Νέος φόρος στην Υγεία

Με αιχμή τη διατήρηση του ΕΟΠΥΥ στο ρόλο του αγοραστή και ταυτόχρονα του παρόχου, τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών να μένουν ανέπαφες και τη διατήρηση της διοίκησης ως έχει, ήρθε να ταράξει τα νερά η έκθεση της ομάδας του διοικητή του ΕΟΠΥΥ Δ. Κοντού και του καθηγητή, Γ. Κυριόπουλου.

Αλλά η πραγματική «ταραχή» με την έννοια της ανατροπής έρχεται όταν διαβάσει κάποιος τις πηγές εσόδων για τη νέα Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας όπως προτείνουν να μετεξελιχθεί:

Προβλέπονται νέος κοινωνικός, ασφαλιστικός φόρος, μείωση έως κατάργηση των εισφορών μέσω της μισθοδοσίας και τσιγαρόσιμο-αλκοολισμό υπέρ Υγείας.

Η πρόταση Κοντού-Κυριόπουλου προβλέπει μεταρρύθμιση σε 4 βήματα:

- Πρώτον, προβλέπει τη συνένωση, ενοποίηση των αγροτικών ιατρείων με τα πολύϊατρεία του ΕΟΠΥΥ, τα Κέντρα Υγείας και τους συμβεβλημένους παρόχους υπό τη διοίκηση ενός ενιαίου συστήματος το οποίο θα εδρεύει στον ΕΟΠΥΥ. Ο τελευταίος θα είναι υπεύθυνος για την εποπτεία, λειτουργία και χρηματοδότησή τους.

- Δεύτερον, προβλέπει τη μετεξέλιξη του ρόλου του ΕΟΠΥΥ σε ένα μεγάλο οργανισμό Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που θα παραμένει αγοραστής και πάροχος. Ταυτόχρονα θα διατηρήσει και θα ενισχύσει το σχήμα αυτό διασφαλίζοντας στους πολίτες παροχές Υγείας με «σχεδόν μηδενικό κόστος χρόνου» λειτουργώντας 8 με 8 ή και σε 24ωρη βάση.

- Τρίτο βήμα προβλέπεται να είναι αυτό της σωστότερης χρηματοδότησης και του πιο δίκαιου προϋπολογισμού. Εδώ προτείνεται ανακατανομή των κονδυλίων ανά πάροχο και περιοχή της χώρας ανάλογα της ανάγκες.

Στις εργασιακές σχέσεις προβλέπεται «ευελιξία και πολυμορφία» και οπωσδήποτε διατήρηση των διαφόρων συμβάσεων ως έχουν. Ωστόσο, θα μπορούν οι γιατροί να αιτηθούν την αλλαγή του υφιστάμενου καθεστώτος τους και τη μετατροπή της σύμβασής τους.

Στην πρόταση προβλέπεται «κοινωνικός ασφαλιστικός φόρος» υπέρ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ειδικό τέλος για τσιγάρα και αλκοόλ, επαναπροσδιορισμός των ασφαλιστικών εισφορών.

Τέταρτον, προβλέπεται η εισαγωγή «εργαλείων» ελέγχου της δαπάνης διασφάλισης της ποιότητας με πιστοποιήσεις ποιότητας μεταξύ των παρόχων, σύσταση Μονάδας Ανάλυσης και Τεκμηρίωσης στον ΕΟΠΥΥ, ατομικός φάκελος υγείας και κάρτα υγείας των ασφαλισμένων και αναβάθμιση των πληροφοριακών δομών του Οργανισμού.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος

"VIDEO" ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΠΑΡ’ ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ…

"ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΝΕ"Δείτε  Την Εκπομπή ’Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ Ο.ΣΥ.’ Με τον ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΠΑΡ’ ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ…











 Α' "ΒΙΝΤΕΟ"

Β' "ΒΙΝΤΕΟ"

Ο Νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…!

«Την ελευθερία για να την αποκτήσεις, πρέπει να πολεμήσεις. Κανείς δεν θα σου τη χαρίσει…»

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός 

Θα μπορούσε μία κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, να επιβάλει στους πολίτες – υπηκόους της, δυσβάστακτα μέτρα και σκληρούς έως απάνθρωπους νόμους, αν ο νομοθέτης δεν εξυπηρετούσε, ή καλύτερα, αν δεν υπηρετούσε την εξουσία; Ασφαλώς κι όχι!

Ο νομοθέτης λαμβάνει εντολή από την εξουσία – κυβέρνηση, συντάσσει τον νόμο που του υπαγορεύτηκε και κατόπιν τον παραδίδει για να ψηφιστεί από την εξουσία που τον παρήγγειλε!

Η εξουσία τον μελετά για να διαπιστώσει αν έχει συνταχθεί σύμφωνα με την εντολή που έδωσε και κατόπιν, «νομιμοποιεί» τον νόμο,
ψηφίζοντας τον στη Βουλή!

Ο νομοθέτης, δεν νομοθετεί σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας για ίση μεταχείριση, για κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά σύμφωνα με τις εντολές που του δίνονται από τον πολιτικό του προϊστάμενο, δηλαδή, από την εξουσία!

Ποιος αποφασίζει το ύψος της φορολογίας των πολιτών; Αλλά και ποιος αποφασίζει ποιοι δεν θα φορολογούνται ή θα τους παρέχονται σκανδαλώδεις φορολογικές ελαφρύνσεις;

Ποιος θεωρεί πως όσοι ασκούν εξουσία, δηλαδή οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, οι Πρωθυπουργοί, οι υπουργοί, πρέπει να έχουν ασυλία έναντι του νόμου;

Ποιος ψηφίζει νόμους, που απαλλάσσουν Διοικητικά Συμβούλια Ασφαλιστικών ή Δημόσιων

Οργανισμών από εγκληματικές πράξεις;

Ποιος αρπάζει, σαν κοινός κλέφτης, τις οικονομίες των πολιτών (όχι των Τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών) με έναν τρόπο που τόσο έντονα θυμίζει εποχές «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»;

Ποιος εκποιεί ή δωρίζει τον εθνικό πλούτο σε μεγαλοκαρχαρίες, με αδιαφανείς διαδικασίες και χωρίς να ρωτήσει κανέναν;

Μα ποιος άλλος τα κάνει όλα αυτά! Η ΕΞΟΥΣΙΑ!

Κι η εξουσία ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχει χρώμα, δεν είχε και δεν έχει, ιδεολογία!
«Ντύνεται» με ένα ιδεολογικό φόρεμα, φιλελευθερισμού, σοσιαλισμού, κομμουνισμού, συντηρητισμού, διακηρύσσει πως θα υπηρετήσει με σεβασμό την δημοκρατία (αποφεύγει όμως να αναλύσει ποια δημοκρατία εννοεί) και με την στήριξη οικονομικών παραγόντων και ξένων συμφερόντων, κάθεται στο σβέρκο του λαού που «τυφλωμένος» από την φανταχτερή και λαχταριστή πόρνη, τρέχει σαν κοπάδι από πίσω της, πιστός σαν σκυλί, έτοιμος να πεθάνει γι’ αυτήν!

Αν ο νόμος εφαρμοζότανε, αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε σύμφωνα με όσα ένα δημοκρατικό πολίτευμα επιτάσσει, τότε πολλοί πολιτικοί, θα είχαν καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου, για εξαπάτηση των πολιτών, για αρπαγή της ψήφου με δόλια μέσα, θα βρισκόντουσαν στα πιο υγρά κελιά της φυλακής για κακοδιαχείριση ή και κατάχρηση του Δημόσιου χρήματος.

Όμως ο νόμος δεν αγγίζει την εξουσία. Η εξουσία μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να αποφασίζει για το αν θα ζει ελεύθερος ή φυλακισμένος κάποιος πολίτης, η εξουσία αποφασίζει ποιοι θα πλουτίζουν όλο και περισσότερο από τον πλούτο που παράγουν οι άνθρωποι και για το αν οι πολίτες θα μπορούν να έχουν ένα βιοτικό επίπεδο τέτοιο, που θα τους επιτρέπει να αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια, τις ανάγκες τους.

Ο νόμος είναι αυστηρός κι όσο το δυνατόν δίκαιος, μόνο σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με διαφορές ή παραβάσεις απλών πολιτών. Εκεί διακρίνει κανείς τις ικανότητες του νομοθέτη, που αν η εξουσία δεν τον έθετε υπό τον έλεγχό της, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια άριστη δημοκρατία.

Ο νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…

Σε τι διαφέρει ο τύραννος της αρχαιότητας από την σημερινή εξουσία; Ίσως στο γεγονός, ότι ο τύραννος της αρχαιότητας είχε μια Παιδεία που οι σημερινοί πολιτικοί δεν την έχουν. Ο τρόπος διακυβέρνησης μιας χώρα από έναν τύραννο της αρχαιότητας κι από μια δημοκρατική κυβέρνηση του σήμερα, σε τι διαφέρει;

Νοιώθει ο πολίτης πως το Κράτος, η Πολιτεία τον προστατεύει ή νοιώθει να τον εξοντώνει μέρα με τη μέρα;

Σε τι διαφέρει η σφαίρα ή τα βασανιστήρια του δικτάτορα στο σώμα των πολιτών από τα απάνθρωπα μέτρα που εφαρμόζουν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις και που οδηγούν τους πολίτες στην αυτοκτονία;

Ο νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…

Ποιος πολίτης τολμάει να αντισταθεί στη βία της εξουσίας;

Ποιος πολίτης μπορεί να διαμαρτυρηθεί για τα καρκινογόνα χημικά που δέχεται αδικαιολόγητα από τις αστυνομικές δυνάμεις;

Ποιος πολιτικός μπορεί να δικαιολογηθεί για το γιγάντωμα της παραγωγής κι εμπορίας ναρκωτικών, της εμπορίας λευκής σαρκός, της άγριας τοκογλυφίας των Τραπεζών;

Ο νόμος στην υπηρεσία της εξουσίας…

Η εξουσία δυστυχώς δεν είναι δημοκρατία. Γιατί κανένας δημοκράτης στην Παγκόσμια Ιστορία, δεν υπήρξε εξουσιαστής! Υπήρξε πάντα υπηρέτης του λαού του. Κι όσοι ήταν αληθινοί δημοκράτες, εδολοφονούντο συνήθως από τους άλλους «δημοκράτες» εξουσιαστές.

Οι λαοί ας πάψουν να αναζητούν εξουσιαστές που πάντα φοράνε το ένδυμα κάποιας ιδεολογίας για να κρύψουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο κι ας αναζητήσουν καλούς ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ!

Τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες η ζωή μας να αλλάξει προς το καλύτερο…

Κούφια η ώρα που… τους ακούει!

Κάποτε, θυμάμαι πιτσιρικάς, ακολουθούσα μια πομπή με μπροστάρηδες παπάδες και εξαπτέρυγα και την εικόνα της Παναγίας. Έκανε ένα μεγάλο γύρο με στάσεις και παρακλήσεις και κατέληξε πάλι από εκεί που ξεκίνησε, την εκκλησία. Θυμάμαι, οι μεγάλοι μιλούσαν για λιτανεία λόγω ανομβρίας. Και η παιδική μου ψυχή τα ερμήνευε με τον απλό τρόπο που είχε μάθει. Έκκληση στο Θεό, στην Παναγία να βρέξει για να υπάρχει παραγωγή. Την άλλη μέρα κοιτάζαμε στον ουρανό κάτι περίεργα συννεφάκια που θαρρείς και μας πήραν χαμπάρι και μας έκαναν πλάκα. Μαύριζαν δηλαδή κάπου κάπου, άσπριζαν αλλά μάλλον ήταν δύστοκα. Αργά το βράδυ μύρισε η γη μ’ εκείνη την μυρουδιά από όζον που σε κάνει να νιώθεις το αρχέγονο και τα φυτά τέντωσαν τα κεφαλάκια τους προς τον ουρανό θαρρείς και τον φιλούσαν. Ναι! Η λιτανεία κίνησε τη διαδικασία της βροχής. Για όσους το πιστεύουν,όπως οι ανθρώπινη αδυναμία μου με την υπερβατικότητα, οι υπόλοιποι δίνουν ο καθένας τη δική του… συμπτωματική ερμηνεία.

Πάλι έρχονται στο μυαλό μου παλιά πράγματα και φράσεις όπως να πούμε “κούφια η ώρα που ακούει ”, και μάλιστα η μάνα μου έκανε ένα συριγμό με τα χείλια της σαν να έδινε σφυριχτό φιλί στον αέρα και ταυτόχρονα μου τραβούσε το λοβό από το αφτί. Ποτέ μου δεν κατάλαβα την έννοια κούφια η ώρα. Μέχρι τότε ήξερα για κούφια αβγά ή κούφια φρούτα ή αργότερα μεγαλώνοντας για τα κούφια λόγια τα μεγάλα που δυστυχώς έγιναν η πρακτική της ζωής μας. Να χαϊδεύονται τ’ αυτιά, και ας γουργουρίζει η κοιλιά.

Να κι άλλο, μάλλον προερχόμενο από Κρήτη. “Και λέγε λέγε το κοπέλι κάνει την κυρά και θέλει” Αμφιβάλλετε; Ότι επαναλαμβάνεται κινεί την προσοχή παντός απτού ή και εκτός ανίχνευσης αισθητήρων.

…Σήμερα θα το ακούσεις, από όλο τον κόσμο, στην εξελιγμένη πια φράση “δημιούργησε θετική ενέργεια”. Και το πιστεύουν όλοι, και αποδεικνύεται μάλλον αληθινό. Κάνε θετική σκέψη για να βγει το αποτέλεσμα θετικό ή τουλάχιστον κάνε κάτι θετικό. Πιστεύουμε όλοι, κι ας κρυφοχαμογελούμε, πως τάχα υπάρχουν αόρατα αφτιά και ακούν. Ακούν τις ευχές, ακούν τις κατάρες. Γι αυτό προσέχετε τι εύχεστε ή τι απεύχεστε, σας ακούν. Γελάτε ακόμη; Νομίζετε πως τα ξέρετε όλα; Έτσι νόμιζε και ο Θωμάς, ο Απόστολος του Ιησού και έθεσε τον δάχτυλον επί των τύπων των ήλων! Και τότε πίστεψε αλλά φευ, όλα σε ξεγελούν ακόμη και τα απτά, τα ορατά. Αυτά που βγάζουν μυρουδιά, ήχο, γεύση. Αν κάτι δεν το πιστέψεις πολύ… με τους πέντε αισθητήρες που σούδωσε η ζωή απλά, δεν γίνεσαι Θεός.

Πανεπιστήμια που ασχολούνται με την ανθρώπινη νοημοσύνη και γενικά με τον ανθρώπινο οργανισμό διαπίστωσαν πως ο άνθρωπος προαισθάνεται(;) ή εν πάση περιπτώσει καθορίζει μέχρι ενός σημείου την μοίρα του απλά και μόνο με την επιθυμία ή την έντονη σκέψη. Και αυτό είναι πολύ πιο δυνατό και αποτελεσματικό όταν γίνεται ταυτόχρονα από πολύ, πάρα πολύ κόσμο. Έτσι σας πετούν την πεπονόφλουδα με κάτι περίεργα και έμμονα άρθρα περί επερχόμενου… κάτι τέλος πάντων… μεγάλου σεισμού, καταποντισμού; Λιμού; Αλλαγής εξουσίας; Που ξέρεις; Απλά, μην ακολουθείτε με εμμονή τα ίδια και επαναλαμβανόμενα άρθρα. Τους κάνετε τη χάρη να παίζετε το παιγχνίδι τους.

Τελικά να κάνω μια πρόταση. Να κάνουμε κύκλο και να πιαστούμε χέρι χέρι σ’ όλη την Ελλάδα. Να κλείσουμε τα μάτια και να επικεντρωθούμε σ’ ένα σημείο. Ας πούμε… στην ευημερία! Τι; Αυτό χάθηκε πριν τρία χρόνια; Από ποιόν; Τι, αυτόν τον κύριο καθηγητή; Μα όλα τα δεινά δεν έρχονται από τους δασκάλους; Τέλος πάντων. Λέω πως μπορεί και να ξεφύγουμε από τον θανάσιμο εναγκαλισμό με το ζόφο του ανθελληνισμού που μας τυλίγει από Έλληνες και ξένους ανθελληνιστές και παπατζήδες. Ποιος ξέρει… μπορεί.

Ως τότε, κάντε θετικές σκέψεις για θετικά πράγματα με θετικό πρόσημο. Που ξέρεις, μπορεί το πλην να γίνει συν.

πηγη

Πόση σχέση έχουν με την κοινωνία οι πραματευτάδες της κεντροαριστεράς;

Τελικά, ώδινεν όρος…
Του Μάρκου Μουζάκη
Η με τυμπανοκρουσίες προαναγγελθείσα πρωτοβουλία για την συγκρότηση ενός ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς, κάτι σαν την ελληνική «Ελιά» ένα πράμα, ήρθε και μας είπε μία απ’ τα ίδια, χωρίς οραματικό λόγο, αλλά με ένα κείμενο το οποίο προσπαθεί –επί ματαίω- να παρουσιάσει σαν κεντροαριστερό λόγο μια συρραφή λέξεων που δεν αποκρύπτει τις νεοφιλελεύθερες απόψεις των πρωταγωνιστών.

Και όχι μόνο τις νεοφιλελεύθερες, αλλά και τις εν πολλοίς και συστημικές. Φαίνεται ότι οι θιασώτες της… κυβερνώσας Αριστεράς (δεν είναι τυχαίο ότι μεταξύ των υπογραφόντων το πόνημα περιλαμβάνονται αρκετοί υποστηρικτές της ΔΗΜΑΡ…) θέλγονται απ’ τα θέλγητρα της συστημικής «Αριστεράς», αν μ’ εννοείτε!

Και πλέον τούτου, αλήθεια οι διάφοροι πραματευτάδες της «κεντροαριστεράς», πόση σχέση έχουν με την κοινωνία;

Ποιες κοινωνικές αναφορές διαθέτουν;

Διότι εντάξει, ας πούμε καλά τα κείμενα που συντάσσονται σε διάφορα γραφεία, αλλά όταν κάποιος δεν διαθέτει την παραμικρή σύνδεση με την κοινωνία, πόση αξιοπιστία μπορεί να εκπέμψει;

Και πόση δυναμική μπορεί να εμπεριέχει το όποιο πόνημά του;

Θέλετε να δούμε και επί συγκεκριμένου, ποιοι είναι οι υπογράφοντες το συγκεκριμένο πόνημα, μακριά από καημούς και αγώνες και αγωνίες και προσδοκίες του δεινά δοκιμαζόμενου λαού;

Χα!

Κάμποσοι εκλεκτοί του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», ανεξάρτητα αν αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, σαν τον Παρ. Αυγερινό, την Αθ. Δρέττα, το Ν. Χριστοδουλάκη, τον Ηλ. Ευθυμιόπουλο, το Ν. Μουζέλη, τον Χρ. Ροζάκη. Ορισμένοι εξ αυτών θήτευσαν και σε κυβερνητικούς θώκους επί τέως και αλήστου μνήμης «καταλληλότερου»!

Κάποιοι πολιτικοί γυρολόγοι της «Αριστεράς», οι οποίοι έχουν περάσει από όλα σχεδόν τα ψευδώνυμα σχήματα του χώρου, σαν τον Ν. Μπίστη!

Κάποιοι καθηγητές οι οποίοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι ο λαός κρέμεται απ’ τις ιδέες τους και ότι τα γραφεία τους είναι πεδία κινημάτων (!), σαν το Ν. Αλιβιζάτο, τον Γ. Καλογήρου, τον Γ. Γραμματικάκη, τον Μ. Ματσαγγάνη, τον Κίμ. Χατζιμπίρο.

Ορισμένοι συγγραφείς με θητεία σε κομματικά επιτελεία, τόσο… αδέσμευτοι, σαν το Θαν. Χειμωνά.

Κάποιοι εκδότες στρατευμένων εντύπων, σαν το Γ. Μεϊμάρογλου.

Ορισμένοι καλλιτέχνες ή σκηνοθέτες πικραμένοι επειδή… η νεοκομμουνιστική Αριστερά ανεβαίνει, κάποιοι μάλιστα εκ των οποίων (σαν τον Γ. Μπέζο) έχουν συστρατευτεί με τον Φ. Κουβέλη.

Επιχειρηματίας, φίλος του Βενιζέλου και για… μια ημέρα υπουργός του Παπαδήμου, ο Γ. Βερνίκος, αλλά και ορισμένοι άλλοι επιχειρηματίες…

Στελέχη είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΔΗΜΑΡ και πάει λέγοντας…

Εσείς τώρα αναλογιστείτε, πόσο και ποιον οραματικό λόγο είναι σε θέση να εκπέμψει αυτή η ομάδα, καθώς και ορισμένες άλλες… φιλικές, σαν το «κίνημα» των πέντε δημάρχων, κατατρυχόμενων συν τοις άλλοις και απ’ το άγχος της επανεκλογής…

Υ.Γ. Αν υπάρχει ψήγμα θετικό στο κείμενο, είναι η έμμεση πλην σαφής θέση, ότι του όποιου σχήματος δεν μπορούν να ηγηθούν ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Κουβέλης! Αλλά μέχρι εκεί…

newsbomb.gr

Η μόνη λύση είναι να πέσει η αυλαία...

Επί τρία και πλέον έτη, οι Ελληνες αντιμετωπίζουν το ακόλουθο παρανοϊκό σκηνικό, βιώνοντας τις συνέπειές του: Οι επικεφαλής της πολιτικής σκηνής ομιλούν για «αναγκαίες προσαρμογές» στη νέα πραγματικότητα, εννοώντας ότι πρέπει να αλλάξει η ζωή των πολιτών επί τα χείρω. Στη συνέχεια απειλούν με τα χειρότερα δυνατά ενδεχόμενα (σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των υποζυγίων προς τας υποδείξεις). Οι περικοπές μισθών, συντάξεων και λοιπών παροχών γίνονται κι έπειτα οι ιθύνοντες αφενός τις χρεώνουν στην τρόικα και αφετέρου πιστώνουν στον εαυτό τους τα «θετικά» αποτελέσματα, τα οποία βλέπουν μόνο εκείνοι, υποσχόμενοι «φως στην άκρη του τούνελ».

Επειτα διαψεύδουν τις φήμες για την ανάγκη λήψης νέων μέτρων και στο τέλος τα λαμβάνουν επαναλαμβάνοντας τα ψυχολογικά τρικ που αναφέρθηκαν προηγουμένως.

Ολα αυτά στηρίζονται σε ψευδαισθήσεις και στην ανόητη σύλληψη ότι μια εσφαλμένη μέθοδος (το Μνημόνιο), αν ακολουθηθεί πολλές φορές, μπορεί να δώσει το σωστό αποτέλεσμα (έξοδος από την κρίση). Ωστόσο, η ζωή έχει τη... συνήθεια να διαλύει με χαρακτηριστική ευκολία τα τείχη του ψεύδους και τις τεχνικές εξαπάτησης που επινοούν οι επιτήδειοι ανάξιοι σε βάρος των λαών τους.

Κάτι τέτοιο συνέβη και στο πρόσφατο Eurogroup, όπου κατέρρευσε η εικόνα της «επιτυχίας» που είχε... φιλοτεχνήσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Ο Γ. Ασμουσεν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, υπολογίζει ότι το χρηματοδοτικό κενό το δεύτερο εξάμηνο του 2014 θα ανέλθει σε 5 με 6 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα απέκλεισε το ενδεχόμενο να δεχθούν οι κεντρικές τράπεζες να μετακυλήσουν τη λήξη των ελληνικών ομολόγων - κάτι είχε προτείνει ο «επιτυχημένος τεχνοκράτης» Γιάννης Στουρνάρας, προαναγγέλλοντας έτσι την επιβολή νέας καταιγίδας περιοριστικών και φοροεισπρακτικών μέτρων. Στο ίδιο μοτίβο, αλλά κάπως πιο... συγκρατημένα, κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Ολι Ρεν.

Οι Ελληνες θα κληθούν για μια επιπλέον φορά να καταβάλουν στο ακέραιο -και με αβάσταχτο επιτόκιο- το κόστος του θεάτρου του παραλόγου. Η μόνη λύση είναι να πέσει η αυλαία...

 

ΠΗΓΗ

 

ΡΕΠΟΥΣΗ - Αποδοκιμάστηκε η "ιέρεια" του νεοταξισμού

Αποδοκιμάστηκε σφοδρά η "ιέρεια" του νεοταξισμού η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούση όταν προσήλθε σε δημόσια συζήτηση στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με θέμα: «Το μέτρο της διαθεσιμότητας και οι συνέπειές του για το δημόσιο Πανεπιστήμιο και την κοινωνία».

Όλα άρχισαν όταν η κ. Ρεπούση διατύπωσε την άποψη ότι παρά τα προβλήματα, τα πανεπιστήμια θα πρέπει να μείνουν ανοιχτά έστω και με προσωπικό ασφαλείας.

Οι αποδοκιμασίες έγιναν τόσο έντονες που αναγκάστηκε να διακόψει την ομιλία της και να εξαφανιστεί.

Eκλογές πότε έρχονται για "να τελειώνουμε" με τους αρνητές της ελληνικής Ιστορίας;

 

ΠΗΓΗ

 

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Βαρδινογιάννης

Σάλο προκάλεσε στους κύκλους της οικονομικής ελίτ της χώρας η πρωτοβουλία του Βαρδή Βαρδινογιάννη να γίνει χορηγός της στρατιωτικής παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, καλύπτοντας το κόστος για τα καύσιμα των τανκς και των αεροσκαφών.

Κάποιοι Έλληνες ολιγάρχες θέλουν να γίνουν κι αυτοί χορηγοί παρελάσεων και άλλων κρατικών εκδηλώσεων, ώστε αφενός να κερδίσουν την συμπάθεια της πλέμπας και αφετέρου να απομακρύνουν το ενδεχόμενο να βρεθούν στην φυλακή εξαιτίας οικονομικών ατασθαλιών.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως μπορεί ο κ. Βαρδινογιάννης να αντιμετωπίσει προβλήματα με την Δικαιοσύνη, από την στιγμή που χρηματοδοτεί την στρατιωτική παρέλαση.

Ο Γιώργος Μπόμπολας φέρεται αποφασισμένος να χρηματοδοτήσει το καρναβάλι της Πάτρας, καλύπτοντας τα έξοδα για τα καύσιμα των αποκριάτικων αρμάτων, ενώ η Γιάννα Αγγελοπούλου θα βάλει την βενζίνη για τα άρματα του Gay Pride της Αθήνας.

(Σιωπή ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Βαρδινογιάννη που θα είναι χορηγός της στρατιωτικής παρέλασης. Κουβέντα. Προφανώς, ο κ. Βαρδινογιάννης δεν είναι χορηγός μόνο της παρέλασης… Γενικά, αν το παρατηρήσατε, δεν είναι και πολλοί αυτοί που σχολίασαν το γελοίο και απαράδεκτο φαινόμενο ένας επιχειρηματίας να γίνεται χορηγός της στρατιωτικής παρέλασης. Κάνει «τζιζ» το θέμα. Είπαμε να κάνουμε επανάσταση αλλά τον Βαρδινογιάννη δεν τον ακουμπάμε. Αχ καημένη Ελλάδα.)

 

pitsirikos

 

«Ζητιάνους» αποκάλεσε τους Έλληνες πολιτικούς ο Ρουμάνος Επίτροπος Γεωργίας της ΕΕ μέσα στη Βουλή!

Πόσο πιο μ@λ@κ@ς μπορείς να αισθανθείς ως Έλληνας; Πόσο πιο ξεφτίλα μπορεί να σε βλέπουν εσένα και τα παιδιά σου; Πόσο πιο κάτω μπορεί να μας φτάσουν αυτοί οι εθνικοί εφιάλτες;

«Ζητάτε σαν ζητιάνοι εξαιρέσεις, παρεκκλίσεις για να μπορέσετε να επιβιώσετε στη γεωργία σας», είπε ο Ντάτσιαν Τσιόλος

Πρόκληση δίχως προηγούμενο από τον Ρουμάνο Ευρωπαίο Επίτροπο για θέματα γεωργίας, Ντάτσιαν Τσιόλος, ο οποίος στην αίθουσα της γερουσίας της Ελληνικής Βουλής αποκάλεσε του Έλληνες πολιτικούς «ζητιάνους».

Και σαν να μην φτάνει αυτό, το ανδρείκελο που λέγεται υπουργός αγροτικής ανάπτυξης με όνομα Αθ. Τσαυτάρης, άκουγε ατάραχο να μας ξευτιλίζει ο άνθρωπος που προέρχεται από ένα λαό που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ότι πιο κοντινό στους τσιγγάνους και τους εξαθλιωμένους
του Τσαουσέσκου.

Αναλυτικά, ο κ. Τσιόλος αποδεχόμενος την πρόσκληση των μελών της επιτροπής παραγωγής και εμπορίου και της ευρωπαϊκών υποθέσεων παρέστη στην Βουλή προκειμένου να ενημερώσει για την Κοινή Αγροτική Πολιτική μετά το 2013. Ακούγοντας λοιπόν τις ενστάσεις αρκετών βουλευτών για τα προωθούμενα μέτρα είπε: «Τώρα μου λέτε όμως ότι δεν συμφωνούμε με την νέα ΚΑΠ. Θέλετε πάλι να έχουμε το ενιαίο μοντέλο με μια μορφή εκμετάλλευσης, μέση εκμετάλλευση, και οι υπόλοιπες θα πρέπει να είναι αντικείμενα εξαιρέσεων σαν να λέμε ότι γίνεται ανοχή για εσάς και πάντοτε να πηγαίνατε στο συμβούλιο και να ζητιανεύετε από τα άλλα κράτη μέλη που αντιπροσωπεύουν αυτό το κυρίαρχο μοντέλο. Να ζητάτε σαν ζητιάνοι εξαιρέσεις, παρεκκλίσεις για να μπορέσετε να επιβιώσετε στη γεωργία σας. Αυτό θελήσαμε να αποφύγουμε τώρα και να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την προσέγγιση».

Ο Επίτροπος εξήγησε ότι «Το βασικό μοντέλο ήταν μια οικογενειακή εκμετάλλευση, εμπορική εκμετάλλευση που παράγει για την αγορά, που διευρυνόταν από 10 εκτάρια σε 100 εκτάρια παρόλο που ήταν μια οικογενειακή εκμετάλλευση και όπως είπαν ορισμένοι από εσάς με ομαδοποίηση παραγωγών ή πολύ μεγάλους συνεταιρισμούς και η Ελλάδα βρισκόταν στο περιθώριο όλων αυτών και έπρεπε πάντα η Ελλάδα να ζητάει εξαιρέσεις από το κανόνα για να μπορέσει να στηρίξει τη γεωργία της» και πρόσθεσε: «Λοιπόν είπαμε μια κοινή γεωργική πολιτική επειδή έχουμε κοινό προϋπολογισμό κοινά διαχειριστικά μέτρα της αγοράς επειδή χρειάζεται διαφάνεια στην χρήση των προγραμμάτων γεωργικής ανάπτυξης, ώστε η κάθε χώρα να ξέρει τι θα κάνει και άλλη χώρα, επειδή βασιζόμαστε σε άμεσες πληρωμές που υπολογίζονται ανά εκτάριο, ανά στρέμμα επειδή είναι το μόνο στοιχείο για να πάρει κανείς ένα στοιχείο της γεωργίας που να εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ελλάδα και αλλού και γίνεται λοιπόν υπολογισμός με βάση την παραγωγή. Εδώ ευνοούνται ορισμένα κράτη και άλλα κράτη δεν ευνοούνται.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι δίπλα στον κ. Τσιόλος καθόταν ο Έλληνας υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης, ο οποίος παρέμεινε «ασυγκίνητος» από τις ακραίες προκλήσεις.

ΠΗΓΗ

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΥΡΣΟ

Έγραψε η «Καθημερινή της Κυριακής» πως, πηγές μέσα στη Νέα Δημοκρατία αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός δεν θα φτάσει στις εκλογές με υπουργό τον Στουρνάρα. Το θέμα νομίζω πως είναι διαφορετικό. Θα φτάσει άραγε η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές με Σαμαρά αρχηγό; Οι  πιθανότητες είναι εναντίον του.

Ακόμη και οι κρατικοδίαιτες εταιρείες δημοσκοπήσεων δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία να περνά τη μεγαλύτερη κρίση της. Δε μπορούν πλέον να το κρύψουν κι απλώς αβαντάρουν μια κατάσταση για όσο πάει. Ο Σαμαράς διέλυσε τη ΝΔ, ακόμη κι αν η βάση της δεν το συζητά ανοιχτά. Το έχει συνειδητοποιήσει, όμως. Οι νεοδημοκράτες συζητούν μεταξύ τους ότι από τη μια δεν αντέχουν να τους αντιπροσωπεύουν οι Φαήλοι κι από την άλλη ότι το κόμμα τους φορτώνεται όλη τη φθορά ενώ «τα βρωμοπασόκια» βολεύουν δικά τους παιδιά.

Ο Σαμαράς θα είναι πάντα ο «προδότης». Ήταν ταυτόχρονα και μια λύση ανάγκης μπροστά στην πιθανότητα να απομονωθεί η μισή ΝΔ από την άλλη μισή, στην περίπτωση που η Ντόρα Μπακογιάννη αναλάμβανε την αρχηγία και ξεκινούσε τις εκκαθαρίσεις. Η Ντόρα είχε έτοιμο έναν ολόκληρο στρατό να διορίσει εντός κι εκτός κόμματος, με αποτέλεσμα όσοι δεν ανήκαν στο στρατόπεδό της να νιώθουν την απειλή.

Πόνταραν εξ ανάγκης στον Σαμαρά και τώρα ελπίζουν να τον ξεφορτωθούν όσο συντομότερα γίνεται. Οι νεοδημοκράτες τρέμουν στην ιδέα ότι θα έχουν το κακό τέλος του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο εφιάλτης τους. Αντί να τους οδηγήσει σε μια σωτήρια συγκυβέρνηση, τους παίρνει μαζί του στο βυθό. Οι νεοδημοκράτες βλέπουν το ΠΑΣΟΚ να ξεψυχά. Δε θέλουν να δουν να γίνεται το ίδιο και με το δικό τους κόμμα.

Ξέρουν πως αν φτάσουν στις εκλογές με αυτή την πολιτική και αυτόν τον αρχηγό, η ήττα είναι βέβαιη. Όταν έχαναν από το ΠΑΣΟΚ το χώνευαν περιμένοντας τη σειρά τους να κερδίσουν. Το να χάσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν το αντέχουν. Θα είναι ήττα που θα καθορίσει το μέλλον του κόμματος. Ουσιαστικά, θα φέρει τη διάλυσή του και την απορρόφηση απλών ψηφοφόρων και στελεχών από τους νέους κομματικούς φορείς που θα αναδειχθούν.

Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει στα βασικά της υπουργεία τον Στουρνάρα που προέρχεται από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών τον Βενιζέλο από το δικό του ΠΑΣΟΚ, τον Γεωργιάδη που προέρχεται από το ΛΑΟΣ, καθώς και όλη τη βασική ομάδα της ΠΟΛ.ΑΝ. με πρωθυπουργό τον άνθρωπο που έριξε τον Μητσοτάκη και πρόδωσε το κόμμα του. Εν ολίγοις, δεν ένωσε τίποτα, αλλά μοίρασε δυνάμεις, δυνατότητες και πόστα σε όσους έβλαψαν τη ΝΔ στο παρελθόν. Δε θέλουν οι νεοδημοκράτες να φτάσουν με αυτή τη σύνθεση στις εκλογές.

Γι’ αυτό και τα καρακόλια βγήκαν στην πιάτσα κι άρχισαν να διαδίδουν ότι ο Σαμαράς «είναι δυσαρεστημένος» με κάποιους υπουργούς, ότι ο Σαμαράς «αγρίεψε», ότι ο Σαμαράς «δεν τα πάει καλά με τον Στουρνάρα», ότι ο Σαμαράς «θα κάνει μεγάλο ανασχηματισμό πριν πάει στις εκλογές». Η αλήθεια είναι γνωστή. Αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει να υφίσταται λόγω κεκτημένης ταχύτητας και μόνο. Έχει τελειώσει και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Το ξέρει και ο ίδιος ο Σαμαράς, γι’ αυτό βιάζεται να δημιουργήσει μέσα από τη ΝΔ ένα διαφορετικό μαγαζί, ακόμη κι αν σβήσει τη ΝΔ από τον πολιτικό χάρτη. Είναι το τελευταίο που τον αφορά αυτή τη στιγμή.

Η βάση της ΝΔ θέλει να σώσει οτιδήποτε μπορεί να σωθεί. Κι ο Σαμαράς δεν είναι καθόλου καλός ναυαγοσώστης. Μάλλον ένα ακόμη βαρίδιο είναι που δε μπορεί πλέον να πείσει ούτε τους «υπερπατριώτες» της παράταξής του, καθώς καθημερινά δείχνει όλο και μεγαλύτερη υποταγή στον κάθε ξένο που έχει 5 ευρώ στην τσέπη του και τον βαφτίζει επενδυτή. Νεοδημοκράτες είναι, δεν είναι χαζοί. Καταλαβαίνουν, αν και άργησαν είναι η αλήθεια.

 

kartesios

 

880.000 άνθρωποι στην «πολιτισμένη» Ευρώπη ζουν υπό συνθήκες σκλαβιάς

Η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά του οργανωμένου εγκλήματος εκτιμά σε 880.000 όσους εργάζονται σε συνθήκες σκλαβιάς στην ευρωπαϊκή επικράτεια, το ένα τέταρτο εκ των οποίων θύματα (και) σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
 
Αυτό αναφέρεται σε έκθεση της επιτροπής CRIM του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γνώση της οποίας επικαλείται το γερμανικό Spiegel. Η επιτροπή έχει ως αντικείμενο την έρευνα όχι μόνο του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
 
Σύμφωνα με την έκθεση, μόνο η εμπορία ανθρώπων αποφέρει στις εγκληματικές ομάδες έσοδα 25 δισ. ευρώ τον χρόνο. 
 
Μεταξύ 18 και 26 δισ. ευρώ υπολογίζονται τα «έσοδα» από παράνομη εμπορία οργάνων και άγριων ζώων.
 
Ο αριθμός των ομάδων αυτών που δραστηριοποιούνται στην ΕΕ υπολογίζεται στις 3.600, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό.
 
activistika
 

Το αρμόζον τέλος ενός ηγετίσκου

Το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, ως Κίνημα, ως πολιτικός φορέας εκπροσώπησης μαζών, έχει τελειώσει. Στο μόνο πεδίο όπου έχει παρόν είναι η κυβέρνηση - μια πραγματικότητα που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση. Φυσικά, σε ένα σεληνιακό τοπίο μνημονιακής καταστροφής και απροκάλυπτης ξενοκρατίας, η λαϊκή βούληση είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τους επικυρίαρχους. Ομως, η φύση δεν ανέχεται τα κενά. Η τρύπα που χάσκει εκεί όπου κάποτε δέσποζε το ΠΑΣΟΚ είναι ορατή. Ομοίως ορατό είναι και το έλλειμμα ηγεσίας σε αυτή την παράταξη.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ως πολιτική μονάδα, κρίνεται απολύτως ελλιποβαρής και οι κωμικοτραγικές κινήσεις, ομιλίες και... επινοήσεις του συμπαρασύρουν το σύνολο της Κεντροαριστεράς σε αφανισμό.

Υπό αυτό το πρίσμα φαντάζει απολύτως φυσιολογική η πρωτοβουλία των 58 προσωπικοτήτων που ζητούν την ανασύνθεση του προαναφερθέντος χώρου και την ανάδειξη νέου φορέα και νέας ηγεσίας. Η Κεντροαριστερά πρωταγωνίστησε στο οργιώδες πάρτι της σπατάλης και της διαφθοράς κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης αλλά έχει ακόμα αντανακλαστικά και ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Παρά το νεφελώδες στιλ του κειμένου που δημοσιοποιήθηκε στα ΜΜΕ, είναι εμφανές ότι το ΠΑΣΟΚ και ο νυν ηγετίσκος του αρχικά προορίζονται να παίξουν τον ρόλο των ουραγών κι έπειτα, δοθείσης της ευκαιρίας, θα περάσουν στη λήθη υπό τους ήχους της πάνδημης κατακραυγής και περιφρόνησης.

Ο κ. Βενιζέλος, αν και ουδέποτε έπαψε να διακατέχεται από βουλιμία για εξουσία, το μόνο που βρήκε να αντιπροτείνει στους «58» είναι η δημιουργία ενός «σοσιαλιστικού» αστερισμού κατά τα πρότυπα της ιταλικής «Ελιάς», αλλά τήρησε αποστάσεις ασφαλείας από το εγχείρημα, λέγοντας ότι «το ΠΑΣΟΚ διατηρεί όνομα, σύμβολο και δομή, αλλά δεν θέλει να ηγηθεί κανενός».

Η πικρή αλήθεια (για το κόμμα που διέλυσε την Ελλάδα) είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να ηγηθεί κανενός, επειδή δεν έχουν μείνει αρκετοί για να τεθούν υπό την... ηγεσία του κ. Βενιζέλου.

Αρμόζον πολιτικό τέλος για εκείνον που επινόησε το χαράτσι της ΔΕΗ.

 

dimokratianews

 

Νέα δημοσιονομικά μέτρα 2 δις απαιτεί η Τρόικα. Κόλαφος για Στουρνάρα!

Η πραγματικότητα των Βρυξελλών διαψεύδει τον Στουρνάρα.
Το ποσό αυτό προκύπτει, μάλιστα, ακόμη και ύστερα από την αξιολόγηση των αντεπιχειρημάτων της ελληνικής πλευράς. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής», οι αξιώσεις της τρόικα πηγάζουν από προεξοφλημένες υπερβάσεις στις κοινωνικές δαπάνες, υστέρησης στα προσδοκώμενα οφέλη από την αναδιάρθρωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

Aπό τον Νίκο Χρυσολωρά

Πρόσθετα («διορθωτικά») δημοσιονομικά μέτρα της τάξης των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ απαιτεί για το 2014 η τρόικα, σύμφωνα με απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», λόγω προεξοφλούμενων υπερβάσεων στις κοινωνικές δαπάνες, υστέρησης στα προσδοκώμενα οφέλη από την αναδιάρθρωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, αλλά και της χαμηλής εισπραξιμότητας του νέου φόρου που θα αντικαταστήσει το λεγόμενο «χαράτσι» της ΔΕΗ.

Το ποσό αυτό προκύπτει, μάλιστα, ακόμη και ύστερα από την αξιολόγηση των αντεπιχειρημάτων της ελληνικής πλευράς, καθώς η αρχική εκτίμηση της τρόικας ήταν ότι τα επιπλέον μέτρα για τη νέα χρονιά θα πρέπει να ανέλθουν σε 2,5 με 3 δισ. ευρώ.

Την ύπαρξη «σημαντικού» δημοσιονομικού κενού το 2014 επιβεβαίωσε και το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Γκιόργκ Άσμουσεν, λίγο πριν από την έναρξη της χθεσινής συνεδρίασης του Eurogroup, στο Λουξεμβούργο. Ο κ. Άσμουσεν απηύθυνε μάλιστα αυστηρότατη σύσταση στην κυβέρνηση της Αθήνας να «κάνει ό,τι χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της τρόικας, η οποία τώρα έχει διακοπεί».

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, επιβεβαίωσε ουσιαστικά ότι «υπάρχουν ανοικτά δημοσιονομικά ζητήματα» για την Ελλάδα, αλλά απέφυγε να αναφερθεί σε νούμερα, παραπέμποντας στην αποστολή της τρόικας. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι μετά το πέρας της χθεσινής συνάντησης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο κ. Γιάννης Στουρνάρας αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι υπάρχει «σημαντικό» δημοσιονομικό κενό, επαναλαμβάνοντας ότι η χώρα μας έχει επιτύχει εντυπωσιακή από κάθε άποψη δημοσιονομική προσαρμογή.

Καθ’ ύλην αρμόδιες κοινοτικές πηγές με τις οποίες συνομίλησε η «Κ» αναγνωρίζουν μεν τις επιδόσεις της χώρας μας στο δημοσιονομικό μέτωπο, αλλά επισημαίνουν ότι υπάρχουν και αστοχίες που καθιστούν αναγκαία τη λήψη πρόσθετων μέτρων, ώστε να επιτευχθεί το αναγκαίο πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτείται και να αρχίσει η αποκλιμάκωση του χρέους. Τα μέτρα αυτά, σύμφωνα με την τρόικα, δεν θα είναι «οριζόντιου χαρακτήρα», αλλά «στοχευμένες περικοπές δαπανών».

Πέραν των μέτρων για το 2014 και της τρέχουσας αξιολόγησης της τρόικας που έχει διακοπεί, εκκρεμεί ακόμη η ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων δράσεων ώστε να εκταμιευθεί το υπόλοιπο από τη δόση που είχε εγκριθεί τον Ιούλιο, ύψους 1 δισ. ευρώ.

Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Λουξεμβούργο, ο κ. Στουρνάρας δήλωσε ότι τα περισσότερα ζητήματα βαίνουν προς επίλυση και εφόσον η τρόικα αποδεχθεί τη συμβιβαστική πρόταση της κυβέρνησης για την τύχη των ΕΑΣ, τότε μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα εκταμιευθεί το υπόλοιπο της δόσης. Κατόπιν τούτου, το υπόλοιπο του Ελληνικού Προγράμματος στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας θα ανέρχεται σε 10 δισ. ευρώ, όπως δήλωσε χθες ο επικεφαλής του EFSF/ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ.

Το ποσό αυτό αναμένεται να εξαντληθεί το επόμενο καλοκαίρι και με δεδομένο ότι η χώρα μας δεν θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, αναζητούνται τρόποι κάλυψης του «χρηματοδοτικού κενού» που δημιουργείται έως το 2016. Η σχετική συζήτηση θα ξεκινήσει τον Δεκέμβριο, τόνισε χθες ο κ. Ντάισελμπλουμ, και προβλέπεται να ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο του 2014, εφόσον φυσικά έχει στο μεταξύ ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της τρόικας.

Σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα, το χρηματοδοτικό κενό ανέρχεται σε 10,5 με 10,8 δισ. και μπορεί να καλυφθεί «χωρίς τρίτο πρόγραμμα και χωρίς να απαιτείται επάνοδος της Ελλάδας στις αγορές». Η χώρα μας, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, έχει καταθέσει σχετικές τεχνικές προτάσεις στους εταίρους μας, ώστε να συνεχιστεί η χρηματοδότησή της χωρίς νέο δάνειο.

Οι προτάσεις αυτές περιλαμβάνουν τη μετακύλιση των εγγυητικών ομολόγων που είχαν εκδοθεί για τις τράπεζες της χώρας μας το 2009, τη λήψη «ισοδύναμων» μέτρων με τη μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες στο χαρτοφυλάκιό τους (ANFAs), αλλά και ενδεχομένως τη χρήση αδιάθετων κεφαλαίων από το ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ο κ. Ντάισελμπλουμ επανέλαβε χθες ότι «δεν υπάρχει υποστήριξη στο Eurogroup για το ενδεχόμενο “κουρέματος”, αλλά υπάρχουν άλλοι τρόποι ελάφρυνσης». Την έμμεση, αλλά ουσιαστική, ελάφρυνση του δημοσίου χρέους διεκδικεί και η Ελλάδα, υπογράμμισε χθες ο κ. Στουρνάρας, έχοντας καταθέσει μάλιστα δικές της εισηγήσεις στους εταίρους μας.

 

ΠΗΓΗ

 

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ......‏

«Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι.
Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.

Μετά, φοβόμουν μη μας κόψουν τα δώρα και δεν έβγαζα άχνα, μέχρι που ήρθαν τα Χριστούγεννα και τα δώρα κόπηκαν.

Φοβόμουν μη μου μειώσουν το μισθό και δεν έλεγα κουβέντα σε κανέναν, μέχρι που κάποια πρωτομηνιά βρήκα το μισθό κουτσουρεμένο.

Άρχισα να φοβάμαι για τη δόση του στεγαστικού και σφράγιζα το στόμα μου, μέχρι που ήρθε η ειδοποίηση της τράπεζας ότι χρωστάω τρεις δόσεις.

Είχα το φόβο πώς θα τα καταφέρω αν η κόρη μου περνούσε στην επαρχία και κατάπινα την οργή μου αμάσητη μέχρι που της είπα πως δεν θα μπορέσει να πάει στην επαρχία στη σχολή που πέρασε.

Είχα το φόβο πού θα βρει δουλειά ο γιος μου τελειώνοντας τις σπουδές και έτρεχα στα βουλευτικά γραφεία, μέχρι που ένα μεσημέρι μου έδειξε την κάρτα ανεργίας.

Φοβόμουν μη χάσω τη δουλειά μου και ανεχόμουν πολλά, μέχρι που το αφεντικό μου έδωσε το χαρτί της απόλυσης.

Φοβόμουν για το μέλλον και είπα να βγω αμίλητος στη σύνταξη αλλά για δύο χρόνια ζούσα με δανεικά γιατί σύνταξη δεν έβλεπα και όταν τελικά την πήρα σκέφτηκα να τη χαρίσω στο Στουρνάρα για να νιώσει και αυτός τη χαρά του να έχει κάποιος ένα μισθό ή μια σύνταξη.

Φοβόμουν να μη χάσω το εξάπαξ και απέφευγα να μιλάω για την πολιτική, μέχρι που έμαθα πως τελικά θα πάρω το μισό μετά από, ποιος ξέρει, πόσα χρόνια.

Φοβόμουν μη φύγουμε από το ευρώ και πέσουμε στη χρεοκοπία και χειροκροτούσα τους ευρωπαϊστές, μέχρι που χρεοκόπησα μέσα στο ευρώ.

Φοβόμουν μη γυρίσουμε στη δραχμή και δεν έχουμε φάρμακα και έπνιγα το θυμό μου, μέχρι που κατάντησα να μην έχω φάρμακα γιατί δεν έχω τα ευρώ για να τα αγοράσω.

Φοβόμουν μη χάσω το γιατρό μου, την ασφάλισή μου και μούτζωνα οργισμένος τη Βουλή, μέχρι που κατέληξα να μην έχω ούτε γιατρό ούτε ασφάλιση και άρχισα να μουτζώνω τον εαυτό μου που πίστεψε πως με τις μούτζες θα έφερνα αποτέλεσμα.

Φοβόμουν για τη σύνταξη των 500 ευρώ της μάνας μου και το βούλωνα, δήθεν, με αξιοπρέπεια μέχρι που ένα μέρος της σύνταξης μου έγινε απαραίτητο μέσο επιβίωσης.

Φοβόμουν μην τυχόν και δεν έχω να δώσω χαρτζιλίκι στα παιδιά μου και δάκρυζα από θλίψη, μέχρι που τα είδα ένα πρωινό να φεύγουν για το σχολείο με σκυφτό το κεφάλι χωρίς χαρτζιλίκι.

Φοβόμουν να κοιτάξω τους μαθητές μου στα μάτια και έστρεφα από ντροπή, το βλέμμα μου αλλού, μέχρι που κατάλαβα πως ντρεπόμουν τους μαθητές μου επειδή ντρεπόμουν τον εαυτό μου για το μέλλον που τους παραδίδω.

Φοβόμουν να κάνω απεργία και δεν μιλούσα σε κανέναν απεργό, μέχρι που κατάλαβα πως δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι εγώ είχα το άδικο και όχι ο απεργός.

Φοβόμουν τους μετανάστες που ήθελαν να καθαρίσουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και τους έδιωχνα βάζοντας σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, μέχρι που μια μέρα διαπίστωσα πως τελικά ήθελε όντως καθάρισμα. Όχι το παρμπρίζ αλλά το μυαλό μου.

Άρχισα να φοβάμαι τα ξυρισμένα τάγματα εφόδου με τους επικεφαλής βουλευτές που κρύβονται πίσω από την ασυλία τους, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμπροσθοφυλακή του ίδιου σάπιου συστήματος.

Φοβόμουν να ακούσω τους μακιγιαρισμένους τηλεπαρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων και έψαχνα να βρω σε ποιο κανάλι έχει αθλητικά, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι όλοι αυτοί, απλώς έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους.

Φοβόμουν μη χάσω το αυτοκίνητό μου και έκανα πως δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου, μέχρι που αναγκάστηκα να παραδώσω τις πινακίδες γιατί δεν είχα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια.

Φοβόμουν μη χάσω την οργανική μου θέση και έτρεχα σε Διευθύνσεις και αιρετούς, μέχρι που βρέθηκα κάποιον Οκτώβρη να συμπληρώνω ωράριο σε τρία σχολεία.

Τώρα πια δεν φοβάμαι γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.
Τώρα έπιασα πάτο. Δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι.

Πλέον, το μόνο ενδεχόμενο είναι να αρχίσω να ανεβαίνω. Αρκεί να πατήσω γερά τα πόδια.
Όμως, μόνος μου είναι αδύνατον. Δε μπορεί, σίγουρα θα υπάρχει ένας ακόμα σαν και μένα να του δώσω το χέρι να με τραβήξει και να τον τραβήξω. Ένας μόνος του δεν μπορεί. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, τραβώντας ο ένας τον άλλον θα βγούν σίγουρα στην επιφάνεια.

Μπορεί να έπιασα πάτο, μπορεί η απελπισία να βρίσκεται παντού όμως δεν θα τους κάνω τη χάρη να υποκύψω, ούτε να εγκαταλείψω ούτε να αυτοκτονήσω.

Το φως των ματιών μου δεν τους το κάνω θυσία. Το θέλω για να βλέπω τα παιδιά μου, τους φίλους μου, τους μαθητές μου, τους συντρόφους μου, τους δικούς μου ανθρώπους. Όλους αυτούς που αξίζει να τους βλέπω και όχι να τους φτύνω.

Δεν θα θυσιάσω ούτε μια τρίχα των μαλλιών μου γι’ αυτούς που με έσπρωχναν όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τον πάτο για να πατάνε πάνω μου και να μπορούν να έχουν τα καλοθρεμμένα κεφάλια τους στην επιφάνεια.
Όπου και αν βρεθώ θα τους πολεμάω. Θα πολεμάω να φύγουν, με όσες δυνάμεις διαθέτω.

Ξέρω πως ένας μόνος του αποκλείεται να τα καταφέρει. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, πολεμώντας ο ένας δίπλα στον άλλον και ο ένας για τον άλλον σίγουρα μπορούν να φέρουν τα πάνω, κάτω.

Το «μαζί» είναι η δύναμή μας και το «καθένας μόνος του», η αδυναμία μας.
Μόνο τότε μπορούμε να τους πνίξουμε στη ίδια τη θλίψη με την οποία μας έχουν πλημμυρίσει.
Αρκετά πιάστηκε η μέση μας από το σκύψιμο. Είναι καιρός να αποκτήσουμε την όρθια κατακόρυφη στάση που ταιριάζει στα σώματα των ανθρώπων και όχι των υποζυγίων».

 

ΠΗΓΗ

 

ΕΛΑΤΕ, ΡΕ

Να φτάνεις στα 76 σου χρόνια και να σε καθίζει στο σκαμνί όλο το καθικοσύστημα. Μόνο καθίκι πολιτικός, καθίκι αστυνομικός, καθίκι κατήγορος και καθίκι δικαστής μπορεί να είσαι για να φτάνεις στο σημείο να στήνεις στον τοίχο της απολογίας μία κυρία που δεν φοβήθηκε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και άσκησε βία υπερασπιζόμενη όχι την ζωή της, όχι την πετσοκομμένη σύνταξή της, όχι την λειψή ιατροφαρμακευτική της περίθαλψη, αλλά το Δίκαιο.

Μάς πήραν σβάρνα να βλέπουμε καθημερινά την φάτσα του κάθε πρεζομένου που θέλει να λέγεται πολιτικός και δημοσιογράφος και δεν έχουμε σε πρωτοσέλιδο το πρόσωπο αυτής της γυναίκας που μάς ξελάσπωσε όλους. Αναζητώ αυτή την κυρία σε κάποιο στιγμιότυπο της αντίστασης των κατοίκων του χωριού Μεγάλη Παναγιά ενάντια στα ΜΑΤ και στην Ελ Ντοράντο. Θέλω να τη δω να ασκεί βία. Θέλω να μάθω πώς είναι να είσαι 76 χρονών και να μην φοβάσαι να στύψεις με τις χούφτες σου τον πρώτο ματατζή που θα βρεθεί μπροστά σου όταν εσύ υπερασπίζεσαι την ίδια την Ζωή. Να πάρω μαθήματα δίκαιης βίας αφού το Κράτος έχει δικαίωμα να νομιμοποιεί μόνο τη βία που προέρχεται από την πλευρά του, της άδικης δηλαδή. Να πάρω λίγο κουράγιο, βρε αδερφέ.

Γεννημένη το 1937 αυτή η κυρία. Κάθομαι και μετράω σε τι ηλικία ήταν όταν έκαναν ντου οι Ιταλοί, πόσο ήταν στο ντου των Γερμανών, στο ντου των Εγγλέζων, στο ντου των παρακρατικών, στο ντου των χουντικών και πάει λέγοντας. Είναι μία ολόκληρη ζωή σε άμυνα. 76 χρόνια άμυνας και φθάνει αυτό το Κράτος να την κατηγορεί για επίθεση, να την στήνει στο εδώλιο τώρα που η όρασή της δεν είναι και τόσο καλή για να δει κατάματα τους εκτελεστές της.

Το κάθε μοσχαναθρεμμένο που δεν μάτωσε ποτέ σε καμία αλάνα της ζωής θέλει να διαχωρίσει την βία σε νόμιμη και παράνομη. Ξέρει ότι αν δεν το κάνει αυτό, το αφράτο μαγουλάκι του θα φάει σκαμπίλι αργά ή γρήγορα, θα βρεθεί στο σημείο να πονέσει. Έλα όμως που υπάρχουν και οι κυρίες της ζωής που ματώνουν από την ώρα που γεννιούνται, που βία για αυτές είναι ο τρόπος υπεράσπισης της ζωής τους, της οικογένειάς τους, του σπιτιού τους της ίδιας τους της πατρίδας. Υπεράσπιση του κομματιού της γης που θα τις θάψουν.

Σ΄ αυτή την χώρα κάποιοι άνθρωποι σαν την κυρία της Μεγάλης Παναγιάς (που δυστυχώς ούτε το όνομά της δεν ξέρω) φοράνε τα αντρίκια παντελόνια στην καρδιά τους όταν οι κρατούντες αποφάσισαν να κρυφτούν πίσω από τη νόμιμη βία φορώντας κατάσαρκα φούστες κλαρωτές.

Δεν θα μπω στην διαδικασία καν να πω ότι τα έβαλαν με μία ηλικιωμένη γυναίκα γιατί τελικά το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι στις κομματοθρεμμένες νεολαίες αλλά σε εκείνα τα νιάτα που έκλεισαν τα 76 τους χρόνια.-

Δείτε το γιατί θα το κατεβάσουν για χρήση "κακής" βίας.

Στον τοίχο

Σχεδιάζουν και στρατιωτική βία για την υποταγή των Ελλήνων;

Καταγγελίες Γερμανών Αριστερών: «Επέμβαση σε Κράτος-Κακοποιό»...Ρόζεμπεργκ προς Χίτλερ: «Παντού θα βρούμε καθάρματα να μας υπηρετήσουν»Επαναλαμβανόμενες δηλώσεις Γερμανών υψηλών αξιωματούχων που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα «αποτυχημένο/ διαλυμένο κράτος» (FAILEDSTATE) και «διεφθαρμένο κράτος» (CORRUPT STATE , ενώ στην Ελλάδα αγνοούνται από αμάθεια ή αποσιωπούνται από εθελοδουλία, στην ίδια τη Γερμανία φωτίζονται (από την ηλεκτρονική εφημερίδα German Foreign Policy) ως από πληροφορίες περί σχεδίων και ένοπλης επέμβασης για την καθυπόταξη του ελληνικού λαού.

Η ηλεκτρονική εφημερίδα «German Foreign Policy», που συντάσσεται από δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς της Αριστεράς και αυτοχαρακτηρίζεται ως «παρατηρητήριο παρακολούθησης των διαχρονικών ιμπεριαλιστικών/αποικιοκρατικών στόχων της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας» , έχει κάτ επανάληψη αφιερώσει άρθρα της στην πολιτική του Βερολίνου απέναντι στην Ελλάδα.

Το πιό πρόσφατο άρθρο της, στις 23 Μαίου, στο οποίο αναφέρεται σε τρία υπό εξέταση «σενάρια» με χρήση ένοπλης βίας κατά του ελληνικού λαού, απέκτησε ιδιαίτερη βαρύτητα (και αξία προσοχής από τις πατριωτικέςδυνάμεις άμυνας και ασφάλειας) υπό το φως των δηλώσεων που έκανε δυο μέρες αργότερα – μετά από επίσκεψη-αστραπή στην Ελλάδα- ο JuergenFitschen, συνδιευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank. Ο Γερμανός τραπεζίτης ήρθε στην Αθήνα ινκόγκνιτο πρό ημερών και είχε συναντήσεις με εκπροσώπους των τραπεζών, του Σ.Ε.Β. και του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Στις δηλώσεις του -που διατυμπανίσθηκαν από το πρακτορείο Bloomberg αλλά αποσιωπήθηκαν στην Ελλάδα, είπε τα εξής επί λέξει:

«Η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος, δίχως ηγέτες ικανούς να αντιληφθούν το διεθνές περιβάλλον. Είναι η μοναδική χώρα για την οποία αισθάνομαι ότι μπορώ να πώ πως απέτυχε σαν κράτος. Είναι μια πολιτεία τόσο διεφθαρμένη όσο και οι πολιτικοί της και ξεκάθαρα θα πρέπει άλλοιάνθρωποι να την βοηθήσουν».

Αύτη είναι η πιο πρόσφατη από ταυτόσημες δηλώσεις σχεδιαστών της γερμανικής πολιτικο-οικονομικής στρατηγικής. Νωρίτερα, στις 6 Μαΐου, την ίδια φρασεολογία χρησιμοποίησε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Αμβούργου Tomas Straubhaar. Μίλησε και αυτός περί «αποτυχημένου κράτους», που «έχει ανάγκη από εξωτερική (γερμανική, αποσαφήνισε) συμβουλευτική και πρακτική υποστήριξηγια τη δημιουργία λειτουργικών κρατικών δομών». Ειδησεογραφικά τηλεγραφήματα διέγνωσαν στην εισήγηση αυτού του εγκεφάλου το σχέδιογερμανικού προτεκτοράτου στην Ελλάδα και το κόμμα της αριστεράς Die Linke ζήτησε να διακοπεί η χρηματοδότηση του ινστιτούτου που διευθύνει.

Για την αξιολόγηση τής σημασίας και της στόχευσης αυτών των φράσεων-συνθημάτων οι Έλληνες πρέπει να ανατρέξουν στο ιστορικό φορτίο του όρου «κράτος- παρίας», με τον οποίο είχε εύστοχα μεταφρασθεί ο χαρακτηρισμόςFailed State, που οι Αμερικανοί επενόησαν στη δεκαετία του ‘90 ως ηθικολογικό προκάλυμμα κάποιων εκστρατειών τους. Καταιγιστική χρήση του όρου από διεθνή ΜΜΕ στιγμάτιζε το κράτος-στόχο ως κράτος διαλυμένο, χρεωκοπημένο ή κακοποιό, βιαστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επικίνδυνο για τους αλλοδαπούς, τους γείτονές του ή την ασφάλεια των Η.Π.Α. Προετοιμαζόταν έτσι η κοινή γνώμη για να δεχθεί με κατανόηση η αδιαφορία μια στρατιωτική επέμβαση «σωφρονισμού» και «ανασυγκρότησης» διάβαζε αποικιοποίησης του «κράτους-παρία».
Η συνταγή χρησιμοποιήθηκε από τον Παναμά ως την Γιουγκοσλαβία.

Τον αφανισμό της Γιουγκοσλαβίας σχεδίασαν από τη δεκαετία του ’70 , και περίμεναν τον θάνατο του Τίτο οι Γερμανοί, καταγέλλει ο στρατηγός Gallois, μια ιστορική και εξέχουσα στρατιωτική φυσιογνωμία της Γαλλίας, στη συγκλονιστική μαγνητοφωνημένη κατωτέρω συνέντευξή του




Αναφέρει οτι κίνητρα του Βερολίνου ήταν η εκδίκηση κατά της Σερβίας για την δυναμική αντίστασή της στον 2ο Π.Π, αλλά και η γερμανική παραδοσιακή ιμπεριαλιστική επιδίωξη καθόδου στις Δαλματικές ακτές και στη Μεσόγειο. Οι Αμερικανοί, απρόθυμοι στην αρχή, ενεπλάκησαν στη βρώμικη επιχείρηση για να μην αφήσουν τα Βαλκάνια στους Γερμανούς.

Είναι τώρα προφανώς η σειρά της Ελλάδας να στιγματισθεί με αυτή τη ρετσινιά για την περαιτέρω προώθηση παλαιών γερμανικών σχεδίων. Ας σημειωθεί σχετικά ότι η Ναόμι Κλάϊν, η διάσημη συγγραφέας του αποκαλυπτικού «Το Δόγμα του Σόκ» σε πρόσφατη συνέντευξή της ανέφερε ότι οι σύγχρονες επιχειρήσεις άλωσης και λεηλασίας κρατών δεν γίνονται πάντοτε διά των όπλων αλλά με τη σχεδιασμένη υπερχρέωσή τους. Η κατάλυση της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας είναι πάντως ο τελικός στόχος σε κάθε περίπτωση.

Αυτή είναι η ανάγνωση των προθέσεων του γερμανικού βαθέως κράτους και από την γερμανική ηλεκτρονική εφημερίδα German Foreign Policy, η οποία αναφέρει στο άρθρο της ότι οι γερμανικές «ελίτ» εξετάζουν διάφορα σενάρια που αφορούν και τη χρήση βίας ώστε να εξασφαλίσουν τον έλεγχο της Αθήνας.

Παραπέμποντας σε δώδεκα αποκαλυπτικές δηλώσεις και δημοσιεύματα, το όργανο αυτό της γερμανικής αριστεράς αναφέρεται σε τρία σενάρια που φέρεται να εξετάζει το γερμανικό βαθύ κράτος:

Την επιβολή καθεστώτος προτεκτοράτου,
την εγκαθίδρυση δικτατορίας «για την αποτροπή δικτατορίας», και
την στρατιωτική επέμβαση/εισβολή.

- Το σενάριο επιβολής προτεκτοράτου στοιχειοθετείται από την περιβόητη δήλωση του διευθυντού του Ινστιτούτου του Μονάχου, τις αλλεπάλληλες δηλώσεις και δημοσιεύματα περί «βαρελιού δίχως πάτο», «διαλυμένου κράτους» και «διεφθαρμένης πολιτείας» άλλα και την αποκαλυπτική συμπεριφορά της γερμανικης ηγεσίας με τις τηλεφωνικές υποδείξεις της Μέρκελ στου Μαξίμου, την τελεσιγραφική αποστολή του Σούλτς στην Αθήνα και τις συνεχείς απειλητικές υλακές του Σόϊμπλε και άλλων εκπροσώπων του τευτονικού ηγεμονισμού.

Αποκαλυπτικά της θεώρησης της Ελλάδας ως γερμανικού προτεκτοράτου είναι και τα αποδιδόμενα στη Μέρκελ από το Σπήγκελ «σχέδια ανάπτυξης». Προβλέπουν ευρεία εφαρμογή των «ειδικών επενδυτικών ζωνών» που είχαν συζητήσει πέρισυ ο υφυπουργός Στέφεν Καπφέρερ με τους Βενιζέλο και Χρυσοχοίδη, σε περιοχές της χώρας που θα αποσπώνται από το νομικό καθεστώς της επικράτειας (και από τους ευρωπαϊκούς κανόνες ανταγωνισμού) σ’ ότι αφορά τη φορολογία, τα τελωνεία, το εργατικό δίκαιο, την πολεοδομία, την διοίκηση κ.λ.π. για να προσελκύσουν ξένους (Γερμανούς) επενδυτές.

Και την ταχύρρυθμη εφαρμογή της διαδικασίας της «Τρόυχαντ» για τις «ιδιωτικοποιήσεις». Η Τρόυχαντ ήταν η εταιρεία που συστάθηκε για την πραγματοποίηση των «ιδιωτικοποιήσεων» στην Ανατολική Γερμανία και κέρδισε τη φήμη του κορυφαίου μεταπολεμικού σκανδάλου στην Ευρώπη αφού, με τη διαδικασία του ληστρικού ξεπουλήματος, μετέβαλε τη δέκατη βιομηχανική δύναμη του πλανήτη, στη ζώνη πληβείων της Γερμανίας.

– Το σενάριο στρατιωτικής δικτατορίας προπαγανδίζουν οι «οικολόγοι» πρωταγωνιστές της καταστροφής της Σερβίας Γιόσκα Φίσερ και Κον Μπεντίτ (ο «φιλέλληνας»). Ο τελευταίος δήλωσε «αν αφήσετε έτσι τους Έλληνες, διακινδυνεύετε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Είναι αδύνατο να αποφευχθεί μια εξωτερική παρέμβαση». Γερμανοί σχολιαστές επανέρχονται κάθε τόσο στην πιθανότητα δικτατορίας και ένας σημείωνε πώς η πολιτική λιτότητας της Μέρκελ «μπορεί να επιβληθεί με τη δύναμη των όπλων στους δρόμους της Αθήνας».

– Το σενάριο εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης στην Ελλάδα, με το πρόσχημα «Δύναμης Προστασίας ενός Διαλυμένου Κράτους» προβλήθηκε και από την Φρανκφούρτερ Αλγκεμάϊνε Τσάϊτουγκ. Η εγκυρότερη γερμανική εφημερίδα έθετε το θέμα αποστολής στρατευμάτων στη Ελλάδα, «αφού σαν αποτυχημένο κράτος (Fail State και εδώ) εάν χρεοκοπήσει δεν θα μπορεί να φυλάξει τα σύνορά της από λαθρομετανάστες και στο εσωτερικό της μπορεί να συνταράσσεται από εξεγέρσεις».


Για μια στρατιωτική επέμβαση στην Ελλάδα υπάρχει ήδη εν αναμονή στη Βιτσέντσα της Ιταλίας μια ευρω-ενωσιακή παραστρατιωτική δύναμη 6.000 άρτια εξοπλισμένων και εκπαιδευμένων μισθοφόρων σε στυλ βατραχανθρώπων, βελτιωμένο αντίγραφο της Blackwater, περιβόητης για τη δράση της στο Ιράκ. Συγκροτήθηκρε πριν λίγα χρόνια με πάσα μυστικότητα με τη Συνθήκη του Βέλσεν, που συνυπέγραψαν Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Πολωνία και Τσεχία. Ονομάσθηκε «EuroGendFor» (Ευρωστρατοχωροφυλακή), έχει ως έμβλημα βάζο με λουλούδια διάτρητο από ξίφος και είναι ταυτόχρονα αστυνομία, στρατός και μυστική υπηρεσία. Προορίζεται για την αντιμετώπιση «εσωτερικών κρίσεων», λαϊκών εξεγέρσεων και διαδηλώσεων. Πράκτορές της πρέπει να βρίσκονται ήδη στη χώρα μας, αφού γαλλικές και γερμανικές αντισυστημικές ιστοσελίδες που αποκαλύπτουν τήν ύπαρξη της, την παρουσιάζουν έτοιμη να επέμβει στη Ελλάδα.

Κατά το άρθρο 4 της συνθήκης, η δύναμη αυτή «επεμβάνει κατόπιν προσκλήσεως ή ύστερα από απόφαση της Ε.Ε. για την προστασία προσώπων και αγαθών και για την διατήρηση της τάξεως σε περίπτωση δημοσίων ταραχών». Σε συνεργασία ή χωρίς τη συνεργασία των ιθαγενών δυνάμεων ασφαλείας. Οφείλει να σέβεται τους κανόνες του δικαίου της χώρας, αλλά τα κτίρια και το έδαφος που καταλαμβάνει περιέρχονται σε καθεστώς ετεροδικίας και καθίστανται περιοχή απαγορευμένη ακόμη και για τις αρχές του οικείου κράτους».

Αυτή είναι σήμερα η «Ενωμένη Ευρώπη», η Ευρώπη του IV Reich, απέναντι στην οποία καλούμαστε να σταθούμε σαν άξιοι της Ιστορίας μας και υπόδειγμα για τους λαούς.

ΠΗΓΗ