (τελεσθείσα το 2000) του πρώην προέδρου Πρωτοδικών, γνωστού και ως «δικαστή με τη μεζούρα», Ευάγγελου Καλούση, ο οποίος καταδικάστηκε σήμερα σε 10ετή φυλάκιση.

Αναλυτικότερα, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας καταδίκασε σήμερα τον πρώην βουλευτή της ΝΔ σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, με 3ετή αναστολή, και τον πρώην δικαστή Ευ. Καλούση σε κάθειρξη 10 ετών για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα (ξέπλυμα βρώμικου χρήματος). Μετά την καταδικαστική απόφαση, ο Ευ. Καλούσης οδηγήθηκε πίσω στη φυλακή για να εκτίσει την ποινή του.

Σημειώνεται ότι ο Πέτρος Μαντούβαλος είχε καταδικαστεί από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε 7ετή ποινή φυλάκισης με αναστολή, για τις κατηγορίες της άμεσης συνέργειας σε νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα και για την εμπλοκή του στο λεγόμενο «παραδικαστικό κύκλωμα».

Τότε, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε ότι ο πρώην βουλευτής είχε ζητήσει το Νοέμβριο του 2000, από πελάτη του, 30 εκατομμύρια δραχμές, προκειμένου να μην τον προφυλακίσει ο τότε ανακριτής, Ευάγγελος Καλούσης.

Αν και ο κ. Μαντούβαλος είχε αθωωθεί πρωτόδικα το 2010, η υπόθεση οδηγήθηκε στο εφετείο μετά από έφεση του εισαγγελέα του Αρείου πάγου.

Σε ό,τι αφορά στον κ. Καλούση, ο πρώην δικαστικός βαρύνεται με τις κατηγορίες της κατάχρησης εξουσίας, και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δράση, προκειμένου να παρέχει ευνοϊκό αποτέλεσμα σε ποινικές υποθέσεις.

Τέλος, σε ποινή φυλάκισης 5 ετών, την οποία το Εφετείο μετέτρεψε προς 5 ευρώ ημερησίως (εξαγοράσιμη), καταδικάστηκε σήμερα και ο επιχειρηματίας Ιωάννης Μπολέτσης.

Σημειώνεται ότι ο επιχειρηματίας, μετά την πρωτόδικη καταδίκη του, είχε καταγγείλει τον τότε πρόεδρο του δικαστηρίου, Γ.Ευσταθίου, ότι τον είχε εκβιάσει για να του καταβάλει χρήματα, προκειμένου να μην τον καταδικάσει. Τότε, είχε τιμωρηθεί πρωτόδικα με κάθειρξη 15 ετών.




πηγη


ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!

Πυροβολούν στην…καρδιά της Siemens

Πυρά σε Δικαιοσύνη και Βουλή εξαπέλυσε ο πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής που ερεύνησε την υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens, Σήφης Βαλυράκης, για συστηματική παρακώλυση της έρευνας του σκανδάλου της Siemens, προκειμένου οι ευθύνες να μην «ακουμπήσουν» πολιτικά πρόσωπα. Μιλώντας στα μέλη της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ο κ. Βαλυράκης υποστήριξε ότι η Δικαιοσύνη, ενώ εντόπιζε ευθύνες ή ενδείξεις ευθυνών πολιτικών προσώπων για την υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της γερμανικής εταιρείας, δεν έστελνε το φάκελο στην Βουλή. «Η Siemens ήταν το κράτος» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Βαλυράκης, εννοώντας ότι η εταιρεία ήταν υπεράνω κυβερνήσεων.

Τα λεγόμενα του Σήφη Βαρυράκη, επιβεβαιώνουν πλήρως το ρεπορτάζ που είχε παρουσιάσει το ereportaz τον Φεβρουάριο του 2015. Το ρεπορτάζ φέρνει στο προσκήνιο τη σύμβαση που υπεγράφη στις 22 Αυγούστου 2012 από τον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα και επικρίθηκε πολύ έντονα από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα λοιπά κόμματα της, τότε , αντιπολίτευσης καθώς θεωρήθηκε ως απόπειρα κουκουλώματος του μεγαλύτερου, ίσως, σκανδάλου της μεταπολίτευσης.

Η Ζωή καλεί Στουρνάρα στην Εξεταστική της Βουλής


Την ίδια ώρα, στο πλαίσιο της έρευνας που διενεργεί η επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για τα «μαύρα ταμεία» της γερμανικής εταιρείας, η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου προανήγγειλε την εξέταση του κ. Γιάννη Στουρνάρα. Σύμφωνα με την πρόεδρο της Βουλής και της επιτροπής, ο κ. Στουρνάρας θα κληθεί ως πρώην υπουργός Οικονομικών, λόγω της υπογραφής του στον εξωδικαστικό συμβιβασμό μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Siemens.

«Διαχρονικά το σκάνδαλο αντιμετωπίζεται με αρνητική διάθεση από τη Δικαιοσύνη» είπε ακόμα, ο Βαλυράκης ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του πρόσθεσε «Υπάρχει ακινησία απαράδεκτη από τη Δικαιοσύνη και αρνήσεις έρευνας από το Κοινοβούλιο, με το πρόσχημα ότι, εφόσον ερευνά η Δικαιοσύνη, η Βουλή δεν μπορεί να κάνει τίποτα».

«Από το 1993 η Δικαιοσύνη ερευνά υποθέσεις όπως του ΟΤΕ, του C4I κ.ά. Ενώ βρίσκεται μπροστά σε πολιτικά πρόσωπα, όχι μόνο δεν τα στέλνει στη Βουλή, αλλά αποφεύγει να αφήσει να διαρρεύσει η πληροφορία» σημείωσε ακόμα, για να συμπληρώσει: «Δεν το κάνει και προσπαθεί να παρατείνει το χρόνο έρευνας και, όπου μπορεί, βάζει τα βουλεύματα στο αρχείο. Αυτή είναι η συμπεριφορά της Δικαιοσύνης».

Επίσης, πρόσθεσε σχετικά ότι «ο κ. Ζαγοριανός τιμωρήθηκε, διότι δεν έδινε τη δικογραφία της Siemens στους κατηγορούμενους, για να μην διαρρεύσει ότι εκεί υπήρχαν πολιτικά πρόσωπα».

Τέλος, αναφορικά με τη ζημιά του ελληνικού Δημοσίου από την υπόθεση Siemens, ο κ. Βαλυράκης υποστήριξε ότι «η ζημιά είναι ασύλληπτη και με μυθικές παραμέτρους», ενώ σημείωσε ότι για κάθε προμήθεια υπήρχε μίζα 10%.




πηγη


ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!