EPIOSYINFO NEWS
latest

728x90

468x60

Η αυθάδεια του κυβερνητικού ψεύδους και τα λεκτικά τρικ…

Αυτή η κυβέρνηση αποτελεί μια μηχανή παραγωγής ψεύδους: Αυτό πλέον είναι κοινός τόπος.
Ακόμα πιο αποτρόπαιο είναι ότι περνάει τον ελληνικό λαό ηλίθιο: Κρίνει εξ ιδίων…
Τέτοιος «συνωστισμός» ψεύδους, προσβολής της νοημοσύνης και θηριώδους εμπαιγμού μας σπάνια συναντάς στην ιστορία…


Οι μόνες, συνεπώς, επιδόσεις της είναι αυτές που κινούνται πάνω στον τροχό του ψεύδους: Η ταχυδακτυλουργία.

Το ίδιο και η «ευρηματικότητά» της:
Ταχυδακτυλουργικές καρατομήσεις ακόμα και των εννοιών και λέξεων, πληθώρα κατασκευών νέων λεκτικών σχημάτων, για την επικάλυψη της πραγματικότητας και την κοροϊδία των αφελών…

Άπειρα τα παραδείγματα. Θα περιοριστούμε μόνο σε ένα που καταγράφεται στο νέο προϋπολογισμό.

Εδώ η κυβέρνηση, με σημαιοφόρο τον Σαμαρά, παίζει πάνω στα λεκτικά της «ευρήματα»: «οριζόντια μέτρα», «στοχευμένα μέτρα» και λοιπές παραλλαγές σύγχυσης και απάτης.

Όλο αυτά τα ταχυδακτυλουργικά λεκτικά «ευρήματα» δεν είναι παρά ψευδώνυμα μίας και μόνο πολιτικής: της συνέχισης των δολοφονικών μέτρων εναντίον των μισθών, των συντάξεων και των εισοδημάτων (αυτά που η κυβέρνηση αποκαλεί «οριζόντια μέτρα»).

Είναι δηλαδή ψευδώνυμα των «οριζοντίων μέτρων».

Αυτό απαστράπτει στον νέο προϋπολογισμό.

Ο Σαμαράς κραυγάζει σε όλους τους τόνους (στο εσωτερικό και στο εξωτερικό) ότι δεν θα υπάρξουν άλλα «οριζόντια μέτρα», ότι δεν θα θιγούν, δηλαδή, μισθοί και συντάξεις.

Ο νέος, όμως, προϋπολογισμός είναι ένα νέο πετσόκομμα των μισθών και συντάξεων.

Ο νέος προϋπολογισμός προβλέπει ΑΥΞΗΣΗ των εμμέσων φόρων κατά 8,5%, δηλαδή, επί της ουσίας, παραπέρα μείωση μισθών, συντάξεων, εισοδημάτων: Έμμεσο, αλλά ολοκάθαρο μέτρο «οριζόντιων περικοπών»!!!

Και μόνο αυτό το παράδειγμα
αποκαλύπτει την κυβερνητική ΑΠΑΤΗ και τις ταχυδακτυλουργίες ΕΜΠΑΙΓΜΟΥ του ελληνικού λαού, ταχυδακτυλουργίες που, ματαίως και βλακωδώς, επιχειρούν οι κυβερνητικοί ληστές και δήμιοι να αποκρύψουν την πραγματικότητα και την ΑΠΑΤΗ τους πίσω από λεκτικά τρικ.

Ματαίως και βλακωδώς, διότι ο ελληνικός λαός βιώνει καθημερινά και σπαρακτικά τη ληστεία των μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων του και ΔΕΝ τρώει λεκτικά σχήματα…


ΠΗΓΗ
 

Ελλάδα Α.Ε.

Περιφέρουμε το πλεόνασμα συμφοράς μας περήφανοι στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζε την για πόρνη όπως έλεγε κι ο Ελύτης. Θα μεγαλώσει κι άλλο αυτό το πλεόνασμα. Γιατί είναι εύκολο να κόβεις με το μαχαίρι κρέας. Είναι εύκολο να βάζεις στο κρεβάτι του Προκρούστη ανθρώπινες ζωές και να κόβεις ότι περισσεύει. Κι αυτό το περίσσευμα να το παρουσιάζεις σαν αποταμίευση.

Ο καθένας μπορεί να κόψει κάτι και να μαζέψει στην άκρη πλεονάσματα. Έχεις π.χ. πεντακόσια ευρώ, και πρέπει να περάσεις ένα μήνα. Δεν τρως, δεν κυκλοφορείς, κάθεσαι ακίνητος σε μια καρέκλα χωρίς να κάνεις τίποτα. Αν επιζήσεις μέχρι το τέλος του μήνα και δεν έχεις ψοφήσει, καλείς τους φίλους και τους ανακοινώνεις περήφανα. Έχω στην άκρη πεντακόσια ευρώ. Τα κατάφερα.
Φανταστείτε πόσο πιο εύκολο είναι αυτό να το κάνεις στις πλάτες κάποιου άλλου. Π.χ. το παιδί σου.

Να χρειάζεται αυτά τα χρήματα το παιδί σου για να επιβιώσει γιατί εσύ έχεις λεφτά για πάρτη σου όσα θέλεις. Τρως, πίνεις, ψωνίζεις, διασκεδάζεις τη βγάζεις καθαρή και άνετα όπως γουστάρεις κι αφήνεις το παιδί σου να λιμοκτονεί. Και στο τέλος του μήνα χορτασμένος, κεφάτος, παίρνεις ένα κουμπαρά και βάζεις τις σάρκες του παιδιού σου σ’ ένα κουμπαρά παριστάνοντας τον οικονομολόγο. Σκέψου να έχεις δέκα εκατομμύρια παιδιά, τι πεντακοσάρικα θα μαζέψεις, ενώ εσένα δεν θα σου λείπει τίποτα. Απλό δεν είναι;

Το ερώτημα όμως είναι τι θα γίνει αν αυτό το πεντακοσάρικο δεν είναι για το κουμπαρά αλλά για κάποιον μπράβο που είχες δανειστεί λεφτά για να παίξεις στο καζίνο. Όσο έχεις παιδιά να τους κόβεις κρέας και να μαζεύεις τα δανεικά κανένα πρόβλημα. Αλλά όταν οι σάρκες τελειώσουν και το χρέος δεν έχει εξοφληθεί στη συμμορία τι θα γίνει; Το σκας κι αφήνεις το σπίτι να το ρημάξουν. Δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη λύση. Να μπουν να πάρουν ότι βρεθεί μπροστά τους…

Δεν ανησυχούμε λοιπόν ακόμα. Υπάρχουν ακόμα κομποδέματα, σπίτια, το κατιτίς που λέμε, υπάρχει ακόμα κρέας να κοπεί. Όσο υπάρχει θα παριστάνουμε το κράτος που συμμορφώνεται και μπαίνει στο καλό δρόμο. Θα παριστάνουμε πως είμαστε συνεπείς και καλοί μαθητές. Το πρόβλημα είναι πως οι δανειστές πεινάνε. Πεινάνε πολύ. Είναι βουλιμικοί, εθισμένοι στον ένα και μοναδικό θεό. Το κέρδος.

Δεν υπάρχει πολλά να πει κανείς πια, σ΄αυτό το αλισβερίσι. Δεν είναι η Ελλάδα. Είναι η ΕΛΛΑΔΑ Α.Ε. Η θυγατρική μιας πολυεθνικής.
  • Γνωρίζετε πως λειτουργούν οι πολυεθνικές και οι θυγατρικές τους;
  • Γνωρίζετε τι έχει αξία και τι όχι σ’ ένα συμβούλιο μετόχων σε μια πολυεθνική;
  • Τι ρόλο παίζει το διοικητικό συμβούλιο, οι μάνατζερ, οι εργαζόμενοι;
  • Τι είναι τα marketing plan και πως εξαρτάται η επιβίωση των στελεχών από το πιάσιμο τους ή τη χασούρα;
Αν τα γνωρίζετε αυτά, ξέρετε ακριβώς τι συμβαίνει στην ΑΕ Ελλάδα. Μάνατζερ είναι που πρέπει να πιάσουν τα πλάνα. Να παρουσιάσουν κέρδος στη καλύτερη των περιπτώσεων ή στη χειρότερη ένα περιορισμένο χάσιμο που τους δίνει μια ευκαιρία ακόμα να ξαναπροσπαθήσουν να βελτιώσουν τις πωλήσεις μέχρι την επόμενη παρουσίαση.

Σ΄αυτό τον αγώνα γίνονται περικοπές αν χρειαστεί σε προσωπικό, σε δαπάνες, σε προνόμια. Έχετε δει πολλές πολυεθνικές να ενδιαφέρονται αν ο τάδε υπάλληλος ζει στο σπίτι ένα προσωπικό Γολγοθά, αν κάποιος άλλος είναι άρρωστος, αν ένας τρίτος είναι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος. Πόσο γελοίο ακούγεται… ένας μάνατζερ που τρέχει για να πιάσει το πλάνο που έχει παρουσιάσει, να ασχοληθεί αν η τάδε υπάλληλος έχει ένα άρρωστο παιδί, αν κάποιος έχασε το πατέρα του, αν ο άλλος χάνει το σπίτι του γιατί χρωστάει στη τράπεζα, ή αν δεν του φτάνουν τα λεφτά να μεγαλώσει το παιδί του, να αγοράσει τα φάρμακά του ή να ζήσει αξιοπρεπώς.

Όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται αλλά είναι ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ σε μια πολυεθνική να υπάρχουν άτομα προβληματικά. Που να αποσπάται η προσοχή τους από τα ζητούμενα της εταιρείας γιατί έχουν… προβλήματα. Γυναίκες με παιδιά είναι πρόβλημα, υπάλληλοι που αρρωσταίνουν είναι πρόβλημα, υπάλληλοι που δεν έχουν μια οικονομική άνεση είναι πρόβλημα. Είναι εν δυνάμει αντιπαραγωγικοί γιατί κάπου αλλού θα είναι το μυαλό τους και δεν θα μπορούν να εργάζονται ασταμάτητα και απρόσκοπτα για να αυγατίσει τα κέρδη της η συμμορία των μετόχων.

Όσοι ακόμα μιλούν για την Ελλάδα όπως μίλαγαν οι παππούδες είναι μακριά νυχτωμένοι. Η Ελλάδα δεν κινείται πλέον με ανθρώπινο δυναμικό αλλά με οθόνες που κατεβάζουν αριθμούς, παρουσιάσεις, στατιστικές, έρευνες αγοράς, πωλήσεις. Δεν υπάρχει πατρίδα αλλά επιχείρηση και θα επιβιώσουν οι συνεπείς υπάλληλοι. Εκείνοι που έχουν την άνεση να εργάζονται απρόσκοπτα για να πιάσουν τους στόχους του διοικητικού συμβουλίου και των πελατών που εξυπηρετεί.

Και οι πελάτες δεν είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε το προϊόν. Με κομμένα όλα τα περιττά (αξιοπρεπής μισθός, εργασιακά δικαιώματα, κατοικία, αποθέματα στην άκρη, καταθέσεις) μετατρεπόμαστε σε μια μάζα χεριών που αξίζουν δυο τρία κατοστάρικα ο καθένας και που θα τα προσφέρουμε αυτά τα χέρια, θέλοντας και μη για να κινηθούν τα γρανάζια, το υπόγειο του κτιρίου, να πέφτει λίπασμα για να εξοπλίζονται με καλύτερα σαλόνια, κουρτίνες, φωτιστικά τα πάνω πατώματα.

Ενδιάμεσα πατώματα τέλος. Κλείνουν για ανακαίνιση μέχρι νεωτέρας. Για να μην καίνε, και περιττό ρεύμα. Να μην υπάρχει περιττή μέση κατάσταση. Είναι η απλοποιημένη ανακατανομή του πλούτου. Ένα προς εκατό. Ένας τρώει κι εκατό τον ταΐζουν. Άντε και πέντε έξι να βαράνε τους εκατό σε περίπτωση που κουραστούν να σκάβουν.

Θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα. Καλά κι αυτοί οι εκατό τι κάνουν; Μπορεί έτσι εύκολα ο ένας με τους πέντε έξι παρατρεχάμενους να τους κάνει καλά; Αμέ.. μπορεί και παραμπορεί. Όσο αυτοί οι εκατό θα νομίζουν πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ θα σκάβουν. Θα σκάβουν ασταμάτητα μέχρι να το βρουν.

Δεν νομίζω πως έχει πλέον αξία να τα γράφουμε όλα αυτά. Δεν υπάρχει λόγος. Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς. Είναι χάσιμο χρόνου και μας αποσπά από τους στόχους. Αλήθεια ποιους στόχους; Κοιτάζω γύρω μου κι ο στόχος είναι ένας. Πως να τη βγάλει ο καθένας καθαρή με οποιοδήποτε τρόπο σ΄αυτή την εθνική συμφορά. Πως να επιβιώσουμε. Ο στόχος των κυβερνώντων είναι να ικανοποιούν τους δανειστές. Ο στόχος της πλειοψηφίας πλέον, είναι πως να βρει λεφτά να βγάλει τη μέρα ή αν ανήκει στους τυχερούς πως να διαφυλάξει τα τελευταία κομποδέματα που έχουν μείνει.

Ο στόχος όλων είναι να κερδίσουμε χρόνο. Ένα μήνα ακόμα. Ένα χρόνο. Μια πενταετία. Άντε στο πλέον αισιόδοξο σενάριο μια δεκαετία. Χρεωμένοι όλοι κάπου, και η Ελλάδα στο σύνολό της ζητάμε από τους μπράβους που περιφέρονται και τσεκάρουν τις εισπράξεις λίγο χρόνο ακόμα να μαζέψουμε τα δανεικά. 

Να μην μας σπάσουν το μαγαζί. Να μην μας τουμπανιαζουν στο κλωτσομπουνίδι. Την άλλη εβδομάδα αφεντικό θα έχω μαζέψει το ποσό που χρωστάω. Λίγο χρόνο ακόμα.

Εικόνα σύμβολο πλέον της κατάντιας ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ το Σάββατο. Κάθισα απέξω και χάζευα το θέαμα… Τρελαμένοι μέσα γέμιζαν καρότσια με απίστευτες αηδίες, με ότι έβρισκαν μπροστά τους λες και θα τους τα πάρει κανείς. Κι απέξω σειρά από ζητιάνους παλιούς και φρέσκους που παρακάλαγαν για ένα κουτί γάλα, για ένα ψωμί. Αισθάνθηκα μέσα μου ένα μεγαλείο. Λέω τι λες ρε π@ύστη, που βρίσκομαι σε μια τυχαία συνοικία της Αθήνας ή στην wall street;
Ακόμα να συνέλθω από τη συγκίνηση. Άντε γεια.

Πηγή:
Συνήθης Ύποπτος

Το βασικό σενάριο για τους πλειστηριασμούς -Ποια νοικοκυριά προστατεύονται

Τη χρυσή τομή για να επιτευχθεί συμφωνία με την Τρόικα στο θέμα των πλειστηριασμών αναζητά η κυβέρνηση. Στην προσπάθεια αυτή η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης φαίνεται ότι έχει ήδη καταρτίσει ένα σχέδιο το οποίο προβλέπει προστασία της πρώτης κατοικίας της οποίας, όμως, η αντικειμενική αξία δεν ξεπερνά τις 200.000 ευρώ και το ετήσιο εισόδημα των δανειοληπτών δεν υπερβαίνει τις 20.000 ευρώ.

Αν και η διαπραγμάτευση είναι σε εξέλιξη, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής» η ελληνική πλευρά έχει καταλήξει σε ένα βασικό σχέδιο, του οποίου βέβαια υπολείπονται οι λεπτομέρειες και το οποίο πρέπει να λάβει το πράσινο φως από την Τρόικα για να προχωρήσει.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με «Το Βήμα της Κυριακής» το σχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης για τους πλειστηριασμούς προβλέπει τα εξής:

Α. Παραμένει σε καθεστώς προστασίας τη πρώτη κατοικία, εφόσον η αντικειμενική της αξία δεν ξεπερνά τις 200.000 ευρώ, ανεξαρτήτως αν το σπίτι ανήκει σε άγαμο ή οικογένεια με παιδιά. Απαιτούμενη προϋπόθεση για την προστασία είναι το ετήσιο εισόδημα του δανειολήπτη να μην υπερβαίνει τις 20.000 ευρώ.

Β. Οι δανειολήπτες στεγαστικών δανείων που βρίσκονται στο «κόκκινο» μπορούν να «ξαναζωντανέψουν» το δάνειό τους με την καταβολή ελαχίστου ποσού για να καταστεί και πάλι το δάνειό τους ενήμερο.

Γ. Καταργείται η διάταξη Παπαθανασίου, βάσει της οποίας για ληξιπρόθεσμες οφειλές μέχρι του ποσού των 200.000 ευρώ δεν γίνεται πλειστηριασμός ακινήτου.

Οπως σημειώνει η ίδια εφημερίδα με το όριο των 200.000 ευρώ αντικειμενικής αξίας που προωθεί η κυβέρνηση ουσιαστικά προστατεύεται το 90% των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας που βρίσκονται σε αστικές περιοχές και κυρίως ακίνητα μεσαίας και χαμηλής αξίας.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς του υπουργείου Ανάπτυξης σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βρίσκονται 62.500 δανειολήπτες με «κόκκινα δάνεια» που έχουν δοθεί για αγορά πρώτης κατοικίας. Με βάση τις εκτιμήσεις των επιτελών του υπουργείου από αυτούς, οι 50.000 είναι δυνατόν να προστατευτούν από τις διατάξεις του νόμου Κατσέλη, εφόσον, βέβαια προσφύγουν σε σε αυτόν. Οι υπόλοιποι 12.500 μπορούν να καταστήσουν ενήμερα τα δάνειά τους εφόσον καταβάλουν ένα μικρό ποσό.
 
iefimerida.gr

 

Η κραυγή της σιωπής (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

Είναι στιγμές που ο θυμός, σου φουσκώνει τις φλέβες στους κροτάφους ανεβάζοντάς σου την πίεση σε επικίνδυνες τιμές.
 

Είναι στιγμές που η οργή σου δεν μπορεί να περιοριστεί με τους απλούς κανόνες ευγενείας, αλλά χρειάζεται να επιστρατεύσεις όση λογική διαθέτεις για να μπορέσεις να την κουλαντρίσεις.

Είναι, πάλι, στιγμές που νιώθεις τόσο δυνατός ώστε να θεωρείς πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Είναι, όμως, και φορές που η θλίψη, η στενοχώρια και η απογοήτευση μαζί, έχουν διαποτίσει τόσο το κορμί και το μυαλό σου, ώστε να μην μπορείς ούτε μία λέξη να αρθρώσεις, ούτε μία βρισιά, ούτε ένα σιχτίρισμα. Το μόνο που μπορείς και το μόνο που θέλεις, είναι να κλάψεις.

Να κλάψεις για να ξεσπάσεις, για να εκτονωθείς, για να πάρεις δύναμη.

Όποιος είδε μαυροφορεμένη και ηλικιωμένη γυναίκα να κλαίει έξω από το φούρνο επειδή διαπίστωσε ότι δεν έχει ούτε 2 ευρώ για να πάρει το γάλα και το ψωμί της ημέρας, καταλαβαίνει τι εννοώ.

Όποιος συνάντησε 26χρονο πτυχιούχο να δουλεύει με 280 ευρώ βασικό και να μην μπορεί να χαρεί τη ζωή επειδή δεν μπορεί να ονειρευτεί, είναι σε θέση να καταλάβει την ψυχολογία της κατεστραμμένης νεολαίας.

Όποιος παρατήρησε τους μαθητές που αποφεύγουν να πλησιάζουν το κιλικίο του σχολείου τους γιατί δεν μπορούν να αγοράσουν κάτι από αυτό, μπορούν να συνειδητοποιήσουν πόσο βαρύ φορτίο που κουβαλούν οι ίδιοι και οι γονείς τους.

Δεν είναι μόνο η φτώχια, δεν είναι μόνο η ανέχεια και η εξαθλίωση. Το κυριότερο είναι η ψυχολογική ισοπέδωση την οποία έχουν υποστεί μεγάλες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού.


Είναι η απαξίωση της ίδιας τους της ύπαρξης και η αδυναμία τους να εξηγήσουν πώς βρέθηκαν στη σημερινή κατάσταση χωρίς να ευθύνονται σε τίποτα οι ίδιοι.

Στην εφορία, τις προάλλες, μία συνταξιούχος, με πόνο ψυχής, εξηγούσε στην υπάλληλο πόσο άσχημα νιώθει που δεν μπορεί να πληρώσει την τελευταία δόση του χαρατσιού. Άλλο ήθος και φιλότιμο που περισσεύει σε μια συνταξιούχο, τόσο όσο λείπει από τα καθώς πρέπει λαμόγια που με τα χρωστούμενα στο κράτος εξαργύρωναν τις ακριβές ζωές τους και από όσους τόσα χρόνια τους ανάθρεψαν, τους κάλυψαν και συνεχίζουν να τους θρέφουν και να τους καλύπτουν.

Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας, όπου κι αν κοιτάξουμε είναι σκυφτοί, σκυθρωποί βουτηγμένοι στις σκέψεις και στη σιωπή.

Μια σιωπή τόσο εκκωφαντική που σου τρυπάει τα τύμπανα και την ψυχή.

Δεν είναι ότι δεν έχουν τίποτα να πουν, δεν είναι ότι δεν έχουν τον τρόπο να τα πουν, είναι ότι δεν έχουν ούτε αυτό το λίγο κουράγιο που χρειάζεται κάποιος, για να αρθρώσει μια λέξη.

Μιλάει κάποιος όταν ξέρει ότι κάποιος άλλος τον ακούει, έστω και είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.

Όταν αισθάνονται ότι κανένας δεν τους ακούει, όταν τους έχουν κλέψει τον ίδιο τους τον εαυτό, όταν είναι νέοι και τους έχουν ακρωτηριάσει τα όνειρά τους, τότε η σιωπή δεν είναι άμυνα, είναι επίθεση.

Επίθεση στα μεγάλα λόγια, στις ψεύτικες ελπίδες, στα απανωτά ξεπουλήματα, στην έλλειψη προοπτικής.


Είναι φτύσιμο και απαξίωση στους «δήθεν», στους εμπόρους ελπίδων, στους όψιμους «προστάτες» τους, στους τηλεοπτικούς υποκριτές και στους «πονόψυχους» βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργούς.

Είναι προσπάθεια να ξαναποκτήσουν τη χαμένη τους υπερηφάνεια και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια για να μπορέσουν να συμμαζέψουν τα συντρίμμια τους και να πορευτούν.

Είναι η αρχή μιας παρατεταμένης ανάτασης, γιατί όποιος δεν μιλάει σκέφτεται και όποιος σκέφτεται ανακαλύπτει.


Ανακαλύπτει αιτίες, φταίχτες και κυρίως τρόπους ανάκαμψης και αντεπίθεσης.

Ανακαλύπτει πως δεν είναι μόνος αλλά ένας από τους πολλούς που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.

Έτσι, όχι μόνο αισθάνεται αλλά γίνεται και πιο δυνατός, φοβάται λιγότερο μέχρι που διώχνει το φόβο και τον στέλνει στους δυνάστες του, τον στέλνει στους φταίχτες.

Είναι τόσο επικίνδυνη για το σύστημά τους, αυτή η σιωπή όσο ακίνδυνα αποδεικνύονται τα βελάσματα των αρνιών πριν την επικείμενη σφαγή τους.


Καταλαβαίνουν πολύ καλά, όλοι αυτοί που σχεδιάζουν την ισοπέδωσή μας ότι τα αρνιά μετατρέπονται σιγά-σιγά σε κριάρια.

Και τα κριάρια, όταν αποφασίσουν να επιτεθούν στον αντίπαλο, δεν βελάζουν ποτέ. Κάνουν την επίθεσή τους πάντα σιωπηλά.


ΠΗΓΗ
 

Μόνη λύση η σεισάχθεια

Η απαίτηση της τριαρχίας των δανειστών για άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας έναντι πλειστηριασμού προκαλεί αναταράξεις στη μνημονιακή συγκυβέρνηση. Η συμμόρφωση της μπορεί να σημάνει το τέλος της, καθώς η οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της θα κινδυνεύσει με εξαφάνιση.

Γενικά το δικαίωμα του δανειστή για εκτέλεση σε βάρος της περιουσίας του οφειλέτη είναι κατοχυρωμένο στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος. Το δικαίωμα δικαστικής προστασίας που εγγυάται η διάταξη αυτή θα ήταν κενό περιεχομένου, αν δεν συνοδευόταν από τη δυνατότητα εκτέλεσης της δικαστικής απόφασης.

Ωστόσο, η εκτέλεση βρίσκει τα όριά της στα συνταγματικά δικαιώματα του καθ' ου-οφειλέτη, όπως η αξιοπρέπεια του(άρθρο 2 παρ. 1 Συντ.) και η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του (άρθρο 5 παρ. 1 Συντ.).

Κατά συνέπεια δεν νοείται π.χ. κατάσχεση και πλειστηριασμός πραγμάτων προσωπικής χρήσης απαραίτητων για τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσεις.

Στη σημερινή κατάσταση ωστόσο οικονομικής κατάρρευσης πρέπει να θεωρηθεί επιβεβλημένη και η προστασία της πρώτης κατοικίας του οφειλέτη, όταν αυτή δεν υποδηλώνει πολυτελή διαβίωση (το όριο αντικειμενικής αξίας 200.000 ευρώ, το οποίο θέτει η ισχύουσα νομοθεσία φαίνεται εύλογο).

Και τούτο διότι το άρθρο 21 παρ. 4 του Συντάγματος προβλέπει ότι "η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους.

Από αυτό το δικαίωμα για στέγαση απορρέει ένα κοινωνικό κεντημένο, με την έννοια ότι το κράτος δεν επιτρέπεται πάντως να θεσπίσει διατάξεις που θα καθιστούσαν άστεγη μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, και μάλιστα χωρίς υπαιτιότητά της.

Η άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας οδηγεί όμως ακριβώς εκεί, αφού εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στα τοκοχρεολύσια λόγω βίαιης πτωχοποίησής τους, ως συνέπεια της ασκούμενης από το ίδιο το κράτος οικονομικής πολιτικής.

Η Ελλάδα ολόκληρη δεν έχει άλλη διέξοδο από το να διεκδικήσει δυναμικά τη σεισάχθεια από τους αλλοδαπούς δανειστές. Το ίδιο πρέπει κατ’ αναλογία να ισχύσει στο εσωτερικό της χώρας, τουλάχιστον έως ότου εμφανιστεί στην πράξη η υπεσχημένη κατ' επανάληψη από τους κυβερνώντες αλλά άφαντη οικονομική ανάπτυξη.

Κώστας Χ. Χρυσόγονος Καθηγητής Νομικής Α.Π.Θ

O "φυγάς" Φόλκερ Γιουνγκ κι άλλα 4 πρώην μεγαλοστελέχη της Siemens ήρθαν στην Αθήνα, κατέθεσαν και έφυγαν σαν κύριοι!

Αθόρυβα, μέσα στη σιωπή και χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανείς, 5 πρώην μεγαλοστελέχη της Siemens ήρθαν και κατέθεσαν στους Έλληνες ανακριτές και στη συνέχεια έφυγαν σαν κύριοι. Ανάμεσά τους ο πολύς κ. Φόλκερ Γιουνγκ πρώην μεγαλοστέλεχος της Siemens και της Ιντρακόμ ο οποίος είχε στην κυριολεξία αποδράσει από τη χώρα όπως και ο Μιχάλης Χριστοφοράκος.

Την αποκάλυψη κάνει η Γιάννα Παπαδάκου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής και είναι να γελάει κανείς με την κατάντια του ελληνικού κράτους.

Ο δραπέτης Γιουνγκ λοιπόν εμφανίστηκε στην ανακρίτρια Μαρία Νικολακέα στις 30 Οκτωβρίου του 2013-πριν 2 εβδομάδες- αφού πρώτα κατέβαλε εγγύηση 80.000 ευρώ για να αρθεί το ένταλμα που εκκρεμούσε σε βάρος του, από το 2010 που είχε γίνει Λούης.

Ο Γιουνγκ είπε στην ανακρίτρια "Δεν γνωρίζω κανένα υπάλληλο του ΟΤΕ, ούτε τον κ. Σκαρπέλη, αλλά επίσης κανένα αξιωματούχο. Δεν γνώριζα ούτε τον Αναστάσιο Μαντέλη, δεν είχα ποτέ καμία επικοινωνία μαζί του. Κατόπιν επιθυμίας του κ. Χριστοφοράκου επισκέφθηκα το 2002 μαζί του, τον υπ. Οικονομικών και τον υπουργό Μεταφορών, τον οποίων τα ονόματα δεν θυμάμαι. Επίσης την ίδια εποχή επισκέφθηκα τη δήμαρχο Αθηναίων. Ο λόγος των επισκέψεων ήταν για να βοηθήσει η Siemens την εκτέλεση των έργων στην Ολυμπιάδα..."

Αυτά είπε ανάμεσα στα άλλα και έφυγε σαν κύριος.

Το αν βρισκόμαστε υπό γερμανική κατοχή δεν χωράει συζήτηση...

Προσφυγή πρώην δημοτικών αστυνομικών στο ΣτΕ

Να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η απόφαση του δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη, με την οποία καταργήθηκαν 897 οργανικές θέσεις στη Δημοτική Αστυνομία, ζητούν εννέα πρώην δημοτικοί αστυνομικοί με προσφυγή τους που κατέθεσαν στον Συμβούλιο της Επικρατείας.

Στην προσφυγή τους επισημαίνουν ότι η κατάργηση των οργανικών θέσεων είναι αντίθετη στη συνταγματική αρχή της διοικητικής αυτοτέλειας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην αρχή της μονιμότητας των δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων, στο δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας , στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και στο συνταγματικά προστατευμένο δικαίωμα στην εργασία.

Όπως υποστηρίζουν, από την κατάργηση των οργανικών θέσεων θίγεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών για εργασία, ενώ η μαζική κατάργηση των οργανικών θέσεων αποτελεί αυθαίρετη παρέμβαση του νομοθέτη στις οργανωτικές δομές των ΟΤΑ.

Οι απαιτήσεις των Τροϊκανών «καίνε» την Γιάννα και δικαιώνουν το Συρίγο!

Το μεγάλο πάρτι τελείωσε... Τα κεφάλια μέσα λοιπόν!
Η ώρα του απολογισμού για το «πάρτι» των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ των Ολυμπιακών Αγώνων φαίνεται πως έφτασε με τον πλέον επώδυνο τρόπο για την ελληνική πλευρά, με την τρόικα να απαιτεί την επιστροφή του συνόλου των υπερβάσεων που καταγράφηκαν επί των ημερών της Γιάννας Αγγελοπούλου.

Το μέγεθος της σπατάλης μπορεί να παραμένει αδιευκρίνιστο, παρά το πλήθος στοιχείων που εστάλησαν στο Ελεγκτικό Συνέδριο ή ενεγράφησαν σε προϋπολογισμούς και πίνακες του υπουργείου Οικονομικών και των συναρμόδιων υπουργείων, όμως η ομάδα τεχνικών συμβούλων των δανειστών κατάφερε να... αθροίσει τους αριθμούς και να καταστήσει απαιτητά τα ποσά.

Και τούτο διότι, όπως αναφέρει δημοσίευμα σαββατιάτικης εφημερίδας, οι «Ευρωπαίοι» της τρόικας, Κλάους Μαζούχ και Ματίας Μορς, εκπρόσωποι της Ε.Ε και της ΕΚΤ, κατέγραψαν «μαύρη τρύπα» 13 δισ. ευρώ τουλάχιστον στην αναθεώρηση του ελλείμματος (2001-2006) που πραγματοποιήθηκε πριν από επτά χρόνια και ζήτησαν την κάλυψη του ποσού είτε από τη διοργανώτρια Αρχή της κ. Αγγελοπούλου είτε από τα δημόσια ταμεία.

Μπλεξίματα για την κα Αγγελοπούλου.

ΠΗΓΗ


Τα ίδια και τα ίδια μας πρήξατε τ αρ... Σε λιγότερο από δύο μήνες λεφτά τέλος! Εαν δεν πάρουμε τις δόσεις δεν βγάζουμε τον Ιανουάριο - ΜΑΚΑΡΙ !!!

- Όλα θα κριθούν εως τις 11 Ιανουαρίου του 2014 όταν θα πρέπει να πληρωθούν ομόλογα 1,9 δισεκατομμυρίων ευρώ ενώ στέρεψαν τα ταμειακά διαθέσιμα
- Τα ταμεία έχουν αδειάσει γιατί δεν υπήρξε έγκριση από το Eurogroup ούτε για τη δόση του 1 δισ.ευρώ που έπρεπε να εκταμιευτεί από τον περασμένο Ιούλιο ούτε για τη τωρινή δόση των 4,9 δισ. ευρώ
- Η τρόικα γνωρίζοντας την έλλειψη ρευστότητας εκβιάζει καθυστερώντας την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας
- Δεν θα δώσουν ούτε ένα ευρώ εαν δεν υλοποιηθεί το κύμα απολύσεων στο Δημόσιο και το λουκέτο στις Αμυντικές Βιομηχανίες
''Όλα για όλα'' είναι ο τίτλος για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα, ενώ τα διαθέσιμα χρήματα στερεύουν απελπιστικά, όπως αποκαλύπτει η Καθημερινή.

Στο ημερολόγιο του υπουργείου Οικονομικών έχει κυκλωθεί η κρισιμότερη ημερομηνία, η 11η Ιανουαρίου 2014, όταν και θα πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει ομόλογα που λήγουν αξίας 1,9 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Λεφτά όμως δεν υπάρχουν και η κατάσταση είναι τόσο δραματική που διαρκώς επαναλαμβάνεται η ατάκα ''δύσκολα θα βγει ο Ιανουάριος'' καθώς το Δημόσιο μπορεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του μέχρι και τις αρχές του 2014.

Οι λόγοι που τα ταμεία είναι άδεια είναι δύο και ονομάζονται τρόικα και Eurogroup.
Με απλά λόγια δεν μας έχουν δώσει το 1 δισ. ευρώ που μας χρωστάνε από τον Ιούλιο, καθώς η κυβέρνηση δεν έχει εκπληρώσει τις προαπαιτούμενες υποχρεώσεις, ενώ περιμένουμε άλλα 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία θα πάρουμε όταν και εαν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα και υπάρξει συμφωνία.

Οι εκβιασμοί της τρόικας με τη δόση και οι απαιτήσεις για λουκέτα και απολύσεις στο Δημόσιο
Η τρόικα γνωρίζει από πρώτο χέρι τόσο τα άδεια ελληνικά ταμεία όσο και τις τρέχουσες υποχρεώσεις της χώρας.
Όμως δεν αφήνει ούτε ένα ευρώ να έρθει στην Ελλάδα εαν προηγουμένως δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους για:

- Υλοποίηση του πρώτου κύματος 4.000 απολύσεων στο Δημόσιο για το 2013 και ανεύρεση των 11.000 Δημοσίων Υπαλλήλων που θα απολυθούν το 2014

- Αναδιάρθρωση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ

Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του υπουργείου Οικονομικών
Στα χρόνια του Μνημονίου η Ελλάδα και οι εκάστοτε υπουργοί Οικονομικών έχουν ξαναβρεθεί σε αυτή την πολύ δύσκολη θέση να μην υπάρχουν χρήματα διαθέσιμα.

Μία από τις λύσεις που έχει στα χέρια του ο Γ. Στουρνάρας είναι η άντληση χρημάτων μέσω έκδοσης εντόκων γραμματίων.
Όμως η λύση αυτή θα επιστρατευθεί κυριολεκτικά ως καταφύγιο της τελευταίας στιγμής γιατί, όπως αναφέρει η Καθημερινή, θα επιβαρυνθούν οι ελληνικές τράπεζες και παράλληλα θα αυξηθεί και το ύψος των γραμματίων που θα πρέπει να αποπληρώσει το Δημόσιο, ενώ θα επιβαρυνθούν και οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
 
newsit.gr


 

ΕΡΧΕΤΑΙ "ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ" AΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Η τρόικα ζητάει επιστροφή 13 δισ ευρώ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Eπιστροφή 13 δισ.ευρώ από την "σκοτεινή" περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων και ιδαίτερα για την προετοιμασία τους, ζητάει η τρόικα, επιβεβαιώνοντας ότι είχαν συμβεί υπερβολικές (το ευγενικότερο) υπερβάσεις.

Για χρόνια αναρωτιόμασταν πόσο τελικά κόστισαν τα υπερκοστολογημένα έργα, και οι μη προσοδοφόρες αθλητικές εγκαταστάσεις που πλέον σαπίζουν από την αχρηστία, αλλά τριπλοπληρώθηκαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού.

To «πάρτι» των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 έβαλε στο μικροσκόπιο η Τρόικα η οποία ζητεί να επιστραφεί το σύνολο των υπερβάσεων που καταγράφηκαν επί των ημερών της Γιάννας Αγγελοπούλου.

Οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. και της ΕΚΤ στην τρόικα, Κλάους Μαζούχ και Ματίας Μορς ανακάλυψαν «μαύρη τρύπα» ύψους 13 δισ. ευρώ τουλάχιστον στην αναθεώρηση του ελλείμματος (2001-2006) που πραγματοποιήθηκε πριν από επτά χρόνια και ζήτησαν την κάλυψη του ποσού από τη διοργανώτρια Αρχή.

Η είδηση πέρασε στα "ψιλά" και δεν φωτίστηκε από τα κατεστημένα ΜΜΕ, αφού στην πλειοψηφία τους ελέγχονται από επιχειρηματικά σχήματα που εκείνη την περίοδο συμμετείχαν στην ασυδοσία των εκτροχιασμένων προΫπολογισμών.

Μέχρι τώρα τα νεοταξίτκα ΜΜΕ και η ντόπια ελίτ αντιμετώπισαν την τρόικα έως και φιλικά, καθότι θεωρούσαν ότι θα αρκεστούν στο αίμα των "ιθαγενών" (μεσαία τάξη) και δεν θα στραφούν εναντίον τους.

Από τα υποζύγια όμως δεν έχουν τίποτε άλλο να πάρουν και σειρά έχουν τα "ανώτερα" στρώματα, άλλωστε οι ξένοι όταν ΄έρθουν στη χώρα για να "επενδύσουν" δεν θέλουν να βρουν κανέναν ανταγωνιστή.

Τρόικα και ελίτ, συντομα θα συγκρουστούν, ελπίζουμε να μην επαληθευθεί το ρητό "όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια", γιατί αυτοί είναι ικανοί τον λογαρισμό να τον ζητήσουν πάλι από εμάς, αν και προς ώρας η τρόικα έχει προσωποποιήσει από ποιούς τα ζητάει.

 
 

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

Τα παραπάνω μοιράζονται για λαϊκή κατανάλωση ως «μήνυμα αισιοδοξίας». «Εφόσον βγήκε η Ισπανία από το Μνημόνιο, θα βγούμε κι εμείς», «έρχεται και η δική μας ώρα» και άλλα πανηγυρικά. Η κατανάλωση της ψευδαίσθησης είναι πανεύκολη καθώς όλο αυτό το διάστημα, τα ΜΜΕ ταύτιζαν το Μνημόνιο της χώρας μας με το … «Μνημόνιο» της Ισπανίας.

Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η Ισπανία, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, ποτέ δε μπήκε σε Μνημόνιο αντίστοιχο της Ελλάδας.

Η Ισπανία ποτέ δε συμφώνησε «σωτηρία» από την Τρόικα, αλλά ζήτησε και πήρε οικονομική βοήθεια. Συγκεκριμένα, η Ισπανία δανείστηκε 41,37 δισ. ευρώ από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στην αναδιάρθρωση προβληματικών τραπεζών της.

Δεύτερον, η Ισπανία δεν αποκλείστηκε ποτέ από τις αγορές, αφού δανείζονταν καθ’ όλη τη διάρκεια που εφάρμοζε το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας.

Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του 2013 το επιτόκιο του 10ετούς ισπανικού ομολόγου που κυκλοφόρησε, υποχώρησε στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Σεπτέμβριο του 2010. Στη δημοπρασία ομολόγων λήξεως το 2023, που πραγματοποίησε φέτος τον Σεπτέμβριο η Ισπανία, η απόδοση μειώθηκε στο 4,503% από 4,723% που ήταν στην προηγούμενη αντίστοιχη δημοπρασία. Αντλήθηκε δε ποσό ύψους 2,4 δισ. ευρώ. Επίσης άντλησε άλλα 1,6 δισ. ευρώ μέσω έκδοσης πενταετών ομολόγων, με το επιτόκιο να υποχωρεί στο 3,477% από 3,561%.

Τρίτον, το 2012 σύμφωνα με μελέτη του ΔΝΤ η Ισπανία θα χρειαζόταν συνολικά 80 δισ. ευρώ για τη στήριξη του ισπανικού τραπεζικού συστήματος και η Ε.Ε. έδινε 100 δισ. ευρώ. Κανείς δε βιάστηκε να τα πάρει. Σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες, αντί για 80 και 100 δισ., η Ισπανία αρκέστηκε στα απαραίτητα 41,37 δισ. και μάλιστα με τρόπο που δε χρεώθηκαν στους πολίτες όπως έγινε στην περίπτωση της Ελλάδας.

Και όλα αυτά ενώ τον Ιούλιο του 2012 το Reuters προανήγγειλε προσφυγή της Ισπανίας στο μηχανισμό στήριξης της Τρόικας, από τον οποίο θα ζητούσε δάνειο ύψους 300 δισ. ευρώ. Κάτι που φυσικά δε συνέβη.

Όχι, δεν υποστηρίζω ότι τα πράγματα στην Ισπανία είναι καλύτερα ή χειρότερα από την Ελλάδα. Είναι όμως τόσο διαφορετικά που τα χωρίζει το χάος, ακόμη και στα αίτια της κρίσης των δύο χωρών. Σαφώς και λήφθηκαν στην Ισπανία απάνθρωπα μέτρα λιτότητας. Σαφώς και κάνουμε κόντρα στην ανεργία. Όμως άλλη η δυναμική της ισπανικής οικονομίας και εντελώς διαφορετική της ελληνικής. Η Ισπανία διατήρησε το δικαίωμα να ρισκάρει και έχει τις δυνατότητες να το κάνει, αν και το μέλλον της δε δείχνει ακριβώς λαμπρό. Η Ελλάδα, αντίθετα, παρέδωσε κάθε δικαίωμά της στην Τρόικα.

Μέσα στον πανικό της συμμορίας για «αισιόδοξα μηνύματα» χρησιμοποίησαν και την Ισπανία. Ξέχασαν όμως να διαβάσουν την τελευταία παράγραφο της ανακοίνωσης του Eurogroup στην οποία «το Συμβούλιο παροτρύνει την Ισπανία να συνεχίσει τις διαρθρωτικές αλλαγές». Παροτρύνει και υποχρεώνει. Ποια σχέση μπορούν να έχουν μεταξύ τους αυτές οι δύο λέξεις; Η παρότρυνση είναι για την Ισπανία, η υποχρέωση είναι για την Ελλάδα. Όπως και η «εποπτεία» ήταν για την Ισπανία και ο «πλήρης έλεγχος» για την Ελλάδα. Όσο για τον Όλι Ρεν που έδωσε το σύνθημα της τρελής χαράς, οι πανηγυρισμοί του αφορούσαν στη σταθεροποίηση της ευρωζώνης. Χέστηκε για την Ελλάδα, η οποία τώρα πια αποτελεί για την ευρωζώνη ακόμη πιο μικρό πρόβλημα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 

15% προσαύξηση σε οφειλές του ΟΑΕΕ! Το κράτος είναι ένας επικίνδυνος τοκογλύφος!

Το τμήμα εσόδων του ΟΑΕΕ ανακοίνωσε οτι η τελευταία ημερα εμπρόθεσμης πληρωμής του 5ου διμήνου 2013 είναι η Δευτέρα 2/12/2013.

του Κώστα Βουκελάτου

Την ίδια μέρα καταβάλλεται και η μηνιαία δόση μέσω πάγιας εντολής των ρυθμίσεων Ν.4152/2013, μαζί με τυχόν ανεξόφλητη δόση της 31/10/2013, προσαυξημένη κατά 15%, προκειμένου να μην απωλεσθεί το δικαίωμα της ρύθμισης.

Το διαβάσατε καλά;

Η καθυστερημένη δόση θα είναι προσαυξημένη κατα 15% εαν θέλεις να κάνεις ρύθμιση όταν οι κακοποιοί τοκογλύφοι αναλογιζόμενοι την κρίση βάζουν τόκο πλέον 5 και 8%!

Και μετά θέλουν να κάνουν οι οφειλέτες που το ίδιο το κράτος δημιούργησε, ρύθμιση και να πληρώσουν τα χρέη τους με προσαύξηση ακόμα και 100% της οφειλής εάν ειναι πολυ καιρό καθυστερημένα!

Όχι ανάπτυξη ούτε μέλλον δεν θα έχει αυτη η κυβέρνηση και το διαλυμένο κράτος που όλα αυτά τα χρόνια εχουν δημιουργήσει. Ανίκανοι φοροκλέφτες και εισφοροκλέφτες!