EPIOSYINFO NEWS
latest

728x90

468x60

Ειδικά συστήματα ειδοποίησης των πεζών σε φανάρια της Αττικής

Στην εγκατάσταση ειδικών, σύγχρονων συστημάτων αντίστροφης μέτρησης του χρόνου των σηματοδοτών για πεζούς προχωρά η Περιφέρεια Αττικής. Το συγκεκριμένο Πρόγραμμα, η δαπάνη του οποίου ανέρχεται σε περίπου 14.000 Ευρώ πλέον ΦΠΑ, έχει ως στόχο την ασφαλέστερη και καλύτερη διέλευση των πεζών από σηματοδοτούμενους κόμβους. Ήδη έχουν εγκατασταθεί και λειτουργούν τέτοια συστήματα σε 15 διαβάσεις που βρίσκονται σε διάφορα σημεία της Αττικής. 
 
Οι διαβάσεις στις οποίες εγκαθίστανται τέτοια συστήματα αντίστροφης μέτρησης για πεζούς, επιλέγονται από το αρμόδιο επιστημονικό προσωπικό της Περιφέρειας Αττικής, κατόπιν μελέτης και αφού κριθεί ότι πληρούνται τα απαιτούμενα κριτήρια. Στόχος είναι να αξιολογηθούν σταδιακά όλες οι σηματοδοτούμενες διαβάσεις πεζών της Αττικής, ώστε να βελτιωθεί η εξυπηρέτηση των πεζών, από πλευράς ασφάλειας και ταχύτητας, σε όλες τις περιοχές αρμοδιότητας της Περιφέρειας Αττικής. 
 
Λίγα λόγια για τη λειτουργία των συστημάτων αντίστροφης μέτρησης:
 
Κάθε τέτοιο σύστημα αποτελείται από δύο κυκλικές οθόνες με LED που συνδέονται με κεντρική μονάδα επεξεργασίας. Κάθε οθόνη προσαρμόζεται στο πάνω μέρος του αντίστοιχου σηματοδότη πεζών και μέσω ειδικού λογισμικού που έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Περιφέρειας Αττικής, απεικονίζει τα δευτερόλεπτα που απομένουν μέχρι την αλλαγή της τρέχουσας (πράσινης ή κόκκινης) ένδειξης του αντίστοιχου σηματοδότη πεζών. Με τον τρόπο αυτό οι πεζοί που θέλουν να διασχίσουν οδό με μεσαία νησίδα, όταν βαδίζουν στο πρώτο τμήμα της διάβασης (από το πεζοδρόμιο προς τη νησίδα), ταυτόχρονα ενημερώνονται από την ένδειξη της οθόνης της επόμενης διάβασης (από τη νησίδα προς το απέναντι πεζοδρόμιο) για το χρόνο πρασίνου που τους απομένει για να τη διασχίσουν. Εφόσον κρίνουν ότι προλαβαίνουν, μπορούν να επιταχύνουν το βήμα τους και να ολοκληρώσουν τη διέλευσή τους μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο με ασφάλεια χωρίς επιπλέον αναμονή στη νησίδα. Έτσι επιτυγχάνεται μείωση, (περίπου 90 δευτερολέπτων ανά σηματοδοτούμενη διάβαση) του χρόνου αναμονής και ταυτόχρονα αποτρέπεται το ενδεχόμενο ο πεζός να διακινδυνεύσει να διασχίσει τη διάβαση στο χρόνο του κόκκινου για να αποφύγει επιπλέον καθυστέρηση.
 

1 στους 3 δεν ακυρώνει εισιτήριο στα λεωφορεία;

Όχι, η λαθρεπιβίβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδίως σε λεωφορεία και τρόλεϊ, δεν είναι αστικός μύθος, αλλά πραγματικότητα, η οποία στερεί από το σύστημα δημόσιων συγκοινωνιών πολύτιμα έσοδα. Η τοποθέτηση τουρνικέ στις εισόδους των λεωφορείων της γραμμής 302 που συνδέει τον Σταθμό Δουκίσης Πλακεντίας του μετρό με τον Γέρακα ήταν αρκετή για να αυξήσει τα επικυρωμένα εισιτήρια κατά 33% σε σχέση με το διάστημα όπου η είσοδος στο όχημα γινόταν με τον παραδοσιακό, ελληνικό τρόπο, δηλαδή από όλες τις πόρτες και χωρίς κανέναν έλεγχο.
 
Στο πλαίσιο της προσπάθειας για την πάταξη της λαθρεπιβίβασης αλλά και της βελτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων εφαρμόζει πιλοτικά πρόγραμμα πρότυπης λειτουργίας σε τρεις υφιστάμενες λεωφορειακές γραμμές.
 
Μεταξύ των άλλων μεταβολών, σε μία από τις γραμμές αυτές εφαρμόστηκε και το μέτρο της επιβίβασης από την μπροστινή είσοδο του οχήματος στην οποία εγκαταστάθηκε θύρα εισόδου - τουρνικέ.
 
Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του μέτρου κρίθηκαν ιδιαίτερα ικανοποιητικά και το μέτρο της ελεγχόμενης εισόδου πρόκειται να επεκταθεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη λεωφορειακή γραμμή 302, Στ. Δ. Πλακεντίας - Γέρακας, όπου εφαρμόζεται και η επιβίβαση από την μπροστινή θύρα (με λειτουργία θύρας επιβίβασης - τουρνικέ) και έλεγχος κομίστρου από τον οδηγό, παρατηρήθηκε καθαρή αύξηση των επικυρώσεων των εισιτηρίων κατά 33% περίπου, χωρίς στο ίδιο διάστημα να υπάρξει μεταβολή στη συνολική επιβατική κίνηση!
 
Δηλαδή ο συνολικός αριθμός των επιβατών που εξυπηρετεί η γραμμή παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, αλλά, ως φαίνεται, μέχρι την τοποθέτηση της μπάρας ο ένας στους τρεις επιβάτες δεν ακύρωνε εισιτήριο.
 
Το σύστημα της ελεγχόμενης εισόδου αναμένεται να υιοθετηθεί πλήρως με την εγκατάσταση του αυτόματου συστήματος συλλογής κομίστρου που αναμένεται να γίνει την επόμενη χρονιά.

Κυβέρνηση εκτός ορίων !!!

“ Πώς είναι δυνατόν λοιπόν, να εμπιστεύεται κάποιος (κυβερνών έστω) βουλευτής τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ότι δίνουν τον υπέρ των αδυνάτων αγώνα; Πώς είναι δυνατό να…δίνει αξιοπιστία στα λόγια τους, όταν και την πιο απλή πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως αυτήν για την προστασία από τους πλειστηριασμούς, την αντιμετωπίζουν με χλευασμό; ”

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Δεν ήταν η ώρα της ψηφοφορίας επί της πρότασης δυσπιστίας, την οποία είχε προ ολίγων εβδομάδων καταθέσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν ήταν ούτε κατά τις ονομαστικές ψηφοφορίες, θυελλώδεις κάποιες από αυτές. Να μην είναι και τώρα, που πλησιάζει το τέλος της κατοικίας και της μεταφοράς-κατά τις συστάσεις των θρασυτέρων της τρόικας-των Ελλήνων ιδιοκτητών σε οίκους αστέγων, ή (θα το πουν κι αυτό) στους καταυλισμούς τους προορισμένους για τους άτυχους μετανάστες που είχαν την έμπνευση να έρθουν στη χώρα μας, για το καλύτερο αύριο;

Πιθανόν να είναι τώρα, που ορισμένοι βουλευτές της κυβερνώσας πλειοψηφίας δηλώνουν ότι έφτασαν στο μη περαιτέρω. Από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ανάκατοι. Αν και ψήφισαν  το ένα μετά το άλλο τα απεχθή μέτρα που οδήγησαν την ελληνική κοινωνία στη βίαιη φτωχοποίηση, αν και νομιμοποίησαν την απαξίωση κρίσιμων οργανισμών του δημόσιου τομέα, αν και έδειξαν το δρόμο της εξόδου από την εργασία τους σε δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, αν και εκχώρησαν στα σκλαβοπάζαρα των δανειστών, αντί δόσεις δανείων, το δικαίωμα του πολίτη στην ελπίδα, τώρα, λένε, θα αντισταθούν και θα συμβάλουν στην αντιστροφή, σε μια άλλη πορεία προς την ανάκαμψη και την αξιοπρέπεια.

Ενδεχομένως.

Οι παγιδευμένοι πολίτες στις προεκλογικές εξαγγελίες και μετεκλογικές διαβεβαιώσεις των Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου αναμένουν να (τους) δουν. Χωρίς, αυτή τη φορά, να κρυφτούν πίσω από διατάξεις ασάφειας και εύνοιας υπέρ των κυνηγών κεφαλών και οικιών. Διότι το δόγμα «ας πρόσεχαν», το οποίο υφίσταται από εποχής Σημίτη, πρέπει κάποια στιγμή να ανατραπεί.

Τότε, στο χρηματιστήριο τους οδήγησε ο τότε πρωθυπουργός, για να έχουν καλύτερες αποδόσεις στις αποταμιεύσεις τους, όταν έριξε τα επιτόκια ταμιευτηρίου σε μηδενικά επίπεδα. Με την εγγύηση της καλπάζουσας προς την επιτυχία οικονομίας, μιας οικονομίας που γινόταν πρότυπο της Ευρώπης και μπορούσε να φιλοξενήσει τα όνειρα και τις ορέξεις κάθε τυχάρπαστου, και συνακόλουθα να φιλοξενήσει και χλιδάτους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρπαχτής και της κοπανιστής.

 

 

Ναυάγησαν όσοι τον πίστεψαν. Όπως ναυάγησαν και όσοι στη συνέχεια πίστεψαν στο κραταιό τραπεζικό σύστημα και τις διαβεβαιώσεις μεγάλων πιστωτικών ομίλων, ότι με την εγγύησή τους μπορούν να αποκτήσουν το σπίτι που ονειρεύονταν, να αποκτήσουν αγαθά που δεν ονειρεύονταν, να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους, ν’ ανοίξουν τα πανιά τους σε κάτι καλύτερο. Κι ακολούθησαν, στον ίδιο δρόμο προς την άβυσσο, όσοι έκαναν το σταυρό τους που τις αποταμιεύσεις τους είχαν εμπιστευτεί στα κρατικά ομόλογα, θωρακισμένα καθώς ήταν με την εγγύηση του δημοσίου… Ποιο δημόσιο όμως; Αυτό που απαξίωνε και  καταργούσε τον εαυτό του, θα προστάτευε αυτούς που επένδυσαν στην αξιοπιστία του;

Τι πάει να πει, τώρα, «μέχρις ενός ορίου» θα είναι η προστασία για την πρώτη κατοικία; Ποιος και με ποια κριτήρια ορίζει αυτά τα όρια; Οι τράπεζες που έδωσαν τα δάνεια με την εγγύηση των εισοδημάτων του κάθε δανειολήπτη; Η εφορία που απειλεί με δημεύσεις τους άνεργους και τους αμειβόμενους με αποδοχές ημιαπασχολούμενο εργαζόμενους; Ή η τρόικα, η οποία ορίζει ποιοι, πόσοι και σε ποια όρια θα ζουν σ’ αυτόν τον τόπο; Και ποια από την ακίνητη περιουσία που έχει αποκτήσει ο καθένας είναι η εκτός ορίου;

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν, να εμπιστεύεται κάποιος (κυβερνών έστω) βουλευτής τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ότι δίνουν τον υπέρ των αδυνάτων αγώνα; Πώς είναι δυνατό να δίνει αξιοπιστία στα λόγια τους, όταν και την πιο απλή πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως αυτήν για την προστασία από τους πλειστηριασμούς, την αντιμετωπίζουν με χλευασμό; Όποια σκοπιμότητα και αν τους κρατάει ακόμα το χέρι, για να ψηφίζουν «ναι». Ακόμα και η σκοπιμότητα διατήρησης της έδρας τους. Γιατί κινδυνεύει πια να χαθεί κι αυτή (όπως ακόμα και οι φίλιες πια δημοσκοπήσεις δείχνουν), μαζί με τα κινητά και ακίνητα της περιουσίας των ψηφοφόρων τους.

Εκτός ορίων είναι εδώ και καιρό η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός της, ο οποίος συνεντευξιαζόμενος (αρχές Νοεμβρίου) με τον Γιάννη Πρετεντέρη διαβεβαίωνε, ότι το 2013 θα ήταν η τελευταία χειρότερη χρονιά!

πηγη

Καταστολή μέσω της ανάγκης για επιβίωση !!! (Workfare)

Νέες μορφές εκμετάλλευσης υιοθετούνται προκειμένου να χειραγωγηθούν άνεργοι και εργαζόμενοι

Η ανεργία που διαρκώς αυξάνεται αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για την κυριαρχία προκειμένου να  αφανίσει και τις ελάχιστες κατακτήσεις που έχουν πλέον απομείνει.

Το workfare ή πιο απλά η εργασιοθεραπεία με ελάχιστο χαρτζιλίκι, υιοθετήθηκε από πέρυσι και στοχεύει στην τεχνητή μείωση των ποσοστών ανεργίας καθώς και στην απαλλαγή του κράτους από τη χορήγηση επιδόματος στους χιλιάδες ανέργους.

Tης Μαρίας Γερογιάννη

Η αρχή έγινε πριν ένα χρόνο με τα προγράμματα κατάρτισης επιδοτούμενων ή κατόχων κάρτας ανεργίας του ΟΑΕΔ οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν για ένα μήνα στη χρήση Η/Υ. Το κίνητρο για τη συμμετοχή του ανέργου ήταν ποσό πεντακοσίων ευρώ. Φυσικά κανείς δεν τους είπε ότι για να πάρουν το συγκεκριμένο ποσό έπρεπε να χάσουν το επίδομα ανεργίας και να μηδενιστεί η κάρτα τους άρα να διαγραφεί όλο το προηγούμενο διάστημα που ήταν χωρίς εργασία.

Στο πρόγραμμα αυτό συμμετείχαν 30.000 άνεργοι οι οποίοι πήραν τα πεντακόσια ευρώ με πολλούς μήνες καθυστέρηση, ενώ άλλοι, όπως κατήγγειλαν στη «Δράση», παρά λίγο να μην τα πάρουν ποτέ γιατί οι υπεύθυνοι για την υλοποίηση του προγράμματος έχασαν τα στοιχεία τους ή έτσι ισχυρίστηκαν. Το ίδιο πρόγραμμα έχει εξαγγελθεί και για φέτος.

Ένα άλλο τρικ αποτελούν τα προγράμματα της λεγόμενης κοινωφελούς εργασίας που ωφελεί μόνο τους επιτήδειους οι οποίοι ήδη διατηρούσαν ή έσπευσαν να στήσουν ΜΚΟ μέσω των οποίων απασχολούνται άνεργοι για την κάλυψη των αναγκών του δημοσίου.

Ενδεικτικό της ποιότητας του συνδικαλιστικού κατεστημένου είναι μάλιστα το γεγονός ότι και η ΓΣΕΕ δήλωσε ότι μετατρέπει το ΙΝΕ σε ΜΚΟ για να επωφεληθούν οι κρατικοδίαιτοι εργατοπατέρες και ημέτεροι.

Από το 2012 μέχρι τώρα στο πρόγραμμα που είναι πεντάμηνης διάρκειας συμμετείχαν περίπου 80.000 άνεργοι οι οποίοι εργάστηκαν για να καλύψουν πάγιες ανάγκες νοσοκομείων, δημοτικών υπηρεσιών κ.λπ., για 25 ευρώ την ημέρα ή 625 ευρώ το μήνα. Οι ενοικιαζόμενοι από τις ΜΚΟ άνεργοι και για λίγο εργαζόμενοι πήραν το ποσό – δόλωμα με μεγάλη καθυστέρηση και αφού σε πολλές περιπτώσεις προχώρησαν σε κινητοποιήσεις. Ανάλογο πρόγραμμα τίθεται σε εφαρμογή από φέτος έως και το 2014 με κουτσουρεμένη αμοιβή της τάξης των 19,6 ευρώ την ημέρα ή 490 ευρώ το μήνα. Για τους νέους ανέργους έως 25 ετών το περιστασιακό μεροκάματο πέφτει στα 17,1 ευρώ και μειώνεται στα 427 ευρώ το μήνα. Έτσι, το δημόσιο εξοικονομεί μισθούς και επιδόματα που θα έπρεπε να καταβάλλει σε κανονικά εργαζόμενους, ενώ κερδίζουν και οι ΜΚΟ. Η εφαρμογή ανάλογου προγράμματος εξετάζεται, άλλωστε, και από το υπουργείο Δικαιοσύνης για την αποσυμφόρηση των φυλακών ως εναλλακτική έκτιση ποινής με την παροχή κοινωφελούς εργασίας από τους κρατούμενους.

Στις νέες μορφές εκμετάλλευσης προστίθεται και το πρόγραμμα εξάωρης πρακτικής άσκησης για πέντε μήνες σε ιδιωτικές εταιρίες νέων ανέργων έως 29 ετών.

Οι εταιρίες, για κάθε άνεργο που προσλαμβάνουν, παίρνουν 2.700 ευρώ αν πρόκειται για πτυχιούχο ή 2.400 ευρώ για τους απόφοιτους λυκείου. Δηλαδή, λαμβάνουν 400 ευρώ για την κατάρτιση και 460 ευρώ για τη μηνιαία αμοιβή του ανέργου, η οποία μειώνεται στα 400 ευρώ εφόσον αυτός δεν έχει πτυχίο. Οι 35.000 που θα απασχοληθούν τη διετία 2013-2014 θα εισπράξουν την αμοιβή για την εργασία τους άγνωστο μετά από πόσο διάστημα. Οι επιχειρήσεις, εξάλλου, που θα προσλάβουν τους ανέργους μετά τη λήξη του προγράμματος θα πάρουν αυξημένη επιδότηση, ενώ οι «τυχεροί» που θα συνεχίσουν να εργάζονται θα υπογράφουν εξάμηνες ατομικές συμβάσεις. Τους όρους του παιχνιδιού λοιπόν θα τους κανονίζουν οι εργοδότες που θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για απόκτηση φτηνού ανθρώπινου δυναμικού.

Στα παραπάνω προγράμματα, την ασφάλιση των ανέργων αναλαμβάνει ο ΟΑΕΔ που καλύπτει τα ένσημα μόνο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά όχι για σύνταξη ή καταβολή επιδόματος ανεργίας στο μέλλον.

Ιδιότυπη μέθοδος “σωφρονισμού”

Το workfare δεν είναι εφεύρεση της κυριαρχίας στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, στη Μ. Βρετανία και αλλού, ενώ οι μορφές εκμετάλλευσης συνεχώς ανανεώνονται σε όφελος πάντα των κρατούντων και των εργοδοτών.

Η περιστασιακή απασχόληση με αμοιβές ψίχουλα συμπληρώνει το παζλ που συνθέτει ένα εργασιακό μοντέλο – λάστιχο το οποίο περιλαμβάνει την ενοικίαση εργαζομένων από ιδιώτες σε άλλους ιδιώτες και την εργασία για λίγες ώρες ή ημέρες το μήνα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να έχουν δελτίο παροχής υπηρεσιών, δηλαδή εμφανίζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες ή υπογράφουν συμβάσεις που καλύπτουν τις ανάγκες του εργοδότη και όχι τις δικές τους.

Η διάλυση του εργασιακού πλαισίου με την εγκαθίδρυση καθεστώτος πλήρους ανασφάλειας σε συνδυασμό με την απειλή της ανεργίας λειτουργούν σαν μοχλός πίεσης και καταστολής καθώς οι επισφαλώς εργαζόμενοι δύσκολα διεκδικούν βελτίωση των όρων της ζωής τους και είναι πιο χειρίσιμοι για το σύστημα εξουσίας. Ειδικά οι άνεργοι που διαρκώς αυξάνονται χειραγωγούνται με την καλλιέργεια της ελπίδας απασχόλησης έστω και για ένα κομμάτι ψωμί και το κράτος αποφεύγει ενοχλητικές κινητοποιήσεις και φαινόμενα ανυπακοής στις επιταγές του.

Πρόκειται για μια ιδιότυπη μέθοδο σωφρονισμού επικίνδυνων κομματιών της κοινωνίας όπως οι νέοι άνεργοι ή οι λιμοκτονούντες εργαζόμενοι που εφαρμόζει η ολοκληρωτική δημοκρατία για να διατηρηθεί το κλονισμένο σύστημα εξουσίας.

Ωστόσο, το κυνήγι μιας υποταγμένης επιβίωσης απέχει πολύ από τη ζωή και αυτό το συνειδητοποιούν όλο και περισσότερες κατηγορίες ανέργων ή εργαζόμενων που σχεδιάζουν και στήνουν το παρόν και το μέλλον τους παίρνοντας την τύχη τους στα χέρια τους χωρίς εκπροσώπους και φωτισμένες ηγεσίες.

πηγη

Ωστικό κύμα: Έρχεται κι ας μην φαίνεται…

Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, μου θυμίζει, στην κυριολεξία, σκηνικό θεάτρου.

Δηλαδή, κρεμασμένα καραβόπανα, βαμμένα και ζωγραφισμένα, σκαλωσιές με σωλήνες και  μαδέρια, τοιχία με κοντραπλακέ και νοβοπάν, καρέκλες, καναπέδες και τραπέζια δανεισμένα από εταιρία επίπλων και ανθρώπους που υποδύονται άλλους, που υποκρίνονται ότι είναι κάποιοι που δεν είναι στην πραγματικότητα, ενώ επαναλαμβάνουν εις επήκοον των καθημένων αυτά που τους υπαγορεύει ο κρυμμένος υποβολέας.

by  

Το έργο περιλαμβάνει τερατολογίες, ψέματα, συκοφαντίες, παραπληροφόρηση, κοροϊδίες και άφθονη λάσπη που αποκτούν σάρκα καθώς λέγονται από γνωστούς ηθοποιούς και με τη βαρύτητα που προσδίδει στα λεγόμενά τους η υπερυψωμένη σκηνή που διαχωρίζει τους θεατές, τους κανονικούς ανθρώπους, με την καθημερινή μορφή και συμπεριφορά τους, από τους ηθοποιούς που άλλοι είναι και άλλα λένε και πράττουν, σύμφωνα με το έργο που έχει γράψει ο συγγραφέας και έχει σκηνοθετήσει ο σκηνοθέτης που δεν είναι παρόντες, για την παράσταση που ανεβάζει ο εκτελεστής θιασάρχης.
 

Πάνω στη σκηνή, λοιπόν, όλα είναι στημένα και ψεύτικα, και όλα όσα λέγονται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά κατασκευάζουν και διαπλάθουν μια εικονική, μια θεατρική πραγματικότητα, που όσο πιο καλοί και πειστικοί είναι οι συντελεστές της παράστασης, τόσο πιο εύληπτη και αποδεκτή είναι η εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζουν. Μια οικογένεια είναι όλοι, που εμφανίζονται να ζουν αρμονικά, με μικροπροβλήματα και μικροδιαφορές, πού είναι φυσικές μέσα σε μια πολυμελή ομήγυρη.
 

Μέχρι εδώ καλά. Μάλιστα, όπως δείχνει η εξέλιξη των διαδραματιζομένων επί σκηνής, πάμε και για ευτυχές τέλος, για χάπι έντ. Στόχος είναι να φεύγει το κοινό για το σπίτι του ευχαριστημένο, εξημερωμένο, καθησυχασμένο, βέβαιο ότι η ζωή κυλάει ομαλά και όλα πάνε κατ’ ευχήν, ότι οι δυσκολίες δεν είναι τόσο μεγάλες όσο φαίνονται, η κατάσταση που ζούμε δεν είναι τόσο τραγική και, εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν και χειρότερα, τα οποία μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα αν δεν δεχτούμε αναντίρρητα όσα μας συμβαίνουν.
 

Κάπως έτσι είναι το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Προβλήματα υπάρχουν, μικρά και μεγάλα, αλλά τα διαχειρίζονται στιβαρά χέρια και μυαλά που ξέρουν τι κάνουν, για το καλό όλων. Αν όμως, δει κανείς το σκηνικό από τα παρασκήνια, παρακολουθήσει όσα γίνονται στα καμαρίνια και περάσει από το λογιστήριο της επιχείρησης, η εικόνα, η πραγματική, είναι εντελώς διαφορετική.
 

Χωρίς σκηνοθέτη στην αθέατη πλευρά του έργου, χωρίς σκηνογράφο, χωρίς κοστούμια και χωρίς κοινό, μένει κανείς εμβρόντητος απ’ αυτό που αντικρίζει. Οι εισπράξεις είναι πενιχρές, τα χρέη πελώρια, τα εξώδικα, τα ειδοποιητήρια και τα κατασχετήρια σωρό, ο ταμίας και ο λογιστής πελαγωμένοι και ο επιχειρηματίας τρελαμένος. Οι ηθοποιοί δεν μιλιούνται μεταξύ τους και αλληλοκατηγορούνται για την αποτυχία, οι κομπάρσοι πηγαίνουν μια με τον ένα πρωταγωνιστή και μια με τον άλλο, ομαδοποιούνται, διασπώνται και αλλάζουν συνεχώς τις συμμαχίες τους, προσπαθώντας να επιβιώσουν απομακρυνόμενοι από τον πιο αδύναμο και προσκολλούμενοι στον εκάστοτε ισχυρότερο. Μερικές φορές, πέφτει και μπουνίδι, και μαχαιριές πισώπλατες, όταν οι βρισιές και οι λάσπες δεν επαρκούν. Ο ένας πουλάει τον άλλον σε κάθε φιάσκο κι όλοι μαζί συμφωνούν μόνο στο ό,τι πρέπει να εμφανίζονται ενωμένοι ενώπιον του κοινού το οποίο οφείλουν να συνεχίσουν να εξαπατούν αξιοποιώντας το μέγιστο των υποκριτικών τους ταλέντων.

Το μπουλούκι της Δεξιάς
Το κόμμα της Δεξιάς ήταν ανέκαθεν ένα μπουλούκι κυνηγών του χρήματος και της εξουσίας που λεηλατούσε τον τόπο υπηρετώντας ξένους κηδεμόνες που ανέκαθεν έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος, με κάθε μέσο και κάθε τρόπο. Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι στην αρχή, Γερμανοί μετά, πάλι Άγγλοι, Αμερικάνοι, και σήμερα Γερμανοί, Αμερικάνοι, Γάλλοι, Άγγλοι κι από κοντά παραπληρωματικοί, Ισραηλινοί, Κινέζοι, Ρώσοι, Άραβες και funds, οι περίφημοι διεθνείς επενδυτές, τοκογλύφοι περιωπής.
 

Η σημερινή Νέα Δημοκρατία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο δεξιό σχηματισμό. Είναι ένα τόσο αρπαχτικό μόρφωμα, τόσο ξενόδουλο και ληστρικό, που όμοιό του ίσως να μην έχει γνωρίσει η Ελλάδα, ούτε καν στα χρόνια της Κατοχής. Είναι δε τόσο κανιβαλικό αυτό το κομματικό μόρφωμα που αφενός ενσωμάτωσε και έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στα ακροδεξιά ρετάλια που απορρόφησε από το καρατζαφερικό τσίρκο, και αφετέρου επέπεσε με μανία όχι μόνο πάνω στα κοινωνικά στρώματα που ανέκαθεν αποτελούν τα πάγια θύματα της εκμετάλλευσης, τους εργάτες και τους χαμηλόμισθους υπαλλήλους, αλλά επέπεσε και πάνω στα μεσαία στρώματα που δημιουργήθηκαν στα χρόνια της παντοδυναμίας της και μέχρι τώρα στήριζαν την εξουσία, είτε την καθαρή Δεξιά είτε τη μεταλλαγμένη πρώην Σοσιαλδημοκρατία. Κι έχει πάρει τέτοια φόρα που, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, επέπεσε πάνω και σε τμήματα της όποιας αστικής τάξης έχει η χώρα.
 

Επί της ουσίας, η Δεξιά σήμερα, αυτό το παραγκοειδές κατασκεύασμα, εκπροσωπεί μια μικρή ολιγαρχία, μερικές εκατοντάδες οικογένειες με ονοματεπώνυμο, προνομιούχους και κρατικοδίαιτους ολιγάρχες και μερικές χιλιάδες άλλους που ευνοήθηκαν, πλούτισαν, δεν φορολογήθηκαν, έκαναν οφσόρ εταιρίες και έβγαλαν τα μετρητά τους στο εξωτερικό, στη Γερμανία, την Ελβετία, τη Μ. Βρετανία και όλα τα νησιά που είναι προτεκτοράτα και τελούν υπό την φορολογική ασυλία των μητροπόλεων για να συγκεντρώνουν όλο το μαύρο χρήμα της οικουμένης.
 

Η σημερινή Δεξιά δεν εκπροσωπεί πια τα συμφέροντα της μεγάλης εκλογικής της βάσης, αλλά παραμένει πολιτικός και ιδεολογικός εκφραστής της. Πολιτικά δείχνουν να κινούνται ενιαία, ενώ κοινωνικά και οικονομικά το χάσμα μεταξύ τους διευρύνεται ασταμάτητα. Αυτή είναι μια μεγάλη αντίφαση που κάποια στιγμή θα σκάσει σαν οβίδα μέσα στα σκέλια της Δεξιάς, γιατί και οι πολιτικοϊδεολογικές συγγένειες και εμμονές έχουν τα όρια τους. Όλο και περισσότεροι στη Νέα Δημοκρατία αντιλαμβάνονται ότι στέκονται πάνω σε κινούμενη άμμο, που ξαφνικά μπορεί να τους ρουφήξει και να τους εξαφανίσει, όπως έγινε με την παραδοσιακή Δεξιά άλλων χωρών, στην Τουρκία πριν από μερικά χρόνια, στην Τσεχία προσφάτως και αλλού. Γι’ αυτό και οι ακροδεξιοί τελάληδες στη Νέα Δημοκρατία, τύπου Φαήλου Κρανιδιώτη και Άδωνη Γεωργιάδη, με τις ευλογίες του Σαμαρά, αλλά και οι κολαούζοι του συγκροτήματος, έχουν ανεβάσει τα ντεσιμπέλ και χύνουν χολή προς κάθε κατεύθυνση. Όχι μόνο για να τρομάξουν τους πολίτες που διαμαρτύρονται, αλλά και για να συγκρατήσουν, δημιουργώντας φόβο και θολούρα, το δικό τους μπλοκ που είναι έτοιμο να θρυμματιστεί.
 

Το ΠΑΣΟΚ είναι για φυλακή, αύτανδρο. Οι λίστες Λαγκάρντ, οι λίστες της Ζίμενς, οι λίστες των υποβρυχίων και των αρμάτων μάχης, κι ένα σωρό άλλες λίστες που είναι στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών, των κυβερνήσεων των μητροπόλεων και των ολιγοπωλίων που τους έχωναν τις μίζες, περιέχουν όλα τα ονόματα των υπουργών και βουλευτών, ή των συγγενών τους, ή των συνεργών τους, που τα έπαιρναν. Αυτοί δεν μπορούν να κάνουν ούτε πίσω ούτε μπρος. Ο Τσοχατζόπουλος και ο Παπακωνσταντίνου διώχτηκαν όχι κυρίως για να δείξουν στο λαό ότι τάχα μου αποδίδεται δικαιοσύνη, αλλά για να δώσουν ένα χειροπιαστό δείγμα στους υπόλοιπους τι θα πάθουν εάν τολμήσουν να αθετήσουν τις συμφωνίες με τους κηδεμόνες τους, τους εμπόρους όπλων και τους δανειστές τοκογλύφους. Και τα παραδείγματα είναι ακραία ακριβώς γι’ αυτό το σκοπό. Τόσο του Τσοχατζόπουλου που παρά λίγες ψήφους θα είχε γίνει πρωθυπουργός αντί του Σημίτη, όσο και του Παπακωνσταντίνου που τους υπηρέτησε με μέγιστο ζήλο, αλλά δεν κατάλαβε ποτέ ότι ήταν αναλώσιμος, όπως αναλώσιμοι για τις μητροπόλεις είναι όλοι οι δουλοπρεπείς συνεργάτες των ισχυρών αφεντικών.

Βουλωμένες μύτες
 

Είναι πολύ σάπιο το οικοδόμημα της Δεξιάς, αλλά οι αρωματισμένες μύτες των νεοαντικομμουνιστών δεν ενοχλούνται από την μπόχα. Ακόμα κι αυτών που προέρχονται από την Αριστερά. Όχι πως είναι κομμουνιστική η Αριστερά μας, αλλά αυτοί, παντού, σε κάθε αντιφρονούντα, σε κάθε αντιμνημονιακό, σε κάθε αντιευρωπαϊστή, σε κάθε διαμαρτυρόμενο πολίτη, βλέπουν έναν κομμουνιστή και, μάλιστα, αιμοβόρο. Οι ίδιοι, μέσα στα χρόνια εξοικειώθηκαν με τη σαπίλα. Πέρασαν καλά, βολεύτηκαν, θεσούλες, γκόμενες (δεν λέω και γκόμενοι, γιατί σχεδόν όλοι της ΔΗΜΑΡ που βγαίνουν μπροστά είναι αρσενικού γένους), εξοχικά, τζιπάκια, αρμανάκια, αναγνώριση, τηλεόραση, τι άλλο μπορεί να θέλει ένας βολεμένος αριστερούλης σε συνθήκες καπιταλισμού;
 

Τώρα, λοιπόν, που όλα γκρεμίζονται, αντί να εξεγερθούν ακόμα κι αυτοί εναντίον εκείνων που θέτουν σε κίνδυνο το βόλεμά τους, στρέφονται εναντίον των πρώην συντρόφων τους. Γιατί, πιο πολύ και πάνω απ’ όλα, κι απ’ τα βολέματα, τα τηλεπαράθυρα, τις θεσούλες και τις γκομενούλες, την πολιτική, κοινωνική και ιδεολογική μετάλλαξή τους θέλουν να υπερασπιστούν.
 

Δεν είναι πολύ εντυπωσιακό ότι όλοι αυτοί οι προοδευτικοί, τα επαγγελματικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ, οι δημοσιογράφοι, οι πανεπιστημιακοί και οι συγγραφείς που μισούν και εκτοξεύουν δηλητήρια εναντίον της Αριστεράς, δεν βρίσκουν ούτε μία λεξούλα να πουν για το καθεστώς, για τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ; Να μην τους χαλάει τίποτα; Να μην τους βρομάει τίποτα; 

Να μην αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά με την κυβέρνηση, με τους δανειστές, με τους Γερμανούς; Ότι δύο εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν δουλειά, εκατοντάδες χιλιάδες μαγαζιά έχουν ήδη κλείσει, ότι κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία, ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν σπίτι να κοιμηθούν και ένα πιάτο φαΐ να φάνε, ότι πολλοί περισσότεροι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, ότι όλη η δημόσια περιουσία περιέρχεται σε ξένους, ότι η δημοκρατία είναι για κλάματα, ότι, ότι, ότι… Και να θεωρούν ότι ο κακός στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Καλά, μπορεί το ατομικό σου συμφέρον να σε κάνει άδικο και ψεύτη. Μπορεί να σε κάνει και τόσο μαλάκα; Αυτό πια δεν είναι πολιτικό ζήτημα. Πρέπει εφεξής να απευθυνόμαστε σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους και νευρολόγους. Ίσως και δεσποτάδες, εάν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, με τον Κουβέλη, τον Λυκούδη, τον Μπίστη, τον Ψαριανό, τη Σώτη και τον Χωμενίδη. Μόνο ο θεός…
 

Έτσι, λοιπόν, η σάρα και η μάρα, και μαζί και μόνοι, με νύχια και με δόντια, προσπαθούν να διασώσουν την καθεστηκυία τάξη, νεοδημοκράτες, πασοκτζήδες και δημαρίτες, γλείφοντας τον Μπόμπολα και τον Ψυχάρη, για να γλιτώσουν μερικοί τη φυλακή και οι υπόλοιποι να μην στραπατσαριστούν από το ωστικό κύμα που ακόμα δεν φαίνεται, αλλά είναι πολύ πιθανό να έχει ήδη ξεκινήσει και να πλησιάζει…

πηγη

Εγκρίθηκε η μελέτη ανάπλασης της Πανεπιστημίου

Ομόφωνα εγκρίθηκε σήμερα από το Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής του ΥΠΕΚΑ η οριστική αρχιτεκτονική μελέτη της ανάπλασης της οδού Πανεπιστημίου (Λεωφόρος Ελευθερίου Βενιζέλου) στο Δήμο Αθηναίων, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση.

Πρόκειται για την αρχιτεκτονική μελέτη του έργου «Ανάπλαση της Πανεπιστημίου και επέκταση του Τραμ με συναφείς κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης του Κέντρου της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου», την οποία χρηματοδοτεί το Κοινωφελές Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» με σκοπό τη δωρεά στο Ελληνικό Δημόσιο, με βάση την Κοινή Υπουργική Απόφαση Υπουργών ΠΕΚΑ και ΥΠΥΜΕΔΙ (ΦΕΚ 1648Β-11/5/2012).

Ο Υπουργός Αναπληρωτής ΠΕΚΑ, Σταύρος Καλαφάτης, δήλωσε σχετικά:

«Η ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου μπορεί να δώσει νέα πνοή στο δημόσιο χώρο του κέντρου της Αθήνας. Η συγκεκριμένη ανάπλαση αναδεικνύει τον κτιριακό πλούτο της περιοχής και αποδίδει την πρέπουσα αξία στα εμβληματικά κτίρια με την οργάνωση του δημόσιου χώρου. Η ανάδειξη και προβολή των εμβληματικών διατηρητέων κτιρίων θα συμβάλει στην αναβάθμιση του πολιτιστικού περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής κατοίκων και επισκεπτών. Η ενίσχυση της πρόσβασης στο κέντρο της πόλης με μέσα σταθερής τροχιάς οικολογικής φιλοσοφίας θα μειώσει επίσης τους παραγόμενους ρύπους σε σημαντικό βαθμό.

Ευελπιστούμε ότι θα επανεντάξει τις χαμένες εμπορικές χρήσεις, θα αναζωογονήσει τις υφιστάμενες και θα ενθαρρύνει την επιστροφή της κατοικίας στο κέντρο της Αθήνας. Οι αστικές αναπλάσεις άλλωστε, σε κάθε πόλη, έχουν ως στόχο ο δημόσιος χώρος να μπορεί να γίνει υπόθεση του καθενός. Να είναι πεδίο συνευθύνης όλων αλλά και πεδίο ισότιμης πρόσβασης σε δραστηριότητες που συνάδουν με τους κανόνες της έννομης Πολιτείας και της βιώσιμης ανάπτυξης.».

πηγη

Έλεγχος πόθεν έσχες: Δικαστικός με καταθέσεις 7.965.000€ και υπάλληλος Πολεοδομίας με 1.065.000€

Ίλιγγο προκαλούν τα ποσά που βρέθηκαν στην κατοχή δημοσίων υπαλλήλων. Ακίνητα και καταθέσεις εκατομμυρίων, που δεν δικαιολογούνται.
 

Δείτε τη λίστα με τους "κροίσους"

Στην τσιμπίδα του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ) πιάστηκαν16 δημόσιοι υπάλληλοι με ακίνητα και καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ που, όπως αναφέρουν στην έκθεση τους οι επιθεωρητές, δεν δικαιολογούνται από "νόμιμα και εμφανή εισοδήματα".
 

Οι φάκελοι 143 προϊσταμένων και υπαλλήλων εφοριών, που εμφανίζονται να έχουν στείλει εμβάσματα στο εξωτερικό συνολικού ύψουςν άνω των 100.000 ευρώ ο καθένας, κατά την περίοδο 2009-2011, αναμένεται να αποσταλούν στον οικονομικό εισαγγελέα.


Πρόκειται για χαρακτηριστικές περιπτώσεις από τα αποτελέσματα ελέγχων σε πόθεν έσχες που πραγματοποιούν το τελευταίο διάστημα οι «αδιάφθοροι» του Δημόσιου:


1 Διοικητικός Υπάλληλος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου: Αγορά ακινήτου 4 στρ. σε τουριστικό νησί. Καταθέσεις συνολικού ύψους 60.000€


2 Διοικητικός Υπάλληλος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου: Καταθέσεις συνολικού ύψους 350.000€


3 Εφοριακός Υπάλληλος: Καταθέσεις συνολικού ύψους 230.000€


4 Διοικητικός Υπάλληλος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου: Αγορά τριών ακινήτων. Καταθέσεις συνολικού ύψους 75.000€


5 Υπάλληλος Πολεοδομίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 1.065.000€


6 Υπάλληλος Δημόσιας Υπηρεσίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 940.000€


7 Διοικητικός Υπάλληλος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου: Καταθέσεις συνολικού ύψους 675.000€


8 Δικαστική υπάλληλος: Καταθέσεις συνολικού ύψους 7.965.000€


9 Υπάλληλος δασικής υπηρεσίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 88.000€


10 Υπάλληλος Πολεοδομίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 600.000€


11 Υπάλληλος Πολεοδομίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 450.000€


12 Υπάλληλος Πολεοδομίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 350.000€


13 Υπάλληλος Πολεοδομίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 1.020.000€


14 Υπάλληλος Πολεοδομίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 600.000€


15 Τελωνειακός υπάλληλος: Καταθέσεις συνολικού ύψους 920.000€


16 Υπάλληλος δασικής υπηρεσίας: Καταθέσεις συνολικού ύψους 1.010.000€


Πηγή

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ…..

Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης το οποίο είναι υπεύθυνο για την Δημόσια Διοίκηση και που πρέπει να δίνει το παράδειγμα στα άλλα Υπουργεία αποφάσισε να κάνει τοποθετήσεις προϊσταμένων Διευθύνσεων και Τμημάτων. Με μια απλή απόφαση Υπουργού τοποθετήθηκαν ως Προϊστάμενοι, υπάλληλοι με βαθμό Δ΄και Γ΄ δηλαδή με 10-15 χρόνια υπηρεσίας, υπάλληλοι χωρίς μεταπτυχιακό, υπάλληλοι ΤΕ κατηγορίας. Δηλαδή υπουργέ μου άλλα λες και άλλα πράττεις. Από την μια υποστηρίζεις ότι οι σπουδές και τα μεταπτυχιακά, δηλαδή τα προσόντα, πρέπει να έχουν προβάδισμα, και από την άλλη αφήνεις εκτός θέσεων υπαλλήλους κλάδου ΠΕ με μεταπτυχιακά, με τεράστια εμπειρία καθώς και απόφοιτους της σχολής Δημόσιας Διοίκησης. 

Επίσης Υπουργέ μου γιατί να βιαστείς να κάνεις τοποθετήσεις και δεν έκανες κρίσεις των υπαλλήλων, να βγουν τα μόριά τους και κανείς να μην μπορεί να πει τίποτε. Πού είναι η αξιοκρατία για την οποία κόπτεσαι από κανάλι σε κανάλι . Μήπως γιατί κάποιοι από αυτούς που τοποθέτησες δεν έχουν προσόντα και επ’ ουδενί δεν θα κρινόντουσαν ούτε για κλητήρες? Μήπως γιατί τακτοποίησες συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη, Προέδρους Σωματείων, Γραμματείς Σωματείων, μέλη, κ.λ.π. Από όλα τα κόμματα, δεν λέω, αλλά Υπουργέ μου με τις πράξεις σου αυτοαναιρείσαι. Θα μου πείτε εσείς τώρα που τα διαβάζετε αυτά, η ελληνική κοινωνία ζει μια τραγωδία, κόβεται το ρεύμα του κοσμάκη, παιδιά πεθαίνουνε και εσύ ασχολείσαι με τις τοποθετήσεις Διευθυντών του Υπουργείου Διοικ. Μεταρρύθμισης? 

Το θέμα είναι να ξεμπροστιάζουμε αυτούς τους Υπουργούς που άλλα βγαίνουνε και λένε και άλλα κάνουνε. Το θέμα είναι να μην τους αφήσουμε να συνεχίσουν να διορίζουν κομματικούς στρατούς στο δημόσιο γιατί μόνο αν αξιοποιηθούν οι υπάλληλοι με προσόντα θα γίνει το δημόσιο πιο παραγωγικό και χρήσιμο. Γιατί αυτοί οι Υπουργοί που κατηγορούν το δημόσιο, αυτοί είναι που το κατάντησαν έτσι. Γιατί καλά Υπουργέ μου να βγαίνεις στα κανάλια να λες ότι πρέπει να αξιοποιηθούν οι άξιοι, έλα όμως που εσύ αξιοποιείς μόνο αυτούς που δεν έχουνε προσόντα. Ποιον δουλεύεις κ. Μητσοτάκη, σε πήραμε χαμπάρι. Ούτε την ψήφο σου δεν θα βρίσκεις. 

πηγη

 

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΥΡΙΟΙ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ΜΟΛΙΣ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ.

Τον σεβασμό μας στον πανάξιο αντίπαλο του Ελληνισμού, Γιώργο Παπανδρέου και την συμμορία του. Νικήσατε.

George Soros, John Paulson και Daniel Loeb οι νέοι μέτοχοι της Τράπεζας Πειραιώς (δηλαδή της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος).

Τι έλεγε η μαμά Μαργαρίτα; “Παιδί μου, να τον έχεις από κοντά τον Σόρος…”

Όσο για σένα Μιχάλη, βαλίτσες παραδίδουμε πολλές. Ψυχή, μόνο μία.

Συγκέντρωσε 1,5 δισ. ευρώ πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη αύξηση κεφαλαίου μεταξύ των ελληνικών τραπεζών, καθώς εκτός από αρκετούς μεγάλους Ελληνες επιχειρηματίες συμμετείχαν και κάποια από τα ισχυρότερα επενδυτικά σχήματα του κόσμου

― Του Αλέξανδρου Κασιμάτη

Ισχυρά ονόματα της διεθνούς επενδυτικής σκηνής, όπως οι Τζορτζ Σόρος, Τζον Πόλσον, Ντάνιελ Λομπ του Third Point, Τζέιμς Ντίναν του York Capital και το επενδυτικό fund του Αμπού Ντάμπι, το Capital, έδωσαν το «παρών» στην αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς. Η τράπεζα συγκέντρωσε περίπου 1,5 δισ. ευρώ πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη αύξηση κεφαλαίου μεταξύ των ελληνικών τραπεζών.

Από το 1,5 δισ. ευρώ, περίπου το 1,1 προήλθε από το εξωτερικό, γεγονός που αποτελεί έμπρακτη ψήφο εμπιστοσύνης στον κ. Μιχάλη Σάλλα και την υπόλοιπη διοίκηση της τράπεζας, αλλά και στο τραπεζικό σύστημα γενικότερα και τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Στην αύξηση κεφαλαίου συμμετείχαν και αρκετοί μεγάλοι Ελληνες επιχειρηματίες, όπως και ιδιώτες, αλλά το ενδιαφέρον από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ήταν εντυπωσιακό ξεπερνώντας κάθε προσδοκία.  Οι ξένοι επενδυτές βρίσκουν πολύ ενδιαφέρουσα την ιστορία ανάπτυξης της Πειραιώς διότι τους προκαλεί να πάρουν το στοίχημα να ακολουθήσουν στα επόμενα βήματα το success story της τράπεζας. Αλλωστε δεν είναι και λίγο μια τράπεζα που πριν από 21 χρόνια ήταν ζημιογόνος, είχε μόλις 200 εργαζομένους και κατατασσόταν 24η στην ελληνική τραπεζική αγορά, με ενεργητικό που αντιστοιχούσε σε μόλις 25 εκατ. ευρώ, σήμερα να έχει γίνει η μεγαλύτερη της χώρας. Μια τελείως διαφορετική τράπεζα, που διαθέτει ενεργητικό 104 δισ. ευρώ, παρουσία σε εννέα χώρες, 24.000 εργαζομένους και περίπου 1.700 καταστήματα. Η διοίκηση της Πειραιώς κέρδισε την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών γιατί απέδειξε έμπρακτα ότι αποδίδει στις αρνητικές συγκυρίες και τις δύσκολες καταστάσεις.  Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τώρα τα μεγέθη της σχεδόν διπλασιάστηκαν. Από μια τράπεζα με 55 δισ. ευρώ ενεργητικό σε έναν μόλις χρόνο, με αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις, δημιουργήθηκε μια τράπεζα με 104 δισ. ευρώ.

Στην αύξηση της Πειραιώς συμμετείχαν τα funds του Τζορτζ Σόρος και αυτό έχει τη σημασία του, καθώς ο διεθνής επενδυτής τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει τα ιδιωτικά κεφάλαια που διαχειριζόταν και πλέον ασχολείται μόνον με επενδύσεις των προσωπικών του κεφαλαίων. Ο διάσημος επενδυτής που γεννήθηκε στη Βουδαπέστη δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Τον έμαθε όλη η υφήλιος όταν στοιχημάτισε εναντίον της αγγλικής λίρας κερδίζοντας 1 δισ. δολάρια. Και ο Σόρος δεν έχει χάσει ακόμη το άγγιγμα του Μίδα. Σύμφωνα με το Bloomberg, η εταιρεία του, η Soros Fund Management, κέρδισε πρόσφατα 1 δισ. δολάρια ποντάροντας στην υποτίμηση του γεν. Από τότε που πήρε το στοίχημα ο Σόρος, το ιαπωνικό νόμισμα υποτιμήθηκε 17% έναντι του δολαρίου.

Προκαλούν δέος

Ενας άλλος διάσημος επενδυτής που συμμετείχε στην αύξηση της Τράπεζας Πειραιώς είναι ο Νεοϋορκέζος Τζον Πόλσον, ιδρυτής της ομώνυμης εταιρείας hedge fund, ο οποίος αναγνωρίστηκε στο στερέωμα των γκουρού των επενδύσεων όταν το 2007 σόρταρε (πούλαγε δηλαδή χωρίς να κατέχει) ενυπόθηκα στεγαστικά στις ΗΠΑ. Τα λεγόμενα subprimes έσκασαν το 2008 παρασύροντας τη Lehman Brothers και πυροδοτώντας τη διεθνή χρηματοοικονομική κρίση. Ο Πόλσον κέρδισε το στοίχημα και έβγαλε 3,7 δισ. δολάρια. Το 2010 έγινε ο hedge fund manager που έβγαλε τα περισσότερα κέρδη σε μια χρονιά στην ιστορία του κλάδου: το ρεκόρ του, κάτι λιγότερο από 5 δισ. δολάρια, παραμένει ακόμη το κορυφαίο. Τα δύο τελευταία χρόνια πήρε θέση στο στοίχημα του χρυσού, αυτή τη φορά όμως οι αποδόσεις των funds του απογοήτευσαν. Ωστόσο το όνομά του και οι επενδυτικές του επιλογές εξακολουθούν να προκαλούν δέος στη Wall Street.

Ψήφο εμπιστοσύνης στην Πειραιώς με τη συμμετοχή του στην αύξηση κεφαλαίου έδωσε και ο Τζέιμς Ντίναν, ιδρυτής του York Capital. Ο Ντίναν, απόφοιτος του Χάρβαρντ και παλιά καραβάνα στον κόσμο των επενδύσεων, έχει αποδείξει πολλές φορές τις ικανότητές του. Το πιο εντυπωσιακό comeback το έκανε αφού έχασε όλα του τα χρήματα τη «Μαύρη Δευτέρα» που βύθισε το

Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης το 1987. Το 1991 ίδρυσε τη York Capital, που σήμερα διαχειρίζεται 14 δισ. δολάρια. Για τον Ντάνιελ Λομπ, ιδρυτή του hedge fund Third Point, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Γνωστός και πολυσυζητημένος στην Ελλάδα, καθώς κέρδισε 500 εκατ. από τα ελληνικά ομόλογα, ενδιαφέρθηκε για τον ΟΠΑΠ, ενώ τελευταία έκανε μια επένδυση στην Kavala Oil.

Βαριά ονόματα

Παρούσα και η «Rolls Royce των επενδύσεων»

«Παρόν» στην αύξηση και ένα άλλο βαρύ επενδυτικό όνομα, η θεωρούμενη «Rolls Royce των επενδύσεων». Ο λόγος για την Capital World Investor, θυγατρική του Capital Group, που είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής στον κόσμο. Η Capital -πρόκειται για μακροπρόθεσμο επενδυτή- είχε εγκαταλείψει το ελληνικό χρηματιστήριο όταν εκδηλώθηκε η κρίση χρέους. Ανάλογης βαρύτητας και το κρατικό fund του Αμπού Ντάμπι. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κρατικό fund, με κεφάλαια που υπολογίζονται μεταξύ 400 και 875 δισ. δολαρίων. Επενδύει στις ΗΠΑ και δευτερευόντως στην Ευρώπη. Μεταξύ άλλων, στην κρίση του 2008 είχε διασώσει τη Citibank με μια «ένεση» 7,5 δισ. δολαρίων, ενώ μεταξύ των συμμετοχών του είναι και ποσοστό στο αεροδρόμιο του Γκάτγουικ.

Πληροφορίες από το newmoney.gr
Το διαβάσαμε εδώ.

Όλο το σχέδιο για τον φόρο στα ακίνητα

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΤΑΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Για την ερχόμενη εβδομάδα αναβάλλεται η κατάθεση στη Βουλή του νόμου για το νέο φόρο ακινήτων καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι τελευταία στιγμή γίνονταν διορθώσεις στις διατάξεις.

Ωστόσο οι νέες ρυθμίσεις έχουν σχεδόν «κλειδώσει» και στο οικονομικό επιτελείο αφήνουν και μικρά περιθώρια για περαιτέρω αλλαγές και βελτιώσεις κατά τη συζήτηση στη Βουλή.

Σε σχέση με το αρχικό σχέδιο του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων (ΕΝΦΑ), με τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) τα κλιμάκια για τις οικίες μειώνονται από 30 σε 12.

Στο πρώτο κλιμάκιο, για ακίνητα με αντικειμενική αξία έως 500 ευρώ ανά τ.μ ο βασικός φόρος περιορίζεται στα 2 ευρώ, ενώ ο ανώτατος συντελεστής των 13 ευρώ επιβάλλεται για ακίνητα αντικειμενικής αξίας άνω των 5.001 ευρώ ανά τετραγωνικό.

Ακόμη, όπως αναφέρουν τα «Νέα» προβλέπονται συντελεστές παλαιότητας, ορόφου, μονοκατοικίας και πρόσοψης. Για τους βοηθητικούς χώρους προβλέπεται μείωση του κύριου φόρου στο 10%. Προβλέπονται δε σημαντικές μειώσεις συντελεστών για απαλλοτριωτέα, διατηρητέα, παλαιά και ημιτελή κτίσματα καθώς και κτίρια ειδικών χρήσεων. Τα κλιμάκια φορολόγησης για τα οικόπεδα παραμένουν 25 και ο φόρος κυμαίνεται πλέον από 3 έως 9 ευρώ το στρέμμα.

Στα αγροτεμάχια ο βασικός φόρος περιορίζεται σε 1 ευρώ το στρέμμα, διαγράφεται ο συντελεστής θάλασσας και επιβάλλονται χαμηλότεροι συντελεστές χρήσης. Οι νέοι συντελεστές είναι 0,1 για τα δασικά, 0,5 για βοσκοτόπια, 2 για κάθε είδους καλλιέργειες, 5 για λατομεία, 8 για εκθέσεις.

Από την προσαύξηση κατοικίας στα αγροτεμάχια, απαλλάσσεται η πρώτη κατοικία έως 150 τ.μ. Εξαιρούνται ακόμη από το φόρο μαντριά, στάνες, πτηνοτροφεία, αποθήκες, κτηνοτροφεία, χοιροτροφεία, θερμοκήπια, πρόχειρα καταλύματα, χώροι στέγασης μηχανημάτων κ.ά.

Στο συμπληρωματικό φόρο (ΦΑΠ) το αφορολόγητο όριο αυξάνεται σε 300.000 ευρώ, ενώ ο ανώτατος συντελεστής παραμένει 1%, για περιουσίες αντικειμενικής αξίας άνω των 800.000 ευρώ. Όσον αφορά στα νομικά πρόσωπα, οι συντελεστές του ΦΑΠ μειώνονται σε 0,5% και 0,25% αντίστοιχα. Τα αγροτεμάχια δεν θα μετρούν για την επιβολή ΦΑΠ.

Για να δούμε ΜΕΓΚΑ, θα πληρώνουμε διόδια

Από την 1/1/2014 η παραγωγικότητα του ΜΕΓΚΑ θα αυξηθεί κατά 60%. 60% περισσότερο πάθος για το Μνημόνιο, 60% περισσότερη υπακοή στην ακροδεξιά δράκα του Σαμαρά, 60% περισσότερη διάσωση του Βενιζέλου από τη στενή, 60% περισσότερο μένος για την αντιπολίτευση, 60% περισσότερα μονταρισμένα βίντεο, 60% περισσότερο σάλιο για τους τραπεζίτες και τους σχολάρχες, 60% περισσότερη χολή, ψέμα, συκοφαντία για τους απεργούς, 60% περισσότερη περιφρόνηση για τους κατεστραμμένους, 60% περισσότερη φιλανθρωπία τηςΜαριάνας Βαρδινογιάννη, 60% περισσότερες εισηγήσεις για ενοχή από την εισαγγελέα Τρέμη, 60% περισσότερες καταδίκες από τον στρατοδίκη Πρετεντέρη, 60% περισσότερο αριστερό ξέπλυμα από τον Τσίμα, 60% περισσότερη ακατανοησία της πραγματικότητας από τον Καψή, αν και ο Καψής μάλλον έχει πιάσει ταβάνι.

Από 1/1/2014 θα αυξηθούν κατά 60% οι τιμές των διοδίων, άρα και τα έσοδα του αφεντικού, άρα και η αποδοτικότητα των υπαλλήλων του αφεντικού, ο καπιταλισμός έχει, βλέπετε, τη δική του δικαιοσύνη. Τα μίντια των εργολάβων πάνε χέρι-χέρι με τους εργολάβους. Χωρίς τα μίντια, οι εργολάβοι δεν θα είχαν πετύχει ποτέ τις σκανδαλώδεις συμβάσεις που τους επιτρέπουν να παίρνουν 400 εκατ. ευρώ αποζημίωση επειδή καθυστερούν τα έργα και να αυξάνουν τα διόδια κατά 60% επειδή, λόγω της κρίσης, έχουν μειωθεί οι διελεύσεις των αυτοκινήτων.

Ζούμε σε μια χώρα που λειτουργεί με ρήτρα διάσωσης μεγαλοεργολάβων, η οποία είναι ρήτρα διάσωσης και των συστημικών μίντια. Χωρίς τον διασωσμένο Μπόμπολα το ΜΕΓΚΑ δεν θα υπήρχε, διότι το πάλαι ποτέ μεγάλο κανάλι έχει γίνει μικρούτσικο, έχει χρέη 190 εκατ. ευρώ και 20 εκατ. ευρώ ζημιές ανά οικονομικό έτος. Κατάσταση δραματική, που δεν σώζεται ούτε με τα κρατικά εκατομμύρια του Μπόμπολα, γι' αυτό, όπως γνωστοποίησε η ιδιοκτήτρια του ΜΕΓΚΑ «Τηλέτυπος Α.Ε.» στην επιστολή με την οποία ανακοινώνει την αποχώρησή της από το Χρηματιστήριο, «η διοίκηση επιμένει στη μείωση κόστους λειτουργίας και κόστους παραγωγής ιδίου προγράμματος και επαυξάνει τις προσπάθειες».

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το πρόγραμμα του ΜΕΓΚΑ, το οποίο κινείται ήδη μεταξύ Φατμαγκιούλ και wonder bra, θα γίνει ακόμη φτηνότερο, θα πήξουμε στους αμανέδες και στα ανορθωτικά σουτιέν. Σημαίνει επίσης ότι το μεγάλο κανάλι που έγινε μικρούτσικο θα κάνει κι άλλες απολύσεις, σαν αυτές που κάνει συστηματικά εδώ και τρία χρόνια. Απολύσεις τεχνικών, διοικητικών, χαμηλόμισθων δημοσιογράφων, όσες ανθρωποθυσίες απαιτούνται για να διασωθούν ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, ο Τσίμας, ο Καψής.

Να διασωθούν και να αυξήσουν την αποδοτικότητά τους κατά 60%: 60% περισσότερες εισηγήσεις από την εισαγγελέα Τρέμη, 60% περισσότερες καταδίκες από τον στρατοδίκη Πρετεντέρη, 60% περισσότερο αριστερό ξέπλυμα από τον Τσίμα, 60% περισσότερη ακατανοησία της πραγματικότητας από τον Καψή, αν και ο Καψής μάλλον έχει πιάσει ταβάνι.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Grexit story από τους Financial Times

Ακραία κινδυνολογικά σενάρια επαναφέρουν στο προσκήνιο οι Financial Times, υποστηρίζοντας οτι η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία ή θα βγεί από την ευρωζώνη, καθώς η εξελισσόμενη κρίση χρέους θα αναγκάσει τη Γερμανία να μην τηρήσει τις δεσμεύσεις της και να μη συνεχίσει τη στήριξη.


 Οι εκτιμήσεις και οι "καταστροφολογικές" προβλέψεις της βρετανικής εφημερίδας που αποτελεί "ευαγγέλιο" των αγορών αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα και δυσπιστία, καθώς είναι γνωστό ότι δεν διάκειται ευνοϊκά προς την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της νομισματικής ένωσης.
 
Πάντως η απήχηση του δημοσιεύματος εκτιμάται ότι θα είναι σημαντική, αποδυναμώνοντας για ακόμη μια φορά το success story που επιχειρεί να προωθήσει η ελληνική κυβέρνηση στις διεθνείς αγορές, επωφελούμενη και από την αναβάθμισης της Moody's.
Τα στοιχεία που επικαλείται η βρετανική εφημερίδα, δείχνουν ότι η εικόνα είναι επίπλαστη και απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα.

Αυτή ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που οι FT "χτυπούν" την κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς είχαν εξαπολύσει σφοδρή επίθεση για έλλειψη πολιτικής βούλησης στην πάταξη της φοροδιαφυγής.

Το άρθρο των FT τιτλοφορείται «Ο συνασπισμός στη Γερμανία θα αθετήσει τις υποσχέσεις του». Στην ανάλυση διατυπώνεται η άποψη ότι οι ηγέτες του κυβερνητικού συνασπισμού δεν θα υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους προς τους Γερμανούς ψηφοφόρους, επειδή «η πολιτική τάξη είναι απροετοίμαστη για όσα θα συμβούν στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η μεγάλη απειλή για την Γερμανία στα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν θα είναι το δημογραφικό, αλλά η εξελισσόμενη κρίση χρεών στην ευρωζώνη».

Οι F.T παραθέτουν ένα σενάριο όσων θα ακολουθήσουν στα επόμενα τέσσερα χρόνια την ελληνική κρίση χρέους και επισημαίνουν χαρακτηριστικά: «Ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι το ελληνικό χρέος θα σταθεροποιηθεί στο 160% του ΑΕΠ το 2020. Η ΕΕ και το ΔΝΤ στηρίζουν όλα τα δεδομένα του προγράμματος διάσωσης στο στόχο να είναι 124% του ΑΕΠ.

Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα ή θα χρεοκοπήσει, ή θα εξέλθει από το ευρώ - ή θα συμβούν και τα δύο. Η τακτική της ΕΕ να εθελοτυφλεί και να δίνει παρατάσεις στα δάνεια με μεγαλύτερες διάρκειες και χαμηλότερα επιτόκια, φτάνει στο φυσικό της τέλος».

sofokleousin

Και εγένετο... «Ευρωπαϊκή Αστυνομία»

Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής European Gendarmerie Force μπορεί να επέμβει όπου και όπως θέλει χωρίς να υπόκειται σε έλεγχο και περιορισμούς, λαμβάνοντας εντολές μόνο από την ΕΕ

Σε προχθεσινό άρθρο σχετικό με το αν υπάρχει κίνδυνος να καταστεί η Ελλάδα «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» είχα γράψει μεταξύ άλλων ότι «… κίνδυνος συνταγματικής εκτροπής θα υπάρξει μόνον σε περίπτωση που οι αντιδράσεις των λαών θα είναι τέτοιες, ώστε να υπάρξει ανάγκη
κλήσης του στρατού για να τις καταστείλει. Άλλωστε, σε κάθε χώρα του ΝΑΤΟ, ο Στρατός ασκείται στην καταστολή ταραχών».

Χωρίς να διαφαίνονται -με τα σημερινά δεδομένα- λόγοι που θα οδηγούσαν σε επανάληψη των υποκινούμενων από ξένες δυνάμεις ταραχών του Δεκεμβρίου του 2008, εν τούτοις κανείς δεν γνωρίζει πώς θα είναι τα πράγματα μετά από καιρό. Καλό είναι λοιπόν να δοθούν κάποιες πληροφορίες σχετικά με το τι θα κάνει «ο Στρατός που ασκείται στην καταστολή ταραχών», όπως έγραψα παραπάνω.

Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής European Gendarmerie Force (EGF) -με έδρα την Ιταλία- έχει δημιουργηθεί για την πάταξη εξεγέρσεων και αναταραχών στην Ευρώπη και είναι μια πρωτοβουλία από 6 κράτη μέλη της ΕΕ -Γαλλία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Πορτογαλία , Ισπανία και Ρουμανία- με στόχο την βελτίωση της ικανότητας διαχείρισης κρίσεων σε ευαίσθητες περιοχές.

Η εν λόγω δύναμη μπορεί να επέμβει όπου και όπως θέλει χωρίς να υπόκειται σε έλεγχο και περιορισμούς, λαμβάνοντας εντολές μόνο από την ΕΕ. Αυτές οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις καταστολής θα είναι στην ουσία ένας στρατός που θα χρησιμοποιούν τα κράτη, στην προσπάθεια να φανεί ότι δεν αναμειγνύουν το δικό τους στρατό, αλλά Ευρωπαϊκές δυνάμεις άμεσης επέμβασης.

Σύμφωνα με τον Ινφογνώμονα, η παραστρατιωτική αυτή αστυνομική δύναμη ενώνει όλες τις εξουσίες και στρατιωτικά μέσα, της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών και μπορεί να δράσει σε συνεννόηση με τις εθνικές αστυνομικές δυνάμεις και τον στρατό, αφού η αποστολή ανατέθηκε από μια διυπουργική μονάδα κρίσης σε κάθε τόπο, για την καταπολέμηση ταραχών, εξεγέρσεων και μεγάλων διαδηλώσεων. Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Άμυνας της Γερμανίας εξήρε την EUROGENDFOR στις ιστοσελίδες του, λέγοντας: «Αστυνομία η Στρατός: Μια Ευρωπαϊκή Χωροφυλακή υπόσχεται τη λύση».

Θεωρητικά, η ηγεσία της ΕΕ μπορεί να προσφύγει στην «Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής», όπου βλέπει μια κρίση. Καθιερώθηκε στη Συνθήκη του Velsen που ρυθμίζει τις επεμβάσεις της EUROGENDFOR. Το λόγκο της είναι: «Lex paciferat» που μπορεί να μεταφραστεί ως: «Ο νόμος φέρνει την ειρήνη». Υπογραμμίζει «την αρχή της στενής σχέσης μεταξύ της υποβολής των νομικών αρχών και την αποκατάσταση ενός ασφαλούς και προστατευόμενου περιβάλλοντος».

Ένα «πολεμικό συμβούλιο» υπό την μορφή μιας διυπουργικής επιτροπής που αποτελείται από τους υπουργούς Άμυνας και Ασφάλειας των χωρών μελών της ΕΕ που συμμετέχουν στην οργάνωση, αποφασίζει για τη στρατηγική επέμβασης. Το στράτευμα μπορεί να ξεκινήσει είτε με αίτηση ή μετά την απόφαση της ΕΕ.

Στο άρθρο 4 του ιδρυτικού καταστατικού σχετικά με τα καθήκοντα και τις αποστολές, μπορούμε να διαβάσουμε: «Η προσφυγή για χρήση της ΕΔΧ μπορεί να γίνει για την προστασία προσώπων και ιδιοκτησιών και για τη διατήρηση της τάξης σε περίπτωση διατάραξης της δημόσιας τάξης». Η Ε.Ε. καταργεί με αυτόν τον τρόπο το εθνικό δίκαιο καταργεί, επίσης, σε περίπτωση αποστολών κατά των ταραχών.

Όπως έχει διαμορφωθεί η Δύναμη αυτή, κάθε χώρα θα εκπαιδεύει στρατιώτες στην καταστολή ταραχών, οι οποίοι θα επεμβαίνουν σε τρίτη χώρα. Οι εκπαιδευόμενοι ήδη στρατιώτες μας, δεν θα βρεθούν στην πλατεία Συντάγματος αλλά στην Ρώμη. Στην πλατεία Συντάγματος θα έρθουν ίσως Ιταλοί. Και θα παίρνουν εντολές όχι από το δικό μας Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αλλά από διυπουργική Επιτροπή της Ε.Ε.

Αυτός είναι ο αυριανός κόσμος μας.

Ο Μακεδών

 

Ποια στήριξη; Στην αγκαλιά της τρόικας, έριξε ο Μπαρόζο τον Σαμαρά!..

Δεν το κατάλαβαν τα κανάλια; Ή απλώς προσποιούνται ότι δεν το κατάλαβαν μεταδίδοντας με υποδειγματική ευσυνειδησία το non paper του Μαξίμου;..

Σχεδόν όλοι, μιλάνε για τα καλά λόγια του Μπαρόζο. Αλλά, ποια καλά λόγια; Ο Πορτογάλος, το…

γύρισε πολύ ωραία, μέσα από τα καλά λόγια στο «σκάστε και κολυμπάτε».

«Θαυμάζουμε την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, που τόσα μας προσέφερε. Αλλά…»

Εδώ σ’ αυτό το «αλλά», ο Μπαρόζο έστειλε τον Σαμαρά, στην αγκαλιά της τρόικας: Έχετε κάνει έναν μαραθώνιο. Είστε εξαντλημένοι. Το βλέπουμε. Αλλά περιμένουμε να φτάσετε στο τέρμα!

Αυτή λοιπόν η «αναμονή» του Μπαρόζο, να μας δει να φτάvουμε στο τέρμα, μισοπεθαμένοι, ερμηνεύτηκε ως πολιτική στήριξη. Αν είναι δυνατόν!

Η δε Σπυράκη – που μάλλον δεν κατάλαβε τίποτα – είπε και το εξής φοβερό: Όλγα να σκεφτείς, ότι αυτά τα καλά λόγια τα λέει ο Μπαρόζο, ο οποίος το 2010 αλλά και αργότερα, έσταζε δηλητήριο για τη χώρα μας.

Αλλά και σ’ αυτό η ρεπόρτερ του MEGA, πιάστηκε αδιάβαστη και, κυρίως, με ασθενή μνήμη.

Γιατί, 2 χρόνια πριν, ο «δηλητηριώδης» κ. Μπαρόζο, ανέβαινε στα ελικόπτερα με τον Καραμανλή κι έλεγε τα καλύτερα για την οικονομία μας, γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι ολόκληρο το σύστημα είχε ναρκοθετηθεί και ετοιμαζόταν να σκάσει.

Έτσι για την ιστορία…

Τι συμβαίνει με το γάλα;

Δεν είμαι επιστήμονας και αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί ειδικά το ελληνικό γάλα παύει να είναι φρέσκο στην έκτη ημέρα, σε αντίθεση με όλα τα άλλα γάλατα του κόσμου.

Θανάσης Μαυρίδης

Κάτι περισσότερο θα ξέρει ο υπουργός Αγροτιάς που έχει σηκώσει τα άρματα κατά του υπουργού της
ρημάδας της ανάπτυξης. Ούτε σε αυτό δεν μπορούν να τα βρουν στην κυβέρνηση! Να πληροφορήσω, πάντως, τους μεν και τους δε ότι την ημερομηνία λήξης στο γάλα την καθιέρωσε πρώτος ο Αλ Καπόνε!

Ήταν τότε, στα σκοτεινά χρόνια της ποτοαπαγόρευσης. Ο Αλ Καπόνε προσπαθούσε να νομιμοποιήσει τα χρήματα από την δράση της εγκληματικής οργάνωσής του και στα πλαίσια αυτά προσπάθησε να αγοράσει στο Σικάγο μία γαλακτοβιομηχανία. Οι αστοί - βιομήχανοι της πόλης δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα πουλούσαν τα μέσα παραγωγής στους μαφιόζους κι έτσι αρνήθηκαν όλες τις γενναιόδωρες προτάσεις που τους έγιναν.

Το κρυφό χαρτί του Αλ γι΄ αυτές τις περιπτώσεις ήταν η δύναμη των πολιτικών που ήλεγχε! Έτσι, ο Δήμος του Σικάγο αποφάσισε να εισάγει στην αγορά τον θεσμό της ημερομηνίας λήξης στο γάλα. Μέχρι να καταλάβουν οι ψηλομύτες βιομήχανοι τι είχε συμβεί, ο Αλ Καπόνε είχε στα χέρια του την αγορά γάλακτος του Σικάγο. Μην πει κανείς ότι οι άνθρωποι δεν ήσαν εφευρετικοί!

Πάμε τώρα στην ελληνική πραγματικότητα! Οι πέντε μέρες διάρκειας του γάλακτος ήταν μία ελληνική εφεύρεση. Κάποιοι υπολόγισαν προφανώς τους χρόνους που χρειάζεται να έρθει και να τοποθετηθεί στα ράφια το γάλα από το εξωτερικό και έτσι κατέληξαν στις 5 μέρες. Αν χρειαζότανε οι πέντε μέρες να γίνουν τέσσερεις ή τρεις για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο εισαγωγής γάλακτος από το εξωτερικό, τότε να είστε σίγουροι ότι αυτό θα είχε ήδη συμβεί. Και την ίδια ώρα θα υπήρχαν «μελέτες» που θα υπερασπιζόντουσαν αυτή την πρακτική, λες και το ελληνικό γάλα παράγεται από ένα ειδικό γένος αγελάδων...

Η αλήθεια είναι ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια επιχειρήθηκε με αυτές τις πρακτικές να περιφρουρηθεί η ελληνική παραγωγή, έτσι ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο τα παιδιά μας να χρειάζεται στο μέλλον να πάνε στο ζωολογικό κήπο για να δουν από κοντά μία αγελάδα.

Οι υπουργοί Γεωργίας των τελευταίων είκοσι ετών, όμως, δεν θέλησαν να πουν όλη την αλήθεια στον κόσμο και προτίμησαν να κρυφτούν πίσω από την ημερομηνία λήξης. Και τώρα κάνουν και πάλι το ίδιο και κρύβονται πίσω από μελέτες, δοξασίες και ψίθυρους. Ζούμε μία ιστορία ανάλογη με εκείνη των φαρμάκων: «Όποιος καταναλώσει γάλα στην έκτη ημέρα, κάτι θα πάθει»...

Το κόστος παραγωγής του γάλακτος είναι πράγματι μεγαλύτερο στην Ελλάδα απ’ ό,τι σε άλλες χώρες. Φτάνει μάλιστα ακόμη και σε ποσοστό 30%. Σε έναν βαθμό ευθύνονται γι΄ αυτό οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Γεωργίας που επέτρεψαν στο παρελθόν επενδύσεις μικρών μονάδων και σχετικά μακριά από τις γαλακτοβιομηχανίες. Για να καταλάβουμε τι ακριβώς ισχύει στο εξωτερικό, μία σχετικά μεγάλη μονάδα διαθέτει 400 ζώα, ενώ στην Ελλάδα 200. Και μάλιστα οι μονάδες με 200 αγελάδες στην Ελλάδα είναι λίγες, οι περισσότερες έχουν λιγότερα ζώα. Αυτό και μόνο είναι ένα στοιχείο που επηρεάζει τα νούμερα. Για λόγους μικροπολιτικής, δεν υπήρξε στην Ελλάδα μία αυστηρή γραμμή ως προς αυτό το θέμα και υπήρξαν επιδοτήσεις και για ακόμη μικρότερες μονάδες. Γιατί έγινε αυτό; Διότι δεν υπήρχε μία συγκεκριμένη στρατηγική με τις επενδύσεις. Πολλές φορές ήταν αρκετό το σημείωμα από το γραφείο του βουλευτή...

Από εκεί και πέρα υπάρχουν και οι ιδιαιτερότητες της χώρας. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, δεν έχουμε τις απέραντες εκτάσεις για να τρέφονται αμέριμνες οι αγελάδες, όπως μας δείχνουν στις τηλεοπτικές διαφημίσεις. Οπότε τρώνε κατά κύριο λόγο ζωοτροφές, γεγονός που ανεβάζει κατακόρυφα το κόστος.

Στο παρελθόν κατηγορήθηκε η βιομηχανία ότι κέρδιζε την διαφορά σε σχέση με την τιμή του γάλακτος σε άλλες χώρες. Σήμερα αποδεικνύεται ότι δεν είναι «έτσι ακριβώς» και ότι οι εγχώριες γαλακτοβιομηχανίες δεν έχουν να χάσουν σε περίπτωση που οι Έλληνες κτηνοτρόφοι πουλήσουν τα ζώα τους για κρέας.

Προσωπικά θα αγόραζα μόνο φρέσκο ελληνικό γάλα, αν υπήρχε στο ράφι ελληνικό και γερμανικό ή γαλλικό φρέσκο γάλα. Κι ας ήταν ακριβότερο το ελληνικό. Κι αυτό όχι γιατί έχω κάτι με τους Γάλλους ή τους Γερμανούς κτηνοτρόφους, αλλά διότι θέλω να στηρίξω την ελληνική κτηνοτροφία. Θα είναι όμως δική μου επιλογή. Ας μάθουμε να λέμε την αλήθεια και να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με υπευθυνότητα. Τότε θα έχει μεγαλύτερη αξία η όποια προσπάθεια στήριξης της ελληνικής κτηνοτροφίας.

Από την άλλη μεριά, όποια προσπάθεια «απελευθέρωσης» της αγοράς θα προκαλέσει ζημιά σε μία μεγάλη μερίδα των κτηνοτρόφων που δεν μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικοί για τους λόγους που ήδη περιγράψαμε. Οπότε, χρειάζεται μία μεγάλη προσπάθεια αναδιάρθρωσης της ελληνικής κτηνοτροφίας. Μεγάλη, πράγματι, η συζήτηση. Όπως και για την εμμονή της Ευρώπης για μερικά μπουκάλια γάλα, όταν το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανεργία και οι επενδύσεις και όχι ο πληθωρισμός...

Και μία τελευταία παρατήρηση: Πριν δύο μήνες άλλαξε διάταξη που υποχρέωνε τις βιομηχανίες να αναγράφουν την περιοχή προέλευσης του γάλακτος. Στην αρχή είπαν ότι αυτό συνέβη κατά λάθος και ότι θα υπήρχε στη συνέχεια ένα σήμα για το ελληνικό γάλα κλπ. Δύο μήνες αργότερα μας προέκυψε η διαμάχη για την εισαγωγή γάλακτος. Τυχαίο;