Αυτή
η άποψη εκφράστηκε από έναν πολίτη στη Payette αφότου η οικογένειά του
έχασε αντικείμενα αξίας $ 20.000 από μια διάρρηξη. Το έγκλημα
εξιχνιάστηκε πριν από την παρέμβαση της αστυνομίας: Μερικά από τα
κλεμμένα ήταν ακόμα στην κατοχή των υπόπτων, οι οποίοι παραδέχτηκαν ότι
δεν τους ανήκαν. Η ίδια μαζί με την κόρη της έδρασαν με δική τους
πρωτοβουλία, όταν εντόπισαν πολλά από τα προσωπικά τους αντικείμενα που
βρίσκονταν προς πώληση.
Ένα τηλεφώνημα στο τοπικό αστυνομικό τμήμα οδήγησε σε μια επίσκεψη από έναν αξιωματικό ο οποίος ήταν ευγενικός, επαγγελματίας, που ωστόσο δεν παρείχε καμία πρακτική βοήθεια οποιουδήποτε είδους. Είχε συλλάβει έναν ύποπτο, έναν διανοητικά καθυστερημένο άνθρωπο για την ακρίβεια, που παραδέχτηκε αμέσως στον αξιωματικό ότι είχε κλέψει την ιδιοκτησία.
Ούτε ο αξιωματικός βοήθησε , ούτε ο συνάδελφος του που ανέλαβε την υπόθεση, όταν ο πρώτος πήγε για διακοπές, χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια για τον εντοπισμό των δραστών ή των συνεργών τους . Η υπόθεση έκλεισε με τη σύλληψη ενός μοναχά που «έδειχνε κάπως αναστατωμένος επειδή ήταν ο μόνος που κατηγορήθηκε για τις κλοπές που σημειώθηκαν», όπως συνοψίζεται στην αναφορά.
«Η αστυνομία δεν θα έμπαινε στον κόπο να δει τα δακτυλικά αποτυπώματα στα κλοπιμαία», λέει η Elizabeth Puckett, η ιδιοκτήτρια του ακινήτου. Όταν ρώτησα το γιατί, μου είπε ότι ο αξιωματικός, ισχυρίστηκε «Λοιπόν, δεν είμαστε η CSI». Δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι το αστυνομικό τμήμα της Payette αδιαφορεί διαρκώς σχετικά με τη συλλογή αποδεικτικού υλικού. Πριν από μερικά χρόνια είχε μια επίσκεψη από το έναν αξιωματικό μετά από μια αναφορά που έγινε στο τμήμα ότι είχε στην κατοχή της ένα σκυλί που έμοιαζε με πίτμπουλ.
Ένα διάταγμα που θεσπίστηκε πριν από μερικά χρόνια απαγόρευσε στους κατοίκους είτε να έχουν στην κατοχή τους είτε να αγοράσουν ή να πουλήσουν πίτμπουλ ή άλλου είδους επικίνδυνα σκυλιά που εμφανίζουν χαρακτηριστικά παρόμοια με τα πίτμπουλ. Όσοι κατείχαν τέτοια σκυλιά πριν από την ψήφιση της απαγόρευσης, όφειλαν να το δηλώσουν στην αστυνομία (για να εξαιρεθούν από το διάταγμα, φυσικά), δίνοντας $ 1.000.000 ασφάλιση αστικής ευθύνης, τοποθετώντας ένα αναγνωριστικό μικροτσίπ στο σκύλο και πληρώντας ένα ετήσιο ποσό υπό την μορφή τελών. Τα σκυλιά που ανήκουν σε ανθρώπους που δεν συμμορφώνονται με το διάταγμα υπόκεινται σε κατάσχεση.
«Ο αξιωματικός μας είπε ότι αν επρόκειτο να το κρατήσουμε θα πρέπει να γίνει μια εξέταση αίματος. Έτσι έπρεπε να πληρώσω $ 100 για μια εξέταση αίματος, με τον κίνδυνο να χάσω το σκυλί αν εμφάνιζε το λάθος` χαρακτηριστικά. Έτσι, το μόνο που έκανα ήταν απλά να αφήσω το σκυλί να φύγει.»
Το ίδιο Αστυνομικό Τμήμα, που δεν μπορούσε να βοηθήσει την Elizabeth να πάρει πίσω τα κλοπιμαία της ήταν επιμελές σε άλλα θέματα. Αυτό συμβαίνει επειδή το Αστυνομικό Τμήμα της Payette, όπως και κάθε άλλη υπηρεσία αυτού του είδους, ενδιαφέρεται πιο πολύ για την τυφλή επιβολή του νόμου, παρά τη προστασία των πολιτών και της περιουσίας τους. Καθορίζει το ρόλο της όσον αφορά το «τι μπορεί της επιτελείο της να κάνει στους ανθρώπους, και όχι αυτό που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν για τους ανθρώπους.
Όχι, η Αστυνομία δεν δουλεύει για σας
Όταν ένας αηδιασμένος πολίτης λέει ότι εμείς πληρώνουμε το μισθό των υπαλλήλων της αστυνομίας , το θύμα διαπράττει τεράστιο λάθος . Εμείς που αποτελούμε τον παραγωγικό τομέα δεν πληρώνουμε την αστυνομία; Βέβαια αυτοί πληρώνονται από τους ανθρώπους που λεηλατούν την περιουσία μας υπό την απειλή όπλου. Από τη στιγμή που γίνεται αντιληπτό ότι η αστυνομία εκτελεί τα καθήκοντα της με πράξεις βίας , δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η αστυνομία δεν έχει την «τιμή της» προκειμένου να προστατέψει και να καλύψει εγκληματικές ενέργειες. Η αστυνομία ουσιαστικά λειτουργεί ως «έμπορος» βίας.
Η επιβολή του νόμου είναι ένα «προϊόν» που είμαστε αναγκασμένοι να αγοράσουμε, και μάλιστα να τιμωρηθούμε αν αρνηθούμε . Η επιβολή του νόμου λειτουργεί ως ένα μονοπώλιο, και όχι μέσω της αγοράς, αφού δεν υπάρχει νόμιμος μηχανισμός τιμολόγησης για την ορθολογική κατανομή των πόρων, ούτε υπάρχει τρόπος να μετρηθεί η ικανοποίηση των «πελατών» της – παρόλο που η χρήση του όρου «πελάτης» σε αυτό το πλαίσιο είναι σαν τη χρησιμοποίηση του όρου «φίλη» για να περιγράψουμε ένα θύμα βιασμού.
Πράγματι, η απάντηση στη δημόσια δυσαρέσκεια είναι η ολοενα και αυξανομενη «αυστηρή επιβολή του νόμου» προς αντιμετώπιση της κατάκρισης που δέχεται και της δημόσιας κατακραυγής . Μάρτυρας των πρόσφατων εξελίξεων στην Albuquerque, μιλάει για τη δημιουργία ένος οργανωμένου κινήματος διαμαρτυρίας μετά από τις βιαιοπραγίες που συνέβησαν από την σειριακή αστυνομία συμπεριλαμβανομένης και της δολοφονίας James Boyd που ήταν απλά ένας άστεγος.
Όταν οι διαδηλωτές πραγματοποίησαν την επόμενη δημόσια συγκέντρωση ως μια ειρηνική διαδήλωση για τον Chief Eden, η συγκέντρωση ήταν γεμάτη από μυστικούς αστυνομικούς, συμπεριλαμβανομένου ενός ντετέκτιβ που είχε πυροβολήσει ένα 20-χρωνο στο στομάχι το 2010 .Δεδομένου ότι η δημόσια απογοήτευση και δυσαρέσκεια ολοένα και αυξανόταν στην Albuquerque, η αστυνομία αποφάσισε να απαντήσει στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια των «πελατών» της ξοδεύοντας $ 350,000 για να αγοράσει 350 AR-15 τουφέκια , το ίδιο είδος που χρησιμοποιήθηκε για τη δολοφονία του Boyd μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα.
Το Αστυνομικό Τμήμα της Albuquerque, όπως και δεκάδες άλλα σε εθνικό επίπεδο, χρησιμοποιεί υπερβολική βία προκειμένου να επιβάλει το οτιδήποτε . Αν ήταν μια ιδιωτική εταιρεία, θα είχε γίνει στόχος αγωγών και, κατά πάσα πιθανότητα, ποινικών διώξεων. Σε αντίθεση με ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, ωστόσο, ένα αστυνομικό τμήμα προστατεύεται από τη φαντασία της «ασυλίας», και οι εργαζόμενοι του απαλλάσσονται από κάθε προσωπική ευθύνη.»
Αν και τα εξαιρετικά διεφθαρμένα αστυνομικά τμήματα περιστασιακά διαλύονται , την θέση τους παίρνουν γρήγορα άλλοι φορείς που θα παρέχουν την ίδια μορφή αστυνόμευσης , η οποία διακρίνεται από καταχρηστικές και εγκληματικές συμπεριφορές.
«Επιχειρησιακή ασφάλεια» αντί Λογοδοσίας
Ένα γεγονός που δεν γίνεται επαρκώς κατανοητό από το κοινό είναι ότι ακόμη και οι τοπικές αστυνομικές υπηρεσίες δεν είναι υπόλογες σε τοπικό επίπεδο. Οι αρχηγοί της αστυνομίας δεν είναι εκλεγμένα όργανα; διορίζονται από την δημοτική αρχή που τους απασχολεί. Τα αστυνομικά τμήματα θεωρούν ότι δημόσιες υπηρεσίες με σκοπό την «ειδική ανοσία.» Ωστόσο, δεδομένου ότι η πρόσφατη έκθεση της ACLU για την αστυνομική στρατιωτικοποίηση αποκάλυψε, ένα αυξανόμενο αριθμό των αστυνομικών υπηρεσιών που ισχυρίζονται ότι είναι «ιδιωτικές εταιρείες» απαλλάσσεται από την διεύρυνση αυτή των νόμων.
Αυτή δεν είναι η μόνη τακτική που χρησιμοποιείται από τις υπηρεσίες της αστυνομίας προκειμένου να εμποδίσουν τη διαφάνεια και τη λογοδοσία από το κοινό δήθεν που δήθεν «εξυπηρετούν».
Πρόσφατα μίλησα με το γραφείο του τοπικού σερίφη της Malheur σχετικά με το ζήτημα διάθεσης της τεράστιας ποσότητας μαριχουάνας που είχε κατασχεθεί από μία σπείρα ναρκωτικών. Ο Travis Johnson με πληροφόρησε ότι θα μπορούσε να δώσει «φωτογραφικά τεκμήρια». «Το κόστος για την παραγωγή των εν λόγω εγγραφών θα είναι μιας ώρα εργασία στα 48,11 δολάρια και ένα CD στα $ 10 για ένα σύνολο 58,11 δολάρια» .
Τόσο η «εργασία» όσο και τα υλικά έχουν ήδη πληρωθεί. Τα στοιχεία λογικά θα έπρεπε να είναι εύκολο να βρεθούν. Το μόνο που θα έπρεπε να γίνει είναι ένας αξιωματούχος να τα γράψει σε ένα CD. Ένα μόνο CD – αν υποτεθεί ότι Malheur County τα αγοράζει χύμα – θα κόστιζε λιγότερο από είκοσι λεπτά . Το επιτόκιο της αγοράς για μια ώρα εργασίας από «ειδικό έγγραφο» είναι λιγότερο από εννέα δολάρια . Το ποσό που ζητήθηκε από μένα από αντανακλά ένα μονοπώλιο, το οποίο σε αυτή την περίπτωση προσπαθεί να εμποδίσει τον δημόσιο έλεγχο των ενεργειών ,καθιστώντας ένα απαγορευτικό κόστος όταν ζητούνται δημόσια αρχεία.
Αυτού του είδους η τιμολόγηση είναι δύσκολα συμβατή με μια «δημόσια υπηρεσία». Είναι απολύτως συμβατή , ωστόσο, για μια οντότητα που βλέπει το κοινό ως εχθρό και ως εκ τούτου καθιστά την «λειτουργική του ασφάλεια» ως προτεραιότητα.
Ακόμη και όταν οι «τοπικές» αστυνομικές υπηρεσίες ήταν ουσιαστικά ελέγχονταν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση , πάλι ήταν παραστρατιωτικά όργανα που έχουν σχεδιαστεί για να λειτουργούν ως δυνάμεις κατοχής, και όχι ως μία προστατευτική υπηρεσία. Δημιουργώντας την Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου , ο Robert Peel, υιοθέτησε την πολιτική που είχε εφαρμόσει ήδη για την «Ειρηνική Διατήρηση Δύναμης «, και περιελάμβανε μια εξειδικευμένη μονάδα 20.000 αντρών που ο Peel είχε προστάξει ως στρατιωτικός διοικητής της κατεχόμενης Ιρλανδίας.
Το μιλιταριστικό μοντέλο του Peel
Γράφοντας το Δεκέμβριο του 1961 στην Εφημερίδα της Νεότερης Ιστορίας, ο Galen Broekker παρατήρησε ότι όταν ο Peel διορίστηκε διοικητής το 1814, ο στόχος του ήταν να ελέγξει «τον απείθαρχο πληθυσμό» . «Αρκετά χρόνια, πριν από το διορισμό του Peel, αγροτές αντάρτες που λέγονταν «ληστές» ,πολεμούσαν μεταξύ τους και μερικές φορές επιτίθονταν στην Βρετανική φυλάκια. Πολύ μεγαλύτερη ανησυχία στις αρχές της κατοχής, ήταν η συμμετοχή των «τίμιων ανθρώπων» σε «εξεγερσιακές δραστηριότητες» πολιτικού χαρακτήρα».
Μετά από τον διορισμό του Peel, το ποσοστό της εγκληματικότητας στην Ιρλανδία δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλό, έτσι μπόρεσε να αποκτήσει κύρος και δύναμη, εν αναμονή της αναπόφευκτης κρίσης που αναμένεται από τις αγγλικές αρχές οι οποίες έλαβαν δραστικά μέτρα για να εξάλειψη των αποσχιστικών τάσεων. Το μοντέλο που υιοθέτησε, το οποίο ήταν το πρότυπο για κάθε σύγχρονη αστυνομία ,δεν έχει σχεδιαστεί για την προστασία του πολίτη και της ιδιοκτησίας του από εγκληματική επιθετικότητα, αλλά για να προστατεύσει μια πολιτική ελίτ. Αυτός είναι ο λόγος που η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου και ο Peel αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα από τους συντηρητικούς στο βρετανικό Κοινοβούλιο και το ευρύ κοινό, οι οποίοι συχνά αναφέρονται στους αξιωματικούς ως «μπλε ακρίδες». Μέσα σε μια δεκαετία, ωστόσο, το μοντέλο Peel εδραιώθηκε στο Λονδίνο, και πέρα από τον Ατλαντικό στη Νέα Υόρκη.
Ως ευαγγελιστές του «Μανιφέστου της Δικαιοσύνης» άνοιξαν έναν αιματηρό δρόμο για αυτό το μοντέλο προς τον Ειρηνικό, όπου μια αμερικανοποίηση της έννοιας της αστυνομίας που ο Peel εισήγαγε ήταν ο κύριος τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση επέβαλε «πολιτισμό». Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η αστυνομίας εφάρμοσε αυστηρά αυτό το μοντέλο όταν η κυβέρνηση Νίξον κήρυξε «πόλεμο» κατά των ναρκωτικών. Αυτό οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των SWAT ομάδων, οι οποίες συντάχθηκαν μετά από τις ομάδες που οργανώθηκαν από τη CIA στο πλαίσιο του Προγράμματος Phoenix στο Βιετνάμ.
Η μείωση του εγκλήματος και ο ρόλος της Αστυνομίας
Από την δεκαετία του 1970, ξεκίνησε επίσημα η προσπάθεια επιβολής του νόμου με «πολεμικό» χαρακτήρα . Έτσι τα περισσότερα μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα, τα βίαια εγκλήματα να μειωθούν τις τελευταίες πέντε δεκαετίες . Ο Joseph McNamara, πρώην Αναπληρωτής επιθεώρησης, επισημαίνει ότι το «έργο» που κάνει η αστυνομία είμαστε πολύ ασφαλέστεροι σήμερα από ό, τι πριν μισό αιώνα. Το επάγγελμα του αστυνομικού δεν βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα με τα «πιο επικίνδυνα επαγγέλματα» στο ετήσιο κατάλογο που έχει καταρτίσει το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας.
Ωστόσο η αστυνομία επιμένει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «έχουν μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη» ,σύμφωνα με τα λόγια του Michael Gayer της Ιντιάνα στην πόλη Pulaski . Αυτό είναι απολύτως αληθές – αλλά μόνο υπό την έννοια ότι η αστυνομία θεωρεί είναι σε πόλεμο με το κοινό, έχοντας μια νοοτροπία συμβατή με τον στρατό στην κατοχή.
Όπως ο Peel ,έτσι και οι Ελίτ έχουν εισάγει μια ιδεολογία κατά την οποία καλεί τις αστυνομικές αρχές να δουν το κοινό ως εχθρό .
Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, η Βουλή των Αντιπροσώπων απέρριψε, μια νέα τροπολογία για ένα στρατιωτικό νομοσχέδιο δαπανών που προτάθηκε από την Φλόριντα και τον Δημοκρατικό Εκπρόσωπο Alan Grayson που θα τοποθετούσε θεωρητικά όρια σχετικά με τη μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων του στρατού στις τοπικές αστυνομικές υπηρεσίες . Αλλά το μέτρο αυτό ουσιαστικά δεν κλίνει τον δίαυλο επικοινωνίας του Πενταγώνου στην αστυνομία; ότι δηλαδή θα απαγορεύεται η μελλοντική μεταφορά των όπλων υψηλής χωρητικότητας, τεθωρακισμένα οχήματα, εκτοξευτήρες χειροβομβίδων, «τοξικολογικών παραγόντων’’, … κατευθυνόμενα βλήματα, βαλλιστικούς πυραύλους, ρουκέτες, τορπίλες, βόμβες, νάρκες, ή πυρηνικά όπλα.»
Η τροπολογία απορρίφθηκε με ψήφους 355 προς 62 , πράγμα που σημαίνει ότι 355 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο κλάδος της ομοσπονδιακής νομοθετικής εξουσίας δήθεν υπόλογοι προς το λαό, αρνείται να αποκλείσει τη μεταφορά πυρηνικών όπλων από το στρατό στα γραφεία της «τοπικής» αστυνομίας . Μερικοί από τους πιο ειλικρινείς επικριτές της τροπολογίας Grayson καταδικάζουν αυτή τη συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας.
«Είναι απολύτως γελοίο να πιστεύουμε ότι ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται από τις αστυνομικές αρχές χρησιμοποιείται για οποιοδήποτε άλλο λόγο εκτός από το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας, κάτι που σαφώς συμβαίνει σε αυτή τη χώρα ,κάθε μέρα, με υπεύθυνο τρόπο», δήλωσε ο Δημοκρατικός Εκπρόσωπος Rich Nugent από την Φλόριντα. Ο Nugent έχει δίκιο σε ένα πράγμα: «ποιοτικό στρατιωτικό υλικό και τακτικές πολέμου που χρησιμοποιούνται από την αστυνομία «κάθε μέρα»» : Κατά μέσο όρο, υπάρχουν 124 SWAT κάθε μέρα, που σχεδόν όλες τους πραγματοποιούνται σε επιδρομές ναρκωτικών ή να για να επιβάλουν μια έρευνα ρουτίνας. Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, από αυτές τις επιδρομές πραγματοποιούνται νύχτα.
Δεν υπάρχει καμία χώρα στον κόσμο ,που οι πολίτες της είναι πιο πιθανό να βιώσουν το «μεταμεσονύχτιο χτύπημα» από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζει ασφαλώς τα συμφέροντα εκείνων που θέλουν να μονοπωλήσουν στην εξουσία, παρά τη ζήτηση της αγοράς για την «ασφάλεια».
Κεϋνσιανοί Αστυνομικοί
Ως μέρος του πακέτου της κυβέρνησης Ομπάμα για το 2009, το Υπουργείο Δικαιοσύνης αυξάνει τις δαπάνες για επιχορηγήσεις των προγραμμάτων Byrne και COPS , κατά $ 4 δισεκατομμύρια . Την ίδια στιγμή, το Πεντάγωνο επέκτεινε το πρόγραμμα 1033 , μέσω του οποίου στρατιωτικό υλικό και οχήματα παρέχονται, με μειωμένους όρους, στην τοπική αστυνομία. Ο αντίκτυπος αυτού του παραδείγματος της κρατικής αστυνομίας κεϋνσιανισμού ήταν μια δραματική αύξηση της αστυνομικής βίας προς το δημόσιο. Αλλά αυτά δημιουργούν στρεβλώσεις στην «ασφάλεια» της αγοράς και άλλες, λιγότερο ορατές επιβαρύνσεις για το κοινό.
Το αστυνομικό τμήμα στη Nampa του Idaho, μια πόλη περίπου 80.000 κατοίκων με ποσοστό εγκληματικότητας αρκετά κάτω από τον εθνικό μέσο όρο, ήταν μια από τις 400 πόλεις που θα λάμβανε το όχημα, Mine-Resistant Ambush Protected-(MRAP) μέσω του προγράμματος του Πενταγώνου 1033 . Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, η αστυνομικές αρχές της Nampa αγόρασαν επίσης ένα νέο στόλο περιπολικών οχημάτων Ford Taurus Police Interceptor. Ωστόσο, τον Ιούνιο ο Διευθύνων Craig Kingsbury πήγε στο Δημοτικό Συμβούλιο για να ζητήσει χρηματοδότηση για να αγοράσει επιπλέον οχήματα SUV περιπολικά λόγω του ότι τα προηγούμενα ήταν άβολα για μεγάλες περιπολίες,» όπως ανέφερε το Idaho Press-Tribune .
Στη σκέψη του κοινού ,η «άνεση των αξιωματικών» βρίσκεται προφανώς πολύ κοντά στην «ασφάλεια των αξιωματικών»! Αντί να απαιτείται από τους υφισταμένους του να προσαρμοστούν στα οχήματά τους, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι «πελάτες» τους καλύτερα, ο Kingsbury επιμένει να πάρει το ποσό των $ 441,000 για να εξυπηρετήσει την άνεση των αξιωματικών!
Ερώτηση: Αν η ανάγκη για νέα περιπολικά οχήματα είναι τόσο μεγάλη, γιατί δεν πωλούν το MRAP , το οποίο έχει αντικειμενική αξία περίπου $ 500,000; Όπως και εκατοντάδες άλλα τμήματα, έτσι και το αστυνομικό τμήμα της Nampa πήρε το MRAP όχι λόγω της πραγματικής ανάγκης, αλλά επειδή το Πεντάγωνο ήταν πρόθυμο να το δώσει σε αυτούς με σχεδόν καμία επιβάρυνση. Αν υποτεθεί ότι τα περιπολικά οχήματα SUV είναι μια «αναγκαιότητα», το MRAP θα πρέπει να θεωρείται ως μια πολυτέλεια. Αυτό τουλάχιστον ισχύει για κάθε επιχείρηση που βασίζεται στην αγορά περιουσιακών στοιχείων, σε κάθε περίπτωση.
Ωστόσο, η αγορά των MRAP γίνεται από τα αστυνομικά τμήματα επειδή παρέχονται από το Πεντάγωνο σε αμελητέο κόστος. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι που διευθύνουν αυτό το αστυνομικό τμήμα ήταν αρκετά ορθολογικοί και ώριμοι ώστε να πουλήσουν αυτό το επικίνδυνο νέο παιχνίδι τους, δεν θα μπορούσαν να βρουν αγοραστή διότι πρόκειται για ένα όχημα που δεν έχει καμία νοητή χρήση εκτός από την παροχή «ενδυνάμη προστασίας «κατά τη διάρκεια των επιδρομών SWAT.
Θήρευση, όχι προστασία
Όπως και οι περισσότερες άλλες αστυνομικές υπηρεσίες, η αστυνομική υπηρεσία της Nampa καταβροχθίζει περίπου το ήμισυ του δημοτικού προϋπολογισμού, και πολλά από αυτά τα κόστη καλύπτονται από τους μισθούς των πολιτών. Το 2010, επτά στις δέκα υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις δημοτικών στη Nampa καλύφθηκαν από τη «δημόσια ασφάλεια» των υπαλλήλων , μόνο ένας εκ των οποίων – πυραγός Karl Malott – δεν ήταν αστυνομικός. Ερχόμενοι στο νούμερο τέσσερα στον κατάλογο αυτό ήταν ο δεκανέας (σήμερα λοχίας) Jason Cantrell, ο οποίος έλαβε $ 104.173 υπο την μορφή αποζημίωσης – σχεδόν όσο τότε αρχηγού Bill Augsburger. Η Chadrick Shepard, τερμάτισε στην ένατη θέση του πίνακα με ετήσιο εισόδημα $ 93.559.
Ο μέσος μισθός για έναν υπάλληλο στη Nampa είναι 50,214 δολάρια – περίπου $ 4.000 περισσότερα από το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών του Idaho’, και περίπου 14.000 δολάρια . πάνω από το τυπικό εισόδημα των νοικοκυριών στην πόλη που δήθεν «εξυπηρετείται» από το εν λόγω αστυνομικό τμήμα . Σε αντίθεση με τα τα 13,5 δολάρια την ώρα οι «αξιωματικός ασφάλειας» που χρησιμοποιούνται από στη γειτονική Boise, για να παρέχουν προστασία στην ιδιωτική και εμπορική ιδιοκτησία πληρώνονται με 10,00 δολάρια την ώρα .
Αυτά όμως δεν είναι προϊόν των φυσικών δυνάμεων της αγοράς, διότι η αστυνομία και οι αξιωματικοί ιδιωτικής ασφάλειας δεν εξυπηρετούν την ίδια αγορά. Ακόμα και στην εποχή που όλα συμπεριλαμβάνονταν στην κρατικών ασφάλειας, ο ιδιωτικός τομέας απασχολούσε περισσότερους αστυνομικούς από ότι το κράτος ,σε αναλογία 3 προς 1 .
Αν οι κυβερνητικών υπηρεσιών προωθούν το μοτίβο «προστασία και εξυπηρέτηση» όσον αφορά την ιδιοκτησίας των πολιτών, δεν θα είναι απαραίτητο για τους ιδιοκτήτες ακινήτων να πληρώσουν για τις δικές τους υπηρεσίες ασφαλείας. Είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες (συγκεκριμένα, από την μελέτη της Αστυνομίας σχετικά με τον αντίκτυπο των «προληπτικών περιπολιών» στα ποσοστά εγκληματικότητας στις αρχές του 1970) ότι οι περιπολίες της αστυνομίας δεν κάνουν τίποτα για να μειώσουν ή να αποτρέψουν εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας, όπως διαρρήξεις, κλοπές αυτοκινήτων, ληστείες, ή βανδαλισμούς . Οι «Ιδιωτικές υπηρεσίες ασφάλειας ωστόσο παρέχουν πολύ καλύτερη προστασία ,όπως έχει παραδεχθεί ο αρχηγός της αστυνομίας του Ντιτρόιτ ,James Craig .
Για άλλη μια φορά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη : Η κυβερνητική αστυνομία δεν έχει υποχρέωση να προστατεύσει τα πρόσωπα και την περιουσία αυτών . Στην πραγματικότητα, οι πολίτες αναμένεται να προστατεύσουν την αστυνομία – και μερικοί έχουν ήδη κατηγορηθεί από αξιωματικούς, για την μη παροχή της προστασίας αυτής .
Η Νέα Υόρκη είχε σαν πρώτη αρμοδιότητα να υιοθετήσει το μοντέλο του Peel περί παραστρατιωτικής αστυνομίας. Πριν από τρία χρόνια, ο αξιωματικός Terrance Howell, που είχε σταλεί για να βρει έναν ψυχικά διαταραγμένο δολοφόνο που λεγόταν Maxim Gelman, ο οποίος είχε δολοφονηθεί τρία άτομα Παρακολουθώντας τον μέσα από το αυτοκίνητο του ένας δάσκαλος πολεμικών ,ο Joseph Lozito ακινητοποίησε τον ύποπτο. Ο Lozito, ζήτησε την βοήθεια του Howell καθώς ο δράστης αιμορραγούσε , αλλά εκείνος δεν έκανε τίποτα. Απλά του είπε «Μπορείτε να φύγετε τώρα.»
Ο Howell, ο «ήρωας μπάτσος» που φωτογραφήθηκε θριαμβευτικά συνοδεία με τον Gelman που φορούσε χειροπέδες, παραδέχθηκε σε ένα μέλος της επιτροπή που είχε κρυφτεί από τον ύποπτο από φόβο για την ασφάλειά του. Μετά ο Lozito άσκησε αγωγή αδικοπραξίας για αμέλεια, στο δικηγόρο David Santoro εξηγώντας ότι «Σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο, η αστυνομία δεν είναι υπεύθυνη για τέτοια περιστατικά» αφου ουσιαστικά δεν είναι υπεύθυνη να προστατεύει κάθε πολίτη ακόμα και αυτός που είναι κυριολεκτικά αιμόφυρτος.
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιους να αποκαλούν τους μπάτσους να διαμαρτύρονται για τις υπερωρίες και για τις συντάξεις τους, να σκεφτείτε τον Terrance Howell» .
Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό είναι μια πολύ καλή πρόταση. Αλλά υπάρχει και κάτι καλύτερο: Την επόμενη φορά που θα ακούσετε ότι η αστυνομία προστατεύει τους πολίτες, θυμήθηκε τον Lozito.
Η αστυνομία είναι κάτι παραπάνω από άχρηστη. Η δουλειά της είναι να επιβάλει τη θέληση των πραγμάτων που την ενδιαφέρουν, και γι “αυτό θα ήμασταν πολύ καλύτερα χωρίς αυτήν.
WILLIAM N. GRIGG | PRO LIBERTATE
Μετάφραση – Απόδοση Αναστασία Καρδιανού
Αποκλειστικά για το HellasForce
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
