"Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί..."

Για να ξέρετε ανάσταση στο ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα.
Οσο στην ηγετική ομάδα που έχει συγκροτήσει ο Βενιζέλος, συμμετέχουν στελέχη που προκάλεσαν την κοινωνία και είχαν γκρίζες διαδρομές, τόσο τα ποσοστά του κόμματος θα κατρακυλάνε και τίθεται εν αμφιβόλω ακόμη και το κατά πόσο θα συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσοστό για να μπορέσει να μπει στη Βουλή.
Πάντως οι επιλογές Βενιζέλου βρίσκονται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις της κοινωνίας.
Δεν μπορεί να εμφανίζεται ως βιτρίνα του κόμματος ο Χρήστος Πρωτόπαπας ο οποίος χρησιμοποίησε τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό για να αναρριχηθεί στην πολιτική σκηνή.
Δεν μπορεί να είναι εκφραστής των σύγχρονων οραμάτων της κοινωνίας ο κρατικοδίαιτος συνδικαλιστής που δεν έχει ούτε ένα ένσημο στον ιδιωτικό τομέα. 
Και ο οποίος μάλιστα, παρότι δεν είναι πλέον βουλευτής, συνεχίζει να κυκλοφορεί με προσωπικό οδηγό και να προκαλεί την κοινωνία που βρίσκεται στα κάγκελα.

Το ίδιο ισχύει και για τον περιβόητο Πάρι Κουκουλόπουλο αλλά και την Αννα Διαμαντοπούλου και όσους θεωρούν το κράτος όχημα για την προσωπική τους αναρρίχηση.
Lykavitos

Οι «φάκες» πίσω από τα «τυράκια» της ρύθμισης χρεών

Στη δημοκρατία του «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» η κυβέρνηση κατάθεσε την Παρασκευή το διαβόητο πολυνομοσχέδιο με το οποίο θέλει να κλείσει στο «άψε σβήσε» μια σειρά σοβαρών ζητημάτων και το οποίο επιθυμεί να έχει ψηφιστεί μεθαύριο Κυριακή. Με βάση όσα έχουν γίνει ήδη γνωστά, ανάμεσα στις πολλές δαιδαλώδεις ρυθμίσεις περιλαμβάνονται κι αυτές που αφορούν την αίτηση υπαγωγής σε ρύθμιση χρεών με νέους όρους. 

Πίσω από τα «τυράκια», που αφορούν τις επιπλέον δόσεις και το χαμηλότερο επιτόκιο υπερημερίας, κρύβονται «φάκες» που μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε κατασχέσεις περιουσιών.


Συγκεκριμένα, μπορεί να δίνεται προθεσμία μέχρι τον Ιούνιο του 2017 για την εξόφληση βεβαιωμένων ή ληξιπρόθεσμων χρεών στο Δημόσιο, ωστόσο οφείλουν να αποπληρώνουν ανελλιπώς όλα τα νέα χρέη τους. Την ίδια ώρα, μισθωτοί και συνταξιούχοι, όχι όμως κι επιτηδευματίες, που χρωστούν στην εφορία μπορούν να εξοφλήσουν σε 48 ή και περισσότερες ισόποσες μηνιαίες δόσεις, χάνουν όμως το ευεργέτημα της απαλλαγής των προσαυξήσεων η οποία προβλέπεται για όσους μπουν στη ρύθμιση με τις 48 δόσεις. Για τα χρέη, όμως, στα ασφαλιστικά Ταμεία προβλέπεται κι ελάχιστη δόση 50 ευρώ το μήνα (για όσους χρωστούν έως 5.000 ευρώ). Αυτές οι δόσεις δε μπορούν να ξεπεράσουν τις 100. Ταυτοχρόνως, η υπαγωγή στη ρύθμιση χρεών δε σημαίνει αυτομάτως κι αποτροπή οποιασδήποτε κατάσχεσης σε περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη.


koutipandoras

Στα σκαριά το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 4!

Έτοιμο προς ψήφιση , την Κυριακή των Βαΐων , το πολυνομοσχέδιο 'ταφόπλακα 4" . Με την μορφή του κατεπείγοντος η τριτοκομματική κυβέρνηση προσδοκεί στην εκταμίευση των δόσεων 8,8 δισ. ευρώ. Δείτε παρακάτω τι περιλαμβάνει αναλυτικά το μνημόνιο 4:

 

 

 

 

 

 

 

nspdf

Πρωτοφανής φασιστική συμπεριφορά από τη Διευθύντρια Δ/θμιας Εκπ/σης Λακωνίας — Απειλεί εγγράφως, όποιον δεν γίνει ρουφιάνος της χούντας!!!

Φόρα κουκούλα και γίνε ρουφιάνος. Το νέο πρότυπο εκπαιδευτικού που λανσάρει το Υπουργείο Παιδείας

Σε μια πρωτόγνωρη κίνηση, η διευθύντρια της διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Λακωνίας, κ. Κατερίνα Χριστοπούλου ζητάει από τους διευθυντές των σχολείων του νομού Λακωνίας να την ενημερώνουν τηλεφωνικά και κατόπιν να αποστέλλουν γραπτή αναφορά, για οποιοδήποτε συμβάν στο οποίο εμπλέκονται μαθητές ή εκπαιδευτικοί, εντός ή εκτός της σχολικής μονάδας. Μάλιστα, λόγω υπερβάλλοντος ζήλου δίνει και το προσωπικό της αριθμό κινητού τηλεφώνου προκειμένου οι αναφορές να φτάνουν άμεσα σε αυτήν.

Η κ. Χριστοπούλου ζήλεψε τη δόξα των επιθεωρητών της Χούντας. Είναι σαφές ότι δρα αν όχι με τη στήριξη, τουλάχιστον με την ανοχή του Υπουργείου Παιδείας. Είναι ακόμα πιο σαφές ότι το νέο νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε η τρικομματική κυβέρνηση σχετικά με τα πειθαρχικά παραπτώματα, δημιουργεί ένα πρόσφορο έδαφος για βιομηχανία διώξεων και αναφορών.

 Δε διευκρινίζει αν στα περιστατικά περιλαμβάνονται επισκέψεις μαθητών και εκπαιδευτικών σε κινηματογράφους, συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις, δεν διευκρινίζει επίσης αν απαιτείται έγγραφη άδεια από την ίδια, για συμμετοχή των μαθητών και των εκπαιδευτικών σε κοσμικές εκδηλώσεις και άλλες συναθροίσεις.

Το θέμα (και η στάση της), θα ήταν απλά γελοίο αφού θυμίζει τον αλήστου μνήμης νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού, αν δεν ήταν επικίνδυνο. 

Τέτοιου είδους αναφορές και έγγραφα τορπιλίζουν την ομαλή λειτουργία των σχολείων. Δημιουργούν κλίμα φόβου και βάζουν εμπόδια στις ομαλές σχέσεις μεταξύ μαθητών – εκπαιδευτικών, γονιών – εκπαιδευτικών και διευθυντών – εκπαιδευτικών. 

 

Το Υπουργείο Παιδείας επιβραβεύει τη ρουφιανιά και το χαφιεδισμό, προτρέπει γονείς και διευθυντές σε ανώνυμες καταγγελίες και συμβάλλει στη δημιουργία ενός άλλου προτύπου εκπαιδευτικού. Ο εκπαιδευτικός – ρουφιάνος, ο υποταγμένος εκπαιδευτικός είναι ο άξιος εκπαιδευτικός για την κάθε Χριστοπούλου και για τον κάθε Αρβανιτόπουλο. Είναι ο εκπαιδευτικός – πρότυπο για μια κυβέρνηση που θέλει αίμα και απολύσεις.

Η πρωτοφανής εκτροπή της κ. Χριστοπούλου δείχνει ότι είναι άμεση ανάγκη για τη στοιχειώδη λειτουργία των σχολείων η κατάργηση των νόμων 4093/2012, και 4057/2012. 

Όσο οι νόμοι αυτοί βρίσκονται σε ισχύ, το κλίμα τρομοκρατίας εις βάρος των εκπαιδευτικών θα βαραίνει και θα στέκεται εμπόδιο στα διδακτικά τους καθήκοντα. Και θα βρίσκουν έδαφος οι νοσταλγοί των χουντικών αναφορών (βλέπε κ. Χριστοπούλου) να τρομοκρατούν τους εκπαιδευτικούς και να διαλύουν το σχολείο.

ΥΓ: Με βάση ποιο κριτήριο θα μας αξιολογήσει η εν λόγω κυρία; Αν η ταινία που είδαμε στον κινηματογράφο ήτο κατάλληλη διά τα ενδιαφέροντά της; Αν γυρνάμε στο σπίτι μας μέχρι την ώρα δεκάτη νυχτερινή; Αν συνοδευόμαστε από πρόσωπο με το οποίο δεν συνδεόμαστε με επίσημον σχέσην;
Παρακάτω το έγγραφο που έστειλε στους διευθυντές σχολείων του νομού Λακωνίας
 

Του Στάθη Κατσούλα από antapocrisis

πηγη

«110.000 σπίτια πάνε για κατάσχεση»

Πρώτα καταστρέφουμε την πραγματικη οικονομία για να μην έχεις εισόδημα.


Έπειτα, φορτωνουμε τα ακίνητα με μυριους όσους φόρους, για να καταστήσουμε την κατοχη τους, μαρτύριο.

Τέλος ξεπαγώνουμε τους πλειστηριασμούς και ρίχνουμε τον φόρο μεταβίβασης για να τα κάνουν σκούπα τα σοσιαληστικά funds των τοκογλύφων.

Επαναλαμβάνουμε, ο Σόρος είχε δει τον Γιωργακη τον Νοέμβρη του 2009, λίγο πριν τους τιτανικούς. Είχε δει και τον Ζαβό. 

Όλως τυχαίως, ακριβώς εκείνη την περίοδο κάποιοι σοσιαλησταράδες έβγαζαν έξω 
πακτωλούς χρημάτων παρότι “λεφτά υπήρχαν”. 
Τώρα, αυτά τα λεφτά θα επανέλθουν για να επενδυθούν στα κατασχεμένα με την μορφή διεθνών “funds”. Σαν αυτό του Μιωνή, τόσο “διεθνή”.

Απλό, απόλυτο πλιάτσικο. Υπάρχει όμως μία διάσταση που δεν έχουν υπολογίσει οι “επενδυτές”. 

Οτι οι μακαρίτες δεν χρειάζονται βίλες αλλα δύο μέτρα Γης. Η αντίστροφη μέτρηση θα ξεκινήσει όχι απο γιαλαντζί “ταξικους σοσιαλησταράδες” αλλά απο την πρώτη σφαίρα νοικοκύρη που θα δει τα παιδια του στο δρόμο. Όχι στον δικό του κρόταφο

Κρεμάστηκε ο πρόεδρος της ΟΕΒΕ Μαγνησίας Κώστας Κόγιας

Τέλος στη ζωή του έβαλε αργά το απόγευμα του Σαββάτου ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων (ΟΕΒΕ) αλλά και των Περιπτερούχων Μαγνησίας, Κώστας Κόγιας.
Τον Κ. Κόγια εντόπισε η σύζυγός του, γύρω στις 20.30, απαγχονισμένο στο σπίτι τους στη Ν. Ιωνία, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες είχε οικονομικά προβλήματα.
Διανύοντας την 7η δεκαετία της ζωής του, αν και αντιμετώπιζε και σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται, συστήνοντας μάλιστα πρόσφατα την «Κίνηση Ελπίδας Πολιτών», με τη σημαία της οποίας τον περασμένο Οκτώβριο, μαζί και με άλλα μέλη της Κίνησης, περπάτησε για 11 ολόκληρες ημέρες από τον Βόλο έως την Αθήνα, διαμαρτυρόμενος μ’ αυτόν τον τρόπο για τα προβλήματα των επαγγελματιών και των βιοτεχνών.
Την προανάκριση για το τραγικό περιστατικό έχει αναλάβει το Αστυνομικό Τμήμα Ν. Ιωνίας Μαγνησίας, το οποίο έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας.
Πηγή: e-volos

Επίορκοι και απολύσιμοι !!!

Δυστυχώς, η κατάσταση με τους επίορκους και τους απολύσιμους δεν προχωρά ικανοποιητικά

Οι υποσχέσεις για μια γρήγορη εκκαθάριση και εξορθολογισμό του Δημοσίου παρουσιάζουν σημαντικότατη καθυστέρηση στην υλοποίησή τους.

Και, ιδίως, δεν διασαφηνίζεται ακόμη η ακριβής νομική διαδικασία για την ποιοτική ενίσχυση του Δημοσίου, ώστε να ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και οι απαράδεκτες νομικές…τυπολατρίες, που έχουν τεθεί ακριβώς για να διασώζουν τους επιόρκους.

Όπως έλεγε και κάποιος κομμουνιστής παλαιότερα –να που κι οι κομμουνιστές λένε πού και πού και κάτι σωστό-, κάθε σπίτι καθαρίζει πετώντας κάθε βράδυ τα σκουπίδια του. Το κράτος μας όμως ;

Του Δημήτρη Μπελαντή

Είναι μεγάλο ευτύχημα το γεγονός ότι ορισμένα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, όπως ιδίως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, κατανόησαν –με καθυστέρηση δεκαετιών θα προσθέταμε– το τεράστιο σφάλμα τους να στηρίζουν την λεγόμενη «μονιμότητα» των δημοσίων υπαλλήλων και την δήθεν συνταγματική της κατοχύρωση, υπό την διαρκή πίεση των πελατών τους. Τι βγήκε από αυτό; Και για να αποδομήσουμε το επιχείρημα ότι η μονιμότητα προστάτευε το κράτος από την –συχνά δημιουργική– ανασύνθεση των υπαλλήλων μετά από κάθε βουλευτική εκλογή (Τρικούπης), θα θυμίσουμε ότι σήμερα ο κομματισμός δεν λειτουργεί βάσει της περιοδικής εναλλαγής των υπαλλήλων (κατάσταση που έθετε και κάποια εχέγγυα ανασφάλειας στους υπαλλήλους, κάνοντάς τους πιο φιλότιμους), αλλά βάσει του ισόβιου συμβολαίου κομματικών μηχανισμών και υπαλλήλων. Ναι, λοιπόν! Αυτό το ισόβιο συμβόλαιο επέβαλε την αδιαφορία, τη νωθρότητα, την έλλειψη ηθικού και υλικού κινήτρου και την παντελή απουσία αξιολόγησης. Ιδίως αυτή η απουσία αξιολόγησης ευνόησε επί δεκαετίες την μετριοκρατία (ή και ουτιδανοκρατία!) και τον πιο εκμαυλισμένο κομματισμό. Για να έλθουμε, όμως, ειδικότερα στους επιόρκους. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ως «επίορκοι» οφείλουν να αντιμετωπίζονται μόνο όσοι διαπράττουν σοβαρά ποινικά ή πειθαρχικά αδικήματα. Αγνοούν έτσι την σωτήρια ρύθμιση του ν. 4093/2012, βάσει της οποίας προβλέπεται η θέση σε αργία με μόνη την ύπαρξη πειθαρχικής ή ποινικής δίωξης. Αγνοούν, ακόμη, ότι πολλά πειθαρχικά αδικήματα, τα οποία εμφανίζονται ως «ελαφρά», αν και είναι βαρύτατα –χαρακτηριστικό παράδειγμα η «χαρακτηριστικώς ανάξια ή αναξιοπρεπής διαγωγή» των άρθρων 107 και 109 Υπαλληλικού Κώδικα– μπορεί να σημαίνουν μια συστηματική απαξίωση και υποτίμηση είτε των προϊσταμένων είτε του κοινού. Άρα, η έμφαση στην παραδειγματική της τιμώρηση ενισχύει την δημόσια υπηρεσία και την εύρυθμη λειτουργία της. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς και γιατί μια δύναμη που καμώνεται ότι υπηρετεί την ανάπτυξη και το δημόσιο συμφέρον, ότι νοιάζεται για την δημόσια υπηρεσία –όπως η επάρατη Αριστερά– έρχεται τώρα να υπερασπισθεί την αναξιοπρέπεια, την επιθετικότητα, την ιδιομορφία, την τεμπελιά και την αδιαφορία πολλών δημοσίων υπαλλήλων -οι οποίοι και μπορούν (και θα έπρεπε!) να χειρίζονται πολύ περισσότερες υποθέσεις, σε πολύ στενότερα χρονικά περιθώρια. Υπάρχουν διεθνή παραγωγικά και εργασιακά στάνταρντς (εκθέσεις ΟΟΣΑ, Doing Business κλπ) που δείχνουν πώς θα λειτουργούσε η διοίκηση ως ένα παραγωγικό και φιλοεπενδυτικό εργαλείο. Προφανώς, το πολιτικό κόστος και η πολιτική ωφέλεια, ο συναγελασμός με τους άκαπνους εργασιακά συνδικαλιστές, μετρούν πολύ περισσότερο από τις υποτιθέμενες αρχές της Αριστεράς.
Υπάρχει, βεβαίως, και η θεωρία που μας «αφηγείται» ότι η αναίδεια, η αγένεια και η αναξιοπρέπεια ορισμένων δημοσίων υπαλλήλων συνιστά «μορφή ταξικής πάλης». Προφανώς, αυτή η ερμηνεία του μαρξισμού –με τον οποίον, πάντως, βαθύτατα διαφωνούμε από θέση αρχής– οδηγεί σε μια μικροαστική ή και λούμπεν πρόσληψή του από την παροικούσα στην Ελλάδα Αριστερά. (Για ποικιλία, εδώ το Αριστερά μπορεί να μπει και σε εισαγωγικά, για να δηλωθεί σαφέστερα η απαξία).
Σκεφθείτε όλους αυτούς τους τύπους να λειτουργούσαν στον ιδιωτικό τομέα, λ.χ. σε μια επιχείρηση υπηρεσιών, και να απαντούσαν στους πελάτες στέλνοντάς τους από τον Άννα στον Καϊάφα, λέγοντάς τους να ξαναέλθουν αύριο ή μεθαύριο, καπνίζοντας και μιλώντας στο τηλέφωνο όλη μέρα. Θα έπαιρναν πόδι από την πρώτη μέρα. Μπορεί, τόσα χρόνια, η Αριστερά να έχει δυσφημήσει την υγιή και δημιουργική επιχειρηματικότητα, είναι, όμως, δεδομένο ότι η ιδιωτική επιχείρηση, ακόμη και στην χώρα μας, και ιδίως η μεγάλη έχει μια ορθολογικότητα και αποτελεσματικότητα που την ζηλεύουν σχεδόν όλες οι ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες. Αυτή η πειθαρχία συμβαδίζει με όλη την σύγχρονη αντίληψη περί «καλών κρατικών πρακτικών» και με την αντίληψη για ένα υγιές και επιχειρηματικό κράτος. Ο αντίλογος στηρίζεται σε μια χρεωκοπημένη αντίληψη ισοπέδωσης των υπαλλήλων, η οποία δεν επιβραβεύει τον άξιο ούτε και τιμωρεί τον θρασύ και τον ανάξιο, πράγμα βεβαίως απαράδεκτο και επαίσχυντο.
Μας λένε οι κρατικοδίαιτοι και πελατοκεντρικοί «στοχαστές» της Αριστεράς ότι η συντόμευση των διαδικασιών εκκαθάρισης αντιστρατεύεται το κράτος δικαίου και την νομιμότητα. Τους απαντάμε με την φράση του Μαρξ τους: «η νομιμότητα σας μας σκοτώνει»: σκοτώνει δηλαδή τον εξυπηρετούμενο καθημερινά πολίτη και τα δικαιώματά του, το συμφέρον του κράτους. Για να μην ξεγελιόμαστε, όλες αυτές οι μακρόσυρτες και τυποκρατικές διαδικασίες, τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά συμβούλια, η μαζική προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η μετατροπή δηλαδή αυτού του ευγενούς και αριστοκρατικού δικαστηρίου σε ένα είδος χύδην Ειρηνοδικείου των «πελατών» των πολιτικών, δεν είναι παρά άλλοθι για να επιβιώνουν στο διηνεκές οι παραβατικοί και ανάξιοι υπάλληλοι. Ας αφήσουμε στην άκρη το γεγονός πώς όλοι αυτοί οι «αξιολύπητοι διωκόμενοι», που κλαίγονται για το «λευκό» ή «μαύρο» εισόδημα που θα χάσουν, βρίσκουν εύκολα τον τρόπο να πληρώσουν ακριβά εξειδικευμένους στα διοικητικά δικηγόρους. Ακούμε με ενδιαφέρον το ότι με τα ερχόμενα νομοσχέδια οι χρονοβόρες και δικαιοβόρες διαδικασίες προστασίας των «πελατών» θα συντμηθούν ή και καταργηθούν τελείως με αποτέλεσμα και την επιτάχυνση της Δικαιοσύνης. Επιτέλους, λέμε εμείς: μπορεί να υπάρξει και μια άσπρη μέρα σε αυτόν τον τόπο.
Μας λένε ακόμη ότι κάποιοι υπάλληλοι μπορεί να διώκονται γιατί επιδεικνύουν αλληλεγγύη σε θύματα της λεγόμενης «κρατικής καταστολής», όπως περιγράφεται από «αριστερούς» και «αντιεξουσιαστές» η υλική διαδικασία εφαρμογής του νόμου. Μας λένε δηλαδή ότι κάποιοι υπάλληλοι, προσβάλλοντας βάναυσα την εκ του Συντάγματος υποχρέωση ουδετερότητος, μπορούν να παρεμβαίνουν στο έργο των αρχών ασφαλείας ή και να το υποκαθιστούν ατιμωρητί. Αυτή η λογική δεν έχει καμία σχέση με μια εύτακτη δημοκρατία. Αντιθέτως, οδηγεί στην πολυαρχία, το χάος και, ίσως, τον εμφύλιο πόλεμο. Σκεφθείτε ότι αυτή η «αλληλεγγύη» μπορεί να φθάσει στο σημείο οι ίδιοι οι αστυνομικοί υπαλληλοι να αρνούνται να ελέγξουν ταραχές κλπ, κλπ.
Τέλος, μας λένε ότι θα συμφορηθεί έτι περαιτέρω η αγορά εργασίας με τις απολύσεις στο Δημόσιο και θα πέσουν (έτι περαιτέρω επίσης) οι μισθοί. Κατ’ αρχήν, δεν γνωρίζουμε πολλούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να αγχώνονται από αυτό το «δυσμενές ενδεχόμενο». Μάλλον χαίρονται που οι προνομιούχοι της μονιμότητος θα χάσουν τα απαράδεκτα προνόμιά τους. Όμως, πέραν του ότι εν τοις πράγμασι το εργασιακό κόστος στην Ελλάδα, παρά τις εξορθολογικοποιήσεις των τελευταίων τριών ετών, είναι ακόμη πολύ υψηλό, θα θυμίσουμε στους «αριστερούς» μας μια πάγια αρχή τους: τον εξισωτισμό. Πέραν της τρελής ιδέας ότι θα εξισώνονταν όλοι στο μέγιστο εισόδημα –πώς, κύριοι; Με νέα δανεικά, όπως επί Ανδρέα, ή με την εκδίωξη των επενδυτών;-, η μόνη δυνατή εξίσωση είναι αυτή που απορρέει από την πραγματικότητα της κρίσης: να υπομένουν δηλαδη όλοι και να αναμένουν την αναπόφευκτη έξοδο από την κρίση υπό τους ιδίους οικονομικούς και εργασιακούς όρους και προϋποθέσεις. Η ίδια η αρχή της Αριστεράς περί υπαγωγής του ατομικού στο κοινωνικό και συλλογικό συμφέρον συμβαδίζει με αυτήν την δύσκολη πραγματικότητα. Δυστυχώς, όμως, οι «αριστεροί» μας, στην δίψα τους να πάρουν εξουσία εντός ενός διαλυμένου κράτους, απωθούν με βαναυσότητα τις ίδιες τις αρχές τους. Υποκριταί…

πηγη

Οι δύο Κόσμοι.

 

Ο δικός τους κόσμος είναι...

...Το Χρήμα και το Κέρδος.

Οι τοκογλύφοι και οι Ξένοι.

Οι τράπεζες και η πλουτοκρατία.

Οι καναλάρχες και τα λαμόγια.

Οι μιζαδόροι και οι κλέφτες.

Η Βία και οι Εκ-βιασμοί.

Η μειωμένη εθνική Κυριαρχία.

Τα σκάνδαλα και η Ατιμωρησία.

Η Siemes και οι "αγορές".

Τα ψέματα και τα διλήμματα.

Η Μέρκελ και οι Βρυξέλλες.

 Δικός μας ΚΟΣΜΟΣ είναι...

Οι Ανθρωποι.

Οι Πολίτες.

Τα παιδιά και οι Γέροι μας.

Τα λιμάνια και τα νερά μας.

Ο αέρας που αναπνέουμε.

Ο γείτονας.

Ο άνεργος.

Η Βάλια Κάλντα. Το Αιγαίο.

Το ηλιοβασίλεμα στον Πέλεκα.

Το μπουρίνι της Ικαριάς.

 Για Αυτούς "πατρίδα" είναι...

Τα φλουριά και τα Κεϊμάν.

Η Goldman Sachs.

Η "συναίνεση".

Η Πωλητική.

Οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι-προμηθευτές.

Οι φόροι, οι απολύσεις, τα χαράτσια.

Η υποτέλεια.

Το ξεπούλημα,το ξεπούλημα, το ξεπούλημα. 

 Δικιά μας Πατρίδα είναι...

Το πάρκο που παίζει το μωρό.

Το σχολειό που πάει.

Το δέντρο που γλύτωσε.

Οι Νέοι μας.

Η εντιμότητα.

Η Πολιτική.

Ο Ερωτας.

Τα όνειρα.

Η Ελπίδα.

Η Ζωή.

 Αυτοί...διαπραγματεύονται τα πάντα...

Εμείς...τ ί π ο τ α...

 Αυτοί πουλούν τα πάντα...

Εμείς...τ ί π ο τ α...

  ή Αυτοί ή Εμείς.

Τελεία κα παύλα.-

 

πηγη

Μπάρες στο Μετρό: Αποκλεισμός ή Δικαιοσύνη;

Η εξαγγελία για μπάρες στα ακυρωτικά μηχανήματα του Μετρό, το οποίο χρησιμοποιούν κατά προσέγγιση 500.000 άτομα κάθε μέρα, αλλά και των λεωφορείων, αποτέλεσε αντικείμενο σφοδρής αντιπαράθεσης στη Βουλή μεταξύ του υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη και του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Μπάρκα. Η ανάγκη καταπολέμησης της εισιτηριοδιαφυγής, ως μέτρο δικαιοσύνης αλλά και οικονομικής βιωσιμότητας των συγκοινωνιών, αναδεικνύει συγχρόνως τη δυσχέρεια ουκ ολίγων πολιτών να ανταπεξέλθουν στο αντίτιμο του εισιτηρίου. Συγκοινωνιολόγοι επισημαίνουν στο tvxs.gr το αυτονόητο, δηλαδή ότι η εφαρμογή του κλειστού συστήματος ελέγχου διασφαλίζει την αποτελεσματικότητα στην είσπραξη των κομίστρων, όπως καταδεικνύει και το διεθνές παράδειγμα, αλλά οφείλει να συνδυάζεται με κοινωνικές και τιμολογιακές πολιτικές οι οποίες κατοχυρώνουν την ισόνομη πρόσβαση στο αγαθό των δημόσιων συγκοινωνιών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άτυπη σφυγμομέτρηση την οποία διενήργησε το tvxs.gr σε κεντρικό σταθμό του μετρό. 
Του Νίκου Μίχου

 Διεθνής πρακτική
 
Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν κλειστά συστήματα στις δημόσιες συγκοινωνίες τους. Ο τρόπος με τον οποίο φράσσεται η ελεύθερη διέλευση διαφέρει από χώρα σε χώρα. Αλλού υπάρχουν μπάρες και αλλού κάποιας μορφής πόρτα. Αλλά, σύμφωνα με τον Δημήτρη Δημητρίου, πρώην πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΑΣΑ, αυτό έχει μικρή σημασία. «Η ουσία είναι η υπηρεσία που θα προσφέρει, δηλαδή το κλείσιμο του συστήματος. Σημασία έχει το να σε εμποδίσει να μπεις και να βγεις, όχι η αρχιτεκτονική του έργου», εξηγεί μιλώντας στο tvxs.gr.

Ο κ. Δημητρίου αναφέρει ότι αυτά τα συστήματα συνδράμουν την πάταξη της εισιτηριοδιαφυγής. Σε κάθε περίπτωση, όμως πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν θα απαλειφθεί. «Θα κινείται όμως σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Της τάξης του 1% με 3%», σχολιάζει, προσθέτοντας ότι «στα ανοιχτά συστήματα, όπως της Ελλάδας, αυτό το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο. Μόνο δειγματοληπτικά γίνεται ο έλεγχος, κάτι που είναι πολύ ρευστό, καθώς διαφέρει ακόμη και με τις ώρες ή και τις περιοχές».

Ο φυσικός έλεγχος στους σταθμούς δεν θα σταματήσει αλλά θα αποκτήσει έναν εποπτικό χαρακτήρα. «Δεν θα έχει πλέον χαρακτήρα αστυνόμευσης. Αλλά συλλογής στοιχείων και εποπτείας», εξηγεί ο κ. Δημητρίου. Καθώς η πρόσβαση στον χώρο του μετρό πλέον θα αποκτάται με ηλεκτρονική διαδικασία αμέσως ψηφιοποιούνται τα στατιστικά στοιχεία χρήσης του μέσου.

«Θα έχεις κάθε βράδυ τα στοιχεία της ημέρας, τα οποία δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι επώνυμα. Δεν απασχολεί ούτε προσδίδει κάτι. Η μόνη περίπτωση που ενδιαφέρει η επωνυμία είναι στην περίπτωση που υπάρχει κάποια παροχή», εξηγεί ο συγκοινωνιολόγος, σχολιάζοντας ότι η συλλογή των δεδομένων μπορεί να αξιοποιηθεί για την διαρκή βελτίωση του συστήματος και την αναπροσαρμογή του στις εκάστοτε συνθήκες.

Τιμολογιακή και κοινωνική πολιτική

Η εγκατάσταση εμποδίων στα ακυρωτικά μηχανήματα των μέσων μαζικής μεταφοράς εγείρει το ερώτημα του αποκλεισμού ορισμένων κοινωνικών ομάδων από την χρήση της δημόσιας συγκοινωνίας. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Μπάρκας, είχε δηλώσει στην Βουλή απευθυνόμενος στον υπουργό Ανάπτυξης ότι «αντί η κυβέρνηση να στηρίζει του ανέργους, ποινικοποιεί την αδυναμία τους να πληρώσουν εισιτήριο».

Ο Δημήτρης Δημητρίου διαφωνεί: «Η συγκοινωνία θα γίνει σαφώς δικαιότερη, εάν τηρηθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις βέβαια». Όπως υποστηρίζει, η κοινωνική δικαιοσύνη στα ΜΜΜ μπορεί να διατηρηθεί στο ακέραιο ή και να αυξηθεί ακόμη εάν υπάρξει αναπροσαρμογή της τιμολογικής πολιτικής.
Το ίδιο υποστηρίζει και ο Ματθαίος Καρλάφτης, πρόεδρος του Συλλόγου Συγκοινωνιολόγων, ο οποίος σχολιάζει ότι «εάν δεν αλλάξει η τιμολογιακή πολιτική θα πρόκειται για μια άδικη εξέλιξη για το κοινό το οποίο ήδη καλείται να πληρώσει ένα εξαιρετικά μεγάλο κόμιστρο».

H τιμολογιακή πολιτική που προτείνει ο Δημήτρης Δημητρίου είναι το μοντέλο που χρησιμοποιείται στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα, η τιμολόγηση του κομίστρου με την εγκατάσταση των εμποδίων θα πρέπει να γίνει μεταβαλλόμενη. «Το να μπουν μπάρες σημαίνει ότι το σύστημα θα γίνει πολύ δικαιότερο. Γιατί δεν θα ασκείται πλέον μια πολιτική επίπεδη, όπως τώρα με ενιαία τιμή. Μπορούν να εφαρμοστούν πολλά εργαλεία τιμολόγησης, όπως η ώρα χρήσης, το μήκος της γραμμής που καλύπτεις, η ηλικία και το εισόδημα. Το σύστημα μπορεί να προσαρμόζεται διαρκώς αξιοποιώντας και τα ηλεκτρονικά στοιχεία», εξηγεί ο συγκοινωνιολόγος.

Μετά το κλείσιμο του συστήματος συνήθως χρησιμοποιείται η μέθοδος των καρτών με credits (πιστωμένες διαδρομές). «Έτσι για έναν άνεργο, για παράδειγμα, μπορούν να χορηγούνται κάποια credits δωρεάν ή σε χαμηλότερες τιμές – κάτι που θα έχει συμφωνηθεί από πριν. Βέβαια, μόνο ύστερα από την επίδειξη των κατάλληλων αρχείων, όπως μια κάρτα ανεργίας ή ένα φοιτητικό πάσο στην περίπτωση των νέων. Δεν θα είναι δυνατόν να χορηγείται άνευ ελέγχου η πίστωση διαδρομών με ευνοϊκότερους όρους», εξηγεί ο κ. Δημητρίου αναφέροντας και ένα άλλο παράδειγμα: «Ένας συνταξιούχος που κινείται για παράδειγμα σε μια ώρα μη αιχμής, όπως 12 το μεσημέρι μπορεί να πληρώνει λιγότερο από ότι κάποιος που παίρνει το μέσο στις 8 το πρωί. Θα γίνει, δηλαδή, δικαιότερο στον βαθμό που η τιμολόγηση γίνεται με προσωπικά κριτήρια».

«Μετά, στο εξωτερικό χρησιμοποιούν και πιστωτικές ή προπληρωμένες κάρτες για να μην απασχολεί τον χρήστη ούτε πόσα credits έχει ούτε πόσα ψιλά κρατάει πάνω του», προσθέτει ο ίδιος, ο οποίος θεωρεί ότι στον τομέα των ΜΜΜ η Ελλάδα κινείται ετεροχρονισμένα: «Είμαστε πίσω σαν χώρα σε αυτό τον τομέα. Είμαστε από τους λίγους που μένουμε στο χειροκίνητο. Τα λογισμικά που χρησιμοποιούνται έχουν γίνει πιο φτηνά πλέον».

Την γνώμη ότι οι κάρτες διαδρομών που χορηγούνται σήμερα είναι δύσχρηστες συμμερίζεται και ο κ. Καρλάφτης: «Τώρα έχουμε εξαιρετικά δύσχρηστες κάρτες. Κάποιος πρέπει να περιμένει ώρα στην ουρά, διαρκούν από πρώτη του μήνα μέχρι πρώτη του επόμενου. Κάρτες με τσιπάκι θα κάνουν την συνδιαλλαγή σαφώς πιο εύκολη και ταχύτερη. Σημασία έχει όμως το έργο να συνοδευτεί με αναθεώρηση της τιμολογιακής πολιτικής».

Τι πιστεύει το επιβατικό κοινό
Σε μια άτυπη σφυγμομέτρηση που πραγματοποίησε το tvxs.gr την Παρασκευή το απόγευμα στον σταθμό του μετρό της Ακρόπολης, το επιβατικό κοινό εμφανίζεται διχασμένο γύρω από το θέμα.


_{Φωτογραφία από την είσοδο του σταθμού}

Συγκεκριμένα, σε δείγμα 10 ατόμων, περισσότεροι από τους μισούς εκφράστηκαν υπέρ του κλειστού συστήματος, κάποιοι είναι θετικοί υπό προϋποθέσεις, ενώ μόνο ένας τάχθηκε με σαφήνεια κατά.

«Πρέπει να μπουν μπάρες. Μόνο έτσι θα υπάρξει δικαιοσύνη για εμάς που πληρώνουμε. Δεν γίνεται να έχει αρνητικά έσοδα η δημόσια συγκοινωνία», αναφέρει ένας κύριος μέσης ηλικίας. Την άποψή του συμμερίστηκαν άλλοι 5 ερωτηθέντες.

«Να μπουν μπάρες, αλλά να πέσει και η τιμή του εισιτηρίου τουλάχιστον στο μισό. Για να υπάρχει κίνητρο. Αλλιώς κάνουν μία τρύπα στο νερό», δηλώνει μια νεαρή κοπέλα. Τον παράγοντα του τιμήματος του εισιτηρίου έθεσαν ως απαράβατη προϋπόθεση 4 ερωτηθέντες.
«Να μην μπουν μπάρες. Τελεία και παύλα», δήλωσε κατηγορηματικά ο διαφωνών.

Και οι δέκα ερωτηθέντες θεωρούν εξαιρετικά ακριβό το εισιτήριο, όπως διαμορφώνεται σήμερα η τιμή του.
Ποιος έχει την ευθύνη για το έργο;
 
Αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Στην προσπάθειά μας να απευθυνθούμε στον καθ’ ύλην αρμόδιο οδηγηθήκαμε σε ένα φαύλο κύκλο τηλεφωνημάτων μεταξύ της ΣΤΑ.ΣΥ. Α.Ε., του ΟΑΣΑ, της Ο.ΣΥ., οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να απαντήσουν παραπέμποντάς μας ο ένας στον άλλο, και του Υπουργείου Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων το οποίο δεν απάντησε ποτέ στο τηλέφωνο. Το πόρισμα των πολλών τηλεφωνημάτων ήταν ότι πρόκειται για ένα έργο του οποίου τον διαγωνισμό «τρέχει» εδώ και δυο χρόνια ο ΟΑΣΑ.

πηγη

Γιατί θέλουν να πουλήσουν τον ΟΠΑΠ!!!

Στη διαδικασία πώλησης του ΟΠΑΠ έχει παραμείνει ένας υποψήφιος, ο οποίος, εντελώς συμπτωματικά, είναι φίλος του Αντώνη Σαμαρά. Πολλοί εκφράζουν την απορία τους για την κωλοπιλάλα που έχει πιάσει την κυβέρνηση να αποκρατικοποιήσει τον ΟΠΑΠ.

Ο ΟΠΑΠ είναι κερδοφόρος, είναι η κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά, οπότε είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος γιατί πρέπει…να πουληθεί οπωσδήποτε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ –και όχι μόνο- είναι αντίθετος στην αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ και την χαρακτηρίζει «στημένη διαδικασία» και «σκάνδαλο».

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει πως επιθυμεί τη διατήρηση του ΟΠΑΠ υπό δημόσιο έλεγχο, ώστε να χρηματοδοτήσει τα ασφαλιστικά ταμεία.

Είναι μια λογική σκέψη, αφού, αν προκύψει μια κυβέρνηση χωρίς την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ που μοιράζονται την εξουσία τα τελευταία 39 χρόνια, υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η κυβέρνηση να μην έχει κανένα χαρτί στο χέρι της, για να ασκήσει οικονομική πολιτική και να τηρήσει τη λαϊκή εντολή.

Το τι έχει συμβεί στον ΟΠΑΠ επί των ημερών των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστό.

Πάρτι υψηλόμισθων στελεχών, δώρα από τις διοικήσεις που διορίστηκαν από Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, μπόνους δεξιά κι αριστερά και χορηγίες αβέρτα.

 

 

Οι χορηγίες του ΟΠΑΠ εξασφάλιζαν –στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων- τη σιωπή των ΜΜΕ για όλα αυτά τα πολύ όμορφα πράγματα που συνέβησαν στον ΟΠΑΠ με τις συμβάσεις με εταιρείες και προμηθευτές. (Ο πίνακας είναι από ρεπορτάζ της αείμνηστης Αριστέας Μπουγάτσου για την Ελευθεροτυπία.)

Δεν υπάρχει, βέβαια, κάποιος που να πιστεύει πως τα καθαρά κέρδη του ΟΠΑΠ για το 2012 ήταν μόνο 505 εκατομμύρια, ούτε, βέβαια, κάποιος που να πιστεύει πως μάθαμε ποτέ ποια ήταν τα πραγματικά καθαρά κέρδη του ΟΠΑΠ. Δεν είναι μόνο ο ΟΠΑΠ κρατικός, είναι και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί.

Αν ο ΟΠΑΠ παραμείνει κρατικός, υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος για την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Αν μια κυβέρνηση με πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να ελέγξει τι συνέβη στον ΟΠΑΠ τα τελευταία 39 χρόνια, χιλιάδες άνθρωποι του κρατικού μηχανισμού των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ θα οδηγηθούν στο δικαστήριο. Και μάλλον θα πρέπει να χτιστούν νέες φυλακές, για να τους χωρέσουν όλους.

Αυτό, βέβαια, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που θα συγκυβερνήσουν δεν αποδειχτούν το τελευταίο χαρτί του συστήματος. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως δεν θα συμβεί αυτό αλλά ας μην είμαι κακοπροαίρετος.

Ο λόγος που η κυβέρνηση θέλει οπωσδήποτε να πουλήσει τον ΟΠΑΠ είναι για να κρύψει μερικές από τις αλητείες των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Θεωρούν πως η πώληση του ΟΠΑΠ θα κρύψει τα «ίχνη» τους.

Ξεχνάμε συνέχεια πως μια κυβέρνηση στην οποία δεν θα υπάρχει ούτε Νέα Δημοκρατία, ούτε ΠΑΣΟΚ, θα αποκτήσει πρόσβαση για πρώτη φορά σε στοιχεία που, επί 40 χρόνια, είχαν πρόσβαση μόνο η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Και αυτό δεν το θέλουν με τίποτα. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η μαφία της ολιγαρχίας.

Και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να το αποτρέψουν. Ακόμα και πόλεμο.

(Διαβάστε στο Unfollow που κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα πώς μπορείς να είσαι μεγαλοοφειλέτης του Δημοσίου και να διεκδικείς τον ΟΠΑΠ. Ελλάδα 2013.)

(Μου έκανε εντύπωση πως ο ΟΠΑΠ έδινε χορηγίες σε σάιτ που δεν έχουν ούτε το 1/10 της αναγνωσιμότητας του μπλογκ μου. Όχι ότι θα την αποδεχόμουν ποτέ αλλά αναρωτιέμαι γιατί να δίνεις χορηγία σε σάιτ χωρίς αναγνώστες; Οι ιδιοκτήτες τους θα έχουν άλλες αρετές και κρυφές χάρες.)

(Να υπενθυμίσω πως, ανεξάρτητα από όσα έγραψα για το θέμα, η δική μου άποψη είναι πως ο ΟΠΑΠ πρέπει να κλείσει.)

pitsirikos.net