EPIOSYINFO NEWS
latest

728x90

468x60

Αποκάλυψη Θεοχάρη: Τέλος οι δηλώσεις μισθωτών – συνταξιούχων

Το τέλος της υποβολής φορολογικών δηλώσεων για εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτούς και συνταξιούχους που έχουν μια πηγή εισοδήματος ανακοινώνει ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Χάρης Θεοχάρης.

"Τώρα που επιτύχαμε τον στόχο να έχουμε καθολική ηλεκτρονική υποβολή, προχωρούμε στο επόμενο στάδιο, να αφαιρέσουμε δηλαδή, την υποχρέωση υποβολής δήλωσης από το 2014" αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα.

Επίσης, στην ίδια συνέντευξη ο κ. Θεοχάρης προαναγγέλλει, μεταξύ άλλων, τεχνικές βελτιώσεις στις δυο ρυθμίσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, με στόχο να ενταχθούν περισσότεροι φορολογούμενοι, ενώ, όπως όλα δείχνουν, δεν θα χρειαστούν οι αποδείξεις του 2013.

Όπως εξηγεί, οι φορολογούμενοι θα μπαίνουν στον λογαριασμό τους με τους κωδικούς τους, όπου θα είναι προσυμπληρωμένα όλα τα στοιχεία των εισοδημάτων τους και έτσι θα είναι εύκολη η διαδικασία. "Το μόνο που θα έχουν να κάνουν είναι να συμφωνήσουν ή να συμπληρώσουν πρόσθετα στοιχεία", λέει ο κ. Θεοχάρης.

Ο γγ. διαψεύδει τους ισχυρισμούς της τρόικας σχετικά με τη εισπραξιμότητα των φόρων στα ακίνητα, ενώ ισχυρίζεται πως τα έσοδα από το κυνήγι της φοροδιαφυγής θα είναι τελικώς περισσότερα από αυτά που εκτιμούν οι εκπρόσωποί της.

Αναφερόμενος μάλιστα, στις εκτιμήσεις των πιστωτών της χώρας για την πορεία των εσόδων, τονίζει ότι "έχουν μια τάση να είναι πιο συντηρητικοί από εμάς, αλλά νομίζω ότι όσο και αν τις προηγούμενες χρονιές αυτοί ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα, πλέον εμείς έχουμε την καλύτερη εικόνα".

Τέλος, υποστηρίζει ότι στην κυβέρνηση έχουν αντιληφθεί πως "αν δεν επιτύχει η γ.γ. Δημοσίων Εσόδων, δεν θα επιτύχει ούτε η ίδια κυβέρνηση ούτε η χώρα".




 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η ανάπτυξη έρχεται: Κατατέθηκαν 30.365 πινακίδες μέσα σε ένα μήνα

Περισσότερες από 30.000 πινακίδες κυκλοφορίας έχουν κατατεθεί σε διάστημα μόλις ενός μηνός στις εφορίες, σύμφωνα με στοιχεία του ΚΕΠΥΟ. Μάλιστα σε ένα μήνα από 1ης Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου 2013 είχαν κατατεθεί 30.365 πινακίδες, εκ των οποίων οι 27.644 αφορούσαν Ι.Χ. και οι υπόλοιπες φορτηγά και λεωφορεία.

Στα αναλυτικά στοιχεία του ΚΕΠΥΟ που παρουσιάζει η «Η» καταγράφονται αναλυτικά οι καταθέσεις πινακίδων κυκλοφορίας εξαιτίας της ακινησίας για την τελευταία τριετία.

Ειδικότερα μέχρι τις 31 Οκτωβρίου του 2009 είχαν κατατεθεί 355.513 πινακίδες κυκλοφορίας, ενώ από την 1η Νοεμβρίου 2009 έως τις 31/10/2010 κατατέθηκαν επιπλέον 209.807 πινακίδες. Σημαντική μείωση των ακινησιών καταγράφεται την περίοδο από 1η Νοεμβρίου του 2010 έως και τις 31/10/2011 όπου κατατέθηκαν μόλις 173.746 πινακίδες κυκλοφορίας.
 

πηγη


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΤΗ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ... Αξίζει !

Ειδήσεις αθλιότητας διάσπαρτες. Νομίζουν οι καλοβαλμένοι ακόμα συμπολίτες και οι μέντορες των πολιτικών λιτότητας πως μέσα στο εορταστικό κλίμα αυτές οι «ειδησούλες» θα είναι σταγονίτσες δυσάρεστες στο γενικότερο κλίμα χαράς και γλεντιού...

Το κακό μ΄αυτό το πόλεμο είναι πως δεν θα μάθουμε ποτέ πόσα θύματα είχε. Γιατί ένα θύμα από σφαίρα είναι ολοφάνερο. Μια καταστροφή από βομβαρδισμό είναι ολοφάνερη. Μια κατάσταση αιχμαλωσίας, βασανισμού, εκτέλεσης είναι ολοφάνερη.

Ποιος όμως θα μπορέσει ποτέ να μετρήσει πόσοι «αδύναμοι κρίκοι» δεν θα είχαν καταλήξει στο νοσοκομείο ή και στο θάνατο, αν είχαν π.χ. θέρμανση, φαγητό, φάρμακα, κάποιο πενιχρό εισόδημα για να επιβιώσουν?....

Ποιος θα μπορέσει να μετρήσει σε μεγαλύτερα μεγέθη, πόσοι άνθρωποι δεν θα είχαν καταλήξει με βασανιστικό και αργό θάνατο από δεκάδες οδυνηρές ασθένειες αν η τροφή δεν ήταν ένα δηλητηριασμένο σκουπίδι, αν ο αέρας που ανασαίνουμε δεν ήταν μια βρώμα, αν το νερό που πίνουμε δεν ήταν ένας βούρκος?

Κι ο κατάλογος από θανάτους που οφείλονται σε πολιτικές που έχουν σαν κεντρικό άξονα, την απληστεία, τη μωροδοξία, την αλλαζονεία και όλο το κακό συναπάντημα της σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης φύσης, είναι ατελείωτος. Ηταν, είναι και θα είναι ατελείωτος...
Επικεντρώνοντας όμως τη προσοχή μας στο εδώ και τώρα της μνημονιακής Ελλάδας, το βέβαιο είναι πως άνθρωποι πεθαίνουν από τη πείνα, το κρύο, την ελλειπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τις υποβαθμισμένες συνθήκες υγιεινής ή επάρκεια βασικών αγαθών στη καθημερινότητα.

Πόσο φιλάνθρωπο είναι φέτος να ανάψουμε, όσοι μπορούμε, λαμπάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, όταν άνθρωποι κοιμούνται με κεριά το βράδυ ξεπαγιασμένοι?..

Πόσο φιλάνθρωπο είναι να ψάχνουμε τι θα στοιβάξουμε στο καρότσι του σουπερ μάρκετ για να νοιώσουμε ικανοποιημένοι και χορτασμένοι όταν έξω από το κατάστημα θα υπάρχουν χέρια απλωμένα που θα παρακαλάνε για να γεμίσουν μια σακούλα με γάλα, ψωμί, λίγα μακαρόνια για να βγάλουν τις γιορτές ζωντανοί?..

Πόσο φιλάνθρωπο θα είναι να νοιώθει το παιδί μας ασφαλές και χαρούμενο με τα πακετάκια δώρα κάτω από το δέντρο, χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν πολλά παιδιά, ίδια μ΄αυτό που δεν έχουν τη χαρά στο σπίτι τους αυτές της γιορτές ούτε λίγης θέρμανσης...

Και φυσικά θα πεταχτεί κάποιος και θα πει, και τι θέλεις να αφήσουμε τα παιδιά μας χωρίς δώρα, να μην αγοράσουμε τη γαλοπούλα μας, να μην πιούμε το κρασί μας, επειδή κάποιοι είναι εξαθλιωμένοι και πεθαίνουν αβοήθητοι?
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ο καθένας μας στη μικρή του μίζερη ζωούλα είναι ένα πρωθυπουργίσκος, ένα τροικανούλης για άλλους κατώτερους από αυτόν, που τους ζυγίζει και τους μετράει ανάλογα με το δικό του βόλεμα. Οι κάθε είδους τρόικες δεν κάνουν τίποτα περισσότερο και λειτουργούν απέναντί σου που είσαι μικρός και τιποτένιος μπροστά στο δικό τους τομάρι, όπως εσύ ακριβώς λειτουργείς για τους δικούς σου υπηκόους ανά περίσταση.

Είναι ο γείτονας που δεν νοιάστηκες ποτέ να μάθεις αν ζει ή αν πέθανε.
Είναι το κοριτσάκι που του ανάβεις κεριά και λιβάνια ΑΦΟΥ πεθάνει από τις αναθυμιάσεις μιας κ@λόσομπας.
Είναι η γιαγιά που θα κουνήσεις το κεφάλι λυπημένα ΑΦΟΥ πεθάνει στημένη σε κάποια σκαλιά ζητιανεύοντας ένα κομμάτι ψωμί.
Είναι το αίμα που φοβάσαι να δώσεις όταν γίνεται έκκληση για βοήθεια. Είναι τα δεκάδες ιδρύματα κάθε είδους, που σε απάνθρωπες συνθήκες ζουν πεταμένοι χιλιάδες άνθρωποι και δεν μπήκες ποτέ στο κόπο να ενημερωθείς τουλάχιστον που είναι, τι συμβαίνει, ποιος ευθύνεται και τι πρέπει να γίνει?

Είναι εκείνη η συγκέντρωση διαμαρτυρίας που ποτέ δεν θα κάνεις και ποτέ δεν θα κατέβεις αγανακτισμένος στη πλατεία για να παλαίψεις για τους «άπορους» των φτωχοκομείων, για τους «απερίθαλπτους ασθενείς», για τα νέα παιδιά που σβήνουν μέσα στη κόλαση των νακρωτικών, για τα παιδιά που είναι κλεισμένα στα σκλαβοπάζαρα της σάρκας, για τους ανθρώπους που δουλεύουν στις πιο βρώμικες δουλείες , στους χώρους εργασίας των οποίων δεν έχεις πατήσει ποτέ ούτε που ξέρεις πως είναι.

Δεν είναι η τρόικα απάνθρωπη. Δεν είναι οι κυβερνώντες απάνθρωποι. Είναι απάνθρωπο όλο το σύστημα που θρέφει συνεχώς πολίτες τομαρο-κεντρικούς. Ανθρώπους που η αρχή και το τέλος της ενασχόλησης του μυαλού τους είναι με ποιο τρόπο θα φάνε, θα γ@μίσουν, θα γλεντήσουν ή θα ξαπλάρουν καλύτερα, ή στη καλύτερη περίπτωση πως θα φυλάξουν τη φωλίτσα τους, τα παιδάκια τους, τα παιχνιδάκια τους , τα βίτσια τους και τους εθισμούς τους...

Στα λόγια μπορούμε όλοι να γίνουμε ήρωες, μάρτυρες ή η Μαρία Τερέζα που αγκαλιάζει όλους τους δυστυχισμένους αυτού του κόσμου. Μπορούμε να φαντασιωθούμε πως είμαστε καλύτεροι από τον δίπλα. Διακαιότεροι. Πιο ευαίσθητοι. Στα λόγια μπορούμε να παραστήσουμε τους μεγάλους επαναστάτες ή τους άγιους.

Η αλήθεια όμως είναι πως αυτές οι γιορτές βρίσκουν το κόσμο μοιρασμένο. Σ΄εκείνους που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι έχει συμβεί, ή απλά δεν τους ενδιαφέρει γιατί θα γιορτάσουν, θα πιούν, θα γλεντήσουν, μες τη ζεστασιά τους, τα δεντράκια με τα φωτάκια, τα πακέτα δώρα, τα μεζεδάκια τους και τα κρασάκια τους, κι εκείνους που δεν θα έχουν τίποτα από τα παραπάνω ή θα έχουν ελάχιστα, μια μίζερη έκδοση της χαράς, και φυσικά όλους τους αγανακτισμένους-επαναστατημένους σε κατάσταση ανακωχής που "έλα μωρέ, μη μιζεριάζουμε συνέχεια ας φάμε τώρα τα μελομακάρονα και τις γαλοπούλες, ας το γλεντήσουμε λιγάκι και μετά τα φώτα ξαναπιάνουμε τη μουρμούρα"

Αποφάσισα να ασχολούμαι λιγότερο με το άθλημα της διαμαρτυρίας, γιατί πρέπει να έχω γερά νεύρα αυτές τις μέρες να περιμένω με το καλαθάκι πίσω από κάτι καρότσια που νομίζεις πως εφοδιάζονται για ένα χρόνο τρόφιμα, θα πρέπει να υπομείνω περισσότερο την ορθοστασία στο λεωφορείο γιατί έχουν βγει σαν τους σεληνιασμένους με τα αυτοκίνητα έξω να αγοράσουν τα μπιχλιμπίδια, θα πρέπει να κρατάω τη ψυχραιμία στις μ@λακίες που θα βλέπω που είναι πάντα πολλαπλασιασμένες επί δέκα αυτές τις μέρες.

Αυτά λοιπόν για τους φίλους που ρωτάνε τι έπαθα, γιατί δεν γράφω, γιατί εξαφανίστηκα. Εδώ είμαι δεν εξαφανίστηκα, απλά εξαφανίστηκε η διάθεσή μου να σχολιάζω το εμφανές. Δηλαδή την αναληγσία του κράτους και την αδιαφορία των πολιτών. Την αθλιότητα των πεινασμένων και την αναισθησία των χορτάτων. Το θράσος των ενόχων και το φόβο των αθώων. Οπως είπε κάποιος "έλα μωρέ πάντα υπήρχαν φτωχοί και πεινασμένοι" Και είναι αλήθεια. Στη ποσοότητα θα το χαλάσουμε? Οπως όταν ήταν μερικές χιλιάδες οι πεινασμένοι και μερικά εκατομμύρια οι χορτάτοι που δεν τους καιγόταν καρφάκι, έτσι τώρα είναι μερικά εκατομμύρια οι δυστυχισμένοι και λίγο πιο περιορισμένος ο αριθμός των χορτάτων? Ε και? Οι γιορτές θα γίνουν για εκείνους που έχουν ακόμα.

Λεφτά υπάρχουν. Για πολλούς, ακόμα. Οι υπόλοιποι? Θα πάρουμε ακριβώς αυτό που διεκδικήσαμε. Την ανούσια και κουραστική τελικά κλάψα μας. Γιατί όταν επί τρία χρόνια σε τσακίζουν και το μόνο που κάνεις είναι να βρίζεις και να απειλείς στο γάμο του καραγκιόζη ή να ζητιανεύεις, δεν είναι τίποτα άλλο από κλάψα.

Αυτές οι γιορτές είναι γιορτές σε κατοχικό κλίμα. Αυτοί που θα γιορτάσουν χωρίς καμμία ενοχή δεν έχουν καμμία σχέση με το νόημα της αγάπης. Κι αυτοί που δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν θα ελπίζουν σ΄ενα θαύμα. Η μόνη ελπίδα που έχουν οι πεινασμένοι είναι οι άνθρωποι που έχουν λίγα ακόμα να τους δώσουν ένα πιάτο φαί, μια κουβέρτα, ένα παιχνίδια για τα παιδιά τους, ένα χαμόγελο. Εκείνοι οι λίγοι άνθρωποι που θα νοιαστούν. Γιατί μόνο από αυτούς τους φτωχούς που θα μοιραστούν το λίγο που έχουν με το καθόλου που δεν έχει ο διπλανός τους, θα υπάρξει το αληθινό νόημα της αγάπης. Η επιδεικτική ελεημοσύνη, τα γκαλά με τις τηλεοπτικές κάμερες από δίπλα να διαφημίζουν τη καλή πράξη του χρόνου που θα γίνει από τους φιλάνθρωπους χοντρούς σβέρκους είναι εντελώς εμετικό.

Το πρόβλημα είναι πως όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι θα συνεχίζει, όσο τα πεινασμένα χέρια αντί να γίνουν γροθιές θα είναι απλωμένα έτοιμα για ζητιανιά... Το εξαθλιωμένο πλήθος πολλοί το φοβήθηκαν, τους ζητιάνους ουδείς.

 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Κατασκευές: Στα 6,8 δις ευρώ το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων το 2014

Λεφτά υπάρχουν!!!!!! Θα φτιάξουμε δρόμους , μετρό , ΟΣΕ και μετά θα τα πουλήσουμε μπιρ παρα για να μας λένε ότι κάνουν επένδυσης.
 
Στα 6,8 δισ. ευρώ εκτιμώνται οι πόροι που θα διατεθούν μέσα από το ΠΔΕ για την ανάπτυξη, καταγράφοντας αύξηση κατά 2,3% σε σχέση με το 2013. Ηδη, πάντως, το σχετικό κονδύλι είναι μειωμένο κατά 200 εκατ. ευρώ σε σχέση με ό,τι είχε προβλεφθεί στο προσχέδιο του Προϋπολογισμού, στο οποίο οι δαπάνες του ΠΔΕ είχαν υπολογιστεί στα 7 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση επέλεξε να περικόψει, πριν καν την έναρξη του 2014, τους πόρους για τη χρηματοδότηση δημοσίων έργων, σε μια προσπάθεια να καλύψει το κενό που προκαλεί η μείωση της επιβάρυνσης στον φόρο ακινήτων συγκεκριμένων κατηγοριών. 

Η ίδια πρακτική ακολουθήθηκε και το 2013, όπου οι προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου για το ΠΔΕ ήταν 6,8 δισ. ευρώ για να περιοριστούν τελικώς στα 6,6 δισ. ευρώ έως το τέλος του χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση, από το σύνολο των 6,8 δισ. ευρώ, τα 6,1 δισ. ευρώ είναι δαπάνες που θα αξιοποιηθούν για την υλοποίηση των έργων που συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΕΣΠΑ. Πρόκειται, δηλαδή, για ανελαστικές δαπάνες που δεν μπορούν να περικοπούν, γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στη μη υλοποίηση των έργων και συνεπώς και στην απώλεια κοινοτικών πόρων. Ετσι οι δαπάνες που είναι αμιγώς εθνικοί πόροι και θα διατεθούν για τη χρηματοδότηση δημοσίων έργων, περιορίζονται για το 2014 στα 700 εκατ. ευρώ και είναι σαφώς μειωμένοι ακόμη και σε σχέση με αυτούς που διατέθηκαν το 2013, το ύψος των οποίων εκτιμάται ότι θα κλείσει στα 850 εκατ. ευρώ.

Να σημειωθεί ότι το ΕΣΠΑ λήγει τυπικά το 2013, αλλά επί της ουσίας ολοκληρώνεται το 2015 και συνεπώς επιδιώκεται η εντατικοποίηση της υλοποίησης των συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, που εισέρχονται στην τελική τους φάση.

Εμφαση θα πρέπει να δοθεί στους μεγάλους οδικούς άξονες, τον σιδηρόδρομο και το μετρό, τα προγράμματα για την επιχειρηματικότητα, την ενίσχυση της απασχόλησης και την καταπολέμηση της ανεργίας, τα περιβαλλοντικά έργα και τη διοικητική μεταρρύθμιση, τομείς δηλαδή που εμφανίζουν υστέρηση σε σχέση με τους στόχους. Μέχρι σήμερα, πάντως, το ποσοστό απορρόφησης των κοινοτικών πόρων φθάνει το 58,7%.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΚΘΕΣΗ ΒΑΖΕΙ "ΦΩΤΙΑ" ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ "Δεύτερη ομάδα μίζας 4,5 εκατ.ευρώ διακινήθηκε επί υπουργίας Γ.Παπαντωνίου"

"Σφίγγει" ο κλοιός γύρω από τον πρώην υπουργό Εθνικής Άμυνας και μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γιάννο Παπαντωνίου, αφού έκθεση δικηγορικής εταιρείας παρουσιάζει διακίνηση μιζών υψους 4,5 εκατ. ευρώ μετά το 2002 όταν ήταν επικεφαλής της άμυνας της χώρας. 

Μία νέα πτυχή του σκανδάλου των υποβρυχίων της Ferrostaal έρχεται στο φως από απόρρητη έκθεση δικηγορικής εταιρίας μετά από παραγγελία της εταιρίας που πουλούσε τα σκάφη στην Ελλάδα, η οποία περιλαμβάνεται στη δικογραφία της εισαγγελίας του Μονάχου.

Σύμφωνα με την Real News, η έκθεση αποκαλύπτει διακίνηση μιζών ύψους 4,5 εκατομμυρίων ευρώ μετά το 2002, περίοδο που υπουργός Εθνικής Άμυνας ήταν ο Γιάννος Παπαντωνίου. Γίνεται αναφορά για "δεύτερη ομάδα της μίζας", με μέλη της τότε κυβέρνησης να ενορχηστρώνουν την πώληση των ελληνικών ναυπηγείων στη γερμανική εταιρία HDW.

"Όσοι εργάστηκαν στενά με την προηγούμενη κυβέρνηση μπορεί να καταλήξουν στα δικαστήρια. Κάποιες πηγές θεωρούν ότι οι αποκαλύψεις των μηχανορραφιών που έχουν γίνει πίσω από τις συμφωνίες του αμυντικού τομέα είναι απίθανες για τον εξής λόγο: Οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που ενορχήστρωσαν την πώληση στη HDW έχουν ασυλία απέναντι στον ελληνικό νόμο" καταλήγει η έκθεση.

Τα στοιχεία αυτά και των off shore εταιριών, που φέρονται να διακινούσαν τις "ωφέλιμες πληρωμές", βρίσκονται ήδη στην κατοχή των ανακριτών διαφθοράς που ερευνούν την υπόθεση.

Υπενθυμίζουμε ότι είχε την άσκηση ποινικής δίωξης για φοροδιαφυγή κακουργηματικού χαρακτήρα, για την σύζυγο του Γιάννου Παπαντωνίου Σταυρούλα Κουράκου στην οποία εντοπίστηκε αδικαιολόγητο από τον φορολογικό έλεγχο ποσό 1,311 εκατ. ευρώ, το οποίο προέκυψε από τον έλεγχο της λίστας Λαγκάρντ η επίκουρη εισαγγελέας κατά της διαφθοράς Πόπη Παπανδρέου με αίτημά της προς τον οικονομικό εισαγγελέα Παναγιώτη Αθανασίου.

Τα στοιχεία προέκυψαν από τον φορολογικό έλεγχο που έγινε στο ζεύγος Παπαντωνίου το διάστημα 2000 - 2010. Στο πλαίσιο του ελέγχου έγινε άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών στην Ελλάδα. Ειδικά για τον πρώην υπουργό οι πληροφορίες αναφέρουν ότι φέρεται να αποκρύπτει φόρο της τάξεως των 80.000 ευρώ κάθε έτος!

Αντίθετα για τον Γ.Παπαντωνίου ζητήθηκε δίωξη πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΣΔΟΕ διενήργησε το σχετικό έλεγχο στο ζεύγος κατόπιν παραγγελίας της κ. Παπανδρέου. Η παραγγελία δόθηκε στο πλαίσιο των ερευνών για τα εξοπλιστικά, οι οποίες συνεχίζονται και αφορούν στην τελευταία δεκαετία.

Όμως αν και το ζεύγος Γιάννου Παπαντωνίου και Σταυρούλας Κουράκου εγκαλείται για συνολική φοροδιαφυγή ύψους 3 εκατ. ευρώ, ο νόμος τους δίνει το δικαίωμα να πληρώσουν στην αρμόδια ΔΟΥ -εν προκειμένω της Κηφισιάς- το πρόστιμο που τους αναλογεί και να «αφοπλίσουν» έτσι τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές που θα τους ασκήσουν την ποινική δίωξη όταν ο έλεγχος ολοκληρωθεί.

Τα χρήματα μπορούν να καταβληθούν μέχρι και σε 48 δόσεις. Μέχρι την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας ποινική δίωξη δεν μπορεί να ασκηθεί.

Σε αντίθεση, πάντως, με το σκέλος των φορολογικών που μπορεί να κλείσει αφού καταβληθούν τα παραπάνω ποσά, ανοιχτή παραμένει για τον κ. Παπαντωνίου η εισαγγελική έρευνα που αφορά στον έλεγχο εξοπλιστικών προγραμμάτων και επί της δικής του θητείας στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας.

Τώρα έρχεται η έκθεση του δικηγορικού γραφείου για να προσθέσει νέα στοιχεία στην αναζήτηση των εισαγγελέων διαφθοράς. Μετά τον Άκη έχουμε και δεύτερο υπουργό Εθνικής Άμυνας του ΠΑΣΟΚ, που θα έχει "στενές επαφές" με την Δικαιοσύνη. Κατά τα άλλα ο Λαϊκός Σύνδεσμος που δεν κυβέρνησε ποτέ κατηγορειται, ως "εγκληματική οργάνωση", και μάλλιστα από αυτούς που δεν προλαβαίνουν να μετράνε ποινικές διώξεις για στελέχη τους.

 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Έρχεται η κακοκαιρία από τη Β.Ευρώπη

Tο ψύχος και η κακοκαιρία που τις τελευταίες ημέρες πλήττει τη βόρεια Ευρώπη και έχει αφήσει πίσω της τεράστιες καταστροφές, έρχεται και στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων, η θερμοκρασία την Τετάρτη αναμένεται να σημειώσει κατακόρυφη πτώση, καθώς η μέγιστη στις περισσότερες περιοχές θα φτάνει μόλις στους οκτώ βαθμούς Κελσίου. Ακόμη, οι άνεμοι στο Αιγαίο αναμένεται να είναι θυελλώδεις.

Νεκρούς και καταστροφές από την κακοκαιρία στην Ευρώπη

Τέσσερις άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στην Πολωνία εξαιτίας της θύελλας Ξαβέρ που πλήττει τη βόρεια Ευρώπη. Εκατοντάδες οχήματα παγιδεύτηκαν στους δρόμους εξαιτίας της σφοδρής χιονόπτωσης, ενώ περίπου 350.000 σπίτια δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα. Χάος επικράτησε στις αερομεταφορές με ματαιώσεις πτήσεων σε πολλά αεροδρόμια.

Την ίδια ώρα, η βρετανική αστυνομία έχει επιβεβαιώσει το θάνατο δύο ατόμων και τουλάχιστον ένας θάνατος από την κακοκαιρία έχει καταγραφεί στη Δανία. Επίσης, υπολογίζεται ότι περίπου 1.400 σπίτια πλημμύρισαν στις ανατολικές ακτές της χώρας από τη Βόρεια Ουαλία μέχρι το Έσσεξ. Πολλοί άστεγοι, πλέον, βρήκαν καταφύγιο σε πάρκινγκ τροχόσπιτων στο Ρίλεϊ της βόρειας Ουαλίας.

Στο Αμβούργο της Γερμανίας τα νερά έφθασαν στο δεύτερο υψηλότερο σημείο που καταγράφηκε ποτέ, έξι μέτρα κι εννιά εκατοστά πάνω απ' τα κανονικά επίπεδα.

Πηγή: Real

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Κάνουν τους εφοριακούς κεφαλοκυνηγούς...

Μπόνους ακόμα και 150.000 ευρώ ανάλογα με το πόσους θα πιάνουν... 

Σε κυνηγούς κεφαλών με μπόνους που μπορούν να φτάνουν ακόμα και τις 150.000 ευρώ μετατρέπει η τρόικα 12.000 υπαλλήλους της Εφορίας.

Επί της ουσίας το ΔΝΤ προτείνει να..καταργηθεί το υπάρχον σύστημα στο Ελληνικό Δημόσιο, ήτοι ένας υπάλληλος να έχει μια σταθερή αμοιβή και να προάγεται ανά τρία χρόνια ανεξάρτητα από την απόδοσή του, σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα».

Οι αποδοχές του εφοριακού θα εξαρτώνται άμεσα από την απόδοσή του και την ικανότητά του να εισπράττει μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά όρια τους φόρους, στόχος που θα του επιβάλλεται. Οι υπάλληλοι θα απολαμβάνουν μπόνους (και όχι επιδόματα) ως ποσοστό επί του συνολικού τζίρου των εισπράξεων, που μπορεί να φτάνει ακόμα και τις 150.000 ευρώ. Το ύψος αυτού του μπόνους δεν θα είναι το ίδιο για όλες της εφορίες της χώρας.

Μικρότερα, αλλά γενναία μπόνους θα έχουν οι ελεγκτές και όλοι οι υπάλληλοι (δικαστικό τομέα κ. ά) που στελεχώνουν την εφορία.

Όταν προάγεται ένας υπάλληλος θα καταργούνται οι τριετίες. Έτσι κάθε χρόνο οι εφοριακοί θα δίνουν γραπτές και προφορικές εξετάσεις. Όσοι δεν πάνε καλά, θα μένουν στάσιμοι, ενώ όσοι περνάνε τον πήχη που έχει τεθεί θα προάγονται.

Οι επικεφαλής των εφοριών θα αλλάζουν κατ' έτος στην περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι. Οι ικανότεροι και πιο μορφωμένοι υπάλληλοι θα έχουν προβάδισμα έναντι άλλων συναδέλφων τους αφού θα αναλαμβάνουν τη διοίκηση των καλύτερων εφοριών της χώρας.

Επί της ουσίας η τρόικα θέλει να μετατρέψει σε κυνηγούς κεφαλών τους 12.000 εφοριακούς, όπου ο «θάνατος» του φορολογούμενου θα είναι η ζωή του εφοριακού με το κίνητρο των μεγάλων μπόνους.

Αυτή τη στιγμή τα φορολογικά έσοδα του Προϋπολογισμού ανέρχεται στο ποσό των 42 δισ. ευρώ. Η πρόταση της τρόικας όσον αφορά το ποσοστό από τα έσοδα που θα μοιράζεται ως μπόνους δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί, αλλά κατά μία εκτίμηση μπορεί να υπερβεί τα 250 εκατ. ευρώ ή περίπου το 6% των συνολικών εσόδων...
 
Newsbeast.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεκρός αστυνομικός μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών στα Ελληνοαλβανικά σύνορα

Ένας 43χρονος αστυνομικός έπεσε νεκρός στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών με 2 Αλβανούς κακοποιούς.

Σύμφωνα με την ενημέρωση της αστυνομίας, τις μεταμεσονύκτιες ώρες σε ορεινή περιοχή του Βροντερού Φλώρινας, κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, σε ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ αστυνομικών και 2 ένοπλών Αλβανών, τραυματίστηκε θανάσιμα ένας 43χρονος υπαρχιφύλακας.

Νεκροί έπεσαν και οι δύο Αλβανοί.

Ο νεκρός είναι συνοριοφύλακας του συνοριακού σταθμού Πύλης Φλώρινας. Λίγο πριν τη μια το πρωί, τρεις αστυνομικοί έφτασαν για έλεγχο σε μια καλύβα, σε μια περιοχή στη Φλώρινα.

Η συγκεκριμένη καλύβα, ελέγχεται κάθε φορά από τους συνοριοφύλακες. Κατά την είσοδο του ενός εκ των τριών αστυνομικών μέσα, βρισκόταν ο ένας από τους Αλβανούς τυλιγμένος με μια κουβέρτα. Ο αστυνομικός στρέφει τον φακό προς το μέρος του και του λέει «Αστυνομία, πέρνα έξω».

Εκείνος μίλησε στη μητρική του γλώσσα με έναν ακόμα Αλβανό, ο οποίος βρισκόταν στο βάθος. Ο αστυνομικός τότε γυρνά τον φακό προς το μέρος του και διαπιστώνει ότι κρατούσε καλάσνικοφ. Τότε ο Αλβανός άνοιξε πυρ.

Από τα πυρά τραυματίστηκε ο 43χρονος αστυνομικός, ο οποίος κατέληξε από ακατάσχετη αιμορραγία.
Ένας από τους αστυνομικούς που ήταν στην ομάδα, πυροβόλησε και σκότωσε τον έναν Αλβανό. Αμέσως μετά, ο δεύτερος, αψηφώντας τις προσταγές των αστυνομικών προσπάθησε να πιάσει το καλάσνικοφ, με αποτέλεσμα να δεχθεί και αυτός τα πυρά των αρχών και να καταλήξει.

Αυτή την ώρα αναμένεται να συλλέξουν από τα πτώματα των Αλβανών τα δακτυλικά αποτυπώματα προκειμένου
enikos.gr 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

"Σκλάβοι εναντίον σκλάβων". Τι είναι ζητούμενο; Αυτοκτονία ή Επανάσταση;

Επειδή τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με αγώνα, είναι αδήριτη αναγκαιότητα η σύγκρουση! Η έκβαση όμως της επερχόμενης σύγκρουσης θα εξαρτηθεί από την αμυντική και επιθετική δύναμη της επαναστατικής πτέρυγας του υπαρκτού και του εν δυνάμει προλεταριάτου. Από πολίτες-θεατές-παραγωγοί-καταναλωτές πρέπει να μεταμορφωθούμε σε ενεργούς πολίτες και επαναστάτες! Μπάτσοι και λαός, κομπάρσοι στο αυτοκαταστροφικό έργο, του διαίρει και βασίλευε: "Σκλάβοι εναντίον σκλάβων".


Τι είναι ζητούμενο; Αυτοκτονία ή Επανάσταση;

• Με αφορμή τις εντυπώσεις μου από την προχθεσινή (6-12-2013) παρουσία μου στο συλλαλητήριο στα Προπύλαια για την επέτειο της «εξέγερσης» των νέων, όταν στις 6 Δεκεμβρίου 2008, περίπου στις 9 το βράδυ, ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από μια σφαίρα στην καρδιά στη διασταύρωση των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου.

• Και εχθές, το συλλαλητήριο για την επέτειο εκείνης της μέρας εξελίχθηκε σε οδομαχίες μικρής έκτασης στα Εξάρχεια. Εμφανής ήταν ο διαχωρισμός, από τη μια πλευρά τα ΜΑΤ, ως ανθρωποφύλακες της τάξης πραγμάτων, να εμποδίζουν, να κυνηγούν και να απαγορεύουν σ ένα μικρό σχετικά λαϊκό τμήμα να διαδηλώσει ενάντια στον ανθρωποκτονικό νέο-«φιλελευθερισμό» και τον πολιτικό φασισμό. Παντού ήταν εμφανές, ότι τα σιδηρόφρακτα ΜΑΤ περικύκλωναν από όλα τα στενά το λαό, όπως τα λυκόσκυλα τρομοκρατούν τα πρόβατα μέσα στην αγέλη. Οι δρόμοι ήταν έρημοι παντού από αυτοκίνητα και τα καταστήματα ήταν κλειστά από το φόβο φθορών. Οι κάτοικοι της περιοχής επίσης ήταν κλεισμένοι στα τσιμεντένια κλουβιά τους, ίσως με κλειστά τα φώτα, περίμεναν, να περάσει η κρίση της νύχτας. Αυτή ήταν η εικόνα της Αθήνα, στις 6 Δεκέμβριος 2013, σε περιβάλλον ολοκληρωτικού πολιτικοοικονομικού φασισμού!

• Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι κάνουμε; Αποδεχόμαστε, ως λαός αυτή την αταξία πραγμάτων μοιρολατρικά και παθητικά, ευθυγραμμισμένοι:

• Με τη ρήση του Adolf Hitler: «Στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι είναι δειλοί και ανόητοι, κατά κανόνα ανίκανοι να σκεφτούν κάτι μεγάλο»;

• Ή ακόμα χειρότερα, με το γραπτό του Aleksandr Solzhenitsyn: «Οι άνθρωποι προτιμούν ακόμα και να πεθάνουν, παρά να κάνουν μια γενναία πράξη, να υποστούν τα πάντα, αρκεί να μη χαλάσει η κακομοιριασμένη τους ζωή»;

• Ή με την πιο συνταρακτική διαπίστωση την έδωσε ο ίδιος ο Karl Marx: «Αντίθετα, μάλιστα, οι άνθρωποι συχνά παλεύουν, προκειμένου, να κρατήσουν τις αλυσίδες, με τις οποίες διασφαλίζεται η υποδούλωσή τους»;

• Εχθές, έβλεπε κανείς τους ορατούς δούλους/υπηρέτες του συστήματος, δηλαδή τα όργανα καταστολής και το λαό, να αλληλοσυγκρούονται και διαισθάνονταν στο παρασκήνιο τους αόρατους ολιγάρχες της πολιτικοοικονομικής ελίτ, να διαφεντεύουν, να κατευθύνουν και να εξουσιάζουν αυταρχικά. Είναι αυτή η πολιτικοοικονομική ελίτ, που σφετερίστηκε την πολιτική εξουσία, τα μέσα παραγωγής και τα αγαθά, με βία και πονηρία, ώστε να αποκλείσει τον πραγματικό ιδιοκτήτη τους, που είναι ο ίδιος ο λαός.

• Αποκλείοντας από το έμπρακτο δικαίωμα ιδιοκτησίας, ο κάτοχος, επεκτείνει την ιδιοκτησία του και πάνω στους αποκλεισμένους, χωρίς τους οποίους ο ίδιος δεν είναι τίποτα. Έτσι η άρχουσα τάξη ιδιοποιείται και απαλλοτριώνει τα πάντα και υποχρεώνει τις κατώτερες τάξεις, μαζί με τους ανθρωποφύλακες, οι οποίοι προέρχονται από αυτές, να συνεργάζονται στον ίδιο τον αποκλεισμό τους. Δημιουργείται έτσι μια οργανική αλληλεξάρτηση, ώστε η εγγύηση της επιβίωσης των κάτω, να εξαρτάται από τη συντήρηση της εκμετάλλευσης των πάνω. Γι αυτό, μεγάλα αστικοποιημένα τμήματα του πληθυσμού δεν συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες. Γι αυτό το λόγο, δέχονται τα μνημόνια χωρίς αντίδραση. Γι αυτό οι ματατζήδες και οι μπαχαλάκηδες συμπεριφέρονται τόσο εχθρικά και προδοτικά απέναντι στους ομογενείς τους.

• Όλοι αυτοί πλαισιώνονται από το συνονθύλευμα της σχετικά πλούσιας αστικής τάξης των τεχνοκρατών, που κατάκλεψαν το χρήμα τις τελευταίες δεκαετίες, των τραπεζιτών, που με απάτη άδειασαν τα σεντούκια των Ελλήνων μέσω του χρηματιστηρίου και των τοκογλυφικών δανείων, με χρήμα, που δεν είχαν ποτέ, των συνδικαλιστικών υποκριτικών εργατοπατέρων, των ανόσιων επισκόπων, των βολεμένων υψηλόβαθμων στρατηγών, των εξωνημένων πανεπιστημιακών, που απομυζούν πακέτα της ε.ε., των επίορκων αρχιμπάτσων, που μπλέχτηκαν στα επικερδή κανάλια της πορνείας, του τζόγου, των ναρκωτικών, των σκυλάδικων της νύχτας, ακόμα και των κερδοσκόπων καλλιτεχνών / τηλεπαρουσιαστών / δημοσιογράφων, που θησαύρισαν με τη φτηνιάρικη κουλτούρα, που πλασάριζαν επί δεκαετίες, πουλώντας «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», μέχρι τις πρόθυμες πολιτικές, που «νομιμοποιούν την κάθε απάτη προς το συμφέρον της προνομιούχας τάξης.

• Όπως γράφτηκε παραπάνω, τα μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού είναι αποστασιοποιημένα ίσως και τρομοκρατημένα, κρυμμένα στα τσιμεντένια καβούκια τους. Άραγε τι περιμένουν; Τη λύτρωση εξ ουρανού ή τον αναπόφευκτο θάνατο, φτάνει αυτός, να μην επέλθει σήμερα, αλλά κάποτε απροσδιόριστα στο μέλλον;

• Συνεπώς, έχουμε ένα σαφή ποιοτικό και ποσοτικό διαχωρισμό των τάξεων, σε αφέντες της άρχουσας τάξης και σκλάβους των κατώτερων τάξεων. Ενδιάμεσα υπάρχει η περιγραφείσα μεσαία αστική τάξη, η οποία εμπεριέχει όλη την απανθρωπιά της άρχουσας τάξης, γιατί γαλουχήθηκε από αυτήν στην ιδεολογία της, ώστε να συμμαχεί ή και ανέχεται την άρχουσα τάξη, από ιδιοτέλεια ή και βλακεία λόγω της πλύσης εγκεφάλου, που έχει υποστεί. Όμως η άρχουσα τάξη επιδιώκει σταδιακά τον τέλειο αφανισμό της μεσαίας τάξης και την προλεταροποίησή της, κάτω από τη βάρβαρη δυναστεία της.

• Αν λοιπόν, το υπαρκτό προλεταριάτο, μαζί με τους εν δυνάμει προλετάριους των μεσαίων τάξεων δεν αποφασίσουν, να αντισταθούν και αντεπιτεθούν ενάντια στην απόλυτη και ισοπεδωτική εξουσία της άρχουσας τάξης και την αντικαταστήσουν με την εξουσία της αυτοδιεύθυνσης, τότε, στερημένοι από τη δυνατότητα να μεταμορφώσουν τη καθημερινή ζωή και τις συνθήκες της, θα οδηγηθούν στο κατώτερο επίπεδο προλεταριοποίησης, που θα τους κάνει να αναπολούν με νοσταλγία ακόμα και το ζοφερότερο παρελθόν.

• Κοντολογίς, επειδή τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με αγώνα, είναι αδήριτη αναγκαιότητα η σύγκρουση! Η έκβαση όμως της επερχόμενης σύγκρουσης θα εξαρτηθεί από την αμυντική και επιθετική δύναμη της επαναστατικής πτέρυγας του υπαρκτού και του εν δυνάμει προλεταριάτου. Από πολίτες-θεατές-παραγωγοί-καταναλωτές πρέπει να μεταμορφωθούμε σε ενεργούς πολίτες και επαναστάτες!. Γι αυτό, οι «ιδεολογίες τσέπης» που συσπειρώθηκαν γύρω από ένα ψευδεπίγραφο ανταγωνισμό μεταξύ του «αριστερισμού», που νοθεύει την ελπίδα μιας ολικής επανάστασης και του «δεξισμού», που αποζητά την επάνοδο ενός αυταρχικού ολοκληρωτικού κράτους, πρέπει να αντικατασταθούν από ιδεολογίες επαναστατικής προοπτικής. Γιατί αναπόφευκτα και ακόμα χειρότερα, έξω από την επαναστατική προοπτική, ο μοναδικός δρόμος δράσης, είναι ο δρόμος της τρομοκρατίας.

Αθανάσιος Καρανάσιος, 7/12/2013


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Με 153 «Ναι» ψηφίστηκε στη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2014

 
Με την υπερψήφιση του προϋπολογισμού ολοκληρώθηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου η πενθήμερη συζήτησή του στη Βουλή η οποία χαρακτηρίστηκε από τα άδεια έδρανα και τους χαμηλούς σχετικά τόνους.

Σύσσωμη η κυβερνητική πλειοψηφία υπερψήφισε τον Προϋπολογισμό του 2014 και αντιστοίχως σύσσωμη η Αντιπολίτευση τον καταψήφισε. Συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός έλαβε 153 θετικές ψήφους και 142 αρνητικές, αλλά και ένα «παρών», ενώ απουσίαζαν τέσσερις βουλευτές.

Συγκεκριμένα, από την ψηφοφορία απουσίαζε ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος έστειλε επιστολική ψήφο η οποία ωστόσο δεν προσμετρήθηκε. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες βρισκόταν στις ΗΠΑ όπου συμμετείχε σε διεργασίες του ΝΑΤΟ. Φυσικά, απόντες ήταν και οι τρεις προφυλακισθέντες βουλευτές της ΧΑ, Νίκος Μιχαλολιάκος, Χρήστος Παππάς και Γιάννης Λαγός.

Μόνη έκπληξη της ψηφοφορίας το «παρών» του ανεξάρτητου βουλευτή Γιώργου Κασαπίδη, ο οποίος είχε διαγραφεί από την ΚΟ της ΝΔ. Η κίνησή του αυτή μεταφράζεται και ως ένα βήμα που ίσως τον φέρνει πιο κοντά στην επιστροφή του στην ΚΟ της ΝΔ.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εξερχόμενος της Βουλής τόνισε πως ο προϋπολογισμός που ψηφίσθηκε «είναι ένας προϋπολογισμός ανάκαμψης, προοπτικής και ελπίδας. Η ψήφισή του είναι ένα πάρα πολύ θετικό βήμα».

Σαμαράς σε Τσίπρα: Εχετε ιδεοληψίες, δεν παράγετε πολιτική, παράγετε φανατισμό

Νωρίτερα ο πρωθυπουργός από τη βήμα της Βουλής εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. «Οταν ψηφίζαμε πέρυσι τον προϋπολογισμό αμφισβητούσατε ότι θα πάρουμε τη δόση και την πήραμε... Λέγατε ότι δε θα ανακεφαλαιοποιήθούν οι τράπεζες... ότι η ύφεση θα είναι μεγαλύτερη... Φέτος ήρθατε και μας είπατε τα ίδια. Είστε πολύ προβλέψιμοι γιατί δεν έχετε πολιτική, είστε ιδεοληψίες. Δεν παράγετε πολιτική, παράγετε φανατισμό». «Σας ενόχλησε πολύ που σημειώνονται επιτυχίες, ακούτε τη λέξη επιτυχία και κάτι παθαίνετε» συνέχισε ο πρωθυπουργός ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του κατηγόρησε το ΣΥΡΙΖΑ για αθεράπευτο λαϊκισμό. «Σας χαροποιούσε το Grexit, ενώ τώρα στεναχωριέστε για το Grecovery, σας στεναχωρεί που αλλάξαμε πορεία στο καράβι», πρόσθεσε ο κ. Σαμαράς.

Στην αρχή της τοποθέτησής του ο πρωθυπουργός, πάντως, έκανε λόγο για μεγάλες ανατροπές από την ψήφιση του προϋπολογισμού το 2013 και για μεγαλύτερες ανατροπές που θα έρθουν από την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2014.«Η χώρα μας δεν θα χρειαστεί δανεικά για να βγάλει τις ανάγκες της μετά από πολλά χρόνια» τόνισε ο πρωθυπουργός.

Τσίπρας: Προσπαθώντας να κρατήσετε την Ελλάδα στο ερυώ, κατασχέσατε τα ευρώ των Ελλήνων

Από την πλευρά του ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην τοποθέτησή του τόνισε ότι η χώρα βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση σημειώνοντας πως «ποτέ η χώρα τα τελευταία 60 χρόνια δεν είχε βρεθεί σε τόσο δεινή θέση όσο βρίσκεται τώρα, το μνημόνιο κατέστρεψε την Ελλάδα και θα μείνει στην Ιστορία ως μία τραγωδία, επισήμανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε πως «προσπαθώντας να κρατήσετε την Ελλάδα στο ευρώ κατασχέσατε τα ευρώ και την περιουσία των Ελλήνων».

Παράλληλα, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης άσκησε σκληρή κριτική για τη διαπραγματευτική στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα των πλειστηριασμών , υποστηρίζοντας ότι τα κερδοσκοπικά funds θα αλώσουν τελικά το ίδιο το τραπεζικό σύστημα: «Και τότε θα ξαναξυπνήσει ο εφιάλτης της Κύπρου, και ο νοών νοείτω», είπε εκτιμώντας ότι «οι πλειστηριασμοί είναι ο Δούρειος Ίππος για να αλλάξει χέρια η χώρα».

Επίσης, στην τοποθέτησή του περιέγραψε την «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», μίλησε για πενταετία ανόρθωσης και ανάκαμψης της χώρας, η οποία θα διαδεχθεί την πενταετία της πτώσης και της καταστροφής.

Φωτογραφία: Eurokinissi
iefimerida.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Άδωνις…

Όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές Το αντίδοτο στην τραγωδία που ζούμε, αλλά και στην τρέλα που μας απειλεί είναι το ΧΙΟΥΜΟΡ. 

Ευτυχώς, λοιπόν, που διαθέτουμε τόσο μεγάλο πλήθος πολιτικών και πνευματικών κλόουν: Μας παρέχουν δηλαδή οι ίδιοι το αντίδοτο για να μην τρελαθούμε από τη γιγάντια βιομηχανία της ΦΡΙΚΗΣ που παράγουν…

Ίσως αυτός είναι και ο λόγος των πολλών και καλών γελοιογράφων και σατιρικών κειμένων που έχουμε…

Αλλά η γελοιογραφία και τα σατιρικά κείμενα δεν αποτελούν μόνο την αυτό-άμυνά μας…

Αποτελούν και από τα πλέον αιχμηρά όπλα εναντίον των κτηνάνθρωπων της εξουσίας, των εγκλημάτων τους, της σήψης τους και της αυθάδους γελοιότητάς τους: Όπλα που πελεκίζουν διαβρωτικά τα σημερινά δωσίλογα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ…

Ο Άδωνις κατέχει εξέχουσα θέση στον τομέα αυτό…

Ευτυχώς, λοιπόν, που υπάρχει…

Διαβάστε το παρακάτω:


Είστε καλά κε Υπουργέ;




Ο Υπουργός υγείας και παραφροσύνης κος Άδωνις, αναμφίβολα είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα αυτής της παράδοξης κυβέρνησης. Τη λέω παράδοξη γιατί με έχουν πείσει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι εντελώς διαφορετικά κόμματα.

Ο μέγας αυτός υπουργός είναι ιδανικός για αυτή τη θέση, ποιος άλλος έχει την τρέλα του για να μπορέσει να αντέξει σε αυτή τη πίεση.

Θυμάστε
πριν από δύο με τρεις μήνες που ήταν συνέχεια στα κανάλια και...
είχε “πέσει γραμμή” να αραιώσει; Ε! αυτό δεν έγινε ποτέ γιατί το υπουργείο θα είχε “διαλυθεί” πρόωρα, λόγω της σοβαρής περίπτωσης να καταρρεύσει ο υπουργός από τη στέρηση. Άρα, αν θες να το έχεις, δεν του στερείς το “οξυγόνο”…

Μπορείτε να σκεφτείτε τον Άδωνη ένα μήνα χωρίς κάμερα και μικρόφωνο;

Την πρώτη εβδομάδα θα είχε αποκτήσει τικ και φαγούρα.

Τη δεύτερη
θα τον βλέπαμε να μιλάει και να αντιμιλάει στον εαυτό του εναλλάξ στις βρύσες του σπιτιού γιατί θα νομίζει ότι είναι μικρόφωνα.

Την τρίτη τα πράγματα θα έχουν δυσκολέψει αρκετά και πολύ πιθανό είναι να έχει αφήσει κοντό μουστάκι και να βγάζει ασυνάρτητους λόγους.

Τη τέταρτη… δε θέλω να τον φαντάζομαι. Το χάσαμε το παλληκάρι…

Μπορεί βέβαια
να γελάμε μαζί του με αυτά που κάνει και λέει, αλλά για τη δουλειά που τον έχουν, καλά το πάει. Εξυπηρετεί πολλά πράγματα, άσε που θα βγάλει το υπουργείο (αν υπάρχει) με πλεόνασμα γιατί θα τα έχει ξεπουλήσει “όλα” στους ιδιώτες. Είναι βλέπεις θέμα μείωσης των εξόδων και όχι φροντίδας για τον κόσμο.

Θα γελάνε στο μέλλον με το παρόν μας και θα απορούν με τη κατάντια μας.
Πως επιτρέψαμε σε όλους αυτούς να παίρνουν αποφάσεις για εμάς, πως επιτρέψαμε στη “λογική μας” να είναι πίσω από το βόλεμα μας…

ΠΗΓΗ


 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η συγχώρεση του κλέφτη !!! (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

Τον συνάντησε στο δρόμο μετά από κάτι παραπάνω από 10 χρόνια. Ο Νίκος είχε κλέψει τότε από τον Παντελή 10.000 ευρώ. Ο Παντελής ποτέ δεν το ξέχασε και γι’ αυτό τώρα έκανε πως δεν τον έβλεπε. Μα ο Νίκος, αφού δεν τα κατάφερε με τα νεύματα, τον έπιασε…απ’ τον αγκώνα. 

Ο Παντελής προσποιήθηκε πως χάρηκε που τον είδε, του είπε ένα τυπικό “γεια” και κίνησε να στρίψει παραπέρα.
Ο Νίκος όμως επέμεινε. Τον έπιασε απ’ τον ώμο και του είπε:
“Άκου φίλε, ξέρω, έχεις δίκιο που δε μου συγχωρείς εκείνη την παλιά ιστορία. Χρόνια τώρα με βαραίνει στο στήθος το κρίμα αυτό.
Ήρθε η ώρα, όμως, να σου ζητήσω έμπρακτη συγχώρεση κι ελπίζω να τη δεχτείς.
Να, πάρε τα 10 χιλιάρικα που σου ‘χα κλέψει τότε.
Πάρε και άλλα 5, έτσι, για τη συγνώμη.
Δε θέλω να χρωστάω σε κανέναν τίποτα.
Και θέλω να διορθώσω το κακό που έκανα τότε.”

Ο Παντελής σιωπούσε και τον κοιτούσε σκεπτικά και διστακτικά, χωρίς να κάνει κίνηση να πάρει τα χρήματα.
Ο Νίκος επέμεινε κραδαίνοντας τα χρήματα: Πάρε τα 15 χιλιάρικα, σε παρακαλώ!
Ο Παντελής απάντησε: Όχι.
Ο Νίκος έμεινε άναυδος. Μα πώς…;
Παντελής: Δε θέλω τα 15 χιλιάρικα. Δε μου πήρες τόσα.
Νίκος: Μα δε σου είπα; 10 σου ‘χα φάει κι άλλα 5 στα δίνω χάρισμα για το καλό που μου ‘κανες, έστω και άθελά σου.
Παντελής: Αλήθεια είναι. Μα με τα 10 αυτά χιλιάρικα, εσύ μπόρεσες να πληρώσεις τα χρωστούμενα της επιχείρησής σου τότε και κατάφερες να την κρατήσεις ανοικτή και δυνατή. Σωστά;
Ν: Σωστά. Ε και;
Π: Πριν πάρεις τα δικά μου λεφτά, δεν ήσουν έτοιμος να κλείσεις την επιχείρησή σου;
Ν: Ναι, ήμουν.
Π: Με αυτά που μου έκλεψες δεν την κράτησες ανοιχτή;
Ν: Ναι, αλλιώς θα είχε κλείσει.
Π: Αφού την κράτησες ανοιχτή, μετά σιγά-σιγά δεν πήρε τα πάνω της;
Ν: Ναι, από τότε και μετά ήταν κερδοφόρος.
Π: Έκτοτε δεν κερδίζεις πάνω από 3.000 ευρώ το μήνα;
Ν: Ναι, δόξα τω Θεώ.
Π: Και μετά, αφού ομαλοποιήθηκε η επιχείρησή σου, δεν κατάφερες να πάρεις εκείνο το ωραίο σπίτι πληρώνοντας τις δόσεις από τα κέρδη της;
Ν: Ναι, και σε λίγο καιρό θα το έχω ξεχρεώσει.
Π: Και μετά, έχοντας μια ομαλή ζωή με δουλειά, χρήματα και σπίτι, δεν κατάφερες να βρεις τη γυναίκα που αργότερα παντρεύτηκες;
Ν: Ναι, πριν ήμουν σε άθλια κατάσταση για να σκέφτομαι τέτοια πράγματα.
Π: Και με τη γυναίκα σου δεν κάνατε δυο παιδάκια, τα οποία μεγαλώνεις ήσυχα χάρη στο ότι η δουλειά σου πάει καλά και έχεις και φαγητό να τα ταΐσεις και σπίτι να τα κοιμίσεις;
Ν: Ναι, έτσι είναι. Χωρίς το σπίτι και τα χρήματα, πού να χωρούσα τη γυναίκα και τα παιδιά μου; Πώς να ζούσαμε;
Π: Ε λοιπόν δε μου χρωστάς 10.000 ευρώ. 
Ν: Και τι σου χρωστάω;
Π: Μου χρωστάς όλα τα κέρδη σου εδώ και 10 χρόνια, μου χρωστάς την επιχείρησή σου, το σπίτι σου, τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου.
Ν: Και τι να κάνω;
Π: Αν είσαι τίμιος, δεν αρκεί να μου δώσεις 10 χιλιάδες ευρώ. Ούτε 15.
Ν: Και τι να σου δώσω;
Π: Την επιχείρησή σου, το σπίτι σου, τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου!
Ν: Ε μα αυτό δε γίνεται. Είναι τρελό! Πώς να στα δώσω; Μπορώ να σου δώσω τη ζωή μου;
Π: Είδες λοιπόν; Εσύ έκλεψες από μένα τη ζωή σου και για να πατσίσουμε μου γυρίζεις… 15 χιλιάρικα! Τόσο την κοστολογείς;
Ν: Όχι, αλλά τι να σου δώσω και πώς να στο δώσω; Δεν μπορώ να σου δώσω τη ζωή μου!
Π: Δεν ξέρω. Πάντως εγώ, εξαιτίας του κακού που μου έκανες, δεν κατάφερα να αγοράσω σπίτι, έχασα το ρευστό που είχα στην άκρη για να σώσω την επιχείρησή μου σε μια δύσκολη ώρα και αναγκάστηκα να την κλείσω, και -μ’ αυτά και μ’ αυτά- δεν μπόρεσα ποτέ να κάνω οικογένεια, να ‘χω γυναίκα και παιδιά, όπως εσύ που τα απέκτησες κλέβοντάς με. 
Δε μου ‘κλεψες 10 χιλιάρικα. Μου ‘κλεψες μια ζωή. 
Ν: Και για όλα αυτά φταίνε τα 10 χιλιάρικα που σου ‘κλεψα;
Π: Ναι, γιατί η δυσκολία που μου δημιούργησες άρχισε να με κατατρώει, το μαγαζί δεν είχε ρευστό και κινδύνευε κι έτσι τα νεύρα πολλαπλασιάστηκαν και -με τα πολλά- διαλύθηκε η σχέση που είχα χρόνια τότε με τη γυναίκα που θα παντρευόμουν και θα κάναμε παιδιά μαζί. Μετά, αφού το μαγαζί αναγκάστηκα να το κλείσω για λίγα χιλιάρικα χρέη, δεν είχα πια εισόδημα, δούλευα από ‘δω κι από κει σκόρπια μεροκάματα κι έτσι έμεινα για πάντα στο νοίκι. Γερνάω μόνος, άτεκνος και στο νοίκι. Κι εσύ μου ζητάς να πατσίσουμε με 10 ή 15 χιλιάρικα;
Ν: Και πώς να πατσίσουμε δηλαδή;
Π: Θα μου φέρεις αυτά που μου έκλεψες. Το σπίτι, τη δουλειά, τη γυναίκα και τα παιδιά σου!
Ν: Σου είπα, αυτό δε γίνεται.
Π: Ε τότε, μείνε για πάντα με τις τύψεις πως η ζωή που ζεις είναι κλεμμένη. Έκλεψες μια ζωή και μου ζητάς να πατσίσουμε με μερικά χιλιάρικα. Γεια σου φίλε.

Ο Νίκος έμεινε σαστισμένος και προβληματισμένος, καθώς ο Παντελής γύρισε την πλάτη του φεύγοντας και άρχισε να σφυρίζει το σκοπό ενός ρεφρέν:
Όσα κοστίζουν μια δραχμή

γι’ άλλους κοστίζουν μια ζωή…
 



 Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πώς να κινήσετε το αυτοκίνητό σας νόμιμα χωρίς πινακίδες!

Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που έχουν καταθέσει τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων τους για να γλιτώσουν τα υψηλά Τέλη Κυκλοφορίας, τα υπέρογκα τεκμήρια αλλά και το Φόρο Πολυτελούς Διαβίωσης τα οποία και διατηρούν κλειστά στα γκαράζ και τις πυλωτές των σπιτιών τους. 

Ωστόσο σύμφωνα με τη νομοθεσία οι κάτοχοι των συγκεκριμένων αυτοκινήτων μπορούν να κινήσουν νόμιμα τα οχήματά τους 2ημέρες το μήνα καταβάλλοντας μόλις 4 ευρώ για κάθε ημέρα!
Ειδικότερα το μέτρο της ακινησίας είχε θεσπιστεί με το άρθρο 22 του νόμου 2367/1953 με τίτλο «Περί τίτλων κυριότητος, ταξινόμησεως, αδειών κυκλοφορίας και φορολογίας αυτοκινήτων» και στο άρθρο 7 αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιτρέπεται η κυκλοφορία αυτοκινήτου ή μοτοσυκλέττας με προσωρινή άδεια και μέχρι δύο (2) μέρες το μήνα. Η προσωρινή άδεια χορηγείται αποκλειστικά και μόνο από τον Οικονομικό Έφορο και αφού καταβληθούν τέλη κυκλοφορίας τετρακόσιες (400) δραχμές για κάθε μέρα, ανεξάρτητα από το είδος του αυτοκινήτου ή της μοτοσυκλέττας.»

Στις 3/12/2003 αριθμός ΠΟΛ. 1132 το υπουργείο Οικονομικών ορίζει για την διαδικασία Προσωρινής χορήγησης Αδειας Κυκλοφορίας χαρακτηριστικά:

«Με αφορμή ερωτήματα που τέθηκαν στην Υπηρεσία μας σχετικά με το ανωτέρω θέμα σας γνωρίζουμε τα εξής:

1. Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 7 του άρθρου 22 του Ν.2367/1953 , όπως ισχύει, σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιτρέπεται η κυκλοφορία αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας με προσωρινή άδεια κυκλοφορίας και μέχρι δύο (2) μέρες το μήνα. Η προσωρινή άδεια χορηγείται αποκλειστικά και μόνο από τον Προϊστάμενο της αρμόδιας ΔΟΥ αφού καταβληθούν τέλη κυκλοφορίας 1,90 Ευρώ για κάθε μέρα, ανεξάρτητα από το είδος του αυτοκινήτου ή της μοτοσικλέτας.

Μέχρι τώρα η κατά τα ανωτέρω χορηγούμενη από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. προσωρινή άδεια θεωρείται από τις κατά τόπους Υπηρεσίες Τροχαίας, οι οποίες εκδίδουν Ειδική πινακίδα από χαρτόνι «Μ».

2. Για την απλοποίηση της διαδικασίας χορήγησης των ανωτέρω προσωρινών αδειών και την αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων των ενδιαφερομένων κρίνεται αναγκαίο η διαδικασία χορήγησης των αδειών αυτών να ολοκληρώνεται σε μια υπηρεσία του Δημοσίου στη Δ.Ο.Υ., η οποία σύμφωνα με ης ανωτέρω διατάξεις είναι αρμόδια για τη χορήγησή της.

Για το λόγο αυτό, από 1ης Μαρτίου 2004 οι Δ.Ο.Υ. οι οποίες χορηγούν τις προσωρινές άδειες θα χορηγούν και ης ειδικές πινακίδες από χαρτόνι «Μ», χωρίς καμία ανάμιξη των Υπηρεσιών της Τροχαίας για θεώρηση ή άλλη ενέργεια.

3. Με την ευκαιρία αυτή υπενθυμίζουμε ότι:

α) Με τα έγγραφά μας Μ 739/122/ ΠΟΛ.33/25.2.1982 , Μ 794/248/ ΠΟΛ.87/6.3.1986 , Α 8302/387/ ΠΟΛ.245/17.8.1987 , 1108539/1276/Τ. & Ε.Φ./ ΠΟΛ.1238/25.9.1998 και 1012746/29Τ. & Ε.Φ./ ΠΟΛ.1055/7.2.2002 , έχει διευκρινισθεί, από τη Διοίκηση ότι εξαιρετικές περιπτώσεις για τη χορήγηση της προσωρινής άδειας είναι:

Για τα ανάριθμα αυτοκίνητα μόνο για τη μεταφορά τους:

- Από τον τόπο αγοράς ή τελωνισμού στον τόπο ταξινόμησης.
- Για έλεγχο από το K.T.E.Ο. και
- Για μετάβαση σε ειδικά συνεργεία για μετατροπή προσθήκη αμαξωμάτων ή άλλων τεχνικών στοιχείων.

Για τα ενάριθμα αυτοκίνητα που βρίσκονται σε ακινησία.
- Για δοκιμή, επισκευή ή πώληση αυτών.

β) Η προσωρινή άδεια κυκλοφορίας .θα χορηγείται αποκλειστικά και μόνο για μεν τα ανάριθμα αυτοκίνητα από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. στη χωρική αρμοδιότητα του οποίου υπάγεται η επιχείρηση του πωλητή ή ο τελωνειακός χώρος εκτελωνισμού ή ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος του οχήματος, για δε τα ενάριθμα αυτοκίνητα από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. στον οποίο έχει κατατεθεί δήλωση ακινησίας.

γ) Το χρονικό διάστημα για το οποίο χορηγείται η προσωρινή άδεια κυκλοφορίας (δύο μέρες το ανώτερο το μήνα) αρχίζει να μετρά από την έναρξη της ημερολογιακής ημέρας για την οποία χορηγείται η άδεια και λήγει με τη συμπλήρωση μίας ή δύο ημερολογιακών ημερών, κατά περίπτωση.

δ) Με την επιφύλαξη τυχόν άλλων διατάξεων αρμοδιότητας Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών η οδήγηση του οχήματος, για το οποίο χορηγήθηκε προσωρινή άδεια κυκλοφορίας, επειδή από το νόμο, ( παρ. 7 άρθρο 22 του ν.2367/1953 ) δε γίνεται διάκριση, είναι δυνατή όχι μόνο από τον κύριο του οχήματος αλλά και από τρίτο πρόσωπο, με την προϋπόθεση βέβαια ότι το αυτοκίνητο κυκλοφορεί αποκλειστικά για τους λόγους τους οποίους εκδόθηκε η προσωρινή άδεια κυκλοφορίας.

4. Από την έκδοση της παρούσας παύει να ισχύει κάθε προηγούμενη αντιθέτου περιεχομένου.

Πινακίδα «Μ» 24 ημέρες το χρόνο

Οι πινακίδες «Μ» μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που έχουν καταθέσει τις πινακίδες κυκλοφορίας τους για 2 ημέρες κάθε μήνα με μόλις 8 ευρώ.

Ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο ο ιδιοκτήτης του οχήματος μπορεί να διατηρεί σε καλή κατάσταση τον κινητήρα του οχήματος αλλά και όλα τα υπόλοιπα μηχανικά μέρη καθώς είναι γνωστό σε όλους πως η παρατεταμένη ακινησία δημιουργεί πολλά προβλήματα. Ειδικότερα οι ελαστικοί σωλήνες ξεραίνονται και κόβονται πολύ εύκολα, τα λάδια κυκλοφορούν στον κινητήρα, οι αναρτήσεις δουλεύουν και δεν κολλάνε μέχρι και τα ελαστικά διατηρούνται σε καλή κατάσταση.

Παράλληλα κατά την κυκλοφορία του οχήματος και πάλι στο δρόμο μπορεί να βρεθεί και κανένας αγοραστής...
Πάντως αν κάποιος κινήσει το όχημά του για 24 ημέρες το χρόνο, δηλαδή 2 ημέρες κάθε μήνα, τότε συνολικά θα έχει καταβάλλει 96 ευρώ αλλά θα έχει γλιτώσει τα Τέλη Κυκλοφορίας, τα τεκμήρια αλλά και το Φόρο Πολυτελούς Διαβίωσης!

Αντίγραφο της Αδειας Κυκλοφορίας
Η κίνηση οχήματος έστω και με τη χρήση πινακίδας «Μ» από την εφορία για 2 ημέρες κάθε μήνα είναι απολύτως νόμιμη. Ωστόσο οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων με τις πινακίδες κυκλοφορίας κατατεθημένες θα πρέπει να έχουν κρατήσει Αντίγραφο της Αδεια Κυκλοφορίας που έχουν καταθέσει μαζί με τις πινακίδες ώστε να μπορέσουν να ασφαλίσουν το όχημά τους.

Σύμφωνα με στελέχη του ασφαλιστικού κλάδου η ασφάλιση ΙΧ έστω και 2 ημέρες πραγματοποιείται μόνο με την αποστολή του Αντίγραφου της Αδειας Κυκλοφορίας του οχήματος. Σε διαφορετική περίπτωση η ασφάλιση του οχήματος χωρίς πινακίδες κυκλοφορίας δεν είναι εφικτή...

arouraios



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νέο success story της κυβέρνησης ετοιμάζεται με την ΕΑΒ αλά Σκαραμαγκά

Του καθ. δρ. Γ.Ζουγανέλη 

Στόχος του ΤΑΙΠΕΔ, μιας εταιρείας στην οποία μεταβιβάστηκε το σύνολο της περιουσίας του Ελληνικού δημοσίου είναι να πωληθούν και να αξιοποιηθούν τμήματα της δημόσιας περιουσίας, ώστε ο Ελληνικός λαός να ελαφρυνθεί από το υπέρογκο χρέος το οποίο δεν είναι βιώσιμο. Σημειώστε ότι το χρέος δεν έχει ελεγχθεί. 

Σε μια χώρα που ανθεί η διαπλοκή με όλα τα συναφή, εγχώριοι και μη επιχειρηματίες αλλά και εταιρείες, είναι λογικό να αναζητούν τρόπους ώστε να πληρώσουν το ελάχιστο ή ακόμη και μηδενικό τίμημα για να αγοράσουν δημόσια περιουσία. Ακόμη και τα 50 δισ. ευρώ που τέθηκαν ως αρχικός στόχος για το ΤΑΙΠΕΔ, έχουν πια ξεχαστεί, και γιατί όχι, αφού δεν υπάρχει λόγος για τους “αγοραστές” να πληρώσουν κάτι, όταν μπορούν να το αποκτήσουν δωρεάν με ίδια ή με άλλη προμετωπίδα απο τον άμεσα ενδιαφερόμενο, με νομοθετική ή άλλη “βοήθεια”, με “συνεργασία” και με “πληροφόρηση” εκ των έσω.

Μια παράνομα δρώσα κυβέρνηση δεν έχει νόμιμες αποφάσεις. Απο τη στιγμή που στη κυβέρνηση γνωρίζουν αυτά τα “θέματα” είτε απο επερωτήσεις βουλευτών είτε απο διάφορες αναφορές πολιτών στη δικαιοσύνη. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών χάνει το νόημά του και οι υπουργοί παύουν να εξαιρούνται λόγω “βλακείας”.

Τo κάψιμο ενός “πιονιού” της πολιτικής σκακιέρας δεν διασώζει το ποινικό των πράξεων μιας ολόκληρης συμμορίας που έδρασε και δρά επι δεκαετίες. Η διάσωσή του σε θέση εκτός Ελλάδας ή σε μια φυλακή για VIP δεν αποτρέπει τίποτα μια δεδομένη στιγμή.

Η ΕΑΒ θα ακολουθήσει όπως φαίνεται τη τύχη των Ναυπηγείων του Σκαραμαγκά, που αφού απαξιώθηκαν και κατάντησαν άχρηστα, με συμφωνίες που προκάλεσαν το ενδιαφέρον ακόμη και της Ελληνικής δικαιοοσύνης που είναι επι δεκαετίες σε χειμερία νάρκη, έφεραν σαν αποτέλεσμα τη μείωση της αμυντικής αυτάρκειας της χώρας, τη περαιτέρω αποβιομηχανοποίηση της και τη περαιτέρω αποσταθεροποίηση της οικονομίας της.

Οι εφοπλιστές παρότι δεν φορολογούνται (να φορολογηθούν ή να φύγουν να πάνε στην Αφρική), δεν κατασκευάζουν κανένα πλοίο στην Ελλάδα ενώ η Ελλάδα έχει ΜΟΝΟ ένα εύκολα ανιχνεύσιμο υποβρύχιο τον ελαττωματικό Παπανικολή και τα άλλα να συνεχίζουν να σαπίζουν στο Σκαραμαγκά θυμίζοντας όσους πέρασαν απο το υπ. Άμυνας, τα σχετικά γραφεία και τα αντίστοιχα ΚΥΣΕΑ.

Λύσεις υπήρχαν πάντα για όλα. Δεν ήθελαν. Δεν ήθελαν. και ακόμη δεν θέλουν. Συνεχώς τραινάρουν τις λύσεις.

Η ΕΑΒ όπως λέγεται έχει ανεκτέλεστες συμφωνίες αξίας 950 εκ. ευρώ. Χρωστάει 2,5 δίς ευρώ, κάτι που κατάφεραν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις με τις αλλεπάλληλες γκάφες, τις κακές επιλογές διοικήσεων, με τα ρουσφέτια και τους αχρείαστους διορισμούς.

Η ΕΑΒ έχει μείνει τεχνολογικά πίσω και υστερεί υπερβολικά στον κατασκευαστικό τομέα (εμένα να πιστεύετε, εγώ δεν τα παίρνω). Το τεχνικό της προσωπικό όμως έχει αποκτήσει εμπειρία στο service πολεμικών αεροσκαφών. Αν αξιοποιηθεί και προστεθούν σε αυτό και άλλα στελέχη με καλύτερες περγαμηνές τότε η εταιρεία θα πήγαινε πολύ καλά. Φυσικά χρειάζεται να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα στο προσωπικό που υπάρχει, να γίνει ένα νέο οργανόγραμμα και να σχεδιασθούν στόχοι και παραγωγή νέων προιόντων ή υπηρεσιών.

Η αξία μιας εταιρείας δεν εξαρτάται απο το πόσα χρωστάει ή την τεχνολογική της επάρκεια αλλά απο το τί μπορεί να παράγει και απο την αγορά που έχει. Η ΕΑΒ έχει ένα μονοπωλιακό χαρακτήρα στα Ελληνικά δρώμενα και η πραγματική αξία της εταιρείας αυτή τη στιγμή κατά τη γνώμη μου είναι τουλάχιστον 1 δις ευρώ. Η ΕΑΒ έχει πολύ “αέρα”.

Σαν πολίτης αυτής της χώρας έχω κάθε δικαίωμα να ασχολούμαι με επενδυτές που θέλουν να αγοράσουν τις πολεμικές βιομαχανίες μας, όπως και εσείς αφού είναι δημόσιες. Έχοντας όμως τεχνολογικές και τεχνοκρατικές γνώσεις κατά τεκμήριο περισσότερες απο εσάς οι απόψεις μου θα έχουν μεγαλύτερο βάρος απο τις δικές σας. Αν διερωτηθείτε, για ποιό λόγο εγώ θα είμαι ακέραιος στη κρίση μου, θα σας απαντούσα ότι αυτό θα το κρίνετε οι ίδιοι αφού με τη σειρά σας κρίνετε τη τεκμηρίωση και την επαλήθευση όσων έχω παρουσιάσει στα άρθρα που έχω μέχρι τώρα αναρτήσει.


Σύμφωνα με πληροφορίες απο το διαδίκτυο μια μικρή Ελληνική εταιρεία με όνομα Onex Hellenic που εμφανίστηκε πρόσφατα στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και η οποία είχε ενδιαφερθεί και το 2009 για τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά επιθυμεί να αγοράσει την ΕΑΒ με 100 εκ. δολλάρια! Πολύ λίγα για μια τόσο μεγάλη εταιρεία.

Η Onex Hellenic δραστηριοποιείται σήμερα ως βασική υπεργολάβος της ΕΑΒ, εκτελώντας σημαντικού προϋπολογισμού συμβάσεις (κάτι σαν προμήθειες βλέπω).

Η αλήθεια - κατά τη γνώμη μου πάντα - είναι ότι τελικά δεν φαίνεται ότι η εταιρεία αυτή θα “παίξει” στην ΕΑΒ πάνω απο 15 εκ. δολλάρια, τα υπόλοιπα θα τα βάλει απο τα κέρδη αν υπάρξουν τα επόμενα χρόνια και άν κάποιος την ελέγξει.

Κάτι ακόμη ενδιαφέρον είναι ότι ο CEO της εταιρείας αυτής ήταν πρώην πιλότος και ότι η εταιρεία ONEX Hellenic έχει ασχοληθεί με κάποια projects νανοτεχνολογίας με τη στήριξη του ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος”.

Για σας που δεν καταλαβαίνετε τι σας λένε μπορεί να το θεωρήσετε κάτι σπουδαίο. Πρόκειται για τρίχες κατσαρές. Tί σχέση έχει η νανοτεχνολογία που γνωρίζει αυτή η εταιρεία με την ΕΑΒ; Καμμία. Στα όνειρά σας μόνο…

Ποιά είναι η φοβερά καλή και πολυδιαφημιζόμενη επένδυση (βλέπετε και εδώ);

Ίδρυση κοινής εταιρείας, όπου το ελληνικό Δημόσιο θα έχει το 25-30% των μετοχών, κρατώντας τη «χρυσή μετοχή» για θέματα εθνικού συμφέροντος (τρίχες, ασήμαντο).
ελάχιστη επένδυση για την πρώτη χρονιά τα $ 15,000,000
πωλήσεις που στην πενταετία θα αγγίξουν τα $1,100,000,000
εξαγωγές πλέον του 52%, δηλαδή $ 671,000,000
θέσεις εργασίας που θα ξεκινήσουν από 900 και στην πενταετία θα φθάσουν τις 1.500.

Με τη φτώχεια τη χώρας και την ενδοτικότητα στις επενδύσεις fast track της κυβέρνησης διερωτάται κανείς αν η κυβέρνηση βρεί και κάποιο άλλο τρόπο για να κάνει συμψηφισμό στο 25-30% των κεφαλάιων της επένδυσης που η χώρα θα πρέπει να καταβάλλει αφού δεν διαθέτει ρευστό.

Κατά τη γνώμη μου, η εταιρεία Οnex Hellenic δεν διαθέτει τις προυποθέσεις που απαιτούνται για την αγορά της ΕΑΒ, πέραν του ότι τα κεφάλαια που τελικά θα διαθέσει δεν φαίνεται να ξεπερνούν τα 15 εκ. δολλάρια.

Αν έχω δίκιο η όχι θα φανεί στο μέλλον. Θα ζητήσει άραγε το ΣΥΡΙΖΑ εξεταστική; Eίναι ένα ερώτημα…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Κάνει πλάκα ο ΟΑΕΕ στους ασφαλισμένους του και τους ειρωνεύεται μέσω e-mail

Τώρα ποιος μας πιάνει Συνάδελφοι άνεργοι καλημέρα. Εδώ ελεύθερος επαγγελματίας με χαμηλό έως μηδενικό εισόδημα, και φυσικά οφειλέτης του ΟΑΕΕ. Σας γράφω για να μοιραστώ μαζί σας τα καλά νέα. Έλαβα το παρακάτω μέιλ από τον ΟΑΕΕ: 

"Σας ενημερώνουμε ότι επήλθε μείωση στο επιτόκιο αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ληξιπρόθεσμες ασφαλιστικές εισφορές ρυθμίζονται με ετήσιο επιτόκιο 8,25% (έναντι 8,50%), λόγω μείωσης του επιτοκίου αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Καλούνται οι ασφαλισμένοι του Οργανισμού να ρυθμίσουν τις οφειλές τους εκμεταλλευόμενοι τους νέους ευνοϊκότερους όρους."

Τρέχωωωωωωω να ρυθμιστώ! Τέλος η ανασφάλεια! Τώρα με 8,25% επιτόκιο ποιος μας πιάνει!

Μπάμπης ο ανασφάλιστος του ΟΑΕΕ

Μπάμπης , 45 χρ.

imerologioanergou



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι συγκλονιστικές προβλέψεις του Δ. Καζάκη για το ευρώ από το 2004!

Κάποιοι μνημονιακοί φωστήρες προσπαθούν να μας πείσουν ότι το ευρώ είναι... ευλογία με τα πάντα διαλυμένα, λίγο πριν έρθει το 2014. Ο Δημήτρης Καζάκης ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΕ για τα δεινά που μας βρήκαν από το 2004. Όταν όλοι μοίραζαν χαμόγελα και πλαστικό χρήμα. 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Δ. ΚΑΖΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ 2004

Δ. Καζάκης: Η Ελλάδα στην τροχιά του Ευρώ

Του Δημήτρη Καζάκη

Μια εξαρτημένη-προσαρτημένη οικονομία δίχως μέλλον

Οι διθύραμβοι της κυβέρνησης Σημίτη και των οπαδών της Euroland περί «οικονομικών επιτευγμάτων» και «ισχυρού νομίσματος» μοιάζουν όλο και περισσότερο με μακάβριο αστείο για μια χώρα σε πλήρες αδιέξοδο.

Η υιοθέτηση ενός «ισχυρού νομίσματος» όπως το ευρώ ούτε λίγο ούτε πολύ άνοιξε μια νέα περίοδο σταθερότητας και ανάπτυξης για την Ελλάδα. Αυτό θέλουν να πιστέψουμε η κυβέρνηση και οι οπαδοί της ΟΝΕ. Και στο όνομα αυτής της θεωρίας δικαιολογείται η εκχώρηση ολόκληρης της νομισματικής πολιτικής στη δικαιοδοσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Έτσι η Ελλάδα από 1/1/2002 έχασε και τυπικά το δικαίωμα να εκδίδει νόμισμα και γενικά να ρυθμίζει τα νομισματικά της.

Ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία, στο επίπεδο της παγκόσμιας οικονομίας, η νομισματική ρύθμιση (κυρίως ο χειρισμός της νομισματικής κυκλοφορίας, των συναλλαγματικών ισοτιμιών και των επιτοκίων) έχει αναχθεί σε κυρίαρχο μοχλό της οικονομικής πολιτικής, το γεγονός και μόνο ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα αποποιείται το δικαίωμά της να ασκεί νομισματική πολιτική σύμφωνα με τις δικές της εθνικές ανάγκες φαίνεται μάλλον «περίεργο»!

Μια πολύ παλιά νευρωτική θεωρία

Ωστόσο, η θεωρία ότι από την ύπαρξη ενός «ισχυρού νομίσματος» εξαρτάται η οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη δεν έχει τίποτε απολύτως το καινούργιο. Η αναζήτηση της οικονομικής σταθερότητας στο πεδίο της νομισματικής ρύθμισης αποτελεί μια πολύ παλιά νεύρωση του καπιταλισμού. Έχει την καταγωγή της στα νομισματικά πειράματα του Τζον Λο τον 16ο αιώνα, που οδήγησαν στις πρώτες χρηματοπιστωτικές φούσκες με καταστροφικά αποτελέσματα.

Ήταν τόσο απεχθής η εμπειρία από εκείνους τους πρώτους πειραματισμούς του Λο που οι πιο φωτισμένοι εκπρόσωποι της πολιτικής και της οικονομίας για σχεδόν δυο αιώνες αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι η κυριαρχία του χρήματος, της πίστης και των χρηματαγορών συνιστούσαν το μέλλον της «οικονομίας της αγοράς, ενώ οι οικονομολόγοι της εποχής αγωνίστηκαν να πείσουν πως η σταθερότητα της οικονομίας δεν εξαρτάται από τη χρηματοπιστωτική σφαίρα αλλά πρωταρχικά από τη διευρυμένη παραγωγή υλικού πλούτου. Μάλιστα, ο πατέρας της επιστήμης της πολιτικής οικονομίας, Άνταμ Σμιθ, είχε προειδοποιήσει ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα ότι η ανάγκη για εθνικό χαρτονόμισμα, που εκδίδεται από μια εθνική κεντρική τράπεζα, δεν αφορά τόσο στα μεγάλα κράτη όσο τα μικρά, ώστε να διαθέτουν τους ελάχιστους δυνατούς όρους ελέγχου της οικονομίας τους και το εμπόριό τους να μη γίνεται έρμαιο των ισχυρών νομισμάτων[1]. Μήπως ήξερε κάτι που θέλουν να αγνοούν πολλοί σήμερα;

Ωστόσο, όποτε οι διεθνείς κερδοσκοπικές ορέξεις των πιο αντιδραστικών κύκλων του κεφαλαίου γνώριζαν νέες εξάρσεις, όποτε ο άγριος ανταγωνισμός, οικονομικός και πολιτικός, για κυριαρχία στις παγκόσμιες αγορές άναβε, τότε εμφανίζονταν θεωρίες που πρότασσαν ως θεμελιώδη ανάγκη την ύπαρξη ενός ισχυρού παγκόσμιου χρήματος. Τέτοιες ήταν οι νομισματικές αντιλήψεις των μερκαντιλιστών του 17ου αιώνα, που ήθελαν να δικαιολογήσουν την ακόρεστη δίψα για χρυσάφι των μεγάλων αυτοκρατοριών της εποχής. Ανάλογες νευρώσεις διέκριναν και τους θιασώτες του «χρυσού κανόνα», που φαντάζονταν ότι η μετατροπή του χρυσού σε γενικό διεθνές ισοδύναμο για όλα τα νομίσματα θα εξασφάλιζε τη σταθερότητα. Η τραγική αυτή αυταπάτη χάθηκε οριστικά στα συντρίμμια που προκάλεσε το μεγάλο κραχ του 1929.

Το 19ο αιώνα, την εποχή που βασίλευε το αδιαφιλονίκητο μονοπώλιο της Βρετανίας στις παγκόσμιες αγορές, δεν είναι καθόλου τυχαίο που την αντίληψη για ενιαίο «παγκόσμιο χρήμα» προπαγάνδιζαν οι πιο σημαίνοντες εκπρόσωποι της βρετανικής ολιγαρχίας. Έτσι ο εξέχων ιδεολόγος των αυτοκρατορικών συμφερόντων της Βρετανίας, κ. W. Bagehot έγραφε στα 1868: «Όλοι θα πρέπει να διαπιστώσουν ότι το αίτημα για ομοιομορφία στα νομίσματα είναι μόνο μια περίπτωση της αυξανόμενης απαίτησης για ομοιομορφία στις υποθέσεις ανάμεσα σε έθνη πραγματικά όμοια. Πολλά ζητήματα, τα περισσότερα ζητήματα της νομοθεσίας διαφέρουν ανάμεσα στα έθνη, διότι εξαρτώνται από την εθνική συγκρότηση, την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και άλλες αιτίες. Όμως το εμπόριο είναι παντού το ίδιο. Η αγορά και η πώληση, η πίστωση και η χρέωση είναι παντού στον κόσμο ίδιες, οπότε όλες οι συνθήκες που σχετίζονται μαζί τους θα πρέπει διεθνώς να είναι ίδιες επίσης»[2].

Το αίτημα για ενιαίο παγκόσμιο χρήμα συνόδευε την προσπάθεια για την επιβολή εκ μέρους της Βρετανίας του δόγματος του «ελεύθερου εμπορίου» παγκόσμια.

Βέβαια, οι πιο σημαντικές οικονομίες της εποχής στις δύο όχθες του Ατλαντικού απάντησαν «ευχαριστώ δεν θα πάρω». Ήταν η εποχή που φορτσάριζαν τα μέγιστα για να σπάσουν το παγκόσμιο μονοπώλιο της Βρετανίας και γι' αυτό δεν είχαν καμιά όρεξη να θυσιάσουν το εθνικό τους νόμισμα και να γκρεμίσουν τα προστατευτικά τείχη της δικής τους εσωτερικής αγοράς. Ωστόσο η νομισματική προσάρτηση –μιας κι αυτό σημαίνει «παγκόσμιο χρήμα» – αποτελούσε για τις ισχυρές χώρες ένα καλό μέσο για την προώθηση των δικών τους οικονομικών συμφερόντων εις βάρος λιγότερο ισχυρών χωρών.

Στη βάση αυτή υπήρξε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και η Λατινική Νομισματική Ένωση, η οποία δημιουργήθηκε στη βάση του γαλλικού φράγκου και έγινε για την προώθηση των γαλλικών χρηματιστικών-τοκογλυφικών συμφερόντων. Σ' αυτήν είχε ενταχθεί και η Ελλάδα. Η εμπειρία για τη χώρα μας υπήρξε καταστροφική, έστω κι αν και οι τότε κυβερνώντες εκθείαζαν τη σύνδεση της δραχμής με το «ισχυρό φράγκο» ως παγίωση της «σταθερότητας» και του «αναπτυξιακού δυναμισμού» της ελληνικής οικονομίας. Στην πραγματικότητα η Λατινική Ένωση συνέβαλε σημαντικά στην καταστροφική υπερχρέωση της χώρας. Οι μόνοι που ωφελήθηκαν ήταν οι Γάλλοι τραπεζίτες και όσοι «χρυσοκάνθαροι» ντόπιοι σπεκουλαδόροι συνδέονταν με γαλλικά χρηματιστικά συμφέροντα, όπως π.χ. ήταν ο μεγαλοχρηματιστής Βλαστός, ο οποίος υπήρξε ένας από τους παρασκηνιακούς αρχιτέκτονες του στημένου πολέμου του 1897, μόνο και μόνο για να επωφεληθεί αυτός και οι όμοιοί του από την χρεωκοπία της Ελλάδας και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.

Σήμερα η δημιουργία του ευρώ δεν βασίστηκε στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» αλλά πρωταρχικά στη διεθνή παντοκρατορία του δολαρίου ως προς την οποία λειτουργεί συμπληρωματικά κι όχι φυσικά ανταγωνιστικά. Άλλωστε η επιχείρηση δημιουργίας ουσιαστικά τριών «ισχυρών» διεθνών νομισμάτων (δολάριο, ευρώ, γιεν) στη βάση φυσικά της παντοκρατορίας του δολαρίου αποτελεί επιδίωξη των ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Κι αυτό γιατί οι ΗΠΑ θεωρούν ότι θα εξασφαλίσουν σταθερά εναλλακτικά στηρίγματα στο δολάριο, ιδίως όταν αυτό πιέζεται από κερδοσκοπικούς πυρετούς σε μια παγκόσμια αγορά όπου 90 από τις 100 συναλλαγές που εκτελούνται κάθε μέρα έχουν καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Όπως άλλωστε συμβαίνει αυτή την εποχή που το δολάριο αναγκάζεται να υποχωρήσει και το ευρώ αποτελεί καταφύγιο ευκαιρίας για διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια.

Ο ζουρλομανδύας του Ευρώ

Μόνο που με τον τρόπο αυτό το ευρώ αποδεικνύεται εξαιρετικά στενός κορσές ακόμη και για ισχυρές οικονομίες, όπως είναι η Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία. Οι δημοσιονομικές πιέσεις τις οποίες δέχονται είναι τέτοιες που αναγκάζονται να αμφισβητήσουν έμπρακτα τη βάση της «νομισματικής σταθερότητας» του ευρώ, δηλαδή τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Για χώρες, όμως, όπως η Ελλάδα η επίδραση του ευρώ είναι πραγματικά καταστροφική.

Στους λίγους μήνες υιοθέτησης του ευρώ, οι άμεσες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας διαγράφονται εξαιρετικά δυσοίωνες. Κι αυτό δεν αφορά μόνο ή απλά το κύμα ανατιμήσεων που έφερε το ευρώ, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι λειτουργεί καταλυτικά στην ταχύτατη αποσάθρωση της ελληνικής οικονομίας στο σύνολό της.

Καταρχήν η ελληνική οικονομία έχει περιέλθει σε μια οξύτατη χρόνια κρίση ρευστότητας. Αυτό σημαίνει ότι το ρευστό χρήμα σπανίζει στην αγορά και όσο περνά ο καιρός σπανίζει ακόμη περισσότερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το 2000 η ετήσια νομισματική κυκλοφορία ήταν της τάξης των 7,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, το 2001 υποχωρεί στα 7,2 δις ευρώ (μείωση κατά 6,5%), ενώ τον Ιανουάριο του 2002 η νομισματική κυκλοφορία υποχωρεί στα 5,4 δις ευρώ και βαίνει συνεχώς μειούμενη όλους τους κατοπινούς μήνες. Με άλλα λόγια η νομισματική κυκλοφορία της χώρας έχει μειωθεί πάνω από 30% σε σχέση με το 2000 και πάνω από 25% σε σχέση με το 2001.

Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τις συναλλαγές στην αγορά, όπως φαίνεται άλλωστε κι από την έκρηξη ακάλυπτων επιταγών στους πρώτες μήνες του 2002, των οποίων η συνολική αξία ανέρχεται μόνο το πρώτο δίμηνο σε πάνω από 148 εκατομμύρια ευρώ, που συνιστά υπερδιπλασιασμό σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει πια η δυνατότητα έκδοσης χρήματος με βάση τις εθνικές ανάγκες, αλλά και λόγω της συνεχιζόμενης παραγωγικής αποδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, που δεν της επιτρέπει σοβαρές εξαγωγικές επιδόσεις, τότε η μόνη «διέξοδος» από την κρίση ρευστότητας είναι ο υπερδανεισμός επιχειρήσεων και νοικοκυριών.

«Το χρέος είναι η χειρότερη μορφή φτώχειας», έλεγε ένα λαοφιλές γνωμικό της Αγγλίας του 18ουαιώνα. Και πράγματι το χρέος έχει εξελιχθεί ίσως στο μεγαλύτερο βραχνά πολλών επιχειρήσεων, του μέσου ελληνικού νοικοκυριού αλλά και συνολικά της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συνολική τραπεζική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα εκτινάχθηκε τον Μάρτιο του 2002 στο 54,3% του ΑΕΠ με προοπτική να ξεπεράσει το 64% σε ετήσια βάση, όταν αντίστοιχα τον Μάρτιο του 2001 ανερχόταν στο 47,9% του ΑΕΠ και σε ετήσια βάση στο 56,5%. Με άλλα λόγια έως το τέλος του 2002 σχεδόν τα 2/3 του ΑΕΠ της χώρας θα είναι υποθηκευμένο στις τράπεζες.

Η μέγγενη αυτή του χρέους δεν σφίγγει μόνο τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που ήδη αντιμετωπίζουν ένα φάσμα μαζικών πτωχεύσεων, αλλά αρχίζει να πολιορκεί και την αφρόκρεμα του χρηματιστηρίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου 2002 σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2001, οι υποχρεώσεις του συνόλου των εισηγμένων εταιρειών (εκτός τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών εταιρειών) παρουσιάζονται αυξημένες σε ποσοστό 12% και ανέρχονται πλέον σε 33,4 δις ευρώ. Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά μεγαλύτερο τόσο από την αντίστοιχη αύξηση του τζίρου αυτών των εταιρειών (περίπου 7,9%), όσο και από τη βελτίωση της κερδοφορίας τους κατά περίπου 8% (Μέτοχος, 14/6/2002).

Τα χρέη πνίγουν επίσης και εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα νοικοκυριά χρωστούν αυτή τη στιγμή στις τράπεζες 25 δις ευρώ (8,5 τρις δρχ.) από στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε εργαζόμενο αναλογεί ένα χρέος περίπου από 1,8 εκατομμύρια δρχ., όταν το μέσο διαθέσιμο εισόδημα ενός νοικοκυριού μόλις που προσεγγίζει τα 7 εκατομμύρια. δρχ. Ενδεικτικό του ιλιγγιώδους ρυθμού αύξησης του δανεισμού των νοικοκυριών είναι το γεγονός ότι το 1996 τα δανεικά ήταν 1,61 τρις δρχ. Στο πρώτο τρίμηνο του 2002 ειδικά τα χρέη από καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες έκαναν άλμα κατά 39% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2001.

Μια επιπλέον δραματική πτυχή του υπερδανεισμού είναι και το δημόσιο χρέος. Η έλευση του ευρώ έφερε μια εξαιρετικά σημαντική αλλαγή. Το δημόσιο χρέος έπαψε να εκφράζεται πλέον σε εξωτερικό (εκφρασμένο σε σκληρό νόμισμα) δημόσιο χρέος και σε εσωτερικό χρέος (σε εθνικό νόμισμα). Αντίθετα στο σύνολό του μετατράπηκε σε εξωτερικό δημόσιο χρέος, μιας και εκφράζεται πλέον σε σκληρό νόμισμα, το ευρώ. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τη διαχείρισή του, μιας και στενεύουν απελπιστικά τόσο τα όποια περιθώρια των δημοσιονομικών ελιγμών όσο και της γενικής διαπραγματευτικής ικανότητας, ενώ επιδεινώνονται δραματικά οι όροι εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους.

Επίσημα το δημόσιο χρέος ανέρχεται λίγο πάνω από τα 130 δις ευρώ (2001), περίπου όσο και το ΑΕΠ της χώρας, όταν το 1998 το επίσημο δημόσιο χρέος ανερχόταν στα 111 δις ευρώ. Λέμε το επίσημα ανακοινώσιμο δημόσιο χρέος, διότι η κυβέρνηση το έχει «μαγειρέψει» τόσο πολύ που ακόμη και η Eurostat διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις. Σε ανακοίνωση τύπου (21/3/2002) η Eurostat αναφέρει ειδικά για τα στοιχεία του δημόσιου χρέους της Ελλάδας ότι η υπηρεσία «προς το παρόν δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην ανακοίνωση της Ελλάδας... τα ανακοινωθέντα στοιχεία του χρέους της γενικής κυβέρνησης θα πρέπει να θεωρούνται ως προσωρινά και είναι πιθανό να αυξηθούν».

Η προσπάθεια της κυβέρνησης δεν είναι μόνο να μην εμφανίσει το πραγματικό μέγεθος του δημόσιου χρέους, αλλά και να μεταθέσει όσο μπορεί στο μέλλον το μεγαλύτερο μέρος της εξυπηρέτησής του. Έτσι μεταθέτει διαρκώς μέρος των χρεωλυσίων, με αποτέλεσμα συσσωρευτικά να προβλέπεται ότι αυτά θα ξεπεράσουν το 14% του ΑΕΠ για το 2002. Ταυτόχρονα μέχρι τα μέσα Απριλίου 2002 εκδόθηκαν νέα ομόλογα δημόσιου χρέους ύψους 14,2 δις ευρώ, τα οποία αντιστοιχούν στο 54% του συνολικού ποσού των 26,5 δις ευρώ που έχει προγραμματίσει η κυβέρνηση να εκδόσει έως το τέλος του έτους. Ολόκληρη αυτή η σειρά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου θα πάει στην αναχρηματοδότηση του υπάρχοντος χρέους. Οι μόνοι κερδισμένοι από τη μετατροπή του δημόσιου χρέους σε ευρώ ήταν οι ξένοι κερδοσκόποι, στους οποίους ανήκει πλέον το μεγαλύτερο πακέτο ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.

Οι τρομακτικές πιέσεις από την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους εκδηλώνονται και στην πορεία του γενικού κρατικού προϋπολογισμού. Σύμφωνα με την Εξαμηνιαία Έκθεση του Υπουργείου Οικονομίας (Ιούνιος 2002) ο τακτικός προϋπολογισμός εμφανίζει ένα απροσδόκητο έλλειμμα στο τέλος του πρώτου τριμήνου που ανέρχεται στα 1.669 δις ευρώ, έναντι ετήσιου στόχου για πλεόνασμα 816 εκατομμύρια ευρώ! Το έλλειμμα αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση εμμένει στο στόχο της για πλεόνασμα στο τέλος του έτους, είναι πλέον σίγουρο ότι αυτός θα επιτευχθεί μόνο με χοντρό «μαγείρεμα».

Η τρομακτική ανάγκη για χρήμα σε συνθήκες ζουρλομανδύα ευρώ έχει οδηγήσει στην επιτάχυνση της γενικευμένης εκποίησης δημόσιου πλούτου έναντι πινακίου φακής και προσφυγής σε ακόμη πιο επαχθείς και ληστρικές μορφές δανεισμού. Τέτοια περίπτωση είναι ο δανεισμός με τη δέσμευση συγκεκριμένων πόρων του δημοσίου. Για παράδειγμα στα τέλη του προηγούμενου έτους (ΦΕΚ, 12/12/2001) η κυβέρνηση υπέγραψε σύμβαση με μια περίεργη offshore εταιρεία, την Αίολος, για την έκδοση ομολογιακού δανείου με υποθήκη τα έσοδα από τα τέλη υπερπτήσεων του FIR Αθηνών, που εισπράττει η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Τα τέλη που υποθηκεύτηκαν καλύπτουν την περίοδο έως το 2019, με αντάλλαγμα την είσπραξη από την κυβέρνηση λιγότερων από 400 εκατομμύρια ευρώ.

Η τακτική αυτή μας ξαναγυρίζει σε εποχές ληστρικού δανεισμού τύπου σκριπ, που οδήγησαν την Ελλάδα του 19ου αιώνα στο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χ. Τρικούπη. Το εύρος αυτής της πρακτικής είναι δύσκολο να το γνωρίζουμε, καθώς η κυβέρνηση φροντίζει να μην το εμφανίζει ως μορφή δημόσιου δανεισμού. Με βάση εκτίμηση της Eurostat, ο δημόσιος δανεισμός αυτής της μορφής πιθανόν να ξεπερνά στο πρώτο τρίμηνο του 2002 το 5% του ΑΕΠ. Αν και οι δραματικές επιπτώσεις είναι πολύ ευρύτερες και σε βάθος χρόνου.

Από την εξάρτηση στην προσάρτηση!

Η συνολική κατάσταση έχει δημιουργήσει ένα θανάσιμο βρόγχο γύρω από το λαιμό της ελληνικής οικονομίας. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση θριαμβολογεί με πλασματικές αυξήσεις του ΑΕΠ, τις οποίες εμφανίζει να κινούνται πάνω από το 4%, η κατάσταση της βιομηχανικής παραγωγής παρουσιάζει έντονες πτωτικές τάσεις, ιδίως η μεταποίηση η οποία στο πρώτο τρίμηνο του 2002 υποχώρησε κατά σχεδόν 1%, όταν το αντίστοιχο τρίμηνο του 2001 είχε αυξηθεί κατά 3,6%.

Η πραγματική δυναμική της ελληνικής οικονομίας φανερώνεται επίσης και από την πορεία των εξωτερικών της ισοζυγίων. Έτσι με βάση τα στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδας, οι εξαγωγές (εκτός καυσίμων) της χώρας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2002 παρουσιάζουν δραματική πτώση της τάξης του 6,6%, όταν στο αντίστοιχο τρίμηνο του 2001 παρουσίαζαν αύξηση κατά 23,4%. Το ενδιαφέρον είναι ότι και οι εισαγωγές για το ίδιο διάστημα του 2002 παρουσιάζουν μείωση κατά 4,2%, λόγω κυρίως σοβαρότατης πτώσης των επενδύσεων στη βιομηχανική παραγωγή κεφαλαιακών αγαθών κατά 20%. Πτώση επίσης εμφανίζουν και οι εισπράξεις και οι πληρωμές υπηρεσιών κατά 10,3% και κατά 14,3% αντίστοιχα, ενώ την ίδια περίοδο του 2001 είχαμε αυξήσεις κατά 31,9% και 20,6% αντίστοιχα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη συνολική κατάσταση και τις άμεσες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας; Καταρχήν υποδηλώνουν μια άμεση ραγδαία επιδείνωση της διεθνούς οικονομικής θέσης της χώρας, όπως επίσης και μια επικείμενη όξυνση του προβλήματος της μαζικής ανεργίας. Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να εμφανίζει ένα ποσοστό ανεργίας της τάξης του 10,9% για το πρώτο τρίμηνο του 2002, αλλά οι εκτιμήσεις κατατείνουν σε μια αύξησή της έως το τέλος του έτους κατά 3 έως 6 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το τρέχον ποσοστό.

Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο ελληνικός καπιταλισμός όχι μόνο δεν κατόρθωσε να μπει στο «κλαμπ των ισχυρών», αλλά πέρασε πλέον σε μια νέα κατάσταση εξάρτησης, την προσάρτηση. Η έξωθεν επιδοτούμενη και άκρως κερδοσκοπική οικονομία-φούσκα, πάνω στην οποία βασίστηκε η μεγέθυνσή του ελληνικού καπιταλισμού τα τελευταία χρόνια, δεν έχει καμιά απολύτως προοπτική. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που όλες οι πολιτικές της κυβέρνησης, όλα τα «μεγάλα έργα», όλες οι μεγάλες επενδύσεις, όλοι οι μεγαλεπήβολοι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί σταματούν στην Ολυμπιάδα του 2004. Αυτή είναι και η τελευταία μεγάλη ευκαιρία κερδοσκοπικής λεηλασίας της χώρας. Από εκεί και πέρα, το χάος.

Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος της σημερινής διεθνοποίησης του ντόπιου κεφαλαίου. Το ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο αφού πρώτα προσεταιριστεί ξένα μονοπωλιακά συμφέροντα, δεν εξορμά με ιμπεριαλιστικό ορμητήριο τη χώρα, αλλά βιάζεται να συμμετάσχει στην κερδοσκοπική λεηλασία τόσο της χώρας του όσο και της γύρω περιοχής, όπου έτσι ή αλλιώς βασικός πρωταγωνιστής είναι το πολυεθνικό κεφάλαιο. Η διεθνοποίησή του ντόπιου μονοπωλιακού κεφαλαίου επιχειρείται όχι «αυτόβουλα», ούτε κύρια πάνω στη δική του «αυτοτελή» βάση συμφερόντων, αλλά κάτω από την ασφυκτική πίεση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και τη ραγδαία «απορρόφηση» των δικών του μεριδίων αγοράς στο εσωτερικό της χώρας από το πολυεθνικό κεφάλαιο. Το ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο αναζητά μέσα από τη συνάρθρωσή του με το πολυεθνικό κεφάλαιο όχι να διεκδικήσει τη δική του προνομιακή ένταξη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ούτε «καλύτερη θέση» στο μονοπωλιακό ανταγωνισμό, αλλά τη μακροπρόθεσμη κερδοσκοπική του επιβίωση σε συνθήκες όπου ο ελληνικός καπιταλισμός στο σύνολό του αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα προοπτικής.

Με το ευρώ ολοκληρώνεται πλέον μια διαδικασία μετατροπής του προβλήματος της εξάρτησης της Ελλάδας από καταστροφικό συνδυασμό ανάπτυξης και υπανάπτυξης, τυπικής ανεξαρτησίας και ουσιαστικής υποταγής, όπως ήταν εξυπαρχής ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους, σε κεντρικό πρόβλημα επιβίωσης για τη χώρα και το λαό της. Περιθώρια για αυταπάτες δεν υπάρχουν πια.

Η άμεση ανάγκη απεγκλωβισμού

Η πορεία της χώρας έτσι ή αλλιώς, με το ευρώ ή δίχως αυτό, ήταν εξαιρετικά προβληματική. Το ευρώ δεν πρόσθεσε απλά νέα βάρη, δεν επιδείνωσε μόνο ραγδαία τις άμεσες προοπτικές της χώρας, αλλά η έλευσή του εξάντλησε τα περιθώρια ακόμη και για μια διαχειριστική αντιμετώπιση ακόμη και των πιο οξυμένων προβλημάτων. Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων;

Καμιά σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να υπάρξει για την αντιμετώπιση της δεινότατης κατάστασης, αν πρώτα απ' όλα δεν απεγκλωβιστεί η χώρα από το ευρώ. Αυτό σημαίνει απλά ότι είναι άμεση ανάγκη η αποδέσμευση εδώ και τώρα από το ευρώ. Δίχως αυτήν είναι αδύνατον να υπάρξουν πολιτικές ριζικής αντιμετώπισης των οξύτατων προβλημάτων προς το συμφέρον της χώρας και του λαού της.

Το δυστύχημα είναι ότι η αριστερά σήμερα έχει συμβιβαστεί σε τέτοιο βαθμό με το καθεστώς εξάρτησης που θεωρεί είτε «δαιμονοποίηση του ευρώ» την άμεση απαλλαγή από αυτό είτε «αντικειμενική αναγκαιότητα» την πορεία προσάρτησης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Όμως τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Όσοι αρνούνται να θέσουν ως άμεσο αίτημα την αποδέσμευση από το ευρώ και την ΟΝΕ, δεν είναι παρά συνυπεύθυνοι, συνένοχοι στα αδιέξοδα που οικοδομεί το πολυεθνικό κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του, όσο κι αν ασκούνται σε αντικαπιταλιστικές κορώνες, σε αναφορές στο σοσιαλισμό και σε σκληρές καταγγελίες της κυβέρνησης και της ΕΕ.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Adam Smith, An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations, Book IV.iii.b.
[2] Walter Bagehot, A Universal Money, Collected Works, τ. II, [London, 1978], σελ. 65.
 

toxwni.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου