EPIOSYINFO NEWS
latest

728x90

468x60

Οι τοκογλύφοι προ των πυλών

Επί δεκαετίες προσπερνούσαμε σχεδόν αδιάφορα τις γεμάτες φθόνο αναφορές του ευρωπαϊκού Τύπου για το «μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης και ιδιοκτησίας ακινήτων στην Ελλάδα». Κάναμε λάθος. Δεν αντιληφθήκαμε ότι η αδιάκοπη μνεία για τα ελληνικά ακίνητα, τα προϊόντα του μόχθου πολλών γενεών, φανέρωνε ότι τα σπίτια και τα οικόπεδα των Ελλήνων είχαν μπει στο στόχαστρο των «συμμάχων» και «ετέρων» μας. Τα άρθρα, τα αφιερώματα και τα ρεπορτάζ των «έγκυρων» δυτικών ΜΜΕ προετοίμαζαν το έδαφος για την τελική επίθεση. Ηταν η ψυχολογική προπαρασκευή για το ρεσάλτο των τοκογλύφων πειρατών στην ιδιοκτησία μας: «Εφόσον οι Ελληνες έχουν πολλά και χρωστούν περισσότερα, τότε είναι και ηθικό και νόμιμο να τους τα πάρουμε».

Το σχέδιο φτάνει στην ολοκλήρωσή του. Οπως έγραψε η «κυριακάτικη δημοκρατία», τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια επιδιώκουν να αγοράσουν τα «κόκκινα» δάνεια των συμπολιτών μας. Θα πληρώσουν στις τράπεζες ένα μέρος τους και στη συνέχεια «θα αναλάβουν τα ίδια τις διαδικασίες για την είσπραξη του 100% του οφειλόμενου ποσού από τους δανειολήπτες. Ουσιαστικά, δηλαδή, θα αγοράσουν κοψοχρονιά τα δάνεια των Ελλήνων, στη συνέχεια θα στραφούν -ακόμη και νομικά- εναντίον των δανειοληπτών που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα, με στόχο να εισπράξουν έστω και ένα μέρος της απαίτησής τους, σίγουρα κατά πολύ υψηλότερο απ' το ποσό που έχουν οι ίδιοι καταβάλει».

Στο ίδιο αποκαλυπτικό άρθρο αναφέρεται ότι τα στεγαστικά που βρίσκονται σε καθυστέρηση ανέρχονται σε 300.000! Με απλά λόγια, δεν αποκλείεται σε λίγους μήνες από σήμερα, αν συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους προαναφερθέντες σχεδιασμούς, να ξεκινήσει ένα μπαράζ κατασχέσεων σε βάρος των συμπολιτών μας, οι οποίοι έχουν γονατίσει από την οικονομική κρίση.

Αυτό δεν μπορεί να περάσει. Δεν είναι δυνατόν οποιαδήποτε κυβέρνηση να συναινέσει με ένα τέτοιας έκτασης έγκλημα. Λύσεις μπορούν να βρεθούν, αρκεί να υπάρχει η θέληση και να δρομολογηθούν οι δέουσες νομοθετικές ρυθμίσεις. Σε διαφορετική περίπτωση, πολλοί θα βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Τα τελευταία οχυρά είναι τα σπίτια μας...

VIDEO: Περνώντας μπροστά από την αστυνομία με 300 χιλιόμετρα

Μοτοσυκλέτα περνάει σαν σφαίρα μπροστά από μπλόκο αστυνομίας... Σαν να κατάλαβαν κάτι... 







VIDEO: 

Ποιος και πώς θα ξεκινήσει την επικείμενη έκρηξη;

Οι κίνδυνοι για μία κοινωνική έκρηξη αυξάνουν αλματωδώς

Η πολιτική είναι η επιστήμη (κατ’ άλλους «τέχνη» και κατ’ άλλους «επάγγελμα») η οποία καλείται να δημιουργήσει κατευθύνσεις βασιζόμενη σε ένα γενικό εθνικό στρατηγικό σχέδιο, αναλύοντας τα
δεδομένα του παρόντος και αποφεύγοντας το χείριστο σενάριο - αποτέλεσμα (βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα) για το μέλλον. Είναι λοιπόν, εκείνη η επιστήμη που σαν σκοπό έχει να επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα για την χώρα και τους κατοίκους, τοποθετώντας μία κλίμακα στόχων (με μετρήσιμα αποτελέσματα).

Τι γίνεται, όμως με την πολιτική στην Ελλάδα;
Στην περίπτωση της χώρας μας, είναι πασιφανές πως οι πολιτικοί είτε δεν έχουν την ικανότητα να «προβλέψουν» και μέσω εντατικής εργασίας να δημιουργήσουν μία θετική πορεία για την χώρα την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούν, είτε δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας. Βέβαια, υπάρχει και το σοβαρό ενδεχόμενο να μην έχουν την διάθεση λόγω οκνηρότητας να εργαστούν (ως γνωστόν το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτικών της Ελλάδας δεν έχει εργαστεί ποτέ) και προτιμούν τις έτοιμες – «πακεταρισμένες» λύσεις που τους προσφέρονται από το εξωτερικό (οι οποίες όμως εξυπηρετούν τα συμφέροντα εκείνων που εκπονούν αυτές τις «λύσεις»).

Στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί το εξής παράδοξο ζευγάρι, το οποίο και φέρει την ευθύνη για την κατάντια της χώρας: οι πολιτικοί έγιναν πωλητικοί και οι πολίτες έγιναν πελάτες. Και τα δύο μέρη αυτού του εκτρωματικού «ζευγαριού» προσπαθούν εναγωνίως να διαιωνίσουν την ύπαρξή τους, χρησιμοποιώντας κάθε τρόπο και κάθε μέσο… Ηθελημένα ή μη, αλληλο-εξυπηρετούνται και υποβοηθούν τα μέγιστα στην περαιτέρω αποδόμηση της χώρας. Επικεντρώνονται στα επιμέρους προσωπικά μικροσυμφέροντα και διαλύουν την γενικότερη εικόνα και ύπαρξη της χώρας. Έχουν δημιουργήσει ισχυρότατες συντεχνίες και κατορθώνουν να μετακυλύουν τόσο τις υποχρεώσεις όσο και τις ευθύνες τους στους ανίσχυρους, δημιουργώντας έτσι –με γοργούς ρυθμούς- μία μάζα πολιτών η οποία εξαθλιώνεται και ταυτόχρονα αργά αλλά σταθερά σωρεύει ένα καταστροφικό στοιχείο, την οργή, η οποία και θα εκδηλωθεί με τον πλέον βίαιο τρόπο όταν δημιουργεί η «ικανή μάζα» πολιτών που δεν θα έχουν να χάσουν τίποτε απολύτως…

Δεν είναι ένα απλό τέχνασμα της πολιτικής τάξης ο φόβος της κοινωνικής έκρηξης. Βέβαια, επειδή η άρχουσα πολιτική τάξη (μην ξεχνάμε πως υπάρχει και η άρχουσα οικονομική τάξη, της οποίας τα συμφέροντα δεν έχουν πάψει να εξυπηρετούνται) ελέγχει πλήρως τους μηχανισμούς καταστολής μίας εξέγερσης, επιθυμεί να ορίσει η ίδια τον τόπο, τον χρόνο, αλλά και το μέγεθος αυτής της έκρηξης. Εργαζόμενη προς αυτή ακριβώς την κατεύθυνση -και προκειμένου να εμφανιστεί ο πολιτικός κόσμος ως λυτρωτής – διασώστης- εδώ και πολύ καιρό έχει τοποθετήσει την λέξη «εμφύλιος» (μέσω πολιτικών δηλώσεων και "βαθυστόχαστων" αναλύσεων μνημονιακών δημοσιογράφων), προκειμένου να ενοχοποιήσει εκ των προτέρων τους πολίτες που θα τολμήσουν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, που θα επιχειρήσουν να αποκτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους.

Το εμφυλιοπολεμικό αυτό κλίμα απαιτεί την ύπαρξη εικονικών συγκρουσιακών πόλων ή την ύπαρξη ενός –έστω και δημιουργημένου- «μπαμπούλα». Και αυτά τα στοιχεία ήδη δημιουργούνται μέσα από «ριζοσπαστικές» ή πολυπληθείς πολιτικές κινήσεις που έχουν έναν υποτιθέμενα κοινό στόχο, αλλά δεν συμφωνούν για την κρίσιμη επόμενη ημέρα και την διαχείριση της χώρας. Η ύπαρξη των δύο αντίπαλων πόλων ή και των πολλών μικροκινημάτων, εξασφαλίζει την παράταση ύπαρξης του υφιστάμενου πολιτικού εκτρώματος, αφού η γενικότερη εικόνα προς τους πολίτες είναι ασαφής και απολύτως ομιχλώδης. Στην περίπτωση που θα υπάρξει ακέφαλη έκρηξη των πολιτών (πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο, λόγω της υφιστάμενης και ιστορικής πολιτικής κουλτούρας των Ελλήνων που θέλουν έναν αρχηγό επικεφαλής), τότε το πολιτικό σύστημα θα διαλύσει πάρα πολύ εύκολα και με ισχυρότατες δόσεις κυβερνητικής βίας (μην ξεχνάμε την ύπαρξη της αστυνομίας, της οποίας η ηγεσία υπακούει και εκτελεί όλες τις μη νόμιμες (έχει αποδειχθεί σε πλείστες περιπτώσεις) «άνωθεν εντολές» και έχει μετατρέψει την Αστυνομία από προστάτη των πολιτών σε «πραιτωριανούς» υπαλλήλους της τροϊκανής κυβέρνησης). Αυτό το «τσάκισμα» των πολιτών, θα λειτουργήσει καταλυτικά και θα προσθέσει αρκετά χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας των σημερινών κυβερνώντων.

Επειδή όμως οι «δημοκρατίες» επιτάσσουν την αλλαγή προσώπων, το σύστημα (και οι έξωθεν εντολείς του) είναι αναγκασμένο να δημιουργεί νέες –αλλά υπάκουες- προσωπικότητες, οι οποίες θα εμφανίζονται στην εξουσία και όντας μαριονέτες αλλά με την βιτρίνα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος θα κάνουν κατορθωτή την συνέχεια της ύπαρξης ενός κράτους χρέους, ενός κράτους απόλυτα αστυνομευόμενου –φυσικά για «το καλό των πολιτών του»- κι ενός κράτους που θα έχει γίνει μία τεράστια φυλακή ανθρώπων και χώρος κοινωνικών πειραματισμών για περαιτέρω εφαρμογή σε άλλες δυτικές χώρες.

Εάν όλα αυτά δεν αποτελούν κίνδυνο για μία χώρα, τότε με δεδομένη την απόλυτη ανυπαρξία της πολιτικής ηθικής των κυβερνώντων, ο κίνδυνος για μείωση του γεωγραφικού χώρου της Ελλάδας είναι περισσότερο από εμφανής. Ενδέχεται, μάλιστα, να χρησιμοποιηθεί η απειλή αυτή από τους ίδιους τους κυβερνώντες, προκειμένου να συσπειρώσουν τους πολίτες υπέρ τους και απέναντι στην «εξωτερική απειλή».

Ενδέχεται το επόμενο διάστημα να υπάρξει κάποιο «λάθος» (από κάποιον "πιεσμένο", "ηθικά και ψυχολογικά καταρρακωμένο" στρατιωτικό), το οποίο θα λειτουργήσει ως πυροκροτητής ενός θερμού επεισοδίου. Ευχή όλων, σε μία τέτοια εξέλιξη, είναι η αποφυγή κάποιας εθνικής ήττας (μετά από πολιτική συμφωνία, όπως έγινε στα Ίμια το 1996 από την κυβέρνηση Σημίτη και την παγίωση γκριζοποίησης μέρους του Αιγαίου, το οποίο σήμερα αμφισβητείται ευθέως και χωρίς καμία απολύτως συνέπεια από τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου).
Παράλληλα, ο υπαρκτός κίνδυνος κάποιας «μουσουλμανικής άνοιξης» στην Ελλάδα, είναι ορατός και τα στοιχεία που θα πυροδοτούσαν κάτι τέτοιο είναι γνωστά και βρίσκονται τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας, έχουν δε προ καιρού πάρει "θέσεις μάχης". Κάτι τέτοιο, μάλιστα, θα εξυπηρετούσε στον μέγιστο βαθμό την σημερινή κυβέρνηση, αφού θα της δινόταν η ευκαιρία επιβολής αυστηρότατων αστυνομικών μέτρων (πέρα από τα όρια που κινείται η Δημοκρατία), ενώ παράλληλα θα περνούσε σε σειρά μέτρων ικανοποίησης των «εξεγερμένων», προκειμένου να μην υπάρξει επανάληψη κάποιας μουσουλμανικής «έκρηξης» στο μέλλον.

Όλα τα παραπάνω σας φαίνονται απίθανα; Ίσως... και μακάρι να είναι. Δυστυχώς, μέρος από αυτά ήδη είναι μέρος της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας. Ευελπιστούμε πως οι πολιτικοί θα πάψουν να είναι πωλητικοί και πως οι πολίτες θα πάψουν να είναι πελάτες. Μόνο τότε θα μπορέσει η χώρα να επανέλθει σε πορεία ανάκαμψης (ουσιαστικής και όχι εικονικής ή μέσω επιτηδευμένων δηλώσεων του εσωτερικού και του εξωτερικού) και θα σταθεί στα πόδια της.
Για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει οι πολίτες να κατανοήσουν την σημερινή πορεία της χώρας και το αύριο που αυτή η πορεία τους επιφυλάσσει. Επίσης, οι πολιτικοί θα πρέπει να κατανοήσουν πως όλα έχουν ένα τέλος και πως στο χέρι τους είναι το δικό τους τέλος να είναι αίσιο και όχι φρικώδες… Γιατί δεν πρέπει κανείς να ξεχνά πως η οργή φέρνει φρίκη. Και η φρίκη δεν θα έρθει μέσω ενός ανύπαρκτου εμφύλιου πολέμου, αλλά από ανθρώπους της καθημερινότητας που θα έχουν οδηγηθεί στον παραλογισμό και θα λειτουργούν έχοντας στο μυαλό τους μόνο μία σκέψη: «αν είναι να καταστραφώ, θα πάρω μαζί μου όσους περισσότερους μπορέσω»…

Επανερχόμενοι στο αρχικό ερώτημα, "ποιός και πως θα ξεκινήσει την επικείμενη έκρηξη", θα πρέπει να κατανοήσουμε όλοι πως η επόμενη ημέρα σε καμία περίπτωση (οτιδήποτε και αν συμβεί) δεν θα βρει την Ελλάδα ίδια. Είτε χειρότερα, είτε καλύτερα, το αποτέλεσμα θα κριθεί στο ποιοί και πως θα συμμετέχουν στην επικείμενη έκρηξη...

 
Κωνσταντίνος

Οβίδα στην πλαζ Βουλιαγμένης

Οβίδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εντοπίστηκε το πρωί στην πλαζ Βουλιαγμένης από λουόμενο με αποτέλεσμα η παραλία να εκκενωθεί.

Μάλιστα ο άνθρωπος που εντόπισε την οβίδα την έβγαλε στη στεριά χωρίς ευτυχώς να προκληθεί τραυματισμός.

Στο σημείο μετέβη κλιμάκιο του στρατού προκειμένου να παραλάβει την οβίδα αφού πρώτα προχώρησε σε ελεγχόμενη έκρηξη, ενώ έρευνα διενεργεί το Λιμενικό σώμα. Εκεί που βρέθηκε η οβίδα, η θάλασσα είχε βάθος 3,5 μέτρα.

Το μεσημέρι η πλαζ της Βουλιαγμένης άνοιξε ξανά για το κοινό.













Αν θέλουνε την Ελλάδα πρέπει να μας σκοτώσουν όλους

Γράφει η Στεφανία Λυγερού

Η πλειοψηφία θεωρεί ότι η έλλειψη εκπαίδευσης ευθύνεται για το ότι γίναμε άβουλα όντα. Ένας αγαπημένος φίλος με ρώτησε γιατί σε τόσες γενιές ελάχιστοι ήταν οι άξιοι.

Άχρηστοι γίνονται οι άνθρωποι όταν διδάσκονται με λόγια φούμαρα, από διδάσκαλους ανάξιους.

Η δική μου η γενιά διδάχτηκε από τέτοιους. Γονείς, δάσκαλοι, κοινωνία, πολιτεία έκαναν κηρύγματα τα οποία οι ίδιοι δεν τηρούσαν. Μας έμαθαν το «εγώ έκανα παπαριές, κοίτα εσύ να θριαμβεύσεις». Διαπαιδαγώγηση κι αυτή ε; Σοφού διδασκάλου!!

Ένας γονιός (δάσκαλος, κοινωνία, πολιτεία) που τηρεί την ηθική, που πράττει κατά συνείδηση κι όχι κατά το συμφέρον, που τιμά τις αξίες του, που δεν συμβιβάζεται για την βολή του, αυτός μόνο νοείται διδάσκαλος. Νοείσαι διδάσκαλος ΜΟΝΟ αν αυτά που διδάσκεις τα έχεις κάνει πρώτα ο ίδιος πράξη.

Σήμερα ζούμε με την ουρά στα σκέλια, όχι ελλείψει εκπαιδεύσεως, αλλά γιατί μας δασκάλεψαν άχρηστοι.

Οι προδότες παρέδωσαν την χώρα αμαχητί και δίχως πόλεμο κι ο πολίτης σέρνεται στο χώμα, ανήμπορος να αντιταχθεί, έχοντας εφεύρει άπειρες δικαιολογίες για να μπορεί να σιγήσει την συνείδησή του, όπως:

δεν αντιστέκομαι μην χάσω την δουλειά μου, πώς θα θρέψω την οικογένειά μου

δεν αντιστέκομαι θα μου πάρουν το σπίτι, στο δρόμο να μην καταλήξουν τα παιδιά μου

δεν αντιστέκομαι ένας άνθρωπος μόνος του τι μπορεί να τους κάνει, αυτοί έχουν όλα τα μέσα, ότι και να κάνω σίγουρα θα νικήσουν

δεν αντιστέκομαι αν μπω φυλακή ή αν πεθάνω άδικα θα πάω, ας είμαι έξω και ζωντανός μπορεί (αν είναι θέλημα θεού!!) να μου δοθεί η ευκαιρία να παλέψω κλπ. (Άπειρα μπορείς να προσθέσεις, από δικαιολογίες άλλο τίποτα).

Ξέρεις «διδάσκαλε» που νοιάζεσαι για το παιδί σου τι του μαθαίνεις; • Να κοιτάζει την βολή του, το προσωπικό του συμφέρον, κι όχι το σωστό • να μην στέκεται αγέρωχος απέναντι στο όποιο πρόβλημα για να το αντιμετωπίσει, παρά να βάζει την ουρά στα σκέλια και να περιμένει να λυθεί ή διά μαγείας ή να το τρώει στη μάπα μια ζωή, ωσάν ανίκανος • να μην έχει αξίες • να πουλά την συνείδηση/τον εαυτό του. Εύγε, κατασκεύασες έναν όμοιό σου. Και η μεταλαμπάδευση καλά κρατεί...


Ξέρεις πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι βαρύγδουπες φράσεις «νυν υπερ πάντων η πατρίς», «ή ταν ή επί τας», «ελευθερία ή θάνατος»; Κατάληξαν σ’ αυτές!! Δημιουργήθηκαν αναγκαστικά, ήταν το καταληκτικό πόρισμα, αφού προηγουμένως δοκίμασαν όλες τις επιλογές (δικαιολογίες). Σε κάθε πόλεμο ο εχθρός ήταν ισχυρότερος, μάταιη ήταν κάθε αντίσταση, δεν ήταν ποτέ η ώρα (έτοιμος ο λαός να αντισταθεί), περίμεναν να επωάσουν τα ωά, να φτιάξουν στρατηγικά σχέδια για σίγουρες νίκες, και μέχρι τότε προτιμότερο ήταν να ζουν ως δούλοι στο έδαφός τους, πάντα με δικαιολογία τα παιδιά τους, για να μην σφαγιαστούν και χαθεί το έθνος. Κι ΑΦΟΥ έζησαν αρκετά ως δούλοι, κάποιαααα στιγμή κατέληξαν στα «νυν υπερ πάντων η πατρίς», «ή ταν ή επί τας», «ελευθερία ή θάνατος». Γιατί ήταν μονόδρομος!! Σου χρειάζεται να το ζήσεις για να το εμπεδώσεις;

Δεν έχει όπλα αυτός ο πόλεμος, ΑΛΛΑ απαιτεί να καταφέρουμε ακριβώς τα ίδια!! Να προτιμούμε τον θάνατο από το να μας πάρουν τη χώρα. Να προτιμούμε τον θάνατο από το να ζήσουμε ως δούλοι. Να προτιμούμε τον θάνατο από το να καταπατήσουμε τις αξίες μας.

Η εποχή δεν σου ζητά να πάρεις όπλο, ζητά όμως, όπως σε κάθε πόλεμο, να σταθείς στο ύψος σου, ανδρείος. Να μην υπακούς στους νόμους τους, να μην τους υπηρετείς, ό,τι αποτέλεσμα κι αν φέρει η ανυπακοή σου, να μην φοβηθείς ούτε τη σύλληψη ούτε τον θάνατο, να μην λυγίσεις, να μην σταματήσεις να τους πολεμάς, να μην σκύψεις το κεφάλι, κι όλα αυτά μέχρι το τέλος (το δικό τους ή το δικό σου). Το σπίτι σου, την γη σου, την θάλασσά σου, τον αέρα σου, τα βουνά σου θένε; Μπορούν να τα πάρουν, πάνω από το πτώμα σου.

Αν θένε την Ελλάδα πρέπει πρώτα να μας σκοτώσουν όλους!!!

Αυτό είναι το χρέος του ανθρώπου, να μην αφήνει να του πάρουν την γη που τον ανέστησε, γιατί αλλιώς δεν έχει αξία η ζωή του. Αυτό είναι το ένα και μόνο σωστό (το δίκαιο). Από το να ζήσεις άνανδρος, ηττημένος, δούλος, μακράν καλύτερος ο θάνατος.

Έχει ήδη αποδειχτεί, αλλά ο απαίδευτος δεν γίνεται να το δει αν δεν το πάθει πρώτα. Η γνώση, η αλήθεια, το σωστό δεν μεταβιβάζονται.

 
 

Σε αγωνιστική ετοιμότητα καλεί τους ναυτικούς η ΠΕΝΕΝ

Η δεύτερη έκθεση για το επικαιροποιημένο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής της Ελλάδας προβλέπει ατομικές συμβάσεις εργασίας στον τομέα της ναυτιλίας όταν λήξει η συλλογική σύμβαση, αναφέρει σε ανακοίνωσή της, η Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ), καλώντας σε αγωνιστική ετοιμότητα τον ναυτεργατικό κλάδο.

«Η τρικομματική κυβέρνηση θα αναλάβει για άλλη μια φορά να διεκπεραιώσει τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικας», τονίζεται στην ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ και υπογραμμίζεται ότι στη συγκεκριμένη έκθεση υπολογίζεται ότι τον Οκτώβριο του 2013 θα ληφθούν και νέα μέτρα, με κατάργηση των ειδικών φορολογικών καθεστώτων στον τομέα της ναυτικής εργασίας και συρρίκνωσης των εκπτώσεων στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.
Λόγω εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου και των μνημονιακών υποχρεώσεων, τυπικά η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας των ναυτικών έχει λήξει, παρά το γεγονός ότι γι’ αυτές δεν προβλέπεται μετενέργεια, υποστήριξαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ νομικοί κύκλοι και εκτίμησαν ότι πολλοί πλοιοκτήτες θα επιθυμούσαν την εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων, αλλά δεν το πράττουν, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα σύγκρουσης με τα ναυτεργατικά σωματεία.

Η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ) υποστηρίζει από την πλευρά της, ότι παρόλο που δεν έχουν υπογραφεί νέες συλλογικές συμβάσεις εργασίας στην ποντοπόρο ναυτιλία και στην ακτοπλοΐα, ισχύουν οι όροι και προϋποθέσεις των προηγούμενων συμβάσεων.

Σημειώνεται ότι η συλλογική σύμβαση εργασίας για την ποντοπόρο ναυτιλία είναι η ίδια από το 2010. Αναφορικά με την ακτοπλοΐα, δεν έχει υπογραφεί σύμβαση από το 2010 για τα πλοία της Αδριατικής και από το 2011 για τις εσωτερικές γραμμές του Αιγαίου.

Οι συλλογικές συμβάσεις ναυτικής εργασίας, που βασίζονται στον αναγκαστικό νόμο 3276/44 και καθορίζουν θέματα εργασίας επί του πλοίου και αμοιβών, αποτελούν συμφωνίες που συνομολογούνται μεταξύ των συνδικαλιστικών φορέων των ναυτικών και των εφοπλιστών, χωρίς να εμπλέκεται το υπουργείο Ναυτιλίας.

Ωστόσο, μετά τη λήξη της ισχύος τους και αν οι ενδιαφερόμενες πλευρές δεν καταλήξουν σε συμφωνία, ο νόμος παρέχει τη δυνατότητα στον αρμόδιο υπουργό είτε να παρατείνει την ισχύ τους, είτε να καθορίσει τους όρους νέας σύμβασης της ναυτικής εργασίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας, με περισσότερες διευκρινίσεις αυτή τη φορά, αναμένεται να επαναφέρει στο νομοσχέδιο "Τουριστικά πλοία και άλλες διατάξεις" την πρόταση για τη δυνατότητα υπογραφής ατομικών συμβάσεων εργασίας στα κατώτερα πληρώματα των ποντοπόρων πλοίων με ελληνική σημαία και στα σκάφη αναψυχής.

Υπενθυμίζεται ότι στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας «Ανασυγκρότηση και άλλες διατάξεις», που ψηφίσθηκε στο σύνολό του από τη Βουλή, το σχετικό άρθρο 19, που προέβλεπε ατομικές συμβάσεις εργασίας στα ποντοπόρα πλοία και σκάφη αναψυχής, καταψηφίστηκε.
Αυτήν τη στιγμή, στα ελληνόκτητα πλοία με ξένη σημαία μπορούν να προσλαμβάνονται Έλληνες ναυτικοί με ατομικές συμβάσεις εργασίας, αλλά όχι και στα ελληνόκτητα πλοία υπό ελληνική σημαία.


ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΜΙΣΘΟΙ ΤΡΙΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ - Κλάψτε όσους πιάνουν τώρα δουλειά...

Μισθοί τριών ταχυτήτων διαμορφώνονται στον ιδιωτικό τομέα με την εφαρμογή της νέας Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ) και την εκπνοή της μετενέργειας για δεκάδες κλαδικές συμβάσεις.

■ Σε χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι νεοπροσλαμβανόμενοι που αμείβονται με μνημονιακούς μισθούς. Εως τώρα οι εργοδότες στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν εφάρμοσαν κατά γράμμα τα μνημόνια για τους παλιούς εργαζομένους. Εκφράζουν όμως την πρόθεσή τους να μειώσουν τις αμοιβές στις νέες προσλήψεις. Η εικόνα δεν έχει ακόμη ανατραπεί, αφού ως γνωστόν δεν γίνονται προσλήψεις, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων.

■ Κερδισμένοι βγήκαν οι 280.000 εργαζόμενοι (13% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα) που καλύπτονται από τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Οι έγγαμοι εργαζόμενοι διασφάλισαν το επίδομα γάμου 58,6 ευρώ τον μήνα, καθώς και τα επιδόματα τέκνων - ωρίμανσης - επικινδυνότητας και σπουδών. Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) διαχωρίζοντας τη θέση του δεν υπέγραψε τη σύμβαση για να μη δεσμεύσει νομικά τα μέλη του, χαρακτηρίζοντάς την παρωδία και πουκάμισο αδειανό. Ωστόσο, με ανακοίνωσή του επεσήμανε ότι οι επιχειρήσεις-μέλη του δεσμεύονται να συνεχίσουν την καταβολή του επιδόματος γάμου.

Με δεδομένο ότι η παρότρυνση δεν έχει κάποιο ειδικό νομικό βάρος, οι επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ έχουν δικαίωμα να κόψουν το επίδομα, όπως και όσες έχουν αποχωρήσει από τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις (ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ και ΣΕΤΕ).

Οσοι εργοδότες δεσμεύονται από τη σύμβαση και έχουν ήδη περικόψει το επίδομα γάμου, λόγω της αναδρομικής ισχύος της συμφωνίας από την 1η Ιανουαρίου 2013, παρανομούν και οφείλουν να το καταβάλλουν. Αν ο εργοδότης αυθαιρετήσει υπό την απειλή της απόλυσης, ο εργαζόμενος μπορεί να προσφύγει στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και τη Δικαιοσύνη. Ωστόσο η σύμβαση δεν τροποποιεί τον μνημονιακό νόμο και διασφαλίζει το επίδομα μόνο έως το τέλος του 2013. Οι κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν να επανεξετάσουν τα δεδομένα στο τέλος του χρόνου και να αποφασίσουν αν η διάρκεια της σύμβασης θα παραταθεί έως το τέλος του 2014. Προσοχή, όμως! Η διατήρηση του επιδόματος γάμου αφορά μόνο στο πεδίο εφαρμογής της ΕΣΣΕ, δηλαδή για όσους αμείβονται με τα κατώτατα όρια. Δεν αφορά όσους αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις οι οποίοι χάνουν το επίδομα μετά την εκπνοή της μετενέργειας της σύμβασής τους.

Στο παρασκήνιο που εκτυλίχθηκε στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης φάνηκε καθαρά η ενόχληση του ΣΕΒ από την ισχυροποίηση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), ο οποίος επιθυμεί να έχει το πάνω χέρι στον κοινωνικό διάλογο, με δεδομένο ότι ο τουρισμός θα παίξει τον μεγαλύτερο ρόλο στην πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη. Αφήνοντας αιχμές για τους μνημονιακούς μισθούς και την αδήλωτη εργασία που έχει κατακλύσει τον κλάδο του τουρισμού, οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ επεσήμαναν ότι στις επιχειρήσεις-μέλη τους ο κατώτερος μισθός έχει παραμείνει στα 751 ευρώ. Η αλήθεια είναι ότι καμία μεγάλη επιχείρηση (ΤΙΤΑΝ, ΕΛ.ΠΕ., ΒΙΟΧΑΛΚΟ, Φουρλής, Motor Oil, Vodafone) δεν συρρίκνωσε τους μισθούς των παλιών εργαζομένων της στα 586 ευρώ. Ωστόσο οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό είναι λίγοι και δεν υπερβαίνουν τις 25.000. Το πρόβλημα των Ελλήνων βιομηχάνων πάντοτε ήταν η μείωση των μεσαίων μισθών που ανεβάζουν το συνολικό εργατικό κόστος.

■ Η τρίτη πολυπληθέστερη κατηγορία που έχει υποστεί και θα υποστεί κι άλλες περικοπές είναι οι παλιοί εργαζόμενοι που αμείβονται με κλαδικούς μισθούς. Δηλαδή ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να κόψει το επίδομα γάμου από τις αμοιβές των εργαζομένων σε 44 κλάδους των οποίων οι συμβάσεις έληξαν αυτές τις ημέρες μαζί με την τρίμηνη μετενέργεια (ασφαλιστικά πρακτορεία, βιομηχανίες, ναυτιλιακές επιχειρήσεις, γεωπόνοι κ.ά.). Επιπλέον, μπορεί να περικοπούν όλα τα έξτρα επιδόματα εκτός από αυτά της ωρίμανσης, των τέκνων, που αντιστοιχεί σε 5% για κάθε παιδί, των σπουδών, που κυμαίνεται από 15% έως και 25%, και το ανθυγιεινό επίδομα. Η περικοπή δεν μπορεί να εφαρμοστεί μονομερώς, αλλά απαιτείται συναίνεση του εργαζομένου και υπογραφή νέας ατομικής ή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Οι απώλειες εξαρτώνται από τον κλάδο και τα επιδόματα που προέβλεπε η σύμβαση που έληξε. Υπάρχουν κλάδοι που προβλέπουν πάνω από 5 ειδικά επιδόματα (ξένων γλωσσών, υπολογιστή, γραφείου, διαχειριστικών λαθών κ.λπ.) και οι δυνητικές μειώσεις μπορεί να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν το 30%. Ετσι όπως θα διαμορφωθούν οι μισθοί με τα νέα δεδομένα, θα υπάρξουν κάποιες ακραίες περιπτώσεις νεοπροσλαμβανόμενων υπαλλήλων με κλαδικό μισθό που θα παίρνουν λιγότερα από τον έγγαμο αμειβόμενο με τα κατώτατα όρια, ο οποίος διασφάλισε το επίδομα γάμου, τέκνων και επικινδυνότητας.

Οι εργατολόγοι επισημαίνουν ότι η μείωση των μισθών δεν είναι αναγκαστική. Πρόκειται για δυνατότητα που στην πράξη αναμένεται να λάβει καθολικό χαρακτήρα, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα ρευστότητας.

Μέχρι σήμερα, πάντως, λίγοι εργοδότες έχουν εφαρμόσει κατά γράμμα τη δυνατότητα που τους δίνουν τα μνημόνια. Για παράδειγμα ο κλάδος των χημικών είχε απώλειες αποδοχών 10%-15%. Αν εφαρμοζόταν κατά γράμμα η περικοπή των επιδομάτων που προέβλεπε η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012, οι απώλειες θα ξεπερνούσαν το 20%. Πρόσφατα η Αλουμίνιον της Ελλάδος συμφώνησε σε μείωση αποδοχών 8% και η εταιρεία Μόρνος κατά 10%.

Με βάση τα στοιχεία του ΣΕΠΕ για το 2012, που απεικονίζουν μόνο ένα μικρό κομμάτι της πραγματικότητας, την περσινή χρονιά υπέστησαν μείωση μισθού 355.397 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.

Συγκεκριμένα, 261.353 εργαζόμενοι είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται κατά μέσο όρο 22,2% με ατομικές συμβάσεις και 94.044 εργαζόμενοι είδαν τις αποδοχές τους να υποχωρούν κατά μέσο όρο 18,8% με επιχειρησιακές συμβάσεις. Τραγικότερη είναι η κατάσταση για 65.490 εργαζομένους που πέρασαν από την πλήρη απασχόλησης στις ευέλικτες μορφές και δεν εξασφαλίζουν ούτε τον βασικό μισθό, για όσους έχουν να πληρωθούν μήνες ή για όσους αμείβονται έναντι, υπό την απειλή της ανεργίας. Ειδικοί της αγοράς εκτιμούν ότι μετά τον Μάιο περίπου 1.200.000 εργαζόμενοι (67% των απασχολουμένων στον ιδιωτικό τομέα) που δεν θα καλύπτονται πια από συλλογικές συμβάσεις θα γίνουν έρμαια των ατομικών συμβάσεων, έχοντας ως μοναδικό δίχτυ ασφαλείας τον κατώτατο μισθό.

 

WSJ: Ο λαός θα επιβάλλει το Grexit στην Ελλάδα - Άρθρο καταπέλτης

Οταν ένας στους τέσσερις Έλληνες δυσκολεύεται να αγοράσει το φαγητό του, όταν η ανεργία στην Ισπανία είναι στο 27% και οι νέοι εγκαταλείπουν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, τότε η στιγμή που οι Ευρωπαίοι θα φωνάξουν «φτάνει» δεν είναι μακρυά.

H Wall Street Journal σε σημερινό της άρθρο με τίτλο «Μπροστά στο αδιανόητο» δίνει τον τόνο της «νοτιοευρωπαϊκής κατάθλιψης», όπως λέει, αναλύοντας ότι η διαδικασία απεγκλωβισμού από τον «στραγγαλισμό» της Γερμανίας, ενδέχεται να διαρκέσει περισσότερο από μια δεκαετία.

Grexit από τον ελληνικό λαό

«Η υποστήριξη για την παραμονή στο κοινό νόμισμα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αν και υπάρχει ευρεία απογοήτευση» τονίζεται στο δημοσίευμα με την επισήμανση ότι η υπομονή των Ευρωπαίων είναι βαθιά, αλλά πεπερασμένη. «Αυτή τη φορά η έξοδος από το ευρώ δεν θα επιβληθεί από τους εταίρους, αλλά από επιλογή του ελληνικού λαού» τονίζεται στο εν λόγω δημοσίευμα.

Βλέπει άνοδο του ευρωσκεπτικισμού στη Νότια Ευρώπη και Ελλάδα

Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, θα αρχίσει να βλέπουν με πιο καθαρό μυαλό το κόστος και τα οφέλη της παραμονής στο ενιαίο νόμισμα, λέει ο Simon Tilford, επικεφαλής οικονομολόγος του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και συνεχίζει:

«Και τη στιγμή που θα γίνει αυτή η συζήτηση, οι αλλαγές θα μπορούν να συντελεστούν εξαιρετικά γρήγορα».

Σε ό,τι αφορά την σύγκριση με την Αργεντινή, η εφημερίδα τονίζει ότι δεν είναι μοντέλο για την Ευρώπη. «Μάλλον, είναι μια προειδοποιητική ιστορία», αναφέρει το άρθρο.

H σύγκριση της Ελλάδας με την Αργεντινή

Tεχνικά, η Αργεντινή είχε το δικό της νόμισμα για να επιστρέψει και μετά από τρία χρόνια ύφεσης, ο λαός φαίνεται πως αποφάσισε μαζικά ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να έλθει δίπλα στην «ατελείωτη κατάθλιψη του να κρατηθεί το πέσος στη σύγκριση με το δολάριο».

Και συνεχίζει το άρθρο: «Σε μια γαλήνια νύχτα τον Δεκέμβριο του 2001, η μεσαία τάξη εξερράγη στους δρόμους του Μπουένος Άιρες. Πόσο παρόμοια είναι η κατάσταση στη νότια Ευρώπη σήμερα; Η οικονομία της Αργεντινής συρρικνώθηκε κατά περίπου 8% κατά τα τρία έτη πριν από την εξέγερση. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, η οικονομία της Ιταλίας και των οικονομιών της Πορτογαλίας θα έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 8% από το υψηλότερο επίπεδό τους, η Ισπανία είναι κατά περίπου 6% και στην Ελλάδα κατά περισσότερο από 23%».

Ο αρθρογράφος δε, προειδοποιεί: «Οι πολιτικοί της ΕΕ που απολαμβάνουν την προφανή δημοτικότητα του ευρώ θα πρέπει να θεωρούν ότι οι Αργεντινοί υποστήριξε επίσης ευρέως το δολάριο, μέχρι τη στιγμή της έκρηξης. Σε μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2001, τον ίδιο μήνα δηλαδή που οι Αργεντινοί στασίασαν, μόλις το 14% είπε ότι το νομισματικό καθεστώς θα πρέπει να διαλυθούν, ενώ το 62% είπε ότι ήθελε να διατηρηθεί. Αυτό είναι σχεδόν το ίδιο ποσοστό των Ισπανών και των Ελλήνων που λένε ότι θέλουν να μείνουν στο ευρώ σήμερα».

Στα τέλη του 2001, άλλωστε, όπως θυμίζει η Wall Street Journal, ο υπουργός οικονομίας της Αργεντινής που χαρακτήριζε την πρόσδεση της χώρας στο δολάριο ως «ένα μόνιμο θεσμό» και υποστήριζε ότι η κατάρρευσή του θα μπορούσε να προκαλέσει «τη διάλυση των βασικών θεσμών της οικονομίας και της κοινωνίας, έφυγε από την εξουσία ένα μήνα μετά.

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr

Πολιτικοί απατεώνες μας δουλεύουν ΧΟΝΤΡΑ με το χαράτσι και τις απαλλαγές

Χαράς ή μάλλον ελπίδας ευαγγέλια αποτέλεσαν για πολλούς οι πρώτες ειδήσεις για απαλλαγή ορισμένων ομάδων από το χαράτσι που στην ουσία σε καθιστά ένοικο στο σπίτι σου.

του Στρατή Μαζίδη

Τελικώς όμως διαβάζοντας όλη τη σειρά των προαπαιτούμενων για να απαλλαγεί κανείς είτε ολικώς είτε μερικώς συμπεραίνω πως ελάχιστοι θα το κατορθώσουν.

Και αυτό γιατί μπορεί πολλοί να πιάσουν τα εισοδηματικά κριτήρια που τίθενται αλλά αν όπως είναι πολύ φυσικό έχουν σπίτι με αντικειμενική αξία άνω των € 120.000,00 το όνειρο τελειώνει. Οι περισσότεροι οικογενειάρχες σήμερα σε τέτοια σπίτια διαβιούν, άνω των € 120.000,00. Είτε άνεργοι είτε χαμηλόμισθοι.

Επίσης δε θα πρέπει να έχουν άλλο περιουσιακό στοιχείο στο όνομά τους. Οπότε αν πάνε να το μεταβιβάσουν, ότι γλυτώσουν θα το πληρώσουν το ίδιο ή ακόμη και μεγαλύτερο εκεί.

Ειδικά για τους ανέργους ισχύουν και άλλα δαιδαλώδη όπως το εισόδημα του 2011 να ήταν μικρότερο των € 12.000,00, η αντικειμενική αξία της ακινήτου περιουσίας το 2010 χαμηλότερη των € 150.000,00, να έχουν τρία χέρια, τέσσερα κεφάλια, να ανατείλει ο ήλιος από τη δύση κτλ.

Βέβαια αν ισχύαν λογικά θα κριτήρια τότε θα έπρεπε να εξαιρεθεί σχεδόν όλη η Ελλάδα θα μας απαντούσε ο Φον Στουρνάρας.

Με αυτά τα δεδομένα πάντως οι μόνοι που θα εξαιρεθούν είναι όσοι κατοικούν σε παράγκες ή καλύβες. Αυτές όμως ούτως ή άλλως λόγω μικρής έκτασης λίγο χαράτσι θα είχαν.

 

Όταν η φύση ησυχάζει…

Όταν η φύση ησυχάζει…τότε ο Γιάννης Στουρνάρας δηλώνει με άνεση σε συνέντευξή του: «Ήρθα για να μείνω». Άραγε, τι άλλαξε από τον Δεκέμβρη του 2012 όταν πάλι σε συνέντευξή του δήλωνε: «Θα παραιτηθώ, αν σταματήσουν να γίνονται δεκτά αυτά που εισηγούμαι»; Τι άλλαξε από τον Φεβρουάριο του 2013 όταν ο Στουρνάρας εκβίαζε τον Σαμαρά ότι θα παραιτηθεί στην περίπτωση που δε σταματήσουν να τον «κακολογούν» οι Μ. Κεφαλογιάννης, Ν. Κακλαμάνης, Π. Παυλόπουλος, και άλλοι;Είναι προφανές ότι άλλαξαν πάρα πολλά. Ο Στουρνάρας πλέον πρωθυπουργεύει εν λευκώ. Την όποια πολιτική ευθύνη έχει αναλάβει ο Σαμαράς. Μια πολιτική ευθύνη ορφανή, καθώς ο Σαμαράς απουσιάζει από την πολιτική σκηνή και τρέχει δεξιά κι αριστερά ως μεσάζοντας ξένων και εγχώριων συμφερόντων προς άγρα συνεταίρων τους. Κλείνει επιχειρηματικές συμφωνίες ο Σαμαράς, εκπροσωπώντας τον Μπόμπολα, τον Κόκκαλη, τον Μελισσανίδη, τους τραπεζίτες, τον Λάτση και υπόσχεται φορολογικές ασυλίες, γη, ύδωρ, σκλάβους.

Άλλαξαν πολλά και μέσα στη ΝΔ και στην «κοινωνία». Ηρέμησαν οι φιλόδοξοι της παράταξης, ηρέμησε και η «κοινωνία» καθώς αρέσκεται στους άγγελους εξάγγελους που της χαϊδεύουν τα αυτιά και της υπόσχονται ανάπτυξη και ευημερία. Της αρκεί η υπόσχεση. Δεν απαιτεί να τη βιώσει. Δε ζητά αποδείξεις. Αρκείται στις υποσχέσεις. Χρόνια τώρα….

Άλλαξαν τόσα που αρκούν για να πετάξει ο Στουρνάρας από πάνω του τον όποιο μανδύα σεμνότητας φορούσε και να επιδείξει μια παγκάλεια αλαζονεία. «Δεν είμαι αναλώσιμος», διεμήνυσε ο Στουρνάρας μέσω της συνέντευξής του στη Real News. Άλλαξαν τόσα, ώστε του δίνουν χώρο να πει: «Χτυπήματα κάτω από τη μέση δεν ανέχομαι. Υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου και κυρίως την αποφασιστικότητά μου. Εγώ θα φέρω σε πέρας το έργο που μου ανατέθηκε, είτε τους αρέσει, είτε όχι». Να αρέσει σε ποιους; Και σε ποιους να μην αρέσει; Δεν έχει σημασία! Αρκεί που αρέσει στον Στουρνάρα.

Θα γίνει αυτό που αρέσει στον Στουρνάρα και σε ό,τι εκπροσωπεί. Δεν αρέσει στον κόσμο να κρυώνει τον χειμώνα. Δεν έχει σημασία. Ο Στουρνάρας ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθούν οι φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης. «Εγώ θα φέρω σε πέρας το έργο που μου ανατέθηκε, είτε τους αρέσει, είτε όχι». Ποιο όμως είναι το έργο που του ανατέθηκε και ποιοι του το ανέθεσαν;
Δε χρειάζεται πολύ ψάξιμο. Ο Στουρνάρας προέρχεται από το χώρο των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Τα συμφέροντά τους εξυπηρετεί. Αυτούς εκπροσωπεί. Την αποστολή που του ανέθεσαν φέρνει σε πέρας. Με το που αντιλήφθηκε ότι έχει και τη στήριξη των μεγαλοκαναλαρχών – μεγαλοεργολάβων, ένιωσε ατρόμητος. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Καμία ευθύνη δεν πρόκειται να του καταλογιστεί. Ούτε πολιτική, ούτε ποινική. Φρόντισαν άλλοι γι’ αυτό.

Η «κοινωνία» είναι στο λαγούμι της. Γλείφει τα κόκαλα των ελπίδων made in China που της πέταξε ο Σαμαράς και τα ΜΜΕ. Θα μου πεις «και τι να κάνει; Δεν έχει σε ποιον ν’ ακουμπήσει. Σε ποιον να ελπίσει;». Σωστό κι αυτό. Η «κοινωνία» ποτέ δεν πίστεψε στις δυνάμεις της. Πάντα επέλεγε τσομπάνη, δεσμοφύλακα, ψεύτη, κλέφτη, απατεώνα. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο απαρτχάιντ, όπου οι πολίτες επέλεξαν εθελοντικά το ρόλο του κατώτερου αποδεχόμενοι σιωπηλά την ανωτερότητα της πολιτικής τάξης.

Όχι, οι πολίτες δεν είναι άβουλοι. Έχουν βούληση και επιλογές. Ούτε άμοιροι ευθυνών είναι, ούτε καημένοι. Επιλογή τους είναι να λαθροβιώνουν, σύμφωνα με τη βιολογική έννοια του όρου: «η κατάσταση ορισμένων οργανισμών κατά την οποία αυτοί, χωρίς να έχουν πεθάνει, δεν παρουσιάζουν κανένα αισθητό ίχνος ζωής». Είναι σε νεκροφάνεια η «κοινωνία», ας μην κρυβόμαστε πίσω από τα άλλοθι του «σοκ», της «κούρασης» και της «απογοήτευσης». Δεν έδωσε κάποιον αγώνα για να τον χάσει και να απογοητευτεί ή για να κουραστεί. Όσο για το «σοκ» καλή δικαιολογία για τον πρώτο χρόνο, αλλά το άτιμο δεν κρατάει για πάντα. Κάποτε τελειώνει.

Η «κοινωνία» αρέσκεται σε αυτό που κάνει. Έχει εραστή το φόβο. Γονιμοποιείται και γεννάει Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Βενιζέλους, Σαμαράδες και Στουρνάρες για να της προσφέρουν την ασφάλεια και τη σιγουριά ότι κανείς «ταραξίας» δε θα χαλάσει τη νοσηρή της ησυχία. Όνειρα γλυκά και… αναπτυξιακά.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

«Η έρημος που ονόμασαν ειρήνη» (τελικά πέτυχε το μνημόνιο;)

Περάσαμε τα δύσκολα διακηρύσσει η κυβέρνηση Σαμαρά, μας έδωσαν τα εύσημα από το ΔΝΤ και την Κομισιόν και η Ελλάδα είναι έτοιμη για ανάκαμψη. Πλήθος οι γραφίδες στον Τύπο και οι φωνές στην τηλεόραση που επαναλαμβάνουν το μήνυμα προς ενημέρωση των ιθαγενών. Δικαιώθηκαν όσοι στήριξαν τη μνημονιακή πολιτική, αποδείχθηκε ότι είχαν ψυχραιμία και σοβαρότητα, ενώ η κριτική εξ αριστερών ήταν επιπόλαιη και λανθασμένη. Η Ελλάδα έδειξε υπομονή και εγκράτεια και τώρα θα ανταμειφθεί.

Γιατί αυτή η επιθετική αισιοδοξία;

Ο κύριος λόγος είναι η σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών – η χώρα κινείται προς πρωτογενές πλεόνασμα μέσα στο 2013. Παράλληλα, το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών, που είχε φτάσει το γιγαντιαίο μέγεθος του 15% του ΑΕΠ το 2008, έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Επομένως, οσον αφορά το ΔΝΤ και τους δανειστές ‘εταίρους’ μας που κοιτούν κυρίως αυτά τα στοιχεία, η ελληνική οικονομία κοντεύει να βγει από την εντατική. Αυτά έλαβε υπόψη του και ο οίκος Fitch που αναβάθμισε την Ελλάδα κι έτσι έπαψε πια να θεωρείται από τα ελληνικά ΜΜΕ ενεργούμενο των κερδοσκόπων των χρηματοπιστωτικών αγορών, όπως όταν μας υποβάθμιζε.

Υπάρχει βέβαια η παράπλευρη απώλεια της ανεργίας του 27% για τους ενήλικες και 64% για τους νέους, αλλά φρόντισε η εταιρεία Hay Group να μας ενημερώσει, αξιοποιώντας στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, ότι οι ροές προσλήψεων-απολύσεων είχαν θετικό πρόσημο τον Απρίλιο. Μετά από τριετή συντριβή των μισθών, φαίνεται ότι η οικονομία δημιουργεί επιτέλους σημαντικό αριθμό νέων θέσεων εργασίας. Αισιοδοξία, λοιπόν και κυρίως όχι λαϊκισμοί που μπορεί να καταστρέψουν το έργο της τριετίας.

Γράφοντας για την υποβολιμαία και παραπλανητική χρήση της γλώσσας από το ρωμαϊκό ιμπέριουμ, ο Τάκιτος βάζει στα χείλη του βρετανού ‘βάρβαρου’ ηγεμόνα Καλγάκου την περίφημη φράση: ‘δημιουργούν μιαν έρημο και την αποκαλούν ειρήνη’. Ανελέητοι οι Ρωμαίοι, αφού περνούσαν δια πυρός και σιδήρου τους κατακτημένους, τους διαβεβαίωναν ότι επέβαλαν την ‘ειρήνη’ προς όφελος όλων.

Η έρημος που έχουν δημιουργήσει τρεις ελληνικές κυβερνήσεις σε αγαστή συνεργασία με την Τρόικα απεικονίζεται εναργέστατα στα στοιχεία για το ΑΕΠ που η Ελληνική Στατιστική Αρχή δημοσιοποίησε  στις 15 Μαΐου, ακριβώς πάνω στον παροξυσμό αισιοδοξίας που έχει καταλάβει τους κυβερνώντες. Όπως δείχνει το γράφημα, η πτώση του ΑΕΠ συνεχίστηκε αμείλικτη και το πρώτο τρίμηνο του 2013, σημειώνοντας ετήσια συρρίκνωση 5.3%.

Πηγή: Ελ.Στατ. Τιμές έτους αναφοράς 2005.

Δείχνει κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα το απλό αυτό γράφημα. Φαίνεται καθαρά η κατακρήμνιση της ελληνικής οικονομίας μετά το 2009, που πήρε διαστάσεις τραγωδίας το 2011-2. Πάνω απ’ όλα, φαίνεται ότι η τάση συρρίκνωσης του ΑΕΠ δεν έχει αντιστραφεί, ή έστω υποχωρήσει σημαντικά. Και πως να μεταβληθεί η τάση συρρίκνωσης όταν τα στοιχεία της συνολικής ζήτησης είτε βρίσκονται σε υποχώρηση, είτε επιδεικνύουν εξαιρετική αδυναμία; Οι επενδύσεις, μετά από καταβαράθρωση ετών, μόλις κατόρθωσαν να σταθεροποιηθούν το τελευταίο τρίμηνο του 2012 και θα δούμε τι θα κάνουν το πρώτο τρίμηνο του 2013. Ίσως κάτι να κινείται στη βιομηχανική παραγωγή, δεδομένου ότι η ετήσια μείωση τον Μάρτιο του 2013 ήταν ‘μόνο’ 0.7%, αλλά είναι πολύ νωρίς για να ξέρει κανείς. Η κατανάλωση βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση από το 2009, ενώ ο δείκτης κύκλου εργασιών στο λιανικό εμπόριο κατέγραψε ετήσια μείωση 14% τον Φεβρουάριο του 2013. Οι εξαγωγές, τέλος, για τις οποίες έχει γίνει τόσος αβάσιμος θόρυβος την τριετία που πέρασε, δεν έχουν δυναμισμό και μάλιστα μειώθηκαν κατά 7.8% σε ετήσια βάση τον Μάρτιο του 2013.

Με δυό λόγια, όσον αφορά την πραγματική οικονομία, η κυβερνητική αισιοδοξία εδράζεται αποκλειστικά σε ιδιωτικές μελέτες ροών προσλήψεων-απολύσεων στην αγορά εργασίας, σε ευχολόγια περί ‘μεταρρυθμίσεων’, σε προσδοκίες για το τι θα κάνουν οι τράπεζες όταν επιτέλους ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση, σε υπερβολές για τον τουρισμό τη φετινή χρονιά, και σε ελπίδες για επενδυτική άνοιξη τώρα που οι μισθοί έχουν συντριβεί, ιδίως με είσοδο κεφαλαίων από το εξωτερικό. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η ελληνική οικονομία παραμένει σε βαθύτατη ύφεση.

Η ύφεση είναι βέβαια ακριβώς ο λόγος της υποτιθέμενης επιτυχίας των μνημονιακών πολιτικών όσον αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Δεν υπάρχει απολύτως καμία έκπληξη, πρωτοτυπία, ή ιδιαίτερη ικανότητα άσκησης οικονομικής πολιτικής στο θέμα αυτό. Στην πράξη τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως τα είχαν προβλέψει οι ‘επιπόλαιοι’ κριτές εξ αριστερών. Αν μια κυβέρνηση περικόψει τις δαπάνες με θηριώδη τρόπο, ανεβάσει τη φορολογία και επιτρέψει την κατάρρευση των μισθών, θα ακολουθήσει ύφεση που από μόνη της θα περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα και τις εισαγωγές, άρα και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.

Για να το θέσω αλλιώς, η Τρόικα συνέτριψε την εγχώρια ελληνική οικονομία ώστε να επιτευχθεί ισορροπία στα δημοσιονομικά και στις διεθνείς συναλλαγές. Η σταθεροποίηση είναι μηχανικό αποτέλεσμα της βαθύτατης ύφεσης που αποτυπώνει το γράφημα, τίποτε περισσότερο. Θα μπορούσε ίσως να επαίρεται η κυβέρνηση και η Τρόικα αν είχε επιτευχθεί η σταθεροποίηση χωρίς την κατακρήμνιση της οικονομίας. Είναι όμως αναισχυντία να πανηγυρίζει το στρατόπεδο των Μνημονίων για τις δημοσιονομικές του επιτυχίες, όταν το τίμημα ήταν 1.300.000 άνεργοι και 2.500.000 άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας.

Κάποια στιγμή βέβαια η ύφεση θα σταματήσει. Οι οικονομίες δεν συρρικνώνονται εσαεί καθώς υπάρχει πάντα ένα μίνιμουμ δραστηριότητας που γεννάει η υλική ζωή. Στην περίπτωση της Ελλάδας η συρρίκνωση ίσως να σταματήσει το 2014, αν η χώρα και ο λαός της έχουν επιτέλους λίγη τύχη. Ο πραγματικός Γολγοθάς, σε αντίθεση με όσα άσκεφτα διατείνεται η μνημονιακή πλευρά, θα αρχίσει μετά. Η συνολική συρρίκνωση θα έχει ξεπεράσει το 25%, όπως δείχνει παραστατικά το γράφημα. Με ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης 2-3% που προβλέπει η Τρόικα και οι οποίοι είναι ρεαλιστικοί δεδομένου ότι δεν διαφαίνεται καμία προοπτική ουσιαστικής τόνωσης της ζήτησης, θα πάρει πολλά χρόνια μέχρι να αναπληρωθούν οι απώλειες της παραγωγής. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει υποχώρηση της ανεργίας σε ανεκτά επίπεδα για τουλάχιστον μια δεκαετία. Ειδικά για τη νεολαία το μέλλον διαγράφεται ζοφερό. 

Το ερώτημα που παραμένει είναι αν ο ελληνικός λαός θα αποδεχτεί την έρημο που έφτιαξαν από κοινού η Τρόικα και το εγχώριο μνημονιακό στρατόπεδο και θα την ονομάσει και ο ίδιος ειρήνη.

ΦΑΣΙΣΤΟΜΟΥΤΡΑ ΑΠΟ...ΚΟΥΝΙΑ!

Πολιτικοί απατεώνες και ψεύτες. Καιροσκόποι που δεν διστάζουν να εξαπατήσουν το λαό και να κάνουν κουρελόχαρτο το σύνταγμα μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν την επιβίωση στο πολιτικό τους σαρκίο.

Η εφημερίδα «Το Χωνί» αποκαλύπτει σήμερα πώς οι Σαμαράς-Βενιζέλος-Χρυσοχοϊδης ενώ πριν από μερικά χρόνια καταδίκαζαν τις πολιτικές επιστρατεύσεις, μιλώντας μάλιστα για νόμο χουντικό-αντισυνταγματικό σήμερα εφαρμόζουν το νόμο της χούντας για να πνίξουν κάθε λαϊκή αντίδραση και απεργιακή κινητοποίηση.

Η Ραχήλ Μακρή στην εκπομπή «Ανατροπή» ζήτησε από τον Μ. Χρυσοχοϊδη να σχολιάσει την υπογραφή του στην τροπολογία που είχε καταθέσει το ΠΑΣΟΚ το 2006, προκειμένου ν΄ απαγορευτεί η πολιτική επιστράτευση των απεργών! Ο Χρυσοχοϊδης δεν μπόρεσε να απαντήσει τίποτε. Τι να απαντήσει; Ότι είναι πολιτική σαπίλα; Ότι αυτός και οι ομογάλακτοί του είναι πολιτικά πτώματα και η δυσωδία τους έχει βρωμίσει τη ζωή του τόπου; Συνέχισε σαν να μην συνέβαινε τίποτε. Γιατί άλλωστε να συμβαίνει; Αυτοί, εκτός των άλλων είναι και αναίσθητοι.

Ο δε Βενιζέλος; Τόσο το 1986 όσο και το 2007 υποστήριζε ότι η πολιτική επιστράτευση απεργών είναι κατάφορα αντισυνταγματική!



Ο Σαμαράς, σε ομιλία του στη βουλή στις 11/2/2011, έλεγε για τις πολιτικές επιστρατεύεις: «Με το να αντιμετωπίζετε τις κοινωνικές αντιδράσεις με εφαρμογή χουντικών μεθόδων, πυροδοτείτε την κοινωνική έκρηξη»!

Σήμερα, ο Σαμαράς έχει ήδη προβεί σε τρεις πολιτικές επιστρατεύσεις. Χρησιμοποιεί δηλ. χουντικές μεθόδους!

Είναι ή δεν είναι φασιστόμουτρα;

πηγη

Ο χρυσός που λείπει και το μυστικό που κρύβουν οι κεντρικές τράπεζες

Τον τελευταίο καιρό, ο χρυσός έχει γίνει βασικό θέμα στα μέσα ενημέρωσης.

Το ενδιαφέρον για το κίτρινο μέταλλο έχει αναζωπυρωθεί ύστερα από πληροφορίες σχετικά με τα σχέδια της Γερμανίας και άλλων χωρών για τον επαναπατρισμό των αποθεμάτων τους σε χρυσό από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, όπου είχαν μετακινηθεί σε διάφορες χρονικές στιγμές.

Έντονες συζητήσεις έχουν ήδη αρχίσει σχετικά με το πόσο υπεύθυνα κεντρικές τράπεζες και υπουργεία οικονομικών 'αποθήκευαν' τα αποθέματα χρυσού που τους είχαν ανατεθεί. Αναφέρονται επίσης υποψίες ότι τελικά υπάρχουν μικρότερες ποσότητες χρυσού από ότι έχει αναφερθεί επίσημα. Υπάρχει μάλιστα μια θεωρία σύμφωνα με την οποία ουσιαστικά δεν έχει απομείνει καθόλου χρυσός στα θησαυροφυλάκια των κεντρικών τραπεζών στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες ...


1. Δημοπρασίες χρυσού, ή η κορυφή του παγόβουνου

Για πάνω από τέσσερεις δεκαετίες, οι κεντρικές τράπεζες πουλάνε τα αποθέματα χρυσού τους. Έχουν χρησιμοποιηθεί δύο τύποι «διάθεσης»:
α) δημοπρασίες μετάλλων
β) μυστικές διαδικασίες.

Η απλούστερη και πιο προφανής μέθοδος είναι οι δημοπρασίες χρυσού, που το 1975 ανήλθαν σε 36.700 τόνους από τα στοιχεία των επίσημων αποθεματικών όλων των χωρών και τους διεθνείς οργανισμούς στον κόσμο. Αυτό αντιπροσωπεύει την ορατή 'κορυφή του παγόβουνου'. Οι δημοπρασίες άρχισαν αμέσως αφότου καταργήθηκε ο κανόνας του χρυσού το 1970. Όλες οι δημοπρασίες χρυσού από τα επίσημα αποθέματα μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες:

1. τις πρώτες δημοπρασίες στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αυτές οι δημοπρασίες οργανώθηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
2. τις δημοπρασίες από τις κεντρικές τράπεζες, στο πλαίσιο της λεγόμενης «Washington Gold Agreement», η οποία τέθηκε σε εφαρμογή το φθινόπωρο του 1999, και
3. Τις μεμονωμένες δημοπρασίες από επιμέρους κεντρικές τράπεζες και διεθνείς οργανισμούς σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Στη δεκαετία του 1970, οι ΗΠΑ διέθεσαν 530 τόνους και το ΔΝΤ 732 τόνους - συνολικά 1.262 τόνους. Στη δεκαετία του 1980, οι νομισματικές αρχές του κόσμου δεν έκαναν σχεδόν καμία αγορά ή πώληση χρυσού, και τα αποθεματικά τους ήταν σε μια «παγωμένη» κατάσταση.

Στη δεκαετία του 1990, οι καθαρές πωλήσεις χρυσού από τα επίσημα αποθεματικά των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών ανήλθαν σε 2.900 τόνους. Στο τέλος του 2000, τα επίσημα αποθέματα χρυσού στον κόσμο περιείχαν 3.600 τόνους λιγότερο χρυσό από ότι το 1975.

Στις αρχές του νέου αιώνα, οι πωλήσεις εκτελούνταν ήταν κατά κύριο λόγο σύμφωνα με τις συμφωνίες της Ουάσιγκτον. Τον Σεπτέμβριο του 1999, υπεγράφη μια συμφωνία στην Ουάσιγκτον μεταξύ 17 κεντρικών τραπεζών, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σχετικά με τις πωλήσεις του χρυσού κατά τη διάρκεια πενταετούς περιόδου. Στη συνέχεια ονομάστηκε η «Πρώτη Συμφωνία Χρυσού της Ουάσιγκτον» (WGA-1).

Επισήμως, δηλώθηκε ότι η συμφωνία αυτή είχε ως στόχο να ελέγχει την πώληση χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες, ώστε να μην μειωθεί η αγορά χρυσού. Στην πραγματικότητα, ο στόχος ήταν ο αντίθετος - να υποχρεώσει τις κεντρικές τράπεζες να πωλήσουν το μέταλλο από τα αποθεματικά τους, προκειμένου να διατηρήσουν τις τιμές του χρυσού σε χαμηλά επίπεδα. Το Σεπτέμβριο του 2004, η συμφωνία επαναπροσδιορίστηκε μέσα από νέους κανόνες πώλησης - ονομάστηκε η «Δεύτερη Συμφωνία Χρυσού της Ουάσιγκτον» (WGA-2).

Τέλος, το Σεπτέμβριο του 2009, υπεγράφη η «Τρίτη Συμφωνία Χρυσού της Ουάσιγκτον» (WGA-3). Η Ελβετία έχει πουλήσει τις μεγαλύτερες ποσότητες χρυσού ως μέρος των Συμφωνιών αυτών (1.300 τόνοι). Μετά την Ελβετία ακολουθούν η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ολλανδία. Ανάμεσα σε άλλες χώρες είναι και η Ισπανία και η Πορτογαλία. Ο μέσος ετήσιος όγκος καθαρών πωλήσεων των κεντρικών τραπεζών από 2001-2009 ισοδυναμεί με 385 τόνους.

Το 2009, ωστόσο, στο απόγειο της οικονομικής κρίσης, υπήρξε μια στροφή στις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών: στράφηκαν από πωλητές χρυσού σε αγοραστές. Αυτή η αλλαγή ήταν μια προσπάθεια να έρθει μια ισορροπία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο είχε πουλήσει 403 τόνους χρυσού από τα αποθεματικά του μεταξύ Σεπτεμβρίου 2009 και Δεκεμβρίου 2010.

Συνολικά, στα χρόνια μετά την κατάρρευση του κανόνα του χρυσού, πωλήθηκαν περίπου 6.500 τόνοι χρυσού από τα επίσημα αποθέματα (καθαρές πωλήσεις), το οποίο έχει μειώσει τα επίσημα αποθέματα κατά περίπου 18 τοις εκατό. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα αποθέματα αυτά είναι πλέον μόνο ελαφρώς πάνω από 30.000 τόνους.


2. Οι δημοπρασίες χρυσού αποτελούν κλοπή

Μια λεπτομερής ανάλυση γύρω από τις διαδικασίες πωλήσεων χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες δείχνουν ότι οι συναλλαγές εκτελούνται όταν θα είναι πιο επικερδείς για τον πωλητή και όχι τον αγοραστή.

Μεταξύ του 1999 και 2002, όταν η αγορά χρυσού ήταν στο χαμηλότερο σημείο της, σε σύγκριση με τα προηγούμενα είκοσι χρόνια, η Τράπεζα της Αγγλίας πούλησε περισσότερο από το ήμισυ των επίσημων αποθεμάτων χρυσού της χώρας σε 17 δημοπρασίες, σχεδόν 400 τόνους χρυσού. Η απόφαση για την πώληση έγινε από τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γκόρντον Μπράουν.

Κατά την έναρξη των πλειστηριασμών, υπήρχαν 715 τόνοι χρυσού στα αποθεματικά της χώρας και, στο τέλος, λίγο πάνω από 300 τόνοι. Τα έσοδα από τις πωλήσεις χρυσού μετατράπηκαν σε αμερικανικά δολάρια, ευρώ και γιεν. Μια έρευνα σχετικά με την υπόθεση αυτή ξεκίνησε το 2010. Κατά τη χρονική στιγμή της έρευνας (την άνοιξη του 2010), η τιμή του χρυσού ήταν περισσότερο από τέσσερις φορές υψηλότερη από τότε που εκτελέστηκαν οι δημοπρασίες (1.250 δολάρια για μία ουγγιά, σε αντίθεση με 256 έως 296 δολάρια).

Αποδείχθηκε ότι από τότε, οι ζημίες από την πώληση του χρυσού είχαν φτάσει τα GBP 7 δισ περίπου. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι μεταξύ 1999 και 2001, Αμερικανός υπουργός Οικονομικών ήταν ο Larry Summers, ο οποίος ήταν σε στενή επαφή με τον Γκόρντον Μπράουν και τον πίεζε να αποφασίσει να προβεί σε πωλήσεις χρυσού.

Το παράδειγμα αυτό, μεταξύ άλλων, αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα ότι οι δημοπρασίες αυτές δεν είχαν ζητηθεί από τις νομισματικές αρχές ή τους ανθρώπους της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά από τους αγοραστές, οι οποίοι προτιμούν να μένουν αφανείς.


3. Η δεκαετία του 1990: μυστικές διεργασίες για να αφαιρεθεί ο χρυσός από τα θησαυροφυλάκια των κεντρικών τραπεζών

Στη δεκαετία του 1990, σύμφωνα με ορισμένους εμπειρογνώμονες, οι κεντρικές τράπεζες άρχισαν να χρησιμοποιούν ενεργά τα αποθέματα χρυσού τους ώστε να παρέχουν χρυσό με μίσθωση (ένα είδος πίστωσης). Αυτό κρατήθηκε κρυφό από το ευρύ κοινό, συμπεριλαμβανομένων των νομοθετών και των κυβερνήσεων!

Ένας από τους κύριους στόχους αυτών των μυστικών διαδικασιών ήταν να καταστείλουν την τιμή του χρυσού, η οποία εμμέσως συνέχιζε να ανταγωνίζεται το δολάριο ΗΠΑ. Εκείνη την εποχή, η οικονομική ολιγαρχία (οι ιδιοκτήτες των πιεστηρίων του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος) χρειαζόταν ένα ισχυρό δολάριο για την ενεργή αγορά περιουσιακών στοιχείων σε όλο τον κόσμο (αυτή είναι η όλη ουσία της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής «παγκοσμιοποίησης»). Πολλοί αποκάλυψαν τα σχέδια της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας, στην οποία υπάγονται και οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου με τα δικά τους συμφέροντα.

Η οργάνωση GATA (Gold Anti-Trust Action) είχε συσταθεί με σκοπό την αποκάλυψη των μυστικών επιχειρήσεων του «κατρέλ χρυσού». Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες της GATA, το καρτέλ είχε ως στόχο να αυξήσει την τιμή του χρυσού ώστε να μειωθούν τα αποθεματικά των κεντρικών τραπεζών. Το καρτέλ αποτελείται από την Federal Reserve Bank, την Τράπεζα της Αγγλίας, τράπεζες της Wall Street (κυρίως την τράπεζα επενδύσεων Goldman Sachs), και μια σειρά από άλλες τράπεζες και χρηματοοικονομικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων και των ευρωπαϊκών. Για την εκτέλεση ορισμένων εργασιών, συμμετείχαν επίσης οι κεντρικές τράπεζες και άλλων χωρών (η Bundesbank και η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας, για παράδειγμα) μαζί με εταιρείες εξόρυξης.

Ακόμη και μια αξιόπιστη οργάνωση, όπως η Fields Mineral Services Gold (GFMS), η οποία είναι στενά συνδεδεμένη με την εξόρυξη χρυσού, αναγνώρισε ότι στην αρχή του 21ου αιώνα, περίπου 5.000 τόνοι χρυσού, που αναφέρονται στους ισολογισμούς των κεντρικών τραπεζών δεν βρίσκονται στην κατοχή τους. Ο James Turk, γνωστός ειδικός σε θέματα χρυσού, χρησιμοποιώντας τόσο νομισματικές όσο και τελωνειακές στατιστικές της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σε αυτές τις δύο χώρες, και μόνο, οι μυστικές διαρροές χρυσού από τα επίσημα αποθεματικά μεταξύ των ετών 1991 και 2002 ανέρχονται σε 7.287 τόνους.


4. Τα λογιστικά τεχνάσματα των κεντρικών τραπεζών

Εάν οι κεντρικές τράπεζες της Δύσης πραγματικά προχωρούσαν σε 'εκμίσθωση' των φυσικών αποθεμάτων τους, δεν θα ήταν αναγκασμένες να αποκαλύπτουν πληροφορίες για τις συγκεκριμένες ποσότητες χρυσού που αφήναν τα θησαυροφυλάκιά τους.

Σύμφωνα με έγγραφο από την ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όσον αφορά τη στατιστική επεξεργασία των συναλλαγματικών διαθεσίμων του ευρωσυστήματος, οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για την υποβολή στοιχείων δεν απαιτούν από τις κεντρικές τράπεζες να διαφοροποιούν μεταξύ του χρυσού στα χρηματοκιβώτια τους και του χρυσού που εκμισθώνουν ή ανταλλάσσουν.

Το έγγραφο αναφέρει ότι, «αντιστρέψιμες συναλλαγές σε χρυσό δεν έχουν καμία επίπτωση στο επίπεδο του νομισματικού χρυσού, ανεξάρτητα από το είδος της συναλλαγής (π.χ. πράξεις ανταλλαγής χρυσού, repos, καταθέσεις ή δάνεια), σύμφωνα με τις συστάσεις που περιέχονται στις κατευθυντήριες γραμμές του ΔΝΤ» . Ως εκ τούτου σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές, οι κεντρικές τράπεζες επιτρέπεται να συνεχίσουν να περιλαμβάνουν αυτές τις ποσότητες χρυσού στον ισολογισμό τους, ακόμη και αν έχουν ανταλλαχθεί ή εκμισθωθεί. Αυτό φαίνεται ήδη στον τρόπο με τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες της Δύσης αναφέρονται στα αποθέματα χρυσού τους.

Η βρετανική κυβέρνηση, για παράδειγμα, αποκαλεί στο αποθεματικό της ως «Χρυσός (συμπεριλαμβανομένων ποσοτήτων που έχει ανταλλαχθεί και με τη μορφή δανείου)». Αυτή είναι η ακριβής διατύπωση που χρησιμοποιείται σε επίσημες δηλώσεις. Αυτό επίσης συμβαίνει και στο αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών και την ΕΚΤ, οι οποίες αναφέρονται στα αποθέματα χρυσού τους ως «Χρυσό, συμπεριλαμβανομένων των καταθέσεων σε χρυσό», «Χρυσό, συμπεριλαμβανομένου του χρυσού που ανταλλάχθηκε» και «Χρυσό, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων και χρυσό που ανταλλάχθηκε».

Πολύ λίγες κεντρικές τράπεζες έχουν διευκρινίσει στις εκθέσεις τους ακριβώς ποιο είναι το ποσοστό των επίσημων αποθεμάτων τους σε χρυσό, και τι ποσοστό έχει δανειστεί ή ανταλλαχθεί και ούτω καθεξής. Μάλλον θα κάνει κακό στη φήμη μιας κεντρικής τράπεζας, εάν παραδεχθεί ότι έχει προχωρήσει σε χρηματοδοτική μίσθωση των αποθεματικών της σε χρυσό σε μεσάζοντες οι οποίοι στη συνέχεια, το πωλούν στην Κίνα, για παράδειγμα. Ωστόσο, οι αριθμοί μας οδηγούν στην υπόθεση ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει. Είναι πιθανό ότι ο χρυσός των κεντρικών τραπεζών έχει εξαφανιστεί και οι μεσάζοντες που το πούλησαν δεν έχουν καμία πραγματική πιθανότητα να το πάρουν πίσω.


Το είδαμε εδώ  εδώ


Αλάσκα – Αργεντινή με μοτοσυκλέτα σε εκπληκτικό βίντεο 9 λεπτών

Από την Αλάσκα ως την Αργεντινή σε 503 μέρες, πάνω σε μια μοτοσυκλέτα που κάλυψε 132.705 χιλιόμετρα. 
Τα αξιοθέατα και οι δρόμοι ενός μοναδικού ταξιδιού που θυμίζει την ταινία/βιβλίο «Τα Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» και καταγράφει με υπέροχο τρόπο μια πραγματικά ξεχωριστή 
εμπειρία! 








Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΝΕΚΡΩΝ‏

Το πεινασμένο στομάχι των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, ανέργων και όσων ζούν πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας, όλων αυτών που συνιστούν τη…βασιλεία του κοινωνικού στεναγμού και συγκροτούν τα κοιμητήρια των κοινωνικά ζωντανών-νεκρών, γεμάτοι νύχτιες αγωνίες και ονειροβάτες εφιαλτικών διαδρομών, νομοτελειακά θα αντιδράσει στην προοπτική του “τίποτα” και στο συναπάντημα της πολιτικής με την αποκτήνωση και την πλαστότητα.

του Στέλιου Συρμόγλου

Οι επίκυκλοι των κοινωνικών προβλημάτων επιταχύνουν την εξέγερση. Υπογραμμίζουν την θέση και στάση του πολίτη μέσα στην κοινωνία όχι με στατικές ηθικές έννοιες, αλλά δυναμικά. Η αίσθηση της πολιτικής αυθαιρεσίας, της ασυδοσίας και της παραποίησης της αλήθειας επιλέγεται από τις συγκεκριμένες ασφυκτικές συνθήκες. Ο οργανισμικός τύπος του αδιεξόδου της κοινωνίας αποκρυσταλλώνεται με διανοητικές αφαιρέσεις και συνδυασμούς αντιδράσεων. Και οι αντιδράσεις αυτές είναι που θα δώσουν το νόημα και την έμφαση της αιτιότητας.

Η αντίδραση του κοινωνικά εξαθλιωμένου πολίτη και η λειτουργία των εξωτερικών ερεθισμάτων γίνονται μια “όψη”, αδιαίρετη αποδοχή. Η ενεργητική φωνή των σκεπτόμενων πολιτών θα ορίσει τις προυποθέσεις για ξεκάθαρη συμμετοχή σε μια κοινωνική προβληματική. Και η μορφή της κοινωνικής αντίδρασης θα καθορίσει το χώρο μέσα από τον οποίο θα προβάλλονται οι ενοποιητικές αρχές. Η ατομική συνείδηση του κάθε πολίτη προσπαθεί πάντα να κατευθύνει το όλο, αλλά ταυτόχρονα τις διαρθρωτικές και δυναμικές διαστάσεις του. Τις σχέσεις ανάμεσα στην αξιοπρέπεια του πολίτη και την αναξιοπρέπεια ως απότοκο της πολιτικής ανικανότητας, στο κοινωνικό μηδέν και στην κοινωνική προοπτική.

Σε κάποια δεδομένη στιγμή, οι κοινωνικά νεκροί επαναστατούν. Αποκρυπτογραφείται έτσι το αίσθημα του κοινωνικού δικαίου και η ενίσχυση του κοινωνικού οραματισμού. Η δε προσέγγιση της κοινωνικής ιστορικότητας συγκροτείται πάνω σε μια ηθική αναγκαιότητα, που αφιερώνεται στη νομοτέλεια. Είναι ανάγκη να γίνει η απογραφή του ενεργητικού και του παθητικού της κοινωνίας. Είναι ανάγκη να αντιληφθούν οι πολιτικοί αλχημιστές ότι στα γοτθικά δείπνα τους δεν πρέπει να χλευάζουν την κοινωνική δυσπραγία και λεηλασία, έχοντας εξασφαλίσει πλούσιον τον άρτο τους με το μάτι τους να παραμένει αμετάθετο στην κοσμική επιφάνεια.

Οι ήχοι των πολιτικών κυμβάλων κρύβουν μόνο ήττες στη μαρτυρία της κοινωνικής πολλαπλότητας. Η πολιτική, όπως ασκείται από συγκεκριμένα πρόσωπα, εξευτελίστηκε στα σχήματα. Πολιτικοί με αδέσποτες μνήμες αδιαφορούν για την απληστία τους στη σκιά της κοινωνικής εξαθλίωσης, ενώ “χαμογελούν” ιστάμενοι μπροστά στα “κοιμητήρια” των κοινωνικά νεκρών πολιτών, επενδύοντας στην παθητικότητα της κοινωνικής αθλιότητας.

Είναι ζήτημα χρονικού μέτρου,ωστόσο, η επανάσταση των κοινωνικά νεκρών. Η απελπισμένη, η γνωστική και πάσχουσα συνείδηση, διαθλάται στις διαδικασίες του χρόνου και παλεύει απεγνωσμένα να βρεί την έξοδο, καθώς οι Ταρτούφοι και Μυνχάουζεν της κυβερνητικής ανεπάρκειας, τζιτζικίζουν αστικά ‘η αριστερίστικα στιχάκια με παράτονους και πολυκαιρισμένους ήχους…

Μπορεί τα παραπάνω, αν και συμπορεύονται με την αθλιότητα της κοινωνικής αλήθειας, να συνιστούν για τους δύσπιστους, απαθείς ή ευκαιριακά “βολεμένους” αναγνώστες μια απελπισμένη ουτοπία. Θα διαπιστώσουν βέβαια ότι κάποια στιγμή, και αυτοί, όπως όλοι μας, θα ξυπνήσουμε από τον κοινωνικό λήθαργο, ύπνο της απάθειας που ισοδυναμεί με κοινωνικό θάνατο, και μετά θα επαναστατήσουμε εναντίον εκείνου, που είμαστε, όταν ζούσαμε ως κοινωνικά εξαθλιωμένοι ή ως ωχαδερφιστές, αρκούμενοι στη χασαποταβέρνα του Σαββατοκύριακου, στις ατέρμονες καφε-συζητήσεις για αλλότρια θέματα, σε κάποιο in εστιατόριο ή στο clubbing για τους νεότερους…

Και πρέπει ,ειτέλους, όλοι μας ως ενεργοί πολίτες, δυσπραγούντες ή μη, να συνειδητοποιήσουμε ότι το Πολίτευμα πραγματώνεται στην Πολιτεία δια της πολιτικής. Η πολιτική, βέβαια, καθ’ εαυτήν, είναι επιστήμη και τέχνη του κυβερνάν, της προσφοράς πρός το σύνολο. Δεν είναι “μηχανισμός” αθέμιτου πλουτισμού, κοινωνικής ανισότητας και εμπαιγμού των πολιτών δια των διαφόρων επικοινωνιακών τεχνασμάτων. Κι αν, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εξεφράσθη κάποτε, ότι ” η πολιτική δεν λέγει ό,τι κάμνει, αλλά δεν κάμνει ό,τι λέγει”, τότε πρόκειται περί παθολογικής κατάστασης του πολιτεύματος. Διότι, τότε συμβαίνει αυτό που περιέχεται στο στίχο του Μολιέρου: “Ο λόγος εδόθη στον άνθρωπο για να εξηγεί τις σκέψεις του”. Διορθωμένος, ειρωνικώς, από τον Ταλευράνδο: “Ο λόγος εδόθη στον άνθρωπο για να κρύπτει τις σκέψεις του”.

Αυτό, ακριβώς, συμβαίνει στη χώρα μας. Οι πάσης φύσεως ιθύνοντες συμπεριφέρονται ως εάν φέρουν …φωτοστέφανον δημοκρατικότητας. Κι αυτή είναι η ασθένεια του πολιτικού οπορτουνισμού, ένα “κόμπλεξ” με επάλληλα συμπτώματα “αυτοκαταστροφής” της ατομικής ψυχής του Ελληνα και του Πολιτεύματος, σε συνδυασμό πάντα με την εσκεμμένη συγκάλυψη του ιστορικού παρελθόντος, που μας οδήγησε με απροσδόκητη ταχύτητα στιν “πολιτική απομώρανση”.

Συνδικ-αληταράδες..

 Για την κατάντια του κράτους που βιώνουμε σήμερα υπεύθυνο είναι το πολιτικό σύστημα, με κορυφαίο υπεύθυνο το ΠαΣοΚ, με το πασοκικό κράτος και την νοοτροπία που εγκαθίδρυσε.
     Μέσα στην έννοια του πασοκικού κράτους πρωταγωνιστικό λόγο μετά τα κομματόσκυλα έχουν τα συνδικάτα και ειδικά οι εκπρόσωποί τους μεγαλοσυνδικαλισταράδες.
     Την επιρροή των συνδικάτων στις πολιτικές αποφάσεις εξέθρεψε μέχρι γιγαντισμού ο μεγάλος Τυχοδιώκτης και ιδρυτής του πασοκισμού, και κατόπιν οι επίγονοί του. Φροντίζοντας πάντα τα ''δικά τους παιδιά'' να είναι στην κορυφή των κορυφαίων συνδικάτων της χώρας, και να αμείβονται αδρά για της υπηρεσίες τους τόσο οικονομικά όσο και με θέσεις στην κομματική και κρατική μηχανή και με βουλευτιλίκια.
     Αυτή η κλίκα, η δράκα των παράσιτων αυτών ανθρώπων ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί ακόμα τον τόπο. Όσοι μάλιστα από αυτούς έγιναν βουλευτές και υπουργοί αναδείχθηκαν στους πιό προκλητικούς και άχρηστους του κοινοβουλίου.
     Πρόκειται για έναν εσμό αγράμματων, αστοιχείωτων, άεργων τεμπέληδων, με μόνα προσόντα τις παλάμες τους για να βαράνε και παλαμάκια (προσοχή στο ''και''), καθώς και την μεγάλη γλώσσα τους για να γλύφουν αδιάκοπα την εξουσία.
     Δείτε με πόση ευκολία τα σκουλήκια αυτά αλλάζουν αφεντικά. Δεν τους ενδιαφέρει ποιός είναι το αφεντικό, αρκεί να υπηρετούν το σύστημα.
     Ποτέ τον λαό!
     Είναι οι λύκοι που τα ίδια τα πρόβατα προσέλαβαν για να τα φυλάνε!
     Είναι το δίπολο μαζί με τα ΜΜΕ που διατηρούν την εκάστοτε ''εξουσία'' στην εξουσία. Τα μεν ΜΜΕ αποκοιμίζοντας και εξαπατώντας συνειδήσεις, οι δε συνδικ-αληταράδες τιθασεύοντας και απονευρώνοντας κάθε αγωνιστική διάθεση των πολιτών.
     Αυτά τα θρασύδειλα υποκείμενα με τις μεγάλες παλάμες, την κουτοπονηριά στο μάτι και με τον ακατάληπτο και πιό ''ξύλινο'' λόγο ακόμα κι απ' τους πολιτικούς πρέπει να εκλείψουν οριστικά.
     Είναι άχρηστα υποπροϊόντα της κοινωνίας και είναι τα φρένα της.
     Απαξιώστε τους όπου τους βρείτε.
     Δείξτε τους ότι αποτελούν σκύβαλα χωρίς μέλλον στην συνείδηση του λαού.
     Φθηνοί χειροκροτητές ενός σάπιου πολιτικού συστήματος που μας καταστρέφει.
     Μπορούμε καλύτερα χωρίς αυτούς..

πηγη

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΡΙΦΙΦΙ

Σ’ αυτή την δύσκολη εποχή είναι ευλογία το να έχεις ακόμα διάθεση να μιλάς για τα πράγματα που σου αρέσουν. Να ενθουσιάζεσαι για νέες μουσικές που ανακαλύπτεις, να τις απολαμβάνεις, να κάνεις κουβέντα γι’ αυτές. Να βλέπεις ταινίες που σε πιάνουν απροετοίμαστο, να μιλάς με
ανθρώπους που σου λένε κάτι που σε κάνει σοφότερο.

Είναι σπουδαίο και μόνο το να μιλάς. Το να έχεις την διάθεση και να μην κλείνεσαι στο κουκούλι σου. Να βρίσκεις την δύναμη να έχεις ένα “εδώ” ως σημείο αναφοράς. To να βρίσκεις το κουράγιο να μην επιτρέπεις την αλλοτρίωση από το εχθρικό περιβάλλον. Είναι ένα μικρό κατόρθωμα όλα αυτά.

Πολύ εύκολα μπορείς να παρατήσεις πίσω όλα αυτά που είσαι, καθώς η ακραία, αντιδραστική και απάνθρωπη κοινωνική κατάσταση, σε παρασύρει προς αυτή την ροή. Σε κάνει να ξεχνάς. Αλλά αν έχεις αφήσει κομμάτια του εαυτού σου σε πρόσωπα, πράγματα και μέρη που αγαπάς, τότε αυτά θα σε ξαναβρούν, όταν τα ψάξεις.

Είναι απαραίτητες οι μικρές διέξοδοι, η Τέχνη, τα βιβλία, τα χαμόγελα, οι μικροί στόχοι της καθημερινότητας. Είναι απαραίτητο το να ψάχνεις για τον Άνθρωπο. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Με τόσα τέρατα γύρω μας, είναι πολύ πιο δύσκολο από ποτέ να τον βρεις κι ακόμη πιο σημαντικό να τον κρατήσεις, να διατηρήσεις τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα.

Γι’ αυτό, επειδή το χρήμα δεν πρόκειται να σου φέρει ευτυχία, ειδικά τώρα που έχει γίνει πιο δύσκολο να το αποκτήσεις, τα στηρίγματά σου είναι αυτά για τα οποία ο Άνθρωπος, ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα όντα. Είναι επίσης η Γνώση, αυτό το φως που χύνεται στις σκοτεινές γωνιές του μυαλού. Ακόμα και αυτές οι λέξεις που υψώνω, για μένα είναι μια αντίσταση. Όλα είναι αντίσταση, από τις στιγμή που δεν φθείρονται από το Τίποτα του νεοφιλελευθερισμού. Όλα όσα επιτίθενται στον κυνισμό και την απο-ανθρωποποίηση του φασισμού των αριθμών.

Στην εποχή του Αδιεξόδου, ας οργανώσουμε το δικό μας ριφιφί.

Welcome to the Greek Eldorado (video)

A video with information about the gold mining project of the canadian mining company Eldorado Gold Corp. and the social resistance movement against destructive mining activities in Halkidiki, Greece










Οι πολιτικοί ακόμα δεν εχουν καταλάβει…

UDemand Προσεγγίσεις!!

Αυτό που γίνεται με την Χ.Α είναι εντυπωσιακό… Είναι εντυπωσιακό πως γυρίζει σαν μπούμερανγκ κάθε προσπάθεια του κομματικού κατεστημένου να τους φιμώσουν… Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω
του Δραγασάκη να αποπέμψει από την Βουλή τον Βουλευτή της Χ.Α βγήκε πάλι υπέρ της Χ.Α…

Δεν έχουν καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει… Πρέπει να σκεφτούν ότι το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει σε τέτοια απαξία που η συμπεριφορά της Χ.Α αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο ποσοστό της Κοινωνίας!

Μην αρχίσουν τους λαϊκισμούς… Όχι η Κοινωνία δεν είναι φασίζουσα! Αλλά η Κοινωνία δεν πείθεται από τα ταξίδια στην Κίνα και στο Αζερμπαϊτζάν!

Αν δεν αποκαταστήσουν την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος τα ποσοστά της Χ.Α δεν θα πέσουν με τίποτα…

Μερικά παραδείγματα σήψης του πολιτικού συστήματος…

Έχουν φτάσει την χώρα σε τέτοια κατάσταση που η φύλαξη της ιδιωτικής περιουσίας ανατίθεται είτε στους πολίτες τους ίδιους είτε σε ιδιωτικούς φύλακες ασφαλείας… Ένα απέραντο Γκόθαμ Σίτι έχουμε γίνει όπου η έννοια της ασφάλειας είναι ανύπαρκτη!

Έχει κατακλυστεί η Χώρα από λαθρομετανάστες και το Κράτος είναι εντελώς απών!! Οι πόλεις είναι γεμάτες από λαθρομετανάστες που πωλούν το οτιδήποτε για να επιβιώσουν… Στην Αθήνα έκαναν την επιχείρηση Ξένιος Δίας και ακόμα το κέντρο είναι παραδομένο στην παρανομία! Μπορεί ο Δένδιας να κυκλοφορήσει μετά τις 9 στο κέντρο της Αθήνας; Μπορεί ο Καμίνης να κάνει με τα πόδια το τετράγωνο του Δημαρχείου στην Λιοσίων;

Έχει βγάλει η Κυβέρνηση νόμο για σύλληψη όσων χρωστούν, για κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών κ.α Και ξέχασαν οι Υπουργοί αυτής της Χώρας να εκδώσουν υπουργική απόφαση για το ύψος των δημοτικών τελών που θα πλήρωνε η πρώην γερμανική, καναδική πλέον, εταιρεία του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος! Δηλαδή τόσα χρόνια δεν έχουν πληρώσει φράγκο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση!! Χώρια τον ΦΠΑ τον οποίο πάλι δεν πληρώνουν και έχει φτάσει κάποια δεκάδες εκατομμύρια ευρώ το χρέος τους!!

Στην Γαλλία δίκασαν τον πρώην Πρόεδρο της Χώρας, Σιράκ, για παραπτώματα που είχε διαπράξει ως Δήμαρχος του Παρισιού… Ούτε διαγραφές, ούτε παραγραφές…

Στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι καταδικάστηκε για φορολογικές παραβάσεις… Ούτε προσωπικό απόρρητο… Ούτε ασυλίες… Ούτε κήρυγμα για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής…

Στην Ισπανία φυλακίστηκε ο πρώην Πρόεδρος Ισπανικής τράπεζας ο οποίος με τους χειρισμούς του την ζημίωσε σημαντικά…

Στην Ελλάδα ο Τσουκάτος παραδέχτηκε ότι πήρε μαύρο χρήμα για ταμεία πολιτικού κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, και δεν έγινε τίποτα… Αποδείχθηκε ότι όντως παρακολουθούσαν τον Πρωθυπουργό της Χώρας, τον Καραμανλή, και δεν έγινε τίποτα… Αποδείχθηκε ότι η SIEMENS λάδωνε υπαλλήλους και πολιτικούς και δεν έγινε πάλι τίποτα… Επιφανείς Έλληνες έκλεψαν ή αποδέχθηκαν μαύρο χρήμα αλλά επειδή το επέστρεψαν δεν διώχθηκαν, Λαυρεντιάδης και σια… Διοικήσεις τραπεζών έδωσαν θαλασσοδάνεια σε κόμματα και η Βουλή αποφάσισε με νόμο να τους αθωώσει…

Όπως λέει και ο Καθηγητής Γ. Κοντογιώργης το πολιτικό σύστημα στην χώρα μας έχει εφεύρει τέτοιους νόμους που δεν θα τους είχε σκεφτεί ούτε ο πιο ευφάνταστος κακοποιός!!

Αν οι πολιτικοί της χώρας δεν αποφασίσουν να αλλάξουν και να κερδίσουν έμπρακτα την εμπιστοσύνη των πολιτών, εισάγοντας στοιχεία δημοκρατικότητας και διαφάνειας στην λειτουργία των κομμάτων και της πολιτικής, τα ποσοστά της Χ.Α και κάθε Χ.Α θα συνεχίσουν να αυξάνονται σημαντικά…Δεν είναι μόνο θέμα οικονομίας! Η οικονομία χρειάζεται δέκα και πλέον χρόνια για να αποκατασταθεί…

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ!

UDemand

Τα καλύτερα έρχονται ! Καταιγίδα για 5,5 εκ. συντάξεις - Απασφαλίζουν τον... Λοβέρδο

Το οριστικό χτύπημα στις συντάξεις δίνει το άρθρο 37 του 3863/10, ή αλλιώς του «νόμου Λοβέρδου»...
Πλήττονται, μέσα σε 18 μήνες, όλα τα ασφαλιστικά ταμεία με το «νόμο Λοβέρδου»

Σε δύο φάσεις το νέο μαχαίρι

Του ΑΝΤΩΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ a.vasilopoulos@elefterotypia.net
Το κράτος, με το νόμο του πρώην υπουργού, σταματάει από 1ης Ιανουαρίου 2015 την επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων, περιορίζοντάς τη μόνο ως προς την κατώτατη σύνταξη των 360 ευρώ
Ασφαλιστική καταιγίδα σε δύο δόσεις περιμένει το σύνολο των ασφαλισμένων (5.500.000) σταδιακά τα επόμενα δύο χρόνια. Το κράτος, με το «νόμο Λοβέρδου», σταματά να επιχορηγεί τα ασφαλιστικά ταμεία από 1ης Ιανουαρίου 2015, με την επιχορήγηση να περιορίζεται στο ελάχιστο και μόνο για το περιεχόμενο της βασικής σύνταξης (360 ευρώ), ανοίγοντας έτσι το δρόμο περικοπής στο μισό, από τα σημερινά ισχύοντα, σε συντάξεις και παροχές.

Το «κουβάρι» των μεγάλων ανατροπών στην κοινωνική ασφάλιση ξεκινά να ξετυλίγεται ουσιαστικά σε λιγότερο από 7 μήνες, καθώς:

1 Από την 1η-1-2014 κόβεται το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε περισσότερους από 120.000 συνταξιούχους που σήμερα είναι κάτω των 65 ετών. Το ΕΚΑΣ θα επαναχορηγείται από το 65ο έτος και μετά και εφ' όσον συντρέχουν λόγοι (δεν υπάρχουν άλλα εισοδήματα).

2 Οι επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ θα υποστούν νέες μειώσεις έως 35% μεσοσταθμικά, από την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού για τους νέους συνταξιούχους. Επιπλέον μειώσεις στις επικουρικές θα γίνουν στους συνταξιούχους, εφ' όσον οι αναλογιστικές μελέτες που θα ξεκινήσουν τα Ταμεία από το καλοκαίρι δείξουν νέα επιδείνωση.

3 Από την 1η-1-2014 ενοποιούνται εντός των συγχωνευμένων Ταμείων οι παροχές σε είδος και χρήμα. Η ενοποίηση θα γίνει «προς τα κάτω», ώστε όλοι οι ασφαλισμένοι να έχουν τις ίδιες παροχές και μεταχείριση, που σήμερα διαφέρει από Ταμείο σε Ταμείο, καθώς οι συγχωνεύσεις έγιναν, αλλά τα Ταμεία λειτουργούν ως ξεχωριστοί λογαριασμοί.

Η αφαίμαξη των Ταμείων

Ο όλος σχεδιασμός για τις μειώσεις, προκειμένου να αντέξει το ασφαλιστικό σύστημα με την ελάχιστη κράτικη στήριξη μέσω του προϋπολογισμού, περιλαμβάνει την ενεργοποίηση του Ταμείου Αλληλεγγύης των Γενεών.

Το συγκεκριμένο Ταμείο από τη σύστασή του, το 2010, είχε συγκεντρώσει από την παρακράτηση του ΛΑΦΚΑ 2 δισ. ευρώ, τα οποία μετά το «κούρεμα» των ομολόγων έμειναν 800 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 200 εκατ. έχουν χορηγηθεί μέσω «εσωτερικού» δανεισμού σε άλλα ασφαλιστικά ταμεία. Ο εσωτερικός δανεισμός από το Ταμείο Αλληλεγγύης των Γενεών θα συνεχιστεί και ολόκληρο το 2014 και, σύμφωνα με τις προβλέψεις του «νόμου Λοβέρδου», θα σταματήσει να δανείζει από την 1-1-2015.

Στο Ταμείο αυτό αναμένεται να προστεθούν κονδύλια της τάξης του 75% από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, και το υπουργείο Εργασίας επεξεργάζεται αυτή την περίοδο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, που αποτελεί πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Ηδη στο φετινό προϋπολογισμό έχουν εγγραφεί κονδύλια της τάξης των 7 εκατ. ευρώ για τους υδρογονάνθρακες.


Η περιουσία των Ταμείων αναμένεται να μεταβληθεί μετά την εγκύκλιο που εξέδωσε πριν από μερικές μέρες ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος ζητεί να ξεκινήσει η αποτίμηση της περιουσίας των Ταμείων με βάση τα διεθνή λογιστικά πρότυπα. Αυτό έχει συνέπεια η περιουσία (κινητή-ακίνητη) να μειωθεί περαιτέρω, καθώς ο συγκεκριμένος τρόπος λαμβάνει υπόψη την αποτίμηση σε τιμές ΗΔΑΤ (μετοχών-ομολόγων) και όχι την απόδοση σε βάθος χρόνου. Μάλιστα στην εγκύκλιο επισημαίνεται ότι την αποτίμηση θα κάνουν την 1η-1-2015 μεγάλα λογιστικά γραφεία και όχι τα Ταμεία, τα οποία θα προσληφθούν κατόπιν διαγωνισμού.

Το άρθρο 37

Το οριστικό χτύπημα στις συντάξεις δίνει το άρθρο 37 του 3863/10 («νόμος Λοβέρδου»), σύμφωνα με τον οποίο:

* Από την 1η-1-2015 καθιερώνεται βασική και αναλογική σύνταξη για κάθε Ταμείο. Η βασική σύνταξη θα είναι κοινή για όλα τα Ταμεία (360 ευρώ) και μόνο αυτή θα επιδοτεί ο προϋπολογισμός. Η δε αναλογική θα είναι το αποτέλεσμα των εισφορών του ασφαλισμένου σε ολόκληρο τον εργασιακό του βίο. Οι συντελεστές υπολογισμού ρίχνουν τις συντάξεις στο 60%, ενώ από το 2020 οι συντάξεις πέφτουν στο 48% του βασικού μισθού (από το 70% που είναι σήμερα).

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο νόμο, «από 1ης Ιανουαρίου 2015 το κράτος αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση της βασικής σύνταξης όλων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης αρμοδιότητας υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, και του ΝΑΤ, πλην των ΕΤΑΑ, ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και του συστήματος ασφάλισης προσωπικού της Τραπέζης της Ελλάδος. Το ποσό αυτό επιμερίζεται στους οργανισμούς ανάλογα με τον αριθμό των δικαιούχων και των ποσών που καταβάλλονται».

Ηδη, η επιχορήγηση τα δύο τελευταία χρόνια προς τα Ταμεία βαίνει μειούμενη, με ανάλογο αντίκτυπο σε συντάξεις και παροχές. Φέτος τα Ταμεία θα πάρουν 13,084 δισ. ευρώ από 14,453 δισ. το 2012.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, η επιχορήγηση του κράτους προς τα Ταμεία και φέτος είναι ακόμα μικρότερη, καθώς σε αυτή δεν πρέπει να περιληφθούν η επιχορήγηση προς τα ταμεία της ΔΕΗ (600 εκατ.), ως αντιπαροχή έναντι περιουσίας που είχαν οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, η επιχορήγηση του ΟΑΕΔ (500 εκατ.) που αφορά στους ανέργους, η επιχορήγηση του ΤΑΠ ΟΤΕ (550 εκατ.) τα οποία είναι υποχρεώσεις που ανέλαβε το κράτος για να κάνει ακόμα πιο φθηνή την αξία της επιχείρησης για τους ιδιώτες αγοραστές, αλλά και η χρηματοδότηση του ΟΠΑΔ -στον προϋπολογισμό του 2012 προς το νέο φορέα πρωτοβάθμιας υγείας ΕΟΠΥΥ- κατά 1,295 δισ. ευρώ.

Μείωση μέχρι 41,6%

Σχεδόν σε όλα τα Ταμεία η κρατική επιχορήγηση είναι μειωμένη. Ειδικά για το ΙΚΑ, το μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα, η μείωση της επιχορήγησης σε σχέση με φέτος φθάνει στο 41,6%, από 3,698 δισ. ευρώ στα 2,158 δισ. ευρώ, προδιαγράφοντας «μαύρη χρονιά» για συνταξιούχους και ασφαλισμένους, με δεδομένη την παραπέρα μείωση των εσόδων του από τις εισφορές των εργαζομένων εξαιτίας της δραματικής αύξησης της ανεργίας και της μείωσης των αποδοχών. Στον ΟΓΑ η μείωση ανέρχεται στο 23,5%, από τα 4,6 δισ. ευρώ στα 3,36 δισ. ευρώ. Στον ΟΑΕΕ μείωση κατά 10,6%, από τα 891 εκατομμύρια ευρώ στα 800 εκατ. και στο ΝΑΤ μείωση 11,5%, από τα 1,13 δισ. ευρώ στα 1 δισ. ευρώ το 2012.

Δραματική θα είναι η κατάσταση και για τους ανέργους, καθώς η επιχορήγηση στον ΟΑΕΔ μειώνεται πάνω από το 1/3, κατά 34,6%, από τα 764 εκατ. ευρώ στα 500 εκατ. ευρώ.

Και αυτό παρά τα ήδη εγγενή προβλήματα και τον αγώνα δρόμου κάθε μήνα προκειμένου να χορηγούνται 4.300.000 συντάξεις.