Ψηλά τα χέρια κερατάδες και σας έφαγα. Εκεί, στον καναπέ σας ή σας την ανάβω !!!

Βουρ, στην αποδόμηση λοιπόν. 

Υπάρχει πλέον μια βαθιά, λίαν θρησκευτική προσήλωση στον τρόπο που γίνεται η αποδόμηση προσώπων και καταστάσεων του παρελθόντος. Μιαν ολόκληρη βιομηχανία κατασκευής ψευδών συμφερόντων, προσφέρει τη λειτουργιά της στην μεγάλη τελετή αποδόμησης των…ιδεολογιών. Ένα τρυφερό χατζάρι που αποδίδει δικαιοσύνη, βάζοντας στο ίδιο καζάνι θύτες και θύματα.

Tου Αντώνη Αντωνάκου

Φορώντας έναν ηθικίστικο πολιτικό μανδύα σκευάζει και συναρμόζει όλες τις συστημικές αποκλίσεις. Καλλιτεχνεί πορτρέτα πεθαμένων. Καρναβαλίζει κάθε επαναστατική πράξη. Στη φοβερή αρένα του θεάματος έχει αμολήσει πανούργους δημοσιολόγους, εξτρεμιστές της δεκάρικης ελευθερίας λόγων και παθών, κουτάβια που πέρασαν εν μια νυκτί απʼ την κομματική γαστέρα στις Εταιρίες.

Γιατί πρέπει όλα να γίνουν Εταιρίες. Τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα δημόσια κτήρια και οι κοινόχρηστοι χώροι. Μόνο οι Εταιρίες μπορούν. Μόνο οι Εταιρίες μπορούν να παράγουν. Και μόνο οι Εταιρίες μπορούν να διαχειριστούν το Κράτος.

Ο σύγχρονος τρόπος συνύπαρξης επιθυμιών και φαντασιώσεων περνάει μέσα απʼ το δημόσιο πλούτο. Θέλει την Εταιρία και την Τράπεζα να διαχειρίζονται την πείνα, τον οργασμό, την επιστήμη, τη θεολογία με τέτοιο τρόπο ώστε η φορητή εργατική δύναμη των Υποτελών, να διακινείται ως πραμάτεια και να κεφαλαιοποιείται δομικά για να περνάει το σύστημα τις κρίσεις του αβρόχις ποσί.

Βουρ, στην αποδόμηση λοιπόν. Για να σε παίξουν τα πάνελ θα πρέπει να κάνεις δήλωση για τον Στάλιν και τον Πολ Ποτ. Να ρίξεις ένα γερό χέσιμο στον Κάστρο και μια ηχηρή κεντροαριστερή πορδή στον Εμβέρ Χότζα. Να κάνεις ψιλοκομμένη πατσά τις ανθρώπινες ανάγκες, να κατασκευάζεις σκιάχτρα και να συναρμολογείς ζόμπι για να φοβίσεις το χάνο μικροαστό. Το μεσαίο που κομπορρημονεί με τις δεξιότητες του τέκνου του. Που απʼ τα Πολυτεχνεία της ενοχικής του νεότητας  έγινε ντελιβεράς της αστικής ιδεολογίας.

Ένας ημιμαθής γέρος που ανήκει στον Έμπορο. Που στριμώχνει μέσα στον αιμομικτικό του ενθουσιασμό τα πλαστικά του όνειρα, παίζοντας με τα κουβαδάκια του στη φονική άμμο του κοινωνικού αυτοματισμού. Που γλείφει τις κεντροαριστερές σκατούλες και τα νεοφιλελεύθερα δόγματα.

Που νιώθει ασφάλεια όταν βλέπει τα λεφτά του να πιάνουν τόπο και τους γενναίους ανθρωποφύλακες του Αιγαίου, να ταΐζουν λαθραίες παιδικές σάρκες τους ένδοξους ελληνικούς βυθούς. Τα ψάρια που θα φτάσουν στα πιάτα των πλούσιων ευρωπαίων, έχοντας στα σπλάχνα τους, ένα κομμάτι των παιδικών ψυχών που δεν τις βρέχει το χρήμα αλλά η ανάγκη για επιβίωση. Η δίψα για ζωή και δικαιοσύνη.

Ένας κόσμος χωρίς λαθραίες υπάρξεις και φαντάσματα. Χωρίς πηγάδια με σκοτωμένους και ομαδικούς τάφους στον Έβρο. Χωρίς λυσσασμένους αποδομιστές κάθε ανθρώπινης ανάγκης. Χωρίς τους ξεδιάντροπους ντίλερ των δελτίων που σκηνοθετούν καυγάδες για να πουλήσουν τη μία και μοναδική άποψη. Την άποψη του αφεντικού τους. Επενδύοντας σάλιο και ιδρώτα στην αποβλακωτική συνέργεια του τηλεθεατή.

Στη ληθαργική εγκεφαλίτιδα του μέσου πολίτη που συμβιβάζεται με τη μέση κατάσταση και τη μέση παρακμή και τη μέση καταστροφή της ζωής του. Στο μέσο δασκαλάκο που αντί να δαγκώσει το σβέρκο της κυρίαρχης ιδεολογίας είναι έτοιμος να καταδώσει στην ασφάλεια τους μαθητές του, περιμένοντας να αξιολογηθεί και να ανέβει κλιμάκιο. Στο μέσο ματατζή που είναι έτοιμος να σπάσει τα παΐδια του παιδιού του. Στο μέσο πολιτικό βουβάλι που καρατομεί ανθρώπινες υπάρξεις στις λογιστικές φυλλάδες. Στο μέσο εαυτό και στο μέσο χαρακτήρα μας που γέρασε προώρως, παραδίδοντας στα τέκνα μας μαθήματα σκοταδισμού.

Περιφέροντας το χαστουκισμένο μας πρόσωπο για να κερδίσουμε ένα ανελέητο καρβέλι. Επαναστατώντας με ψηφιακό σπασμό ελεγχόμενα και νοικοκυρεμένα.

Περιμένοντας τους βαρβάρους ως αξιοσέβαστους ευρωπαίους για να βάλουν σειρά στο ρωμαίικο, τους πλούσιους με τα πλούσια ιδρύματα για να προσφέρουν το κρουαζιερόπλοιο της αγάπης στους σεισμοπαθείς και στους άστεγους, το σύνδεσμο βιομηχάνων για να εξαγοράσει με λαπ τοπ τους έγκλειστους μαθητές, τις ελεημοσύνες του σάτυρου ιερατείου που βγαίνει κάθε τόσο παγανιά με την απόχη του για πελάτες, τους φωτισμένους ακροδεξιούς συμβούλους του προέδρου που έχουν σπουδάσει ανθρωποβοσκή στην Αμερική, τους τρέντυ πενήντα οχτώ και βάλε διαμορφωτές συνειδήσεων, ιεραποστόλους της κεντρικής τράπεζας και της κεντρικής ψευδαίσθησης πως ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος.

Αυτούς που όταν βλέπουν μια σπίθα αλλαγής ουρλιάζουν με αραχνοΰφαντα άρθρα και με μιαν ασφαλίτικη αυθάδεια βγάζουν απʼ το ιδεολογικό τους μπαούλο τα περίστροφα, τα σπέρνουν στη Βουλή και στο δημόσιο χώρο φωνάζοντας στο λαό: Ψηλά τα χέρια κερατάδες και σας έφαγα. Εκεί στον καναπέ σας ή σας την ανάβω.

 






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

“Γαλάζιο” λαβράκι πιάστηκε με εκατομμύρια σε λογαριασμούς του εξωτερικού

“Γαλάζιος” νεοδημοκράτης απόστρατος που “κληρονόμησε” το “κουμάντο” σε εταιρεία που εκπροσωπεί μεγάλη γερμανική εταιρεία έχει πιαστεί με τα λεφτά -πολλά λεφτά- σε λογαριασμούς, αλλά βρίσκεται σε συνεχή δε διακριτικότατη δε επαφή με τις αρχές για να τα επιστρέψει χωρίς πολλές συνέπειες.
 
Διαβάστε όλο το παρασκήνιο στο http://armynews.gr/?p=15995
   
 “Φέρε τα λεφτά και καθάρισες” το νέο “σύστημα” στην κάθαρση των εξοπλισμών;
   
 Αρχίζουν και υπάρχουν πλέον βάσιμες αμφιβολίες ότι η υπόθεση κάθαρση στους εξοπλσιμούς έχει μέλλον. Ανακύκλωση ονομάτων και στοιχείων σε εφημερίδες, “ιστορικές αναδρομές” σε “πεθαμένες υποθέσεις” και νέο στοιχείο “δεμένο” δεν έχει προκύψει. Δεν λέμε ότι δεν υπάρχει. Δεν βγαίνει όμως τίποτα.
   
 “Υπογείως” και διά της “διαρροής φημών” πολλά ακούγονται και λέγονται. Όπως για παράδειγμα ότι ο “γαλάζιος” απόστρατος που “κληρονόμησε” το “κουμάντο” σε εταιρεία που εκπροσωπεί μεγάλη γερμανική εταιρεία έχει πιαστεί με τα λεφτά -πολλά λεφτά- σε λογαριασμούς, αλλά βρίσκεται σε συνεχή δε διακριτικότατη δε επαφή με τις αρχές για να τα επιστρέψει χωρίς πολλές συνέπειες. Και χωρίς να “κρεμαστεί” στα μανταλάκια.
   
 Αρχίσαμε να εφαρμόζουμε στην πράξη το “αμερικάνικο σύστημα” που προβλέπει “φέρε τα λεφτά και καθάρισες” ή απλά υπάρχει ισχυρός μηχανισμός προστασίας που έχε αναλάβει δημιουργήσει ασφαλή ομπρέλα προστασίας;








Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Απάτη μεγατόνων με υπογραφή Παπανδρέου η ΜΚΟ ΝΑΡΚΟθέτησης διαφθοράς.

 Είστε συνένοχοι κύριοι της συγκυβέρνησης που τον καλύπτετε ακόμα.

  Ο ΦΥΛΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

   Κυνηγάνε τα λαμόγια των ΜΚΟ και όχι αυτόν που τους έδωσε τα λεφτά!

  Μιλάμε για μία συμμορία απατεώνων που ο αρχηγός έχει ονοματεπώνυμο όπως και αυτοί που τον καλύπτουν. Θα έρθει η ώρα που θα πληρώσετε.

   Mε υπουργό Εξωτερικών τον παμμέγιστο πολιτικό απατεώνα Γιώργο Παπανδρέου(1999-2004), λαμόγια και τρωκτικά του ΥΠΕΞ σε συνεργασία με αεριτζήδες ΜΚΟ, έτρωγαν τα λεφτά του λαού. Η υπόθεση ανακοινώθηκε από το αρχηγείο της ΕΛΑΣ και θα έχει πολλές συνέχειες. Μέχρι τώρα έχουν γίνει γνωστά τα εξής:

  — Η Υπηρεσία Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ύστερα από πολύμηνη, μεθοδική και εξειδικευμένη αστυνομική και προκαταρκτική ποινική έρευνα, κατάφερε να οδηγήσει στην ελληνική δικαιοσύνη μια από τις μεγαλύτερες υποθέσειςαπάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες
Στην υπόθεση εμπλέκεται Μ.Κ.Ο., η οποία είχε ως ειδικότερο αντικείμενο την αποναρκοθέτηση περιοχών.

Σημειώνεται ότι η ζημία σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου αγγίζει το ποσό των 9 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ σχηματίστηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα σε βάρος των οκτώ εμπλεκομένων, εκ των οποίων ο ιθύνων νους και Πρόεδρος της Μ.Κ.Ο έχει ήδη προφυλακιστεί.

Όπως διακριβώθηκε από την έρευνα οι εμπλεκόμενοι χρησιμοποίησαν ως «όχημα» για την κακουργηματική απάτη την Μη Κυβερνητική Οργάνωση (Μ.Κ.Ο.), η οποία χρηματοδοτήθηκε, κατά το χρονικό διάστημα από το 2000 έως το 2004, από το Ελληνικό Δημόσιο, για την πραγματοποίηση προγραμμάτων αποναρκοθέτησης σε τρίτες χώρες.

Για την υπόθεση ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του προέδρου της Μ.Κ.Ο., της συζύγου του, τέως δημοσίου υπαλλήλου, τριών (3) εν ενεργεία διπλωματικών υπαλλήλων και τριών (3) συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων, που την επίμαχη χρονική περίοδο υπηρετούσαν στην Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (Υ.Δ.Α.Σ.), στην Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου και Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Κατηγορούνται για τα – κατά περίπτωση – αδικήματα της απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση, της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες («ξέπλυμα βρώμικου χρήματος»), της ψευδούς βεβαίωσης και απιστίας σχετικά με την Υπηρεσία κατ’ εξακολούθηση, σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και εντός του πλαισίου του νόμου 4022/2011 «Εκδίκαση πράξεων διαφθοράς πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων, υποθέσεων μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος και μείζονος Δημοσίου Συμφέροντος και άλλες διατάξεις».

Ειδικότερα, η έρευνα της Υποδιεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας, η οποία ξεπέρασε τους είκοσι (20) μήνες, αφορά το χρονικό διάστημα 2000-2004, κατά το οποίο, η συγκεκριμένη Μ.Κ.Ο. χρηματοδοτήθηκε από κονδύλια του Ελληνικού Δημοσίου και συγκεκριμένα από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (Υ.Δ.Α.Σ.) του Υπουργείου Εξωτερικών, για την πραγματοποίηση οκτώ (8) προγραμμάτων αποναρκοθέτησης στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, στο Λίβανο και στο Ιράκ, ύστερα από την υπογραφή συμβάσεων πραγματοποίησης προγραμμάτων αναπτυξιακής συνεργασίας.

Στο πλαίσιο της έρευνας, πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη και σε βάθος διερεύνηση οικονομικών και λοιπών στοιχείων, καθώς και συντονισμένες έρευνες σε οικίες και έδρες εταιρικών σχημάτων ιδιοκτησίας του προέδρου της Μ.Κ.Ο. σε Ελλάδα και Κύπρο, σε συνεργασία με τις κυπριακές Αρχές, κατόπιν αιτήματος δικαστικής συνδρομής από την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών.

Η Υπηρεσία Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, στο πλαίσιο της προκαταρκτικής διερεύνησης διαχειρίστηκε ένα τεράστιο όγκο δεδομένων που ξεπερνά τις 20.000 σελίδες, ενώ μόνο η αναφορά, που συνοδεύει τη σχετική δικογραφία που υποβλήθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, ξεπερνά τις ογδόντα (80) σελίδες.

Σημειώνεται ότι το ύψος της χρηματοδότησης της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (Υ.Δ.Α.Σ.) του Υπουργείου Εξωτερικών προς τη Μ.Κ.Ο. ανήλθε στα 9 εκατομμύρια ευρώ.
Στην πραγματικότητα όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα και προκαταρκτική ποινική διερεύνηση, το σύνολο της χρηματοδότησης εκταμιεύτηκε παράνομα, καθώς δεν πληρούνταν οι αναγκαίες προϋποθέσεις. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το υφιστάμενο πλαίσιο μόνο σε περιπτώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας προβλέπεται χρηματοδότηση που να καλύπτει το 100% του προγράμματος.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις σχετικές συμβάσεις προγραμμάτων αναπτυξιακής συνεργασίας το ποσό θα κάλυπτε το 75% του συνολικού προϋπολογισμού του προγράμματος, ενώ το υπόλοιπο 25% θα έπρεπε να προέρχεται από συμμετοχή της Μ.Κ.Ο., τουλάχιστον 15% ως ίδια συνεισφορά σε είδος ή σε χρήμα και από τρίτες πηγές, όπως χορηγίες και δωρεές.

Για να συγκαλυφθεί η ελλειμματική αυτή συμμετοχή της Μ.Κ.Ο., επινοήθηκε τέχνασμα εικονικών δωρεών. Ειδικότερα οι αλλοδαποί εργαζόμενοι στα προγράμματα αποναρκοθέτησης, όπως για παράδειγμα ναρκαλιευτές, φέρονταν ότι επέστρεφαν στη Μ.Κ.Ο. υπό τη μορφή δωρεάς το 20-30% των φερόμενων αποδοχών τους, τις οποίες η Μ.Κ.Ο. δεν καταχωρούσε, ως όφειλε, στα σχετικά βιβλία που τηρούσε, αλλά αντίθετα τα παρουσίαζε ως ίδια συμμετοχή της, εξασφαλίζοντας έτσι περαιτέρω χρηματοδότηση.

Εκτός από την παραπάνω ιδιότυπη μεθοδολογία, ουσιαστικά ανακύκλησης του δημοσίου χρήματος, όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα, δεν εφαρμόστηκαν επιπλέον διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας σχετικά με τη χρηματοδότηση των Μ.Κ.Ο.

Συγκεκριμένα:
δε ζητήθηκε, ως επιβαλλόταν, σε καμία περίπτωση αποναρκοθέτησης, στις χώρες εκτέλεσης των προγραμμάτων, η έγκριση της οικείας Ελληνικής Πρεσβείας, σχετικά με τη σκοπιμότητα υλοποίησης.
οι καταβολές χρηματοδότησης πραγματοποιούνταν ενώ δεν υποβάλλονταν εκθέσεις προόδου.
γίνονταν δεκτά παραστατικά στην αραβική ή τη σερβική γλώσσα χωρίς να υπάρχει ελληνική μετάφραση.
δεν πιστοποιούνταν η υλοποίηση των προγραμμάτων από τις οικείες ελληνικές Πρεσβείες, κάποιες φορές μάλιστα η εκτέλεση τελούσε σε άγνοια των διπλωματών, ενώ,
ο έλεγχος των παραστατικών που υποβάλλονταν από τη Μ.Κ.Ο., από πλευράς της αρμόδιας διεύθυνσης της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών, ήταν ανύπαρκτος.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι μέρος των κονδυλίων που εκταμιεύονταν προς την Μ.Κ.Ο. διοχετεύονταν στην κάλυψη μη επιλέξιμων δαπανών, σύμφωνα με τον Ειδικό Οδηγό για τις Μ.Κ.Ο., που δεν σχετίζονταν με λειτουργικά έξοδα για την εκτέλεση των προγραμμάτων, αλλά σε δαπάνες όπως η ενοικίαση γραφείων της Μ.Κ.Ο στην Αθήνα, προμήθεια αναλώσιμων, ακόμα και σε αγορές σε super market, πληρωμή εστιατορίου και parking του αυτοκινήτου ιδιοκτησίας του Προέδρου.

Όπως προέκυψε από την έρευνα οι κατηγορούμενοι, εν ενεργεία ή τέως δημόσιοι υπάλληλοι, κατά περίπτωση, ανάλογα με την θέση και τα καθήκοντα που κατείχαν την επίμαχη χρονική περίοδο, βεβαίωναν εν γνώσει τους ψευδώς σε δημόσια έγγραφα σχετικά με την νομιμότητα και κανονικότητα των κονδυλίων που εκταμιεύονταν προς την Μ.Κ.Ο. για την υλοποίηση των προγραμμάτων, ως συμμετοχή του Δημοσίου και προέβαιναν στην σχετική εκκαθάριση και εντολή πληρωμών προς την Μ.Κ.Ο.

Για την υπόθεση, μετά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής ποινικής διερεύνησης και αστυνομικής έρευνας της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ασκήθηκαν ποινικές διώξεις και παραγγέλθηκε η διενέργεια κύριας Ανάκρισης.

Με βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου Αθηνών, απαγορεύτηκε η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του προέδρου της Μ.Κ.Ο. και της συζύγου του, μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Μ.Κ.Ο. και συγκεκριμένα δύο (2) ακινήτων στους Αμπελόκηπους και δύο (2) στη Ρόδο, συγχρόνως δε, θα κατασχεθεί και παραδοθεί στον Ο.Δ.Δ.Υ. πολυτελές επιβατηγό όχημα, περιουσιακό στοιχείο της Μ.Κ.Ο., το οποίο χρησιμοποιούσε κατά τις μετακινήσεις του ο πρόεδρός της.
Ύστερα από αίτημα δικαστικής συνδρομής των ελληνικών δικαστικών Αρχών πραγματοποιήθηκαν έρευνες από τις κυπριακές Αρχές, με την παρουσία Αξιωματικών της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, σε οικίες ιδιοκτησίας ή διαμονής του προέδρου και της συζύγου του στην Κύπρο, όπου είχαν μετεγκατασταθεί από τον Αύγουστο του 2013, κατά τις οποίες βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:
έγγραφα σχετικά με τη δράση της Μ.Κ.Ο., όπως αρχικές και τελικές εκθέσεις υλοποίησης προγραμμάτων αποναρκοθέτησης και τραπεζικά παραστατικά,
πιστωτικές κάρτες,
ένας οπτικός δίσκος και μια κινητή μονάδα αποθήκευσης δεδομένων (USB stick), ενώ,
σε φερόμενες ως έδρες εταιρικών σχημάτων ιδιοκτησίας του προέδρου της Μ.Κ.Ο. στην Κύπρο, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:
χρήσιμα έγγραφα, αναφορικά με τη ίδρυση και λειτουργία των εταιρειών αυτών.

Επιπλέον, σε έρευνα που διενεργήθηκε από την Υπηρεσία Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, σε κατοικία ιδιοκτησίας της συζύγου του προέδρου της Μ.Κ.Ο. στη Ρόδο, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν, μεταξύ άλλων:
εκθέσεις προόδου και υλοποίησης προγραμμάτων αποναρκοθέτησης,
καταστατικά και τραπεζικά παραστατικά αναφορικά με οικονομικές συναλλαγές της Μ.Κ.Ο.,
φορολογικά στοιχεία,
τραπεζικές κάρτες,
εξωτερικές μονάδες αποθήκευσης δεδομένων, καθώς και,
χειρόγραφες σημειώσεις,

Επίσης, σε έρευνα που διενεργήθηκε από την 4η Ειδική Ανακρίτρια του Πρωτοδικείου Αθηνών, με τη σύμπραξη Αξιωματικών της Υποδιεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας, σε διαμερίσματα και αποθήκη στους Αμπελόκηπους, ιδιοκτησίας της συζύγου του προέδρου της Μ.Κ.Ο., βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:
αποδείξεις ανταλλακτηρίων συναλλάγματος,
τραπεζικά παραστατικά,
αλληλογραφία,
επαγγελματικές κάρτες,
χειρόγραφες σημειώσεις,
κλειδιά τραπεζικής θυρίδας,
τραπεζικά βιβλιάρια,
σφραγίδες του Υπουργείου Ανάπτυξης (εκ των οποίων μία στρογγυλή),
λειόκανο κυνηγετικό τυφέκιο μάρκας SAIGA-410 με γεμιστήρα που περιέχει τέσσερα (4) φυσίγγια τύπου 410*73MAG,
περίστροφο μάρκας SMITH & WESSON,
κουτί με πενήντα (50) φυσίγγια διαμετρήματος 38 mm special, καθώς και ξίφος

Σε βάρος του πρόεδρου της M . K . O . είχε εκδοθεί Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης καθώς και Ερυθρά Αγγελία Αναζητήσεων της INTERPOL για την υπόθεση.

Την προηγούμενη Παρασκευή (14-02-2014), μετά την απολογία του στην 4η Ειδική Ανακρίτρια, κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος, ενώ για τους συγκατηγορούμενούς του αναμένονται σχετικές αποφάσεις των δικαστικών Αρχών.

Η έρευνα συνεχίζεται στο πλαίσιο της κύριας Ανάκρισης. (πληροφορίες από το Μακελειό)  ΠΗΓΗ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δημαρχούκοι..

Επειδή η μάχη για τους αιρετούς άρχοντες έχει ήδη ανάψει σε πολλές περιοχές, και είναι αναμενόμενο ν' ανάψει παντού, ας κάνουμε κάποιες πρώτες σκέψεις, που ως γνωστόν, είναι και οι καλύτερες!

Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να καταψηφιστούν όσοι ήταν δήμαρχοι όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια, εκλεγμένοι με το ''χρίσμα'' ή την στήριξη μνημονιακών κομμάτων  και δεν φρόντισαν στο ενδιάμεσο να καταθέσουν την κομματική τους ταυτότητα, ή τουλάχιστον να αποκηρύξουν τις κυβερνητικές πρακτικές που πηγάζουν απ' την εθελοντική δουλεία σε τρόϊκα και τοκογλύφους.

Το επιχείρημα ότι εδώ πρόκειται για τοπικές κοινωνίες και ότι η προσωπικότητα του κάθε δήμαρχου ή υποψήφιου δήμαρχου παίζει ξεχωριστό ρόλο..

..σκοντάφτει στο σημειολογικό αντεπιχείρημα, ότι δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος όσο καλός, έντιμος, ή αξιοπρεπής κι αν είναι, εφ' όσον ''ανήκει'', ενστερνίζεται κάποιες πολιτικές, οι οποίες μάλιστα έχουν κριθεί απ' τους πολίτες σαν αντιλαϊκές και ανθελληνικές,
..να ξεφύγει απ' αυτές, και να πράξει για το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Οι ''ιδέες'' του και προπαντός το κομματικό ''χαλινάρι'' θα τον τραβάνε πάντα πίσω, και στις κρίσιμες στιγμές αντί να συνταχτεί με τον λαό και τους συνδημότες του, θα υποκύψει στην βούληση και στις εντολές των καταστροφέων της χώρας.

Δεύτερον και εντελώς προφανές είναι, ότι πρέπει να καταψηφιστούν χωρίς δεύτερη σκέψη όσοι βουλευτές του ''μνημονιακού τόξου'' ξαφνικά θυμήθηκαν(!) τις ιδιαίτερες πατρίδες τους και επιχειρούν να ''σώσουν'' κι αυτές, με τον ίδιο υποθέτουμε τρόπο που έσωσαν και την πατρίδα!
Πρόκειται για ανθρώπους φάρους και υποδείγματα ιδιοτέλειας και ξετσιπωσιάς,
..που βλέποντας την βουλευτική τους καρέκλα και τα προνομιάκια τους να εξαφανίζονται στις επόμενες εκλογές, προσπαθούν να διασωθούν εξασφαλίζοντας για τον εαυτό τους μιάν άλλη καρέκλα, κάποια άλλα προνόμια.

Είναι τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το καράβι..
Είναι οι θρασύδειλοι που δεν αντέχουν να υποστούν τις συνέπειες εκείνου του ''ΝΑΙ, ΣΕ ΟΛΑ'' που τόσες φορές φώναξαν μέσα στην Βουλή,
..που θέλουν να αποφύγουν τις συνέπειες των πράξεών τους,
..και ζητούν την ψήφο των τοπικών κοινωνιών σαν ''κολυμπήθρα του Σιλωάμ'', σαν ''ξεκάρφωμα'' για την μνημονιακή τους εθελοδουλεία!

Πρέπει να αναζητήσουμε σαν τοπικούς άρχοντες, ανθρώπους πραγματικά ανεξάρτητους, ή έστω ''αδειασμένους'' απ' το μνημονιακό σύστημα.

Ας αρχίσουμε απ' τις τοπικές κοινωνίες να ξηλώνουμε το μνημονιακό τόξο, και να εξολοθρεύουμε πολιτικά τους βρυκόλακες που το υπηρέτησαν, και που σκοπεύουν να το εξυπηρετήσουν ακόμα.. 

ΠΗΓΗ







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η αλήθεια για τον κατώτατο μισθό

 Ναπολέων Λιναρδάτος

Οι πολιτικοί ανησυχούν για τον κατώτατο μισθό και κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να αναρωτιέται πόσο υποκριτές και/ή ανόητοι είναι.

Μόνο στην Αττική υπάρχουν 700.000 που εργάζονται αλλά δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες. Σε αυτή την περίπτωση ο κατώτερος μισθός είναι 0. Το ίδιο ισχύει και για τους 1.500.000 ανέργους όπου και γιʼ αυτούς ο κατώτερος μισθός είναι 0.

Οι υποκριτές πολικοί δεν λένε στους πολίτες πόσο από το κόστος του εργοδότη ανά εργαζόμενο πάει για εισφορές και φόρους ώστε αυτοί να μπορούν να δίνουν πρόωρες συντάξεις στα 50, να συνεχίζουν τους διορισμούς για πολιτικό όφελος και γενικά για να συντηρείται ένα δημόσιο απίστευτης σπατάλης και διαφθοράς.

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι υπάλληλος «στη υγειονομική περιφέρεια (Δ.Υ.ΠΕ.) Πειραιά που είχε αποσπαστεί σε γραφείο βουλευτή επρόκειτο να λάβει ποσό 2.676,35 ευρώ για υπερωρίες από την παλαιά του υπηρεσία στην οποία δεν εμφανίζονταν.» Αυτά και πολλά άλλα ευτράπελα πληρώνονται από φόρους και εισφορές. Και όταν αυξάνονται οι φόροι και οι εισφορές αυτό έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να μειώνεται η απασχόληση και η δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας που δημιουργεί τον πλούτο της χώρας.

Αν πραγματικά οι πολιτικοί ήθελαν να αυξήσουν το εισόδημα τον εργαζόμενων στο ιδιωτικό τομέα θα μείωναν δραστικά τους φόρους και τις εισφορές εις βάρος της εργασίας. Θα μείωναν επίσης τους φόρους, την γραφειοκρατία και τη διαφθορά για τις επιχειρήσεις ώστε να γίνουν επενδύσεις και να αυξηθεί η απασχόληση στις ήδη υπάρχουσες. Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν ότι πρέπει να μειώσουν και να νοικοκυρέψουν το δημόσιο, πράγμα που είναι το ύψιστο ανάθεμα για την πολιτική τάξη της χώρας.

Κάθε χρόνο το εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες του τις βαθμίδες παράγει χιλιάδες ανειδίκευτους εργάτες που είναι καταδικασμένοι, όχι μόνο τώρα στην κρίση αλλά και για το υπόλοιπο της ζωής τους, σε ένα χαμηλό εισόδημα στα όρια της φτώχειας. Αν οι πολιτικοί πραγματικά ενδιαφέρονταν οι νέοι να έχουν δουλειά που πληρώνει καλά, θα εισήγαγαν στην εκπαίδευση την ουσιαστική αξιολόγηση και την γονική επιλογή. Αλλά αυτό που πραγματικά ενδιαφέρει τους πολιτικούς είναι να τα έχουν καλά με τις συντεχνίες της κρατικής εκπαίδευσης - εξάλλου τα δικά τους παιδιά πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία και μετά στο εξωτερικό για ανώτερες σπουδές.

Το εισόδημα των νέων και άλλων εργαζόμενων θα παραμένει χαμηλό γιατί απλούστατα η πολιτική τάξη είναι εθισμένη στο μεγάλο και σπάταλο κράτος, και το μεγάλο και σπάταλο κράτος σημαίνει μηδενικοί ή χαμηλοί μισθοί για όσους δεν απολαμβάνουν τα προνόμια του κρατικοδίαιτου συστήματος. Τα συνθήματα και οι κραυγές για τον κατώτατο μισθό ακούγονται καλά και φιλολαϊκά αλλά ουσιαστικά το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η απόκρυψη ενός βάρβαρου πολιτικού συστήματος που καταδικάζει στην φτώχεια πολλές γενιές Ελλήνων.

 

ΠΗΓΗ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ένα Απλό Μάθημα Πολιτικής Οικονομίας για το Ευρώ και την Δραχμή Ας μην λέει κανείς μετά ότι δεν Γνώριζε

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος ΜΑ, Ph.D
πρ. Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ

Ένα από τα θέματα που είναι δύσκολα να κατανοηθούν, είναι ο ισχυρισμός γιατί η Ελλάδα με ένα νέο
εθνικό νόμισμα, την Νέα Δραχμή, μπορεί άμεσα να μπει στην ανάπτυξη ενώ με την παραμονή της στο ευρώ όλο και πιο πολύ θα βυθίζεται στην ύφεση και θα καταντήσει μια τριτοκοσμική άθλια αποικία των Τραπεζών.

Θα προσπαθήσω να αποδείξω αυτό τον ισχυρισμό, που έχει σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις, με τον πιο απλό τρόπο, στην πιο απλή μορφή, συγκρίνοντας το δολάριο, και όχι την δραχμή, με το ευρώ, για να μην υπάρχουν αμφισβητήσεις, αφού η πρόσβαση στη βιβλιογραφία και στα γεγονότα γι αυτό, είναι εύκολη.

Το δολάριο, όπως και όλα τα νομίσματα στο σύγχρονο κόσμο, πλην ευρώ, αποτελεί τον αναγκαίο όρο και μέσο για να ολοκληρωθεί η παραγωγική διαδικασία στη χώρα. Με άλλα λόγια πρέπει να ‘πέσει χρήμα’ για να αρχίσει η παραγωγή.

Είναι ένας περιοριστικός παράγοντας λοιπόν, που χωρίς αυτόν, η παραγωγή του κράτους και του ιδιωτικού τομέα είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν.

Στην πρώτη φάση της παραγωγικής διαδικασίας, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας καθορίζουν το υψος των δαπανών τους για την περίοδο που έρχεται.

Στη δεύτερη φάση ανατρέχουν, ο δημόσιος τομέας στην κεντρική τράπεζα, και ο ιδιωτικός τομέας στις εμπορικές τράπεζες, για να ανοίξουν πιστώσεις.

Στην τρίτη φάση το δημόσιο και ο ιδιωτικός τομέας δαπανούν τις πιστώσεις με μορφή χρήματος στην παραγωγική διαδικασία, χρήμα που τυπώθηκε για αυτό το σκοπό ενώ ακόμα δεν έχει εισπραχθεί.

Στην τέταρτη φάση το κράτος επιβάλλει φόρους για να εισπράξει αυτά που έδωσε για δημόσια αγαθά από αυτούς που τα αποδέχτηκαν, ενώ οι επιχειρήσεις πωλούν τα αγαθά που παρήγαγαν και μετοχές σε αυτούς που δημιούργησαν εισόδημα (εργαζόμενοι) κατά την παραγωγική διαδικασία και εισπράττουν έτσι όσα δανειστήκαν.

Στην πέμπτη φάση δημόσιος και ιδιωτικός τομέας σπεύδουν στη κεντρική τράπεζα και στις εμπορικές τράπεζες και επιστρέφουν όσα δανείστηκαν, αφού έχουν εισπράξει πια από φόρους και από πωλήσεις αγαθών, υπηρεσιών και μετοχών και κλείνουν τις πιστώσεις. Αυτό συνεπάγεται μια ίση καταστροφή χρήματος. Ότι δεν δαπανήθηκε αποτελεί την εθνική αποταμίευση.

Η περίοδος ολοκληρώθηκε και παρήχθη νέος πλούτος.

Δεδομένου του παραπάνω κυκλοφοριακού σχήματος ας κάνουμε ορισμένες διαφωτιστικές διευκρινίσεις.

1) Η νομιμότητα του χρήματος προκύπτει από το κράτος. Το κράτος εκδίδει και ορίζει το νόμισμα που αποδέχεται για την αποπληρωμή των οιονδήποτε υποχρεώσεων των πολιτών (φόροι, εισφορές, τέλη κα) προς αυτό, και το προσφέρει στους πολίτες μέσω της αγοράς αγαθών και υπηρεσιών από αυτούς.

2) Το κράτος εκδίδοντας το νόμισμα του έχει δυο κύρια καθήκοντα. Αφ ενός μεν να κινητοποιήσει όλους τους διαθέσιμους πόρους της οικονομίας και να δημιουργήσει τους όρους για πλήρη απασχόληση του εργατικού δυναμικού, και αφ’ ετέρου να διατηρήσει και να αυξήσει την αξία του νομίσματος. Για να τα κάνει αυτά το κράτος δεν έχει ανάγκη ούτε από εσωτερικό δανεισμό και ούτε έχει ανάγκη από την φορολογία των πολιτών του. Αφού αυτό εκδίδει το νόμισμα γιατί να προσφύγει σε αυτά τα μέσα; Είναι ανόητο να πιστεύει κάποιος κάτι τέτοιο.

3) Η ποσότητα του νέου χρήματος παράγεται ενδογενώς, δεν πέφτει από τον ουρανό. Καθορίζεται από την αποτελεσματική ζήτηση για πιστώσεις από τις επιχειρήσεις και από το κράτος στην έναρξη της παραγωγικής διαδικασίας.

4) Επειδή το κράτος μπορεί να αγοράσει οτιδήποτε του χρειάζεται από τους πολίτες του, και ταυτόχρονα αυτό το χρήμα δέχεται για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων των πολιτών προς αυτό, το χρήμα έχει μια εξωτερική αξία. Η αξία λοιπόν του χρήματος προκύπτει από την παραγωγική κυκλοφορία που αυτό την θέτει σε κίνηση. Αν δεν είχε αξία το χρήμα δεν θα μπορούσε αυτό να το κάνει. Δεν είναι κάποιο ειδικό αγαθό. Σε αυτό ενσωματώνεται το εισόδημα που όταν δαπανηθεί αποκτώνται αγαθά, που θα παραχθούν τώρα και στο μέλλον. Η δαπάνη γεννά πραγματικό πλούτο.

5) Εφ όσον έχει εξωτερική άξια το χρήμα δεν είναι σπάνιο όπως ο χρυσός. Κατά συνέπεια η παρακράτηση του χρήματος δεν αποτελεί μέτρο της άξιας του αλλά η δαπάνη του.

6) Το κράτος φορολογεί λίγο ή πολύ και δαπανά λίγο ή πολύ, αυτό λέγεται δημοσιονομική πολιτική, όχι για να καλύψει τα ελλείμματα του, αφού εκδίδει το δικό του νόμισμα, αλλά για να διατηρήσει την αξία του νομίσματος σταθερή και να την αυξήσει. Η νομισματική πολιτική από την άλλη, αγορά και πώληση ομολόγων, αποσκοπεί στο να έχει τα επιτόκια χαμηλά έτσι ώστε να καθιστά τις επενδύσεις εφικτές.

7) Κατά συνέπεια η άξια του χρήματος αυξάνεται όσο αυξάνεται μέσω του κράτους η δαπάνη για πλήρη απασχόληση, το δε κράτος που εκδίδει το νόμισμα του εξ αντικειμένου δεν ‘ξεμένει ποτέ από ρευστό’ και μπορεί να χρηματοδοτήσει-αγοράσει οτιδήποτε (η Ελλάδα έχει φτάσει εδώ που έχει φτάσει γιατί το συνολικό της πολιτικό σύστημα μετά το 1980 ουδέποτε άσκηση συνετή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική).

Συνοψίζοντας: Το χρήμα είναι μια αφηρημένη αξία που την εκδίδει το κράτος. Η αξία του καθορίζεται από την δυνατότητα που έχει να απαιτεί δικαιώματα κάποιος επί της μελλοντικής παραγωγής. Η παραγωγή πραγματοποιείται ακριβώς επειδή το χρήμα έχει αυτή την εξωτερική αξία. Η αξία του χρήματος είναι τόσο πιο μεγάλη όσο η απασχόληση τείνει προς την πλήρη απασχόληση, υπό συνετή Διακυβέρνηση. Αυτά ως προς το δολάριο ή όποιο άλλο νόμισμα θέλετε και την νέα δραχμή.

Ας πάμε τώρα στο ευρώ.

Σημειώνει ο Κέϋνς ότι ‘υπάρχουν συντηρητικοί οι οποίοι πιστεύουν ότι υπάρχει ένας φυσικός νόμος ο οποίος απαγορεύει όλοι οι άνθρωποι να εργάζονται. Αν εργαζόντουσαν αυτό θα αποτελούσε παράβαση αυτού του φυσικού νόμου. Δηλαδή πιστεύουν ότι πρέπει να διατηρείται το ένα δέκατο του πληθυσμού ανενεργό (και αφού αυτό είναι φυσικός νόμος) από δημοσιονομική σκοπιά αυτό είναι συνετό και σωστό… Αυτό βέβαια θα μπορούσε να το πιστέψει κάποιος που είναι υπό διαρκή σύγχυση’ συνεχίζει σχολιάζοντας ο Κέϋνς.

Και όμως πάνω σε αυτή την πίστη-σύγχυση στηρίζεται το ευρώ στην αρχή του 21ου αιώνα. Οι εμπνευστές του ευρώ, ως φορέα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και ως απάντηση της Ευρώπης στην Παγκοσμιοποίηση, συλλήβδην απέρριψαν τα χαρακτηριστικά που διέπουν όλα τα νομίσματα του κόσμου, που με βάση το δολάριο περιγράφηκαν παραπάνω. Ειδικότερα:

1) Η νομιμότητα του ευρώ πηγάζει από την ανεξάρτητη ΕΚΤ και το τραπεζικό σύστημα. Με άλλα λόγια το ευρώ είναι στην κυριολεξία ένα ιδιωτικό νόμισμα, ένα ιδιωτικό αγαθό, ένα ιδιωτικό εμπόρευμα.

2) Εφ όσον το νόμισμα είναι ιδιωτικό για να ζητείται θα πρέπει να έχει τις ιδιότητες του χρυσού. Θα πρέπει να είναι πιο σπάνιο από τον χρυσό και η αξία του πιο σταθερή από τον χρυσό. Αυτό επιτυγχάνεται με την πρόσδεση του με εκείνο το επιτόκιο προσφοράς που ισοδυναμεί σε μηδενικό πληθωρισμό, ο οποίος με την σειρά του αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό φυσικής ανεργίας, όσο υψηλό και να είναι αυτό. Αυτό το ποσοστό της ανεργίας, μέσω του επιτοκίου καθορίζεται πάντα από την ΕΚΤ που για να το κάνει στην κυριολεξία ‘μυρίζεται’ τις δυνάμεις της αγοράς.

3) Εφ όσον το ευρώ έχει διαρκή αξία, ζητείται ως μέσον αποθησαυρισμού όπως ο χρυσός, αφού η ΕΚΤ επιβάλει διαρκώς την ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Κατά συνέπεια ως προς την παραγωγή το ευρώ είναι ουδέτερο δηλαδή καθορίζει μόνο το επίπεδο των

τιμών. Η αξία του ευρώ με άλλα λόγια δεν προκύπτει από την δαπάνη του αλλά από την παρακράτηση του. Είναι ο ιδανικός χρυσός.

4) Επειδή η ύψιστη προτεραιότητα στην Ευρωζώνη είναι η διατήρηση της αξίας του ευρώ τα κράτη μέλη θα πρέπει να τηρούν απαρέγκλιτα τους όρους εκείνους που υλοποιούν αυτό το στόχο. Δηλαδή να απέχουν από την δημιουργία χρήματος, να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και να ασκούν εισοδηματική πολιτική που δεν θα προκαλεί πληθωρισμό. Εφ’ όσον έχουν δανειακές ανάγκες, θα πρέπει σαν ιδιωτικές εταιρείες να προσφεύγουν στο Τραπεζικό σύστημα για να τις ικανοποιήσουν, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τα κριτήρια των τραπεζών για δανεισμό. Λογική συνέπεια της ιδιωτικοποίησης του χρήματος είναι η ιδιωτικοποίηση του κράτους και οι δημοσιονομικοί περιορισμοί. Το κράτος για να μπορεί να χρηματοδοτηθεί και για να μην συσσωρεύει χρέη θα πρέπει να καταστρέφει τόση ζήτηση (να φορολογεί άγρια) ή να δαπανά τόσο ώστε να προσαρμόζει την ανεργία στο φυσικό της επίπεδο που αντιστοιχεί σε μηδενικό πληθωρισμό. Η μη υπακοή στα κελεύσματα των αγορών θα κάνει τα κράτη να νοιώσουν τα εγκληματικά ένστικτα των ανά τον κόσμο τραπεζιτών. Στην Ελλάδα αυτό το ξέρουμε καλά και εκφράζεται στα πλαίσια του γλωσσικού νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού ως ‘αλληλεγγύη’.

5) Με την σειρά τους οι ιδιωτικές τράπεζες εφ όσον δεν θα προμηθεύονται με αποθεματικά από τα κράτη θα αναγκάζονται να τα ζητούν από την ΕΚΤ. Η ΕΚΤ με την σειρά της όμως θέλοντας να τηρεί σταθερή την αξία του ευρώ θα θέτει νέους περιοριστικούς όρους. Έτσι ξεκινά μια σπειροειδής αντιπληθωριστική διαδικασία με στόχο να πείσει τους επενδυτές του ευρώ ότι αυτό διατηρεί την αξία του. Όσο η διαδικασία αυτή θα υλοποιείται τόσο η ανεργία θα αυξάνεται, τόσο πιο πολύ οι αγορές θα θέλουν να πεισθούν ότι η αξία του ευρώ είναι ακλόνητη και τόσο πιο πολύ η ανεργία θα απλώνεται. Γνωστά όλα αυτά από το 1929 από την Αμερική, από την Γερμανία, από την Γάλλια του χρυσού και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Το ευρώ αποτελεί ουσιαστικά πηγή παγκοσμίου κινδύνου

Συνοψίζοντας: Η δημιουργία του ευρώ ως απάντηση της Ευρώπης στην παγκοσμιοποίηση τείνει να μετατρέψει την Ευρώπη με όρους εργασίας σε Κίνα. Η αξία του ευρώ είναι αντιστρόφως ανάλογη του επιπέδου απασχόλησης. Η πραγματική του αξία δεν μπορεί να στηριχτεί στην δαπάνη του για να παράγει πλούτο αλλά στον αποθησαυρισμό του. Η χρήση του ευρώ απαιτεί διαρκή λιτότητα και υψηλή ανεργία με να κράτος και τους πολιτικούς υπόδουλους στους διεθνείς κατόχους κεφαλαίων. Η πολιτική είναι απούσα από το τοπίο του ευρώ.

Προσπάθησα με όση επάρκεια διαθέτω να περιγράψω με ακρίβεια και ειλικρίνεια τα δυο τόπια που συνθέτουν το Νέο Εθνικό Νόμισμα και το

Ευρώ και που νομίζω ότι και τα δυο είναι εύγλωττα. Η δραχμή παράγει πολιτική για τον Λαό, το ευρώ απαρέγκλιτα καθορίζει πολιτική για τους Τραπεζίτες.

Το τι θα κάνουμε εναπόκειται σε μας με βάση την γνώση. Με οδηγό την γνώση αντιλαμβανόμαστε ότι αποδεχόμενοι το ευρώ είμαστε όλοι νεοφιλελεύθεροι, απολογητές της φτώχειας και της ανεργίας και ας αφήσουν κατά μέρους τις δημαγωγίες τους η λαϊκή δεξιά και η ποικιλώνυμη αριστερά που αποδέχονται το ευρώ. Είναι ντροπή. Και εδώ κατακρίνω και αυτούς που επιθυμούν να κυριαρχούν με τέτοια μέσα αλλά κυρίως τους ανώριμους που έχουν μεγάλη διάθεση να υπακούουν και να χάφτουν.

Αν πάλι διαλέξουμε την δραχμή ας είμαστε σίγουροι ότι ανοίγουμε μια θαυμάσια προοπτική για μας και τα παιδιά μας και το κυριότερο αυτή η επιλογή σηματοδοτεί και την ωριμότητας μας σαν Λαό με την έννοια ότι εμείς αναλαμβάνουμε την τύχη μας μέσα στην Ιστορία που έτσι αποκτά νόημα ως δημιούργημα μας.

spyridonstalias@hotmail.com
ΠΗΓΗ








Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τεμαχισμός της χώρας με "αθώους" νόμους

Η ελληνική κυβέρνηση απλουστεύει τα πράγματα όχι για τους πολίτες που πληρώνουν φόρους αλλά για όποιον θέλει να αλωνίζει στην Ελλάδα κατέχοντας ελληνικό έδαφος με την βούλα του κράτους. Στις 8 Αυγούστου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νόμος 4179 που ψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο σύμφωνα με τον οποίο δίνεται στον οποιονδήποτε θέλει να επενδύσει στον ελληνικό τουρισμό από δάση και ακτές μέχρι προστατευόμενες περιοχές αλλά και ολόκληρους αρχαιολογικούς και ιστορικούς τόπους.

Τα αρχαία γίνονται οικόπεδα
Σε έναν πολυσέλιδο νόμο με τίτλο “Ενίσχυση τουριστικής επιχειρηματικότητας” η πλειοψηφία της ελληνικής βουλής έκανε για ακόμη μια φορά το θαύμα της. Στο άρθρο 1 του νόμου ονομάζουν τα φιλέτα που είναι προς ιδιωτική εκμετάλλευση ως “οργανωμένες περιοχές τουριστικών δραστηριοτήτων” και μέσα σε αυτές έχουν χωρίσει όλες τις περιοχές της Ελλάδας ανάλογα με τι ζήτηση έχουν.

Στην παράγραφο 4 του ίδιου άρθρου τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα: “Στα γήπεδα εκμετάλλευσης των οργανωμένων υποδοχέων επιτρέπεται να περιλαμβάνονται και εκτάσεις που υπάγονται σε ειδικά καθεστώτα προστασίας, όπως ιδίως χώροι αρχαιολογικού ή ιστορικού ενδιαφέροντος, δάση και δασικές εκτάσεις καθώς και περιοχές υπαγόμενες στο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών”.
Ακόμα και οι προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura 2000 είναι στον τιμοκατάλογο της αγοραπωλησίας. Κρατώντας τα προσχήματα, σε υποπαραγράφους δείχνουν και την ανάλογη αυστηρότητα που θα δείξουν στους αγοραστές της γης αν κινδυνεύσει κάποια αρχαιότητα ή δεν προστατευθεί ο φυσικός πλούτος της περιοχής. Βέβαια όλα αυτά είναι στάχτη στα μάτια διότι φθάνοντας στο άρθρο 4 καταλαβαίνουμε ότι εδώ πρόκειται να γίνει μεγάλος τεμαχισμός της χώρας.

Εκτάσεις ίσες πόλεων
Στο άρθρο 4 λοιπόν, γίνεται λόγος για τις “Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης” (Π.Ο.Τ.Α). Ο νόμος επιμένει να μην αναφέρεται σε ιδιωτικής πρωτοβουλίας έργα αλλά σε φορείς μέχρι που φθάνεις στην παράγραφο 2α. Και διαβάζεις το εξής: “Η έκταση στην οποία αναπτύσσεται η Π.Ο.Τ.Α ή σε περίπτωση που αποτελείται από περισσότερα τμήματα, το μεγαλύτερο τμήμα αυτής πρέπει να έχει επιφάνεια τουλάχιστον 800 στρέμματα και να είναι ιδιόκτητο κατά 80% τουλάχιστον”.

Δηλαδή ο επενδυτής μπορεί να αγοράσει όση έκταση γης θέλει αλλά όχι σε κομμάτια ανά την Ελλάδα διότι ο νόμος το διευκρινίζει ότι “οι Π.Ο.Τ.Α αναπτύσσονται από τον ίδιο φορέα ίδρυσης και εκμετάλλευσης σε ένα ή περισσότερα τμήματα εντός της ίδιας Περιφερειακής Ενότητας”. Με απλά λόγια παίρνει ένα ολόκληρο νησί ή ένα ολόκληρο βουνό αρκεί το ένα μέρος της ιδιοκτησίας του να είναι μεγαλύτερο από 800 στρέμματα ενιαίο.

Πώς όμως μπορούν να κάνουν παρέμβαση σε ένα δάσος που είναι δημόσιο; Πολύ απλά αγοράζουν την έκταση και με τον ίδιο νόμο εφόσον το δάσος γίνεται ιδιωτικό με μία υπογραφή επιτρέπεται να γίνει διάνοιξη δρόμων για να εξυπηρετείται το τουριστικό ακίνητο. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα τι γίνεται όταν βρίσκεται μία εθνική οδός ανάμεσα στα δύο τμήματα μιας Π.Ο.Τ.Α. Έρχεται το κράτος και δίνει την λύση με τον ίδιο νόμο: “Δρόμοι ή άλλα φυσικά εμπόδια ή τεχνητά έργα, καθώς και ρέματα που διαπερνούν εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία Π.Ο.Τ.Α δεν συνιστούν κατάτμηση αυτών. Για την διατήρηση του ενιαίου της έκτασης και εφόσον το τεχνητό εμπόδιο παρουσιάζει στοιχεία υψηλής επικινδυνότητας (εθνικές οδοί, επαρχιακές οδοί, οδοί μεγάλης κυκλοφορίας, ποταμοί, χείμαρροι κλπ) πρέπει να εξασφαλίζεται η δυνατότητα λειτουργικής ενοποίησης του/των γηπέδου/ων μέσω γεφύρωσης ή ενοποίησης των τμημάτων με τεχνητό έργο”.

Για όποιον δεν το κατάλαβε, έχουν δικαίωμα να αλλάξουν τόσο την ρυμοτομία όσο και το φυσικό περιβάλλον της χώρας όπου κι αν αυτό βρίσκεται.

Δίνουν ακόμη και δρόμους
Ένα άλλο ερώτημα είναι πώς οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στις ιδιοκτησίες τους αν αυτές συνορεύουν ή είναι κοντά σε Π.Ο.Τ.Α. Ο νόμος εδώ τους έβαλε σε δεύτερη μοίρα διότι οι Π.Ο.Τ.Α είναι για το δημόσιο συμφέρον. Ο νόμος λοιπόν αναφέρει: “Με το ίδιο προεδρικό διάταγμα μπορούν να καταργούνται και να ενσωματώνονται στην έκταση της Π.Ο.Τ.Α ή να μετατοπίζονται αγροτικές οδοί που την διασχίζουν καθώς και να καθορίζονται τα απαραίτητα έργα για την εξασφάλιση της πρόσβασης τρίτων ιδιοκτητών και άλλων χρηστών που εξυπηρετούνταν από τις καταργούμενες αγροτικές οδούς”.

Όσοι βέβαια από αυτούς τους πολίτες έχασαν κομμάτι από την ιδιοκτησία τους για να γίνει ο δημόσιος δρόμος να εξυπηρετούνται όλοι οι Έλληνες πολίτες, απλά το ίδιο το κράτος τους έπιασε κορόιδα! Τον δρόμο τον δίνουν τώρα σε επενδυτές και εσύ δεν θα έχεις πώς να πας στο χωράφι ή στο σπίτι σου. Αντιθέτως για να έχεις πρόσβαση με αγροτικό δρόμο με μία αναγκαστική απαλλοτρίωση έχουν το δικαίωμα να σου πάρουν κομμάτι της ιδιοκτησίας σου για έργο κοινής ωφελείας (όπως είναι ο δρόμος) και βέβαια το χρηματικό αντίτιμο που θα πάρεις θα είναι μηδαμινό.

Το κόλπο της ΕΥΔΑΠ
Πουθενά στο προεδρικό διάταγμα δεν υπάρχει επισήμανση για το πώς θα επισκέπτεσαι τον αρχαιολογικό ή ιστορικό χώρο που θα είναι κομμάτι των τουριστικών επιχειρήσεων. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και η Ακρόπολη σύμφωνα με τον νόμο αν η περιοχή γύρω από αυτή χαρακτηριστεί Π.Ο.Τ.Α τότε θα είναι κομμάτι ιδιωτικού και όχι ελληνικού εδάφους. Μία ένδειξη ότι αυτό το προεδρικό διάταγμα, που υπογράφηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ αυτός ήταν στην Λευκάδα για καλοκαιρινές διακοπές στις 6 Αυγούστου, δεν έχει καμία σχέση με τουριστική ανάπτυξη της χώρας αλλά ξεπούλημα της γης συμπεριλαμβανομένης όλης της εθνικής της ταυτότητας, είναι ότι πέρασαν σε αυτό και τον νόμο για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της ΕΥΔΑΠ προς το Δημόσιο ύφους 700 εκατ. Ευρώ που μόλις προχθές δημοσιοποιήθηκε. Καθάρισαν την δημόσια επιχείρηση νερού από χρέη για να περάσει η διαχείριση του νερού σε χέρια ιδιωτών μέσα στο 2014.

Σχεδιασμός από το 2009
Το προεδρικό διάταγμα δεν είναι κάτι που το Μνημόνιο επέβαλλε. Η ιστορία του κατακερματισμού της Ελλάδας για την “δήθεν” τουριστική ανάπτυξη ξεκινάει πριν από τα Μνημονιακά χρόνια. Μάλιστα είναι συνέχεια της κοινής υπουργικής απόφασης 24208/4.6.2009 επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή. Στην απόφαση αυτή του 2009 πάτησε η σημερινή κυβέρνηση, όπως η ίδια αναφέρει, για να θεμελιώσει τις αποφάσεις της.

Η κυβέρνηση Καραμανλή δημιούργησε το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό και όπως υπογράμμιζε στον τότε νόμο “ για ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα δράσης για την επόμενη 15ετία (2009-2014)”. Κύριο μέλημα της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν να ανοίξουν τον δρόμο σε επιχειρηματίες να επενδύσουν στον τουρισμό για να “διευθετήσουν ενδεχόμενες συγκρούσεις ως προς την χρήση των φυσικών και πολιτιστικών πόρων και ιδίως ως προς τις χρήσεις γης” διότι όπως ψήφιζαν έπρεπε να υπάρχει “δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης των επενδυτών”.

Το νερό είχε δοθεί
Στην απόφαση του 2009 έγινε ο διαχωρισμός της Ελλάδας σε διαμερίσματα που είναι πρώτης προτεραιότητας για την “τουριστική” ανάπτυξη. Τυχαία μέσα και σε αυτή την απόφαση βρίσκουμε ολόκληρη παράγραφο που αναφέρεται “στην εξασφάλιση ποσοτικής και ποιοτικής επάρκειας των υδατικών πόρων που προορίζονται για την ύδρευση των περιοχών με προτεραιότητα τουρισμού”. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι περιοχές που ανήκουν στον χάρτη “τουρισμού” θα έχουν προτεραιότητα αντί αυτών που μπορεί να έχουν νερό αλλά δεν είναι ελκυστικές για τους επενδυτές.

Στην ίδια παράγραφο διαβάζουμε το σχέδιο της διαχείρισης νερού στα νησιά : “Ειδικότερα για τις περιοχές που είναι από την φύση τους ελλειμματικές σε υδατικούς πόρους προωθούνται δράσεις εξασφάλισης κατάλληλης ποιότητας νερού μέσω ανακύκλωσης ή αφαλάτωσης”. Πρέπει κανείς να είναι αφελής για να μην καταλαβαίνει ότι το 2009 ξεκίνησε η παράδοση της χώρας και ειδικά του νερού με “αθώους” νόμους, ενώ σήμερα ισραηλινές εταιρείες έχουν μπει στο παιχνίδι καταρχάς για την υδροδότηση των νησιών του Αιγαίου με το Μνημόνιο συνεργασίας που έχει υπογράψει η Ελλάδα με το Ισραήλ και την Κύπρο.

Η κρίση ως αφορμή;
Βλέποντας από κάτοψη τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονταν σε εποχές προ Μνημονίου και μετά Μνημονίου για άλλη μια φορά διαπιστώνεις ότι το παιχνίδι το είχαν στα μέτρα τους κομμένο και ραμμένο. Η ιστορία θα δείξει αν τελικά το Γη και Ύδωρ που έδωσαν όλες οι κυβερνήσεις από το 2001 και μετά ήταν λόγω κρίσης ή η κρίση ήταν η καλύτερη αφορμή για να γίνουν πραγματικότητα όλα όσα κρυφά σχεδίαζαν από τους ανυποψίαστους πολίτες. Το σίγουρο είναι ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η Ελλάδα που γνωρίζαμε δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που έχουν σκοπό να υλοποιήσουν.

Οι Έλληνες, από αύριο κιόλας, το δάσος που θεωρούσαν αμετακίνητο, τους αρχαιοελληνικούς θησαυρούς που θεωρούσαν ιστορία τους, την θάλασσα που θεωρούσαν περιουσία τους και το νερό που θεωρούσαν δεδομένο όσο και το οξυγόνο τους, με ψηφισμένους νόμους από πολιτικούς που ψηφίστηκαν από Έλληνες πολίτες μετατράπηκαν από δεδομένα με μία υπογραφή απλά σε θεωρία.

Ρεπορτάζ: ΡΑΔΙΟλόγος Μέσω greek1








Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Όλο το σχέδιο για τα «κόκκινα» δάνεια – Έρχονται γενναίες ρυθμίσεις - Ίδωμεν !!!!!

Σε εφαρμογή τίθεται από την άνοιξη το σχέδιο κυβέρνησης και τραπεζών για τις γενναίες ρυθμίσεις των «κόκκινων» δανείων νοικοκυριών κι επιχειρήσεων. Ίδωμεν

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Έθνους», στη διάρκεια της χθεσινής πρώτης επίσημης συνεδρίασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, οι εκπρόσωποι της Τράπεζας της Ελλάδος και των τραπεζών εξέφρασαν την εκτίμηση πως σε δύο μήνες, γύρω στον Απρίλιο, εφόσον έχουν ολοκληρωθεί και οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, θα είναι σε θέση να δέχονται ακόμη και αιτήσεις για ρυθμίσεις δανείων.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την εφημερίδα, τα τρία βασικά σημεία του κυβερνητικού σχεδίου για τα «κόκκινα» δάνεια είναι:

Ελάχιστες δαπάνες διαβίωσης

Μετά από έγκριση της Τρόικα, θα ετοιμαστούν παραδείγματα ελάχιστων μηνιαίων εξόδων διαβίωσης για τα νοικοκυριά, ανάλογα με το μέγεθός τους. Εκτιμάται ότι θα κυμαίνονται στα 600-1.000 ευρώ. Οι τράπεζες θα υπολογίζουν αυτές τις δαπάνες και θα ορίζουν μικρότερες δόσεις, με μείωση ακόμη και 70%.

Εναλλακτικές προτάσεις ρύθμισης δανείων

Ανάμεσα στις ρυθμίσεις που ετοιμάζουν οι τράπεζες είναι επιμήκυνση κατά 10 χρόνια, από τα 75 στα 85, της ανώτατης ηλικίας δανειολήπτη για την αποπληρωμή. Ακόμη, μείωση κατά 50% των επιτοκίων των καταναλωτικών δανείων.

Συνεργάσιμος δανειολήπτης

Για να ενταχθεί στις ρυθμίσεις θα πρέπει να είναι διαθέσιμος σε επικοινωνία με το δανειστή, να παρέχει πλήρη επικαιροποιημένα στοιχεία, να ενημερώνει για την τρέχουσα οικονομική του κατάσταση.

Παράλληλα, η μείωση επιτοκίου θα φέρει άμεση ελάφρυνση στις δόσεις που προέρχονται από καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Τα προγράμματα αναχρηματοδότησης έχουν επιτόκια 7-8%, μειωμένα σχεδόν στο μισό σε σχέση με το 14-15% που είναι ο μέσος όρος επιτοκίου στα καταναλωτικά δάνεια, ενώ στις πιστωτικές κάρτες κινείται στο 18-19%.
Επιπλέον, αν η οφειλή από καταναλωτικά δάνεια είναι πάνω από 20%, οι τράπεζες ζητούν εγγραφή προσημείωσης σε κάποιο ακίνητο, η αξία του οποίο μπορεί να καλύψει το δάνειο. Σε αυτή την περίπτωση το επιτόκιο μειώνεται ακόμη περισσότερο και δεν ξεπερνά το 5%, ενώ η διάρκεια αποπληρωμής μπορεί να αυξηθεί στα 30 χρόνια, κάτι που μπορεί να μειώσει δραστικά την μηνιαία δόση.

Σύμφωνα με το κυβερνητικό συμβούλιο, από την 1η Ιανουαρίου του 2015 υποχρεωτικά οι τράπεζες θα πρέπει να προχωρούν στις ρυθμίσεις δανείων με αυτά τα κριτήρια. Παράλληλα, οδηγία της επιτροπής εκκαθαρίσεων της Τράπεζας της Ελλάδος για τα «κόκκινα» δάνεια των «bad banks» προβλέπει ρυθμίσεις για πάνω από 40.000 φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, με οφειλές πάνω από 6,5 δισ. ευρώ.

ΠΗΓΗ








Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ερχονται νέες μειώσεις μισθών (έως 70 ευρώ το μήνα) για τους δημόσιους υπαλλήλους

Μειωμένους μισθούς θα παίρνουν από τον Μάρτιο οι δημόσιοι υπάλληλοι εξαιτίας των αλλαγών που θα ισχύσουν στις κρατήσεις τους για επικουρική σύνταξη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΑΔΕΔΥ, οι περικοπές θα φτάσουν ακόμη και τα 70 ευρώ τα μήνα.

Οι μεταβολές αυτές δεν προκαλούνται από τη θέσπιση της ενιαίας εισφοράς 3% για την επικουρική ασφάλιση που ισχύει από την 1η/12/2013 σε όλα τα Ταμεία, αλλά από το γεγονός ότι στο εξής οι κρατήσεις θα γίνονται όχι επί των ασφαλιστέων-συντάξιμων αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων που βάσει του ενιαίου μισθολογίου διατηρούνται στα επίπεδα του Οκτωβρίου του 2011 (μόνο ως προς τις κρατήσεις), αλλά θα υπολογίζονται στο σύνολο των αποδοχών τους.

Σύμφωνα με το νόμο, οι κρατήσεις για κύρια και επικουρική σύνταξη επιβάλλονται σε αποδοχές μέχρι τα 1.666 ευρώ, ενώ οι τυχόν υπέρτερες του ποσού αυτού αποδοχές δεν θεωρούνταν συντάξιμες, δηλαδή δεν αποτελούν τη βάση για τον υπολογισμό της σύνταξης.

Ωστόσο, με πρόσφατη εγκύκλιο καταργήθηκε το όριο των 1.666 ευρώ και οι οικονομικές υπηρεσίες του Δημοσίου θα επιβάλουν από τον επόμενο μήνα την εισφορά 3% στο σύνολο των αποδοχών, δηλαδή και σε αποδοχές που υπερβαίνουν τα 1.666 ευρώ. Ετσι, η νέα εισφορά θα υπολογιστεί επί μεγαλύτερου μισθού και θα κινείται μεταξύ 4 και 70 ευρώ.

ΠΗΓΗ







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νέο Γήπεδο ΑΕΚ: Όλο και πιο κοντά στην υλοποίηση του ονείρου

Μέρα με τη μέρα η υλοποίηση του οράματος κατασκευής του νέου γηπέδου της ΑΕΚ έρχεται και πιο κοντά. Ένα ακόμη βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε την Παρασκευή, όταν και κατατέθηκε στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ο φάκελος του γηπέδου για την καταλληλότητά του.

Ολοκληρώθηκαν οι μελέτες στο οικόπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και τα αποτελέσματά τους αναμενόταν αρχικά να συμπληρωθούν στο φάκελο την επόμενη εβδομάδα, ωστόσο οι άνθρωποι της «Ένωσης» δεν θέλουν να χαθεί ούτε μια μέρα και κατέθεσαν την Παρασκευή το φάκελο.

Υπολογίζεται πως θα χρειαστούν περίπου δύο εβδομάδες για να εξεταστεί και να εγκριθεί, ενώ στη συνέχεια θα μπορεί να απευθυνθεί η ΑΕΚ στο Υπουργείο Περιβάλλοντος για την έκδοση οικοδομικής άδειας.

Εξάλλου, θέμα ημερών είναι να αρχίσει ξανά η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της «Δικέφαλος 1924», που είχε «παγώσει» λόγω κάποιων γραφειοκρατικών ζητημάτων. Οι άνθρωποι της εταιρείας που έχει συσταθεί για να τρέξει το πρότζεκτ του γηπέδου έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες και έχουν καταθέσει φάκελο στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, που στην επόμενη συνεδρίαση αναμένεται να δώσει τυπική έγκριση για να προχωρήσει η διαδικασία.

Πηγή: sport-fm.gr
 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η σημερινή κατάσταση και η διέξοδος για το λαό

Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

Για πολλούς δεν έχουμε καπιταλισμό, αν είχαμε σκέτο καπιταλισμό ίσως

δεν θα μας πείραζε τόσο πολύ, έχουμε «νεοκαπιταλισμό», «διεθνείς
τοκογλύφους», «κρατικοδίαιτους καπιταλιστές», «διεφθαρμένους» και το
«νεοφιλελεύθερο μοντέλο» από τη μια μεριά και «δημοκρατικές
κοινωνίες», «δημοκρατία», «υγιείς επιχειρηματίες» και
«σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές» για «κοινωνικό κράτος» από την άλλη!

Από τη μια μεριά δηλαδή είναι οι κακοί που για ένα ανεξήγητο λόγο
θέλουν το κακό μας, τη φτώχεια μας, τις αυτοκτονίες μας, την απόλυσή
μας, τους μισθούς πείνας μας, την εξαθλίωσή μας, τη συρρίκνωση των
πανεπιστημίων μας, την υποβάθμιση του συστήματος υγείας μας και από
την άλλη, είναι οι καλοί, που, καθώς εμπνέονται από τις «ιδέες του
διαφωτισμού», τη «δημοκρατία», την «αρχαία Αθήνα» και τις αρχές του
κοινωνικού κράτους, θα μας απελευθερώσουν από όλα αυτά τα δεινά που
προκαλούν οι κακοί με την εμμονή τους να θέλουν να εφαρμόσουν το
«νεοφιλελεύθερο μοντέλο» τους!

Από μια τέτοια περιγραφή γι αυτά που συμβαίνουν σήμερα απουσιάζουν
αυτά ακριβώς που έπρεπε να βαρύνουν στη σκέψη μας, πως έχουμε
καπιταλισμό, πως είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πως είναι σε εξέλιξη
μια καπιταλιστική κρίση τεραστίων διαστάσεων και πως οι καπιταλιστές
και τα μονοπώλια που κυριαρχούν ανταγωνίζονται ανελέητα μεταξύ τους.

Καπιταλισμός

Στον καπιταλισμό η παραγωγή ελέγχεται από τους καπιταλιστές και έχει
ως αποκλειστικό σκοπό το κέρδος και όχι την κάλυψη των αναγκών των
εργαζομένων. Από την άποψη αυτή στις καπιταλιστικές κοινωνίες
ενυπάρχει και μια στρέβλωση της φυσικότητας και του αυτονόητου, γιατί
οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται και εργάζονται όχι για να καλύψουν τις
ανάγκες τους, αυτό είναι μόνο στο μυαλό τους, αλλά για να προσφέρουν
κέρδος σε κάποιον άλλο. Η κινητήρια δύναμη λοιπόν σε μια καπιταλιστική
κοινωνία είναι το κέρδος. Αυτό σημαίνει πως στον καπιταλισμό ο έλεγχος
της δράσης των ανθρώπων και της εργασίας τους και επομένως η ανάπτυξη
και η πρόοδος είναι υπόθεση των καπιταλιστών και όχι των ίδιων των
εργαζομένων, των κυβερνήσεων ή του κράτους, που το μόνο που μπορούν να
κάνουν είναι να ενισχύουν την ανάπτυξη των καπιταλιστών και μάλιστα
στο όνομα της ανάπτυξης της κοινωνίας, αφού η ανάπτυξη των
καπιταλιστών και η ανάπτυξη της κοινωνίας σε μια καπιταλιστική
κοινωνία ουσιαστικά ταυτίζονται. Ακόμα και το λεγόμενο κοινωνικό
κράτος στον καπιταλισμό στην ουσία είναι ένας πολύ βολικός για όλους
διακανονισμός στην υπηρεσία των καπιταλιστών για να μην έχουν ατομικά
στις επιχειρήσεις τους την ευθύνη για την κάλυψη βασικών αναγκών των
εργαζομένων τους, όπως για παράδειγμα η περίθαλψή τους ή οι συντάξεις
τους. Επομένως η ανάπτυξη μιας καπιταλιστικής χώρας δεν μπορεί παρά να
είναι καπιταλιστική ανάπτυξη και δεν είναι υπόθεση των κυβερνήσεων,
αλλά των καπιταλιστών της, αυτών που ελέγχουν τα θεμέλια μιας
κοινωνίας, την εργασία και την παραγωγή!

Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ένωση καπιταλιστικών κρατών και επομένως ο
σκοπός για τον οποίο συγκροτήθηκε δεν μπορεί παρά να είναι η ενίσχυση
των καπιταλιστών των χωρών της και η γενικότερη καπιταλιστική ανάπτυξή
της, δηλαδή η ενίσχυση των συμφερόντων των μονοπωλίων που κυριαρχούν
στην Οικονομία της. Οι ελευθερίες διακίνησης κεφαλαίων, αγαθών και
εργαζομένων που ισχύουν εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη, χωρίς σύνορα,
ανάπτυξη των μονοπωλίων της και τις βέλτιστες αναδιαρθρώσεις για
επίτευξη της μέγιστης δυνατής καπιταλιστικής ανάπτυξης και των
μέγιστων δυνατών κερδών. Επομένως η ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα
περιβάλλον εντελώς εχθρικό για μια εξουσία που θα επιδιώξει την
ανάπτυξη μιας χώρας προς όφελος του λαού της και όχι των καπιταλιστών
της.

Καπιταλιστική κρίση και ανταγωνισμός

Η καπιταλιστική κρίση είναι νομοτελειακό φαινόμενο του καπιταλισμού
που οφείλεται στην συσσώρευση κεφαλαίων που δεν μπορούν να
αναπαραχθούν, δηλαδή δεν μπορούν πλέον να αποφέρουν κέρδη. Αυτό
σημαίνει πως δεν συμφέρει πλέον στους καπιταλιστές να παράγουν ή πόσο
μάλλον να κάνουν νέες επενδύσεις, γιατί δεν είναι δυνατόν να πουληθούν
όλα τα προϊόντα και τα αγαθά που παράγονται ή θα παραχθούν από τις
νέες αυτές επενδύσεις. Άμεση συνέπεια αυτής της αδυναμίας να πωληθεί η
παραγωγή είναι η σταδιακή καταστροφή των κεφαλαίων που δεν μπορούν να
αναπαραχθούν και επακόλουθα η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Δηλαδή,
κλείνουν επιχειρήσεις ή περιορίζουν την παραγωγή τους (καταστροφή
κεφαλαίου), γιατί δεν μπορούν να πουλήσουν. «Κουρεύονται» δάνεια
(καταστροφή κεφαλαίου), γιατί δεν μπορούν να επιστραφούν, αν και οι
δανειστές εξαντλούν φυσικά όλα τα περιθώρια να διασφαλίσουν τα
κεφάλαιά τους. Πέφτει η αξία των ακινήτων (καταστροφή κεφαλαίου),
γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές. Παραμένουν απούλητα αγαθά και
εμπορεύματα ή πωλούνται σε τιμές κάτω του κόστους (καταστροφή
κεφαλαίου). Απολύονται (καταστρέφονται) εργαζόμενοι και ως συνέπεια
της αύξησης της ανεργίας απαξιώνεται η εργατική δύναμη και μειώνονται
οι μισθοί. Γίνεται πόλεμος και επέρχεται μια δραστική καταστροφή. Και
αυτή η καταστροφή κεφαλαίων γίνεται στις συνθήκες ενός ανελέητου
ανταγωνισμού μεταξύ των καπιταλιστών και των μονοπωλίων τους που από
ανταγωνισμός για το ποιος θα υπερισχύσει μετατρέπεται στις συνθήκες
της καπιταλιστικής κρίσης σε ανταγωνισμός για το ποιος θα χάσει τα
λιγότερα και ποιος θα μπορέσει να πουλήσει για να επιβιώσει.

Αυτή η καταστροφή που συνεπάγεται η καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί με
τίποτα να αποτραπεί όσο κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις
παραγωγής, γιατί ακριβώς είναι αυτές οι σχέσεις που την προκαλούν. Δεν
υπάρχει τρόπος, δεν υπάρχει μηχανισμός, δεν υπάρχει μοντέλο, δεν
υπάρχει πολιτική, που να μπορεί να την ανακόψει και πολύ περισσότερο
να την αναστρέψει. Πρέπει να συντελεστεί και αυτό ακριβώς συμβαίνει
σήμερα, συντελείται. Με άλλα λόγια η καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να
αντιμετωπιστεί εντός του συστήματος και ο μόνος τρόπος να μην
συντελεστεί η καταστροφή είναι να ανατραπεί ο καπιταλισμός.

Στα πλαίσια βεβαίως του ανταγωνισμού και του αδυσώπητου πολέμου μεταξύ
των μονοπωλίων πάντα θα γίνονται κάποιες επενδύσεις, αλλά στο βαθμό
που θα στέφονται οι νέες επενδύσεις με επιτυχία θα καταστρέφονται
κάποιες άλλες από τις ήδη υπάρχουσες, γιατί η αγοραστική δύναμη σε
τοπικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι απλά συγκεκριμένη,
αλλά περιορίζεται λόγω της ίδιας της κρίσης ακόμα περισσότερο. Να
γιατί δεν γίνονται επενδύσεις και ούτε πρόκειται να γίνουν όσο είναι
σε εξέλιξη η καπιταλιστική κρίση και δεν έχουν καταστραφεί, στο βαθμό
που το απαιτούν οι συνθήκες, τα κεφάλαια που δεν μπορούν να
αναπαραχθούν!

Η μερική και σταδιακή καταστροφή των συσσωρευμένων κεφαλαίων και η
μείωση των μισθών των εργαζομένων ως επακόλουθο αυτής της καταστροφής
είναι φυσικό να εκτονώνει προσωρινά την καπιταλιστική κρίση και να
οδηγεί σε προσωρινές ανακάμψεις. Οι προσωρινές αυτές ανακάμψεις δεν
είναι δυνατόν να ανακόψουν στο παραμικρό την πορεία εξαθλίωσης των
εργαζομένων, μόνο τα μεγέθη της οικονομίας ουσιαστικά θα ανακάμπτουν,
γιατί ακριβώς ένας από τους παράγοντες της εκτόνωσης της κρίσης είναι
η ίδια η εξαθλίωση (καταστροφή) των εργαζομένων. Αυτές όμως οι
προσωρινές ανακάμψεις της καπιταλιστικής οικονομίας δεν μπορούν σε
καμιά περίπτωση να αναστρέψουν αποφασιστικά την εξέλιξη της
καπιταλιστικής κρίσης και την καταστροφή που συντελείται, γιατί η
διαδικασία συσσώρευσης του κεφαλαίου, η πηγή της καπιταλιστικής
κρίσης, συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο θα επικρατεί αυτό το
σύστημα. Η εμπειρία του παρελθόντος μας λέει πως μεγάλες
καπιταλιστικές κρίσεις, περιορισμένων όμως διαστάσεων σε σχέση με την
κρίση που είναι σε εξέλιξη σήμερα, έληξαν με μια αποφασιστική
καταστροφή κεφαλαίων και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο
δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Και δεν έφταναν όλα αυτά, για να ανταγωνιστεί η Ευρώπη τις λεγόμενες
ανερχόμενες οικονομίες και να μην υποβαθμιστεί στο διεθνές
καπιταλιστικό σύστημα ακολουθεί την πολιτική της «ανταγωνιστικότητας»
που περιορίζει ακόμα περισσότερο την αμοιβή της εργασίας συμβάλλοντας
έτσι στη μείωση της αγοραστικής δύναμης και επομένως στην επιδείνωση
της καπιταλιστικής κρίσης.

Συμπεράσματα

Με άλλα λόγια και συμπερασματικά, ο υποτιθέμενος μονόδρομος της
καπιταλιστικής ανάπτυξης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αποδοχής των
συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης χωρίς αμφισβήτηση του συστήματος
είναι ένα πλήρες αδιέξοδο για τους εργαζόμενους, γιατί τους οδηγεί
στην εξαθλίωση, αφαιρεί την οποιαδήποτε θετική προοπτική για τις νέες
γενιές και στο βάθος παραμονεύει ο πόλεμος. Οι πολιτικές που ασκούνται
δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να μεταθέτουν τις συνέπειες της κρίσης
κατά προτεραιότητα στους εργαζόμενους και τους μικρούς επιχειρηματίες
με αποτέλεσμα να καταστρέφονται πρώτοι αυτοί. Οι εργαζόμενοι έχουν
έναν άλλο μονόδρομο να διανύσουν, το δικό τους μονόδρομο, το μονόδρομο
μιας ανάπτυξης προς όφελός τους, μιας ανάπτυξης για την κάλυψη των
αναγκών τους και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων. Για να το πετύχουν
πρέπει να ανατρέψουν την εξουσία των καπιταλιστών και να εγκαθιδρύσουν
τη δική τους εξουσία που θα διαγράψει το χρέος, θα βγάλει τη χώρα από
την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα οργανώσει
την εργασία, την παραγωγή και την ανάπτυξη προς όφελος των
εργαζομένων. Η ανόρθωση της κοινωνίας και η έξοδος από το μονόδρομο
της παρακμής που επιφυλάσσει ο καπιταλισμός στον κόσμο της εργασίας,
στις νέες γενιές και γενικά στην κοινωνική εξέλιξη μπορεί να προκύψει
μόνο με την ανατροπή (καταστροφή) των καπιταλιστικών σχέσεων
παραγωγής, την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.

Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μετά την Μέρκελ ''χαστούκι'' και από τον Όλι Ρεν: Δεν μπορεί να κάνει παροχές η Ελληνική κυβέρνηση – Μετά το καλοκαίρι η συζήτηση για νέα βοήθεια

- "Από το καλοκαίρι και μετά" θα συζητηθεί η βιωσιμότητα του χρέους και το χρηματοδοτικό κενό 2015-2016, δήλωσε με απόλυτο τρόπο ο Ο.Ρεν, λίγο μετά το σάλο από την αποκάλυψη του Spiegel για την Μέρκελ

- Ο Φινλανδός επίτροπος με τουλάχιστον άκομψο τρόπο απορρίπτει ακόμη τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης πως το πρωτογενές πλεόνασμα 2013 φέρνει και το δικαίωμα για ελαφρύνσεις λέγοντας κυνικά: «Αυτό είναι απόφαση του Eurogroup
- ''Η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των Ελλήνων, περιμένω σύντομα ενημέρωση για το τι θέλουν να κάνουν'' τονίζει για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα
- Αποκαλύπτει πως οι Ευρωπαίοι ήταν προετοιμασμένοι για οικονομική καταστροφή της Ελλάδας και των τραπεζών!
«Από το καλοκαίρι και μετά» θα συζητηθεί η βιωσιμότητα του χρέους και χρηματοδοτικό κενό των ετών 2015-2016, διευκρινίζει ο Επίτροπος για την Δημοσιονομική Πολιτική Όλι Ρεν και επισημαίνει ότι τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για τα ελληνικά δημοσιονομικά στοιχεία θα είναι διαθέσιμα στις 23 Απριλίου.

«Από το καλοκαίρι και μετά»

Προτείνει, δε, να εμπλακεί στην Ελλάδα η Παγκόσμια Τράπεζα και, αναφερόμενος στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, αποκαλύπτει ότι η Ευρώπη ήταν προετοιμασμένη ακόμη και για το ενδεχόμενο οικονομικής καταστροφής, αλλά, «Δόξα τω Θεώ, η καταστροφή δεν συνέβη».

«Στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε τρία θέματα να αποφασίσουμε: Πρώτον, πρέπει να ολοκληρώσουμε την τρέχουσα αποστολή της τρόικας, η οποία ξεκίνησε ήδη από τον Σεπτέμβριο. Πρόκειται για την χρηματοδότηση της Ελλάδας για το 2014 και την κατάσταση των μεταρρυθμίσεων. Αυτό θα γίνει σύντομα. Δεύτερον, πρόκειται για τα κενά χρηματοδότησης για το 2015 και 2016 και τρίτον για το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους. Για αυτό θα συζητήσουμε μόνο όταν θα ξέρουμε εάν η Ελλάδα πέτυχε τον προηγούμενο χρόνο πρωτογενές πλεόνασμα», τονίζει ο κ. Ρεν.

Σε συνέντευξή του στην «Welt am Sonntag» και, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με πιέσεις από την Αθήνα για μια απόφαση πριν από τις Ευρωεκλογές, επισημαίνει:
«Θέλαμε προ πολλού να πάρουμε απόφαση για την ανάγκη χρηματοδότησης για το τρέχον έτος, αλλά αυτό εξαρτάται από την αποστολή της τρόικας. Ελπίζω μέχρι τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο να το έχουμε καταφέρει. Για τα δύο άλλα θέματα, δεν υπάρχει ιδιαίτερη πίεση. Χρειαζόμαστε τα επικυρωμένα στοιχεία της Eurostat για να ξέρουμε εάν η Ελλάδα πέτυχε πράγματι πλεόνασμα. Τους αριθμούς θα τους πάρουμε στις 23 Απριλίου. Κατόπιν χρειαζόμαστε μια νέα αποστολή της τρόικας. Μόνο όταν αυτή έχει ολοκληρωθεί, μπορούμε να ξεκινήσουμε να αναλύουμε τον καλύτερο τρόπο για την βιωσιμότητα του χρέους και να καταπιαστούμε με το χρηματοδοτικό κενό για το 2015 και το 2016. Αυτό θα γίνει από το καλοκαίρι και μετά».

Ο κ. Ρεν απορρίπτει ακόμη την οπτική της Αθήνας ότι πρωτογενές πλεόνασμα για το 2013 φέρνει και το δικαίωμα για ελαφρύνσεις

Σύμφωνα με την «Welt», ο κ. Ρεν απορρίπτει ακόμη την οπτική της Αθήνας ότι πρωτογενές πλεόνασμα για το 2013 φέρνει και το δικαίωμα για ελαφρύνσεις. «Αυτό είναι απόφαση του Eurogroup», δηλώνει ο Επίτροπος και αυτή παίρνει χρόνο: «Χρειαζόμαστε τα επικυρωμένα στοιχεία της Eurostat αν η Ελλάδα πράγματι έχει πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα», προσθέτει ο κ. Ρεν και επαναλαμβάνει την διαδικασία που θα ακολουθηθεί.

Η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των Ελλήνων

Αναφερόμενος στις καθυστερήσεις που σημειώνονται στο έργο της τρόικας, ο Όλι Ρεν τονίζει ότι «βρισκόμαστε σε δύσκολη φάση με την Ελλάδα» και συνεχίζει: «Η χώρα έχει κάνει πολλά, τόσο σε ό,τι αφορά την εξυγίανση του προϋπολογισμού όσο και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Θέλουμε όμως να ενθαρρύνουμε την Ελλάδα να κάνει περισσότερα. Μια πιο δυνατή και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη θα βοηθήσει τους έλληνες πολίτες περισσότερο. Αυτός είναι ο λόγος που επιμένουμε ώστε να υλοποιηθούν οι όροι του προγράμματος βοήθειας και στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που διαρκεί τόσο πολύ. Η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των Ελλήνων, περιμένω σύντομα ενημέρωση για το τι θέλουν να κάνουν».

Ο φινλανδός Επίτροπος εξηγεί πάντως ότι η Ευρώπη έχει δεσμευθεί ξεκάθαρα να συνοδεύσει την Ελλάδα στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της ανάκαμψης και εξηγεί ότι για αυτόν τον σκοπό ιδρύθηκε το 2011 η Ομάδα Δράσης, η οποία, «μαζί με κράτη-μέλη όπως η Γερμανία προσφέρει πολύ πολύτιμη εργασία στην μεταρρύθμιση της φορολογικής διοίκησης, της διοίκησης εν γένει» και παραδέχεται ότι «το συλλογικό μας σφάλμα ήταν ότι δεν προσφέραμε αυτή την τεχνική βοήθεια ήδη νωρίτερα», καθώς, όπως λέει, «η ελληνική οικονομία και διοίκηση ήταν στην έναρξη του προγράμματος σε μια κατάσταση όπου συχνά χρειαζόταν περισσότερο την Παγκόσμια Τράπεζα από το ΔΝΤ - θεσμοί έπρεπε πρώτα δημιουργηθούν από την αρχή».

«Για αυτό είναι σημαντικό να εμπλακεί μελλοντικά στην Ελλάδα η Παγκόσμια Τράπεζα, ίσως και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης»

Πετύχαμε πολλά, υποστηρίζει ο ευρωπαίος αξιωματούχος, αλλά διευκρινίζει ότι απομένει ακόμη σημαντική δουλειά να γίνει. «Για αυτό είναι σημαντικό να εμπλακεί μελλοντικά στην Ελλάδα η Παγκόσμια Τράπεζα, ίσως και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης», επισημαίνει.

Αναφερόμενος στην εξέλιξη της κρίσης, ο Όλι Ρεν εκτιμά ότι η χειρότερη φάση ήταν την άνοιξη του 2012 και, ειδικά για την Ελλάδα, σημειώνει:

«Η Ελλάδα μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου 2012 δεν είχε κυβέρνηση η οποία να μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμα βοήθειας και έτσι μπήκε σε σημαντική καθυστέρηση. Ο τότε πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, αλλά ηγείτο εκείνους τους μήνες μιας κυβέρνησης χωρίς πολιτική εντολή. Δεν υπήρχε λειτουργούσα διοίκηση.

Το Σαββατοκύριακο των δεύτερων ελληνικών εκλογών μέσα σε λίγους μήνες, τον Ιούνιο, ήμασταν προετοιμασμένοι για το χειρότερο. Ήμασταν προετοιμασμένοι να κάνουμε το παν για να αποφύγουμε μια οικονομική καταστροφή.

Δόξα τω Θεώ δεν είχαμε «bank run». Η καταστροφή δεν συνέβη, αλλά εκείνες τις μέρες ‘ξύπνησαν' εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στο Συμβούλιο της ΕΚΤ».

ΠΗΓΗ







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου